ماجرای نزول فرشتگان در زمان رجعتِ امام حسین(ع)

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرگزاری تسنیم «پویا» با توجه به اهمیت بحث مهدویت و با توجه به ایام عزاداری امام حسین(ع) باید این جنبه از زندگی و سیره حضرت بیشتر مورد توجه قرار گیرد و به واکاوی نقش امام(ع) در مهدویت پرداخت و نکات کاربردی از آن به دست آورد.

امام حسین(ع) اولین رجعت‎کننده
به این مناسبت قبلاً به آخرین خطبه امام حسین(ع) در روز عاشورا پرداختیم که مرتبط با موضوع مهدویت و امر ظهور بود که بیان شد  اهمیت پرداختن به موضوع مهدویت، ظهور و رجعت به اندازه‎ای بود که آخرین خطبه امام حسین (علیه‌السلام) اختصاص به این موضوع داشت که متأسفانه این خطبه کمتر مورد توجه شیعیان واقع شده است. امام باقر(ع) در این زمینه فرمودند: «قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع لِأَصْحَابِهِ قَبْلَ أَنْ یُقْتَلَ؛ امام حسین قبل از اینکه کشته شود به اصحاب خود فرمود: ... فَأَکُونُ أَوَّلَ مَنْ تَنْشَقُّ عَنْهُ الْأَرْضُ فَأَخْرُجُ خَرْجَةً یُوَافِقُ ذَلِکَ خَرْجَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ قِیَامَ قَائِمِنَا وَ حَیَاةَ رَسُولِ اللَّهِ ص. سپس اول کسى که زمین برایش شکافته و او خارج مى‏‎شود من خواهم بود. من با حضرت امیرالمؤمنین(ع) علیه‎السلام و قیام حضرت قائم و زنده بودن پیامبر خدا صلّى‎اللَّه علیه و آله خارج خواهم شد».

انتظار رجعت امام حسین(ع) به جامعه امید میدهد
اگر این بخش از ماجرای عاشورا مورد گفتمان و بحث قرار گیرد، شیعیان علاوه بر گریه و ماتم بر شهادت امام حسین (ع)، به امید انتظار رجعت امام حسین علیه‌السلام نیز روزگار سپری می‎کنند و در همین راستا فرهنگ جامعه شیعه فرهنگی پویا و در حال رشد خواهد بود، نکته قابل تامل این که در زیارتنامه می‌خوانیم  «مُنْتَظِرٌ لِرَجْعَتِکُم‏» ناظر بر همین موضوع است.

در ادامه روایت امام حسین(ع) میفرمایند: «ثُمَّ لَیَنْزِلَنَّ عَلَیَّ وَفْدٌ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لَمْ یَنْزِلُوا إِلَى الْأَرْضِ قَطُّ وَ لَیَنْزِلَنَّ إِلَیَّ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ جُنُودٌ مِنَ الْمَلَائِکَةِ وَ لَیَنْزِلَنَّ مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ أَنَا وَ أَخِی وَ جَمِیعُ مَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْهِ فِی حَمُولَاتٍ‏ مِنْ حَمُولَاتِ الرَّبِّ خَیْلٍ بُلْقٍ‏ مِنْ نُورٍ لَمْ یَرْکَبْهَا مَخْلُوقٌ؛ سپس گروهی از آسمان از نزد خداوند برای من فرود می‎آیند در حالی که قبلاً هرگز نازل نشده بودند و جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و گروهى از ملائکه بر من نازل خواهند شد. محمّد و على و من و برادرم و جمیع آن افرادى که خدا بر آنان منت نهاده است، به وسیله شترانى از نور که احدى از مخلوقین بر آنها سوار نشده فرود می‎آییم. پس از این جریان حضرت محمّد صلى اللَّه علیه و آله پرچم خود را به اهتزاز می‎آورد و آن را با شمشیر خود به قائم ما میدهد. سپس ما آنچه را که خدا بخواهد مکث میکنیم.

نزول گروهی از آسمان بر امام حسین(ع)
بر اساس این فراز که «نزول گروهی از آسمان که هرگز روی زمین نازل نشده‎اند» بعد از رجعت امام حسین(ع) متوجه خواهیم شد خداوند متعال برنامه عظیمی مدنظر دارد که قرار است توسط افراد یا موجوداتی خاص که هرگز(قطٌ) از ابتدای خلقت آدم(ع) تاکنون بر هیچ نبی و وصی‎ای نازل نشده‎اند، تحت اشراف امام حسین(ع) این برنامه را تحقق دهد.

در ادامه روایت شاید به برخی از آنها اشاره شده باشد، آنجا که فرمودند: «وَ لَیَنْزِلَنَّ إِلَیَّ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ جُنُودٌ مِنَ الْمَلَائِکَةِ؛ جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و گروهى از ملائکه بر من نازل خواهند شد». همان طور که در آیات قرآن آمده است، خداوند متعال در مواقع مختلف توسط ملائک به خصوص جبرئیل انبیاء(ع) را نصرت کرده است که این موضوع را خداوند در جنگ بدر مطرح کرده است. خداوند در آیات 123 و 124 سوره آل‎عمران میفرماید: وَلَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ(123)؛ إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِینَ أَلَنْ یَکْفِیَکُمْ أَنْ یُمِدَّکُمْ رَبُّکُمْ بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ مُنْزَلِینَ(124)؛ خداوند شما را در جنگ (بدر) یارى کرد، در حالى که شما ناتوان بودید. پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، تا شکر نعمت او را به جا آورده باشید! در آن هنگام که تو به مؤمنان مى گفتى: «آیا کافى نیست که پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از فرشتگان، که (از آسمان) فرود مى آیند، یارى کند»؟

تدبر در آیات و روایات مهدوی، وسعت دید میدهد
در آخر باید اشاره داشت قصد خداوند از این همه تدارکات در دوران رجعت امام حسین(ع) برای چیست و چرا ما نسبت به این مفاهیم آن قدر دور هستیم که تبیین صحیحی از آن اتفاقات نداریم؟! در حالی که فرهنگ شیعه باید مبتنی بر آموزه‎های قرآنی و اهل بیتی باشد. دیگر اینکه ما در قبال اینگونه مسائل باید چه برخوردی داشته باشیم؟ اولین و جزئی‎ترین آورده و نتیجه این گونه آیات و روایت این است که گستره فکر انسان را بازتر میکند و متوجه خواهیم شد آن چیزی که به عنوان آینده‎پژوهی مطرح است، افق دیدش بسیار ضعیف است و نمیتواند پاسخگوی بسیاری از مسائل پیش روی بشریت ـ که خداوند مدنظر دارد ـ باشد و این معضل به دلیل دوری انسانها از قرآن و عترت و مهجور کردن آنهاست و اینکه قرآن را به عنوان متنی راهبردی نمی‎شناسیم و عموماً متنی مقدس میدانیم که با قرائت آن به ثواب زیادی میرسیم.

انتهای‎پیام/