زخم کهنه کشمیر بار دیگر سر باز کرد

«سید علی موسوی» طلبه کشمیری با ارسال یادداشتی به دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم درباره اوضاع جاری و ظلم نظامیان هندی علیه مردم مسلمان کشمیر می‌نویسد: زخم کهنه کشمیر بار دیگر سر باز کرده و روزهایی خونینی را برای مسلمانان این منطقه رقم زده است که میانجیگری جمهوری اسلامی ایران بین حکومت و مسلمانان کشمیر، می‌تواند مانع کشتار بیشتر مسلمانان کشمیری که از ارادتمندان امام و انقلابند جلوگیری کند.

در هیاهوی درگیری برخی کشورها با گروه تروریستی داعش و اتفاقات تلخی که درگوشه و کنار جهان می‌افتد، در شبه قاره هند در ایالت مسلمان نشین کشمیر نیز درگیریهای خونینی بین مردم و نیروهای امنیتی هند ایجاد شده است.

پلیس و نیروهای امنیتی هند با خشونت تمام به روی مردم آتش گشوده‌اند. در شهر حکومت نظامی است و مردم یک هفته است که اعتصاب سراسری به راه انداخته‌اند.کسب و کار و زندگی در شهر فلج شده است. تعداد زیادی کشته و مجروح شده‌اند.

بیشتر زخمی‌های این حادثه از ناحیه چشم آسیب دیده‌اند و گفته می‌شود استفاده پلیس از گلوله‌های ساچمه‌ای علت نابینایی مردم شده است. دولت اجازه انتشار گزارشهای دقیق از صحنه درگیریها را نمی‌دهد و ارسال گزارشها به دلیل کنترل کامل شبکه‌های اجتماعی در فضای مجازی نیز برای مردم بسیار به سختی انجام می‌شود.

نگاهی کوتاه به موضوع کشمیر

مساله کشمیر تازه و اتفاقی گذرا نیست. سالهاست که این منطقه باعث تنش و درگیری در شبه قاره هند شده است و دو کشور هند و پاکستان ادعای مالکیت این منطقه را دارند.

کشمیر تا پیش از استقلال هند در سال 1947 یک دولت سلطنتی تحت تسلط انگلیس قرار داشت و در جریان جدایی پاکستان از هند هر دو کشور مدعی حکومت بر این منطقه شدند که در نتیجه این اختلاف چندین جنگ بین هند و پاکستان در گرفت.

پس از آن که کشمیر به طور رسمی به هند پیوست، جواهر لعل نهرو، نخست وزیر وقت هند، به مردم کشمیر وعده داد که با برگزاری انتخابات ایالتی حق تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی مردم این منطقه را به خودشان واگذار کند.

نهرو، برای حل منطقی این مساله و دادن وجهه قانونی و بین المللی به آن، این موضوع را در سازمان ملل مطرح کرد و در آنجا این مساله را به ثبت رساند.

با این وعده جواهر لعل نهرو مردم این منطقه، که سالها خواستار استقلال از هند و پاکستان بودند و تظاهراتهای مسالمت آمیز بسیاری پیش از این برگزار کرده بودند، این بار با تشویق و تهییج گروههای سیاسی و اجتماعی آزادی خواه و با خوش بینی در انتخابات سال 1987 شرکت کردند.اما نتایج انتخابات کاملا خلاف پیش بینی‌ها و برآوردهای میدانی بود.

پیش بینی می‌شد که کرد اعلام شد. نتایجی کاملا متفاوت با آنچه اکثریت مردم به آن اعتقاد داشتند و برای رسیدن به آن پای صندوق های رای حاضر شده بودند.

اعلام این نتایج که خلاف اعتقادات رای دهندگان بود سبب ایجاد خشم بسیاری در کشمیر شد و درگیریهای پراکنده آغاز شد. در این برهه دولت پاکستان نیز که تصور حکومت بر کشمیر را در سر می‌پروراند از این فرصت استفاده کرد و اقدام به آموزش نظامی گروههای افراطی کشمیری کرد و آنها را مسلح نمود.

با این حال، جنگ داخلی بین ارتش، نیروهای نظامی هند و برخی گروههای مسلح کشمیری فراهم شد و در نهایت حکومت هند توانست با استفاده از برتری نظامی و اطلاعاتی خود این جنبش مسلحانه را تضعیف و آرام کند و این قیام مسلحانه در سال 2004 با کشته شدن حدود دویست هزار نفر مجبور به سکوت شد. گفته می شود هزارن نفر از مردم در جریان این نهضت ناپدید شدند و متاسفانه تعداد زیادی از زنان و دختران توسط نیروهای هندی مورد تجاوز قرار گرفتند و پس از آن درگیریها بین گروههای موسوم به آزادی بخش و ارتش هند به صورت پراکنده و مختصر به مناطق مرزی و جنگلی محدود شد.

کشمیر در هفته‌ای که گذشت

چند روزی است که کشته شدن برهان مانی، رئیس 21 ساله گروه آزادیخواه حرکت المجاهدین و دو تن از همراهانش به دست نیروهای امنیتی هند، زخم کهنه کشمیر را بار دیگر باز کرد و روزهای خونینی را برای مسلمانان آن رقم زده است.

به گفته شاهدان عینی خیابانها صحنه درگیریهای سخت بین مردم و نیروهای امنیتی دولت هند است و در اوج سکوت اطلاع رسانی، مسلمانان کشمیر به خاک و خون کشیده می‌شوند.

بیش از یک هفته است که در کل کشمیر اعتصاب مردمی برپاست و دولت هند حکومت نظامی اعلام کرده است. تردد ممنوع است. رسانه های دولتی تعداد کشته‌ها را 40 نفر اعلام کرده‌اند که بیشترشان افراد بین 13 تا 26 سال هستند. تقریبا 1700 نفر زخمی شده‌اند و 150 نفر به خاطر گلوله‌های ساچمه‌ایی دچار آسیب چشم شده‌اند و برخی هم بینایی خود را از دست داده‌اند.

دولت هند به شدت شبکه های اجتماعی و اخبار و گزارشات را کنترل می‌کند.

شاهدان عینی می‌گویند که چاپ روزنامه‌ها متوقف شده است، کارمندان روزنامه‌ها به زندان افتاده‌اند و دفتر آنها نیز توسط نیرویهای امنیتی تخریب شده است اما کمتر اخباری از آنچه واقعا در جریان این اعتراضات رخ می دهد در رسانه ها منتشر می‌شود و کشورهای اسلامی نیز همچنان سکوت اختیار کرده‌اند.

با این حال، میانجیگری جمهوری اسلامی بین دولت و حکومت هند و مسلمانان کشمیر، به طوری که دخالت در امور داخلی هند محسوب نشود حداقل خواسته و انتظار مردم کشمیر است که از ارادتمندان راستین و دیرینه امام و انقلاب اسلامی بوده و هستند.

انتهای پیام/.