رقابت تیم ۱۱ نفره «رباتها» با تیم قهرمان فوتبال جهان انسانها/ چرایی عدم تبدیل دانش فنی تولید رباتها به «محصولات صنعتی» در کشور

به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»؛ تیم ربوکاپ دانشگاه امیرکبیر امسال در مسابقات بین‌المللی ربوکاپ آلمان 2016 موفق شد در بخش فنی مقام نخست و در لیگ فوتبال این رباتها مقام سوم را کسب کند.

این تیم رباتیک، از سال 2011 پا به عرصه این رقابتها گذاشت البته این تیم در سال 2011 در لیگ رباتهای سایز کوچک شرکت کرد و پس از سه سال یعنی در سال 2014 با مشارکت یکی از دانشگاه‌های برتر کشور کانادا، به مسابقات بزرگسال این رقابتها ورود پیدا کرد؛ موفقیتهای درخشانی که این تیم رباتیک پس از همکاری با این دانشگاه کانادایی برجای گذاشت، نشان از موفقیت‌آمیز بودن این مشارکت داشت چرا که در سالهای 2014 و 2016 توانست مقام نخست بخش فنی این مسابقات را به خود اختصاص دهد.

خبرگزاری تسنیم همزمان با برگزاری مسابقات بین‌المللی ربوکاپ آلمان 2016، پوشش خبری کاملی از این مسابقات داشت اما متأسفانه رسانه ملی و سایر رسانه‌های فضای مجازی و مکتوب، آنچنان که باید این رویداد مهم ملی را پوشش خبری ندادند در حالی پوشش مناسب رسانه‌ای این مسابقات و افتخاراتی که تیم رباتیک کشورمان در رقابت با کشورهای پیشرفته کسب کردند، می‌توانست باعث دلگرمی هر چه بیشتر اعضای این تیم و تقویت هر چه بیشتر روحیه و باور ملی به توانمندی نخبگان کشورمان در عرصه‌های علمی باشد.

گروه اجتماعی تسنیم در نخستین فرصت پس از پایان این مسابقات، اعضای تیم رباتیک دانشگاه امیر کبیر را دعوت کرد تا با حضور در این خبرگزاری در قالب برگزاری نشستی خبری، آخرین جزئیات و کم و کیف کسب این مقام بین‌المللی پرافتخار را با اعضای پرتلاش این تیم به بحث و گفت‌وگو بنشیند.

هفته گذشته اعضای تیم ربوکاپ دانشگاه امیرکبیر یعنی سروش صادق‌نژاد؛ سرپرست اصلی تیم، سپهر رمضانی؛ مسئول بخش فنی تیم و محمد کریمی؛ مسئول بخش نرم‌افزار تیم به همراه ربات انسان‌نمای خود در این نشست تخصصی حضور یافتند.

تاریخچه رباتیک دانشجویی، روند شکل‌گیری تیمهای رباتیک، کم‌و‌کیف برگزاری مسابقات داخلی و بین‌المللی رباتیک، لزوم آموزش گسترده رباتیک در کشور، بحث فنی و تکنیکال رباتهای انسان‌نما و راهکارهای استفاده از دانش رباتیک در تولیدات صنعتی و ... از جمله محورهای اصلی این نشست در تسنیم بود که در ادامه مشروح بخش نخست آن تقدیم مخاطبان ارجمند تسنیم شده است:

تسنیم: آقای صادق‌نژاد! برای شروع بحث، یک توضیح کلی راجع به تیم رباتیک خودتان بدهید تا وارد جزئیات شویم.

صادق‌نژاد: برای طراحی سیستمهای رباتهای انسان‌نما، گروه‌های مختلف تحقیقاتی رباتیک از جمله گروه‌های رباتیک پزشکی و رباتهای سیار و انسا‌ن‌نما در این تیم مشغول به کار هستند که در میان این گروه‌ها، رباتهای انسان‌نما بیشترین فعالیت را در سالهای اخیر داشته‌اند.

ما تقربیاً از سال 2011 در دانشگاه امیرکبیر کار بر روی رباتهای انسان‌نما را شروع کردیم؛ در این سال ما بر روی "رباتهای سایز کوچک" کار می‌کردیم و نکته‌ای در اینجا باید بگویم این است که ربوکاپ یا رباتهای انسان‌نما به سه دسته تقسیم می‌شوند: انسان نمای سایز کوچک، انسان‌نمای سایز نوجوان و انسان‌نمای بزرگسال.

مسابقات بین‌المللی رباتیک فوتبال بر اساس قوانین فیفا با سه بازیکن یعنی یک دروازه‌بان و دو مهاجم برگزار می‌شود اما هدف ربوکاپ این است که تا سال2050 یک تیم رباتیک 11 نفره مشابه تیم فوتبال معمولی به وجود آورد که با تیم منتخب فوتبال انسانها بازی کند و تیم انسانها را شکست دهد.

در راستای این هدف لیگهای فوتبال ربوکاپ بسیاری وارد این عرصه شده‌اند و سالیانه قوانین این مسابقات تغییر می‌یابد که بتوانند پیشرفت سالیانه را شاهد باشند؛ در سال 2011 ما با رباتهای سایز کوچک پا به عرصه این مسابقات گذاشتیم که نسبتاً لیگ ساده‌تری نسبت به بزرگسالان آن است.

با توجه به اینکه تجربه کافی و هزینه لازم برای شرکت در مسابقات بزرگسالان را نداشتیم در لیگ رباتهای سایز کوچک شرکت کردیم؛ هزینه‌های این رباتها به شدت زیاد است به عنوان مثال رباتی که ما امروز به اینجا آوردیم، فقط برای ساخت آن حدود 100 میلیون هزینه شده است.

تسنیم: آیا 100 میلیون تومان قیمت تجهیزات این ربات است و هزینه ساخت و نیروی انسانی جداگانه باید محاسبه شود؟

صادق‌نژاد: بله! این عدد فقط برای تجهیزات این ربات است و هزینه‌های دیگر باید جداگانه محاسبه شود.

تسنیم: این هزینه تجهیزات را دانشگاه تقبل کرده است؟

صادق نژاد: بخشی از این هزینه‌ها را دانشگاه و بخشی دیگر را حامیان بیرونی تقبل کرده‌اند؛ هر ساله برخی از شرکتهای خصوصی و دولتی که به حوزه رباتیک علاقه‌مند هستند کمکهای مالی برای خرید تجهیزات این رباتها و اعزام تیم ربوکاپ می‌کنند؛ دانشگاه امیرکبیر نیز خوشبختانه به خوبی در این حوزه هزینه می‌کند و دانشجویان بسیاری با حضور در این حوزه، آموزشهای لازم را می‌بینند؛ در واقع دانشگاه امیرکبیر پیشتازترین دانشگاه در این حوزه است.

تسنیم: دانشگاه شریف در این حوزه چه عملکردی دارد؟

صادق نژاد: فکر می‌کنم که گروه‌های تحقیقاتی رباتیک حوزه‌های دانشجویی دانشگاه امیرکبیر از صنعتی شریف بیشتر باشد؛ دانشگاه شریف در این مسابقات شرکت نمی‌کند و از کشور ما دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه تهران و برخی از واحدهای دانشگاه‌ آزاد در این مسابقات شرکت می‌کنند از طرفی، دانشگاه‌ها بحث مسابقات داخلی رباتیک نیز دارند که امسال دانشگاه امیرکبیر دوره ششم خود را در آذر ماه سال جاری برگزار می‌کند.

سال گذشته دانشگاه امیرکبیر با فدراسیون جهانی رباتیک (FIRA) تفاهم‌نامه‌ای امضا کرد که به‌گونه‌ای نماینده این فدراسیون در کشور ایران محسوب می‌شود و سعی می‌کند که اهداف فدراسیون را در کشور پیاده‌سازی کند و با کمک این فدراسیون ما این مسابقات را برگزار می‌کنیم.

از بحث خارج نشویم؛ در سال 2011 مسابقات را با رباتهای سایز کوچک شروع کردیم که در این مسابقات موفق شدیم در 16 تیم اول دنیا قرار بگیریم؛ در سال 2012 در هشت تیم اول دنیا قرار گرفتیم و در سال 2013 در مسابقات جهانی هلند نائب قهرمان جهان شدیم.

از سال 2013 دانشگاه امیرکبیر فعالیت مشترکی را با دانشگاه مونتی‌رویال کانادا (Mount Royal University)  شروع کرد و در سال 2014 موفق به ساخت ربات بزرگسال با همکاری این دانشگاه کانادایی شدیم؛ این ربات برای نخستین بار در مسابقات برزیل تست شد.

لازم است اشاره کنم بخش سخت‌افزاری این ربات مشترک را بیشتر در کشور پیگیری می‌کنیم و دانشگاه مونتی‌رویال بیشتر در بخش نرم‌افزاری و برنامه‌نویسی این ربات را حمایت می‌کند؛ کارهایمان را در طول سال بین خودمان و این دانشگاه کانادایی تقسیم می‌کنیم.

تسنیم: در بحث رتبه‌بندی، مقامهایی که کسب کردید به اسم شما تمام می‌شود یا دانشگاه مونتی‌ رویال؟

صادق‌نژاد: کاملاً مشترک است و شاید این همکاری نخستین همکاری علمی در دانشگاه‌های کشور باشد.

تسنیم: آیا این مشارکت برای شما خوب بوده است یا مشکلاتی نیز داشته است؟

صادق‌نژاد: این مشارکت برای ما تا به حال خوب بوده است؛ ببینید باید از چند منظر به این موضوع نگاه کرد، در بعد فرهنگی به‌گونه‌ای اشاعه فرهنگ خودمان در کشور کانادا و کشورهایی که ایران را نمی‌شناسند یا دید منفی نسبت به آن دارند، است؛ در بعد سیاسی باید بگویم زمانی که رابطه ایران و کانادا خوب نبود ما سعی کردیم رابطه خود را حفظ کنیم چرا که مسائل سیاسی را نباید با علم و فرهنگ یکی کرد.

مشارکت ما موفقیت‌آمیز بود چرا که در سال 2014 موفق شدیم مقام نخست بخش فنی مسابقات ربوکاپ برزیل را کسب کنیم و در سال 2015 چین نیز موفق شدیم که مقام دوم این بخش را به خود اختصاص دهیم و در مسابقات ربوکاپ 2016 نیز موفق به کسب مقام سوم لیگ و مقام نخست بخش فنی را کسب کنیم.

پروژه‌های بسیار، مقالات و نظریه‌های کارشناسی ارشد بسیاری در این همکاری مشترک به وجود آمد که در جای خود ارزشمند و قابل تقدیر است؛ یکی از رسالتهای ربوکاپ بر این مبنا است که دانشگاه‌های کشورهای مختلف دنیا باید با یکدیگر همکاری کنند چرا که هزینه‌ها بسیار بالاست و دانشگاه‌ها به تنهایی از پس هزینه‌های آنها برنمی‌آیند به عنوان مثال رباتهای بزرگسال نزدیک به 400 میلیون تومان قیمت دارد که یک تیم 11 نفره رباتیک چیزی حدود 5 میلیارد تومان هزینه دارد.

بعد از اشتراک تیم ما با دانشگاه مونتی‌رویال، تیم آلمان و برزیل با یکدیگر مشترک شدند و امسال نیر برخی از تیمهای آلمانی با یکدیگر همکاری می‌کنند؛ در واقع گزارشی که ما به فدراسیون ربوکاپ دادیم، موجب شد که تیمها را به کار مشترک تشویق کنند.

با توجه به اینکه مسابقات سال 2018 قرار است در کانادا برگزار شود، امسال نیز به احتمال زیاد یک تیم کانادایی دیگر به ما ملحق می‌شود.

تسنیم: مسابقات مرحله بعد چه زمانی است؟

صادق‌نژاد: در فروردین سال آینده مسابقات روبوکاپ ایران را داریم؛ مسابقات جهانی نیز سال آینده احتمالاً در اوایل مرداد ماه در ژاپن برگزار می‌شود.

تسنیم: درباره روند شروع کار خود بگویید، اینکه چگونه تیم خود را تشکیل دادید؟ همانطور که می‌دانید تیمهای بسیار زیادی وجود دارند که پس از تشکیل به دلیل ناهماهنگیها یا هزاران هزار دلیل دیگر از هم می‌پاشند و کاری از پیش نمی‌برند؛ از چه جایی شروع به کار کردید و توانستید که با هم‌افزایی به خروجی برسید و مقام بین‌المللی کسب کنید؟

صادق‌نژاد: من فکر می‌کنم که دوستانم درباره این موضوع صحبت کنند، بهتر باشد.

رمضانی: بله! ابتدا لازم می‌دانم که کمی خودم را معرفی کنم؛ بنده سپهر رمضانی مسئول بخش فنی، مکانیک و سخت‌افزاری این تیم ربوکاپ هستم که در مسابقات سال گذشته و مسابقات امسال توانستم در خدمت تیم باشم؛ تیم ربوکاپ، یک تیم دانشجویی است و تیمهای دانشجویی صرفاً بر مبنای علاقه و انگیزه دانشجویان به وجود می‌آیند و مباحث مالی و شخصی در این تیمها جایی ندارد.

تحقق بخشیدن به ایده‌ها، اصلی‌ترین هدف دانشجویان در این تیمهاست و تیمها معمولاً به صورت خودجوش به وجود می‌آیند، با یکدیگر پیش می‌روند تا یک تیم مشخص تشکیل شود.

تسنیم: یعنی در این فرآیندشکل‌گیری تیم، دانشگاه دخالتی ندارد؟

رمضانی: معمولاً به اینگونه است که دانشگاه در روند شکل‌گیری چنین تیمهایی دخالت نمی‌کند؛ دانشگاه بیشتر بحث حمایتهای مالی و بخش سخت‌افزاری را بر عهده می‌گیرد اما به‌صورت کلی گروه‌ها از دانشجویان تشکیل و پس از گذشت زمان جایگاه دقیق اعضای تیم مشخص می‌شود.

تسنیم: یعنی خود اعضای تیم تشخیص می‌دهند که چه کسانی برای کدام بخشها مناسب هستند؟

رمضانی: بله دقیقاً! معمولاً بزرگترهای تیم مطالب را به افراد تازه‌وارد منتقل می‌کنند و این افراد با تحقیق و بر اساس علاقه خود انتخاب می‌کنند که در کدام بخش فعالیت کنند.

تسنیم: با توجه به مطالبی که ارائه شد، شما از سال 2011 شروع به کار کردید؛ سؤال ما اینجاست که چگونه از تجربیات سالهای گذشته دانشگاه و تیمهایی که قبل از سال 2011 فعالیت داشتند، استفاده کردید؟ آیا کسانی بودند که این تجربیات را به شما منتقال کنند؟

صادق نژاد: قاعدتاً تشکیل گروه اولیه در دانشگاه کار آسانی نبود؛ سال 2004 نخستین تیم رباتیک دانشگاه امیرکبیر تشکیل شد اما پس از مدتی حوزه رباتیک دانشگاه متوقف شد؛ زمانی که بنده دانشجوی کارشناسی بودم یعنی سال 2005، نخستین فعالیتهای رباتیک خود را انجام دادم.

پس از مدتی به طور کاملاً خودجوش یک گروه نسبتاً کوچکی تشکیل شد و دانشگاه که شاهد به وجود آمدن این گروه بود، از آن حمایتهای لازم را به عمل آورد و یکی از اعضای هیئت علمی دانشکده، خود را به عنوان سرپرست تیم قرار داد اما خب همه کارها را خود افراد تیم انجام می‌دادند.

از سال 1385، انجمنهای علمی ــ دانشجویی در دانشگاه‌های کشور تأسیس و بودجه‌ای به آنها اختصاص داده شد که با مشارکت گروه‌های مختلف از جمله رباتیک، موتور الکتریکی، سازه‌های دریایی و بسیاری موارد دیگر استفاده می‌شد.

در حوزه رباتیک، دانشکده‌های مختلف دانشگاه امیرکبیر هر کدام حوزه‌های مختلف ربوکاپ را بر عهده می‌گرفتند به عنوان مثال دانشکده مهندسی کامپیوتر بر روی حوزه شبیه‌سازی و دانشکده برق بر روی رباتهای فوتبالیست سایز کوچک سرمایه‌گذاری می‌کردند و اینگونه شد که تیمهای رباتیک به وجود آمدند و جای پای خود را در دانشگاه‌ محکم کردند؛ بعد از تشکیل تیم، استمرار مهم است چرا که تیم، هدف، قوانین، برنامه‌ریزیها و عملکرد مشخص است و تنها استمرار بر روی این کار امری ضروری است.

برای سال آینده قصد داریم افرادی را در گروه جذب کنیم و آموزش دهیم البته باید بگویم که تعداد افراد مراجعه‌کننده هم نسبتاً زیاد است و تدبیری که برای این مشکل اندیشیدیم این است که کلاسهای آموزشی برای این افراد برگزار کنیم و از میان آنها، برترینهای کلاس را برگزینیم و آنها را به داخل تیم ببریم.

تسنیم: آیا ممکن است مثلاً تیمی 10 سال پیش شروع به کار کرده باشد، سپس وقفه‌ای در تیم به وجود آید و تیم و تجربیات آن به طور کلی از بین برود؟

صادق‌نژاد: در سالهایی که رباتیک در دانشگاه‌ها آنچنان کاربردی نبود، این اتفاق می‌افتاد اما امروزه که اطلاعات نسل به نسل منتقل می‌شود، درصد چنین اتفاقاتی بسیار کم شده است.

تسنیم: آیا موفق به ساختار‌کاری برای حوزه رباتیک در دانشگاه امیرکبیر شده‌اید که از به وجود آمدن چنین وقفه‌ها و از بین رفتن تجربیات و دانش فنی آنها جلوگیری شود؟

صادق‌نژاد: در ساختار دانشگاه هنوز موفق نشده‌ایم اما در ساختار خود گروه توانسته‌ایم به این مهم دست یابیم.

تسنیم: اگر افراد داخل گروه از دانشگاه جدا شوند، چطور؟

صادق‌نژاد: تا به حال چنین اتفاقی نیفتاده است.

تسنیم: می‌خواهیم بدانیم که چرا هنوز فکری برای ساختار و جایگاه قانونی و رسمی چنین تیمهای موفقی در ساختار دانشگاه اقدامی نشده است؟ ممکن است پس از این همه تلاش و کوشش به دلیل عدم وجود چنین ساختاری، زحمات شما به هدر رود؟

صادق‌نژاد: در سال 1390 یک پژوهشکده رباتیک تأسیس شد که دارای یک گروه آموزشی رباتیک بود و رسالت اصلی آن ساماندهی تیمهای رباتیک و هماهنگ ساختن آنها بود؛ علاوه بر این، بنده مسئولیت اداره انجمنهای علمی دانشگاه را نیز بر عهده دارم؛ بخش رباتیک نیز تقریباً به طور کامل به این بخش منتقل شده است و لازم است اشاره کنم که ما باید به دانشگاه‌ها و به خصوص مدارس ورود پیدا کنیم و به فکر تربیت نیروی انسانی در این بخش باشیم.

تسنیم: خود شما برای این اقدام به مدارس ورود کرده‌اید؟

صادق‌نژاد: امسال برای ورود به مدارس اقدام کردیم که کم و کیف آن را بسنجیم؛ از سال آینده قصد داریم که آموزش رباتیک را برای مدارس سراسر کشور در نظر بگیریم؛ با آموزش و پرورش نیز صحبتهایی انجام شده است؛ جای نگرانی نیست چرا که رباتیک حوزه شناخته‌ شده‌ای است و بیشتر هدف ما آموزش برای مدارس محروم و ناآشنا با این حوزه است.

قصد داریم برای آنها کلاسهای آموزشی برگزار کنیم و تیمهایی را از آنها ایجاد کنیم؛ اگر این افراد از مدارس چنین فعالیتهایی را آغاز کنند، قطع به‌یقین از امثال ما که در دوران دانشجویی دست به چنین فعالیتهایی زدیم، جلوتر خواهند بود.

تسنیم: اگر این اتفاق عملی شود، رتبه رباتیک کشور در جهان چه تغییری خواهد کرد؟

صادق‌نژاد: در حال حاضر هم ایران از رتبه نسبتاً خوبی در جهان برخوردار است؛ در حال حاضر مشکل اساسی ما تبدیل این دانش و امثال آن به محصولات صنعتی در کشور است؛ تحقق چنین چیزی در کشور بسیار مراحل سخت و طاقت‌فرسایی دارد و باید درباره آن فکری اساسی شود؛ متأسفانه در کشور ما نیز به این حوزه توجه کافی نمی‌شود.

به هر حال در تلاش هستیم که این بخش را نیز فعال کنیم؛ در واقع ما قصد داریم که شرکتهایی را در این خصوص در دانشگاه به وجود آوریم و از دانش خود محصولات صنعتی تولید کنیم؛ رابطه تنگاتنگی میان اداره انجمنهای علمی و مرکز رشد دانشگاه ایجاد شده که از دانشجویان برتری که می‌توانند دانش خود را به محصول تبدیل کنند، حمایت شود و آنها را به نتیجه برسانند.

تسنیم: بسیار خب! اگر بقیه دوستان هم درباره فاز اجرا و مرحله عملیاتی شدن تیم ربوکاپ توضیحاتی ارائه کنند، ممنون می‌شویم؛ اینکه از چه زمانی، استارت ساخت خورده شد و چه بخشهایی درگیر کار شدند یا مثلاً بخش نرم‌افزار چگونه با بخش سخت‌افزار هماهنگ شد؟ در یک کلام، کم و کیف اجرایی این طرح شامل چه مواردی می‌شود؟

رمضانی: ابتدا توضیح مختصری درباره کلیات ربات و کاری که قرار است، انجام دهد را خدمتتان ارائه می‌کنم؛ همانطور که پیش‌تر عرض کردم اسم این ربات، «ربات انسان‌نما» است یعنی به طور کلی از انسان الهام گرفته است؛ این ربات دارای همه زمینه‌های زیستی انسان مثلاً تفکر، راه رفتن، حفظ تعادل و دیگر موارد که به طور کلی می‌توان گفت مجموعه سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بدن انسان  را داراست؛ در واقع از راه رفتن و حفظ تعادل گرفته تا آنالیز تصاویر در مغز و تصمیم‌گیری برای این ربات شبیه‌سازی شده است.

برای طراحی یک ربات، سه گروه با یکدیگر مشارکت می‌کنند؛ نخستین گروه،گروهمکانیک است که مسئولیت طراحی سازه ربات، انتخاب تجهیزات، طراحی سازه بر مبنای نسبتهای موجود در انسان مثلاً چهره، قد، هیکل و ... را بر عهده دارد. دومین گروه، گروه الکترونیک است که ارتباط موتورها، سنسورها، بخش تغذیه و توان ربات در این قسمت انجام می‌گیرد و گروه سوم نیز گروه نرم‌افزار است.

در بخش نرم‌افزار، مغز ربات باید مانند انسان عمل کند؛ در واقع، این گروه باید ربات را به گونه‌ای طراحی کند که ربات بتواند اراده داشته باشد، شرایط و اتفاقات محیط را دریافت و آنالیز کند و به موقع تصمیم بگیرد؛ همه پردازشها و تفکرات را بر روی پردازنده اصلی ربات که همان مغز انسان است، پیاده کردیم که البته به دلیل حجم زیادی که این پردازنده دارد، نتوانستیم آن را در سر ربات جایگذاری کنیم و لذا این پردازنده را در شکم آن گذاشتیم و تنها سنسور بینایی و چشم را به عنوان سر ربات در نظر گرفتیم.

تسنیم: در واقع  به دلیل وزن زیاد این پردازنده یا همان مغز ربات، آن را بر روی سر آن قرار ندادید؟

رمضانی: بله! وزن و ابعاد بزرگ آن اجازه انجام چنین کاری را به ما نمی‌داد؛ پردازنده دیگری در ربات به کار رفته که جدا از پردازنده اصلی یا همان مغز ربات است و عملکرد آن همانند مخچه در انسان است یعنی کارهایی مانند راه فتن، حفظ تعادل، کارهای غیر ارادی و ... بر عهده این پردازنده است.

سنسور دیگری در ربات به کار رفته که همان کار حلزونی گوش که موجب حفظ تعادل انسان می‌شود را انجام می‌دهد؛ در واقع می‌توان گفت که ما از همه رفتارهای انسان، الگو گرفتیم و آن را در این ربات پیاده‌سازی کردیم که بتواند رفتار انسان را تقلید کرده و به صورت خودکار، فوتبالی شبیه به انسان بازی کند.

این فرآیند از شناسایی توپ بر روی زمین، درک توپ، تخمین فاصله، انتخاب استراتژی شروع می‌شود تا رفتن به سمت توپ، شوت زدن و موارد دیگر؛ این یک بخش از مسابقات است که در قالب لیگ فوتبال برگزار می‌شود.

بخش دیگر این مسابقات، قسمت تکنیکال یا فنی است که درخواستهای فراتر از بازی در یک زمین فوتبال را دارند به طور مثال ربات را در جایی نگه می‌دارند و با جسم سنگینی به ربات ضربه می‌زنند و ربات باید بتواند در آن شرایط تعادل خودش را حفظ کند یا مثلاً ربات باید بپرد که به اصطلاح به این مرحله «های جامپ» گفته می‌شود؛ مرحله دیگر این مسابقات اینگونه است که توپی را با سرعت به سمت ربات هل می‌دهند و ربات باید بتواند در لحظه مناسب به توپ ضربه وارد کند و این مراحل را سالیانه سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌کنند که سطح این رقابتها و رباتهای شرکت‌کننده در آن ارتقا یابد.

تسنیم: بخش تکنیکال این مسابقات، جدا از لیگ فوتبال این رباتها برگزار می‌شود؟

رمضانی: بله کاملاً مسابقات جداگانه‌ای است که ما در مسابقات امسال، موفق به کسب مقام اول بخش تکنیکال یا همان بخش فنی در این مسابقات شدیم ...

(پایان بخش نخست)

انتهای پیام/