آمریکا راه حل بحران سوریه را تنها از منظر منافع خود می‌خواهد

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری شام پرس، بر کسی پوشیده نیست که آمریکا راه حل بحران سوریه را تنها از منظر منافع خود می خواهد. این در حالی است که این کشور برخلاف تعهدات خود در مذاکرات وین و قطعنامه های بین المللی مرتبط از جمله قطعنامه 2254 به صورت مستمر در مسیر راه حل بحران سوریه مانع تراشی می کند. این مانع تراشی در عرصه میدانی از طریق جداسازی مخالفان دولت تحت عنوان معتدل از جبهه تروریستی النصره صورت گرفته و در مذاکرات ژنو نیز از طریق هیئت مخالفان ریاض دنبال می شود. این در حالی است که آمریکا همچنان از تمامی گروهک هایی که به اطراف جبهه تروریستی النصره قرار دارند، حمایت می کند تا بتواند تروریست های آنها را در میان صفوف سایر سازمان های مورد حمایت خود که آنها را معتدل می خواند، قرار بدهد و به این ترتیب شاید بتواند دستاوردی برای خود محقق کرده و از آن بر روی میز مذاکرات استفاده کند. از همین منظر است که آمریکا همچنان در اجرای وعده های خود امروز و فردا کرده و تنها راهکاری را برای سوریه پیشنهاد می کند که مورد نظر خودش است، راهکاری که براساس آن جنگنده های روسیه و سوریه نباید مخالفان نزدیک به گروه تروریستی النصره را هدف قرار دهند و عملیات مشترک بر ضد تروریست ها تنها براساس رهبری آمریکایی ها دنبال شود. این چیزی است که اشتون کارتر وزیر دفاع آمریکا مطرح کرده و از سیاست ها و مبارزات مسکو در سوریه به شدت انتقاد کرد. آمریکا به علت آسیب ندیدن مخالفان مورد نظر خود نمی خواهد فرماندهی مبارزه با تروریسم در سوریه را به روسیه بسپارد.

مخالفت آمریکا در همکاری واقعی  با مسکو در روند مبارزه با تروریسم در نتیجه شکست توطئه های این کشور برای تخریب دولت سوریه و واگذار کردن آن به مزدوران مورد نظر خود صورت گرفته است. این توطئه از آغاز تحولات موسوم به بهار عربی آغاز شده است، اما سوریه و ارتش و رهبران آن این توطئه ها را مهار کرده اند. واشنگتن از میزان ضعف مزدوران خود در ایجاد نفوذ میدانی در سوریه آگاه است، به همین علت هیچ چاره ای جز توسعه دایرة درگیری ها و لو از طریق تروریست های تابع رویکردهای وهابی و تکفیری و گرایش های القاعده پیش روی خود نمی بیند. این همان رویکردی است که آمریکا در حال حاضر از طریق افزایش حمایت های خود از این گروه ها پس از تغییر نام آنها دنبال کرده و سعی دارد برای توسعه درگیری ها ناتو را نیز وارد این عرصه نماید. این در حالی است که مسکو در حال حاضر زمام امور سوریه و عرصه بین الملل را در تقابل با خودکامگی های آمریکا در اختیار گرفته است. 

بنابر آنچه که گفته شد آمریکا به دنبال مانع تراشی در روند حل بحران سوریه بر آمده و با همکاری ناتو به بهانه مبارزه با داعش تدابیر دیگری برای جلوگیری از این روند اندیشیده است.  واقعیت این است که آمریکا با این اقدامات به دنبال تقابل با روسیه از یک طرف و ضربه زدن به محور مقاومت و تحمیل کردن جریان های مزدور خود به منطقه است. فرانسه، انگلیس، بلژیک و آلمان کشورهایی هستند که در قالب ناتو عملیات خود در سوریه را آغاز کردند. همچنین فرانسه تصمیم گرفته پایگاهی برای خود در منطقه عین العرب ایجاد کند. آمریکا نیز از فرودگاه های کشاورزی متعدد در شمال سوریه استفاده می کنند. نظامیان آمریکایی و فرانسوی در کنار نیروهای دموکراتیک سوریه در عملیات انجام شده بر ضد داعش مشارکت می کنند. این عملیات البته تاکنون در تحقق اهداف مورد نظر واشنگتن شکست خورده است، چرا که در ابتدا نوک پیکان حمله به سمت شهر الرقه بود، اما بعدها وقتی از مشکلات و پیچیدگی های دسترسی به شهر الرقه مطلع شدند ، به سمت شهر منبج گرایش پیدا کردند.

واشنگتن همچنین به سمت شرق سوریه و مرزهای این کشور با عراق گرایش پیدا کرده است، این تحرکات نیز رسوایی بزرگی برای واشنگتن و نیروهای ناتو به شمار می رفت، چرا که طرح این کشور برای تسلط بر گذرگاه های مرزی جهت قطع مسیر تحرکات آینده محور مقاومت و مسدود کردن کانال های ارتباطی بین تهران و بغداد و دمشق نیز ناکام ماند. این در حالی است که آمریکا نتایج تعیین قطعی سرنوشت جنگ در منطقه فلوجه و استان الانبار از سوی ارتش عراق در احیای مجدد هم گرایی بین این سه پایتخت را می داند، لذا سعی کرد نیروهای مزدور خود را در منطقه البوکمال هلی برن کند، اما این نیروها در محاصره قرار گرفتند و با کشته شدن تعداد زیادی از آنها رسوایی بزرگی برای آمریکا رقم خورد. 

ما در گذشته نیز نسبت به تحرکات غیرقانونی آمریکایی ها در چارچوب منافعشان در بسیاری از کشورهای دیگر عادت کرده ایم و می دانیم که مانع تراشی ها و آمریکایی ها در مسیر حل بحران سوریه نیز در این چارچوب قرار دارد. واشنگتن همواره به دنبال دور زدن این راه حل ها برای تثبیت موجودیت خود در منطقه است، حتی اگر این تصمیمات نتایج مصیبت باری نظیر کشتار و ویرانی اراضی سوریه را به دنبال داشته باشد. آمریکا در همین راستا بدون در نظر گرفتن قواعد و حقوق بین الملل برای مقابله با روسیه و مانع تراشی در مسیر حل بحران سوریه، از برگه ناتو استفاده کرده است. این چیزی است که الکساندر گروشکو سفیر روسیه در ناتو از آن سخن گفته و تأکید کرد که روسیه تنها کشوری است که به عنوان یک قدرت نظامی در چارچوب قوانین بین المللی و با موافقت رسمی دولت مشروع سوریه در این کشور فعالیت نظامی دارد، بنابراین گشت زنی های هواپیماهای ناتو در طول مرزهای ترکیه با سوریه باید در چارچوب توافق بین مسکو و واشنگتن صورت گیرد تا حادثه ای بین دو کشور رخ ندهد. این در حالی است که هم زمان دولت های عضو ائتلاف به بهانه جلوگیری از حملات موشکی، موشک های پاتریوت را در اراضی ترکیه مستقر کرده اند.

طبعا تحرکات آمریکا و ناتو در سوریه بر کسی پوشیده نیست . این تحرکات در طول سال های بحران در سوریه مشاهده شده  و تلاش هایی برای به شکست کشاندن تمامی مذاکرات به ویژه در ژنو صورت گرفته است. از جمله این تلاش ها انجام آتش بس در روز 27 فوریه گذشته بود که فرصتی به گروه های تروریستی داد تا بتوانند نفسی تازه کند و بار دیگر خود را تجهیز نموده و در مناطق مناسب مستقر شوند تا بتوانند در چارچوب منافع آمریکا به مبارزات خود ادامه دهند.

آمریکا در دهه های اخیر ثابت کرده که راهکار تخریب کشورهایی که وارد آنها می شود را به خوبی بلد است. این موضوع در افغانستان و سومالی گرفته تا عراق و یمن و سوریه قابل مشاهده است، این سبک بهترین روش آمریکا برای به فرسایش کشاندن دولت های مذکور و حامیان آن ها بود. اما سؤال مهمی که اینجا مطرح است اینکه آیا واشنگتن می تواند به تلاش های خود ادامه دهد؟ قطعاً این اتفاق ممکن نیست، چرا که اوضاع سوریه بنا به دلایل زیر با سایر کشورها متفاوت است:
- موقعیت جغرافیایی سوریه در مرکز خاورمیانه و همسویی آن با اسرائیل.
- شبکه مناسبات منطقه‌ای و بین المللی که سوریه با تعدادی از دولت ها از جمله روسیه و ایران و چین و تمامی کشورهای عضو بریکس ایجاد کرده است.
- اراده بالای ملت و ارتش و رهبری سوریه که توانسته با پافشاری و پایداری خود تمامی توطئه ها را باوجود ویرانگری گسترده در کشور ناکام بگذارد.

با توجه به این واقعیت ها می توان گفت که واشنگتن نه می تواند به بازی مرگ در اراضی سوریه ادامه دهد و نه می تواند به راهکاری برای حل این مشکل براساس سناریوی یوگسلاوی برسد. حتی وارد کردن ناتو در این بازی خطرناک نیز براساس شرایط کنونی منطقه که متفاوت از اوضاع یوگوسلاوی در بیش از دو دهه پیش است، نمی تواند مانع از این شکست شود. چرا که در آن زمان اتحاد جماهیر شوروی دچار تجزیه و فروپاشی شده بود، اما اوضاع کنونی طوری است که آمریکا دیگر یکه تاز تصمیم گیری در عرصه جهانی نیست. بعد از ورود قدرتمند روسیه و چین به عرصه معادلات بین المللی در مقابل آمریکا ، سناریوی  یوگسلاوی دیگر در اراضی سوریه تکرار نخواهد شد، چرا که دمشق مورد حمایت روسیه و ایران قرار دارد که ابزارهای پیشرفته دفاع هوایی و حفاظت از کشتی ها را در اختیار دارند. بنابراین تنها سوالی که باقی می ماند این است که آمریکا و ناتو چه هنگام از سیاست خود در تخریب کشورها دست برمی دارند.

انتهای پیام/