سیستم «مدرسه‌محور» تجربه جهانی برای رفع محرومیتهای آموزشی/ نامأنوس بودن واژه «معلم خصوصی» در آلمان
استاد دانشگاه شهید بهشتی و عضو هیئت علمی این دانشگاه با بیان اینکه اقتصاد را می‌توان یکی از عوامل محرومیتهای فرهنگی و آموزشی برشمرد، گفت: «سیستم مدرسه‌محور» یک تجربه جهانی است و می‌تواند مانع از ایجاد محرومیتهای آموزشی و فرهنگی در کشور شود.
فرنوش اعلامی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» درباره سیستم «مدرسه‌محور» به عنوان یک تجربه موفق جهانی اظهار کرد: برای مبارزه با محرومیتهای فرهنگی باید به «مدارس دولتی» توجه ویژه‌ای شود؛ در تمام دنیا، مدارس دولتی از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند اما در کشور ما مدارس غیردولتی (خصوصی) رونق گرفته‌اند به شکلی که خانواده‌ها دیگر میلی برای ثبت‌نام فرزندان خود در مدارس دولتی ندارند.
وی افزود: از سوی دیگر معلمان، باتجربه و ورزیده هم علاقه‌مند هستند که در مدارس خصوصی تدریس کنند.
استاد دانشگاه شهید بهشتی با تبیین فرآیند معلم‌شدن در کشورهای پیشرفته خاطرنشان کرد: چرا باید معلمان باتجربه کشور ما، مدارس خصوصی را به مدارس دولتی ترجیح دهند.
اعلامی تصریح کرد: بررسی فرآیند معلم شدن در کشورهای پیشرفته نکات مهمی را در اختیار ما قرار می‌دهد؛ افرادی که می‌خواهند در این کشورها حرفه معلمی را انتخاب کنند، پس از گذراندن دوره‌های طولانی دانشگاهی، وارد دوره عملی می‌شوند و در کنار یک مربی، آموزشهای عملی را یاد می‌گیرند.
وی ادامه داد: دو نکته در این فرآیند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ نخست اینکه آنها در ابتدا به عنوان کمک‌معلم در مدرسه فعالیت می‌کنند و دوم اینکه با حقوقهای بالایی استخدام می‌شوند.
اعلامی به نقل از دکتر آقازاده، یکی از اساتید قدیمی رشته علوم تربیتی یادآور شد: «معلم خصوصی» در آلمان واژه نامأنوسی است؛ روزی در آلمان به یکی از معلمان آلمانی پیشنهاد می‌دهند که یک درسی را به‌صورت خصوصی به فردی آموزش دهد که با مخالفت وی مواجه شدند؛ این معلم در پاسخ به آنها گفته بود «من به مدرسه خودم متعهد هستم و همه تلاشم را برای این مدرسه می‌کنم.»
عضو هیئت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی متذکر شد: «سیستم مدرسه‌محور» یک تجربه جهانی است و می‌تواند مانع از ایجاد محرومیتهای آموزشی و فرهنگی شود.
وی در توضیح سیستم «مدرسه‌محور» گفت: طبق این سیستم، برنامه‌های درسی متناسب با نیازها، مسائل و محرومیتهای مناطق مختلف تدوین و بر اساس آن، کتابهای درسی تهیه می‌شود؛ در چنین شرایطی مدارس قدرت انتخاب دارند چرا که می‌توانند محتوای آموزشی مورد نیاز خود را برای تربیت نیروی انسانی مورد نیاز منطقه انتخاب کنند.
اعلامی افزود: به طور کلی برنامه درسی در چنین مناطقی، نیازمحور است یعنی علاوه بر دانش و نگرش، به رشد «مهارت کاربردی» نیز تأکید می‌شود؛ برنامه آموزشی نیازمحور علاوه بر رشد اقتصادی، خانواده‌ها را ترغیب می‌کند تا از آموزش دیدن فرزندانشان استقبال کنند.
وی با اشاره به ابعاد دیگر محرومیتهای فرهنگی و آموزشی تصریح کرد: تجربه‌ای به نام مدارس «کسب و کار» در برخی از کشورها وجود دارد که متفاوت از مدارس فنی و حرفه‌ای است؛ در این مدارس فروشگاه‌هایی وجود دارد که محل فروش تولیدات دانش‌آموزان است.
اعلامی در موضوع «محرومیت»، نقش دو نهاد خانواده و مدرسه را مهمتر از نهادهای دیگر دانست و گفت: ریشه بسیاری از خوشبختی‌ها و بدبختی‌ها به این دو نهاد وابسته است.
استاد دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: تجارب کشورهای توسعه‌یافته بیانگر این موضوع است که آنها روی دو موضوع متمرکز شده‌اند؛ نخست توجه به «مدارس دولتی» و دوم «آموزش به خانواده‌ها به صورت کارگاهی یا از طریق رسانه‌ها» البته در کشور ما نیز این آموزشها شروع شده است، آموزش به خانواده‌ها به ویژه مادران باعث شده که محرومیتهای فرهنگی در فرزندان کاهش یابد.
اعلامی با اشاره به اینکه یکی از اقداماتی که در چند سال گذشته در بحث عدالت آموزشی و رفع محدودیتهای فرهنگی و آموزشی در مناطق محروم صورت گرفته، ساخت مدارس است، گفت: فرزندان ما فقط به ساختمان نیاز ندارند؛ مدرسه ساخته شده است اما به کیفیت آموزشی توجه نمی‌شود؛ وقتی نیازهای آموزشی تامین نشود، وقتی باورهای محکم ایجاد نشود آیا می‌توان گفت اهداف آموزشی محقق شده است.
وی خاطرنشان کرد: لازم به ذکر است که این موضوع مربوط به دولت و آموزش و پرورش است و آنها باید این اقدامات لازم را انجام دهند.
انتهای پیام/
