از رنجی که می‌بریم

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «قرار نیست چرخ را از اول اختراع کنید؛ هم مشکلات مشخص است و هم راه‌حل‌ها،  لطفا اقدام کنید.» این شاید مهم‌ترین دیالوگ مردم با دولتمردان در فاصله چند ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم باشد، دیالوگی که همه گزاره‌هایش هم منطقی است و هم نجیبانه و هم واقعی و شدنی. حقیقت این است که نظام جمهوری اسلامی با نزدیک به 40 سال عمر یکی از 2 وظیفه‌اش یعنی تحقق نظام مردمسالاری دینی را تا حد قابل قبولی محقق کرده است، اگر برخی نخبگان و خواص مطامع شخصی خود را کنار بگذارند و سعی نکنند کودکانه بر آفتاب مردمسالاری دینی در ایران خاک بپاشند امروز دوست و دشمن به این امر معترفند اما درباره ماموریت دوم یعنی تحقق یک نظام کارآمد و الگو در حوزه‌های مختلف، تجربه 4 دهه انقلاب اسلامی نشان داده در پاسخ به مساله کارآمدی نظام هم هر کجا کار به مردم سپرده شده، ضریب موفقیت بالاتر رفته و باز هم تجربه و البته علم نشان داده است راهی جز این هم وجود ندارد. تجربه موفق نقش‌آفرینی مردم در تامین امنیت چه در زمان جنگ تحمیلی و چه بعد از آن، مساله امنیت را به یک نقطه مهم کارآمدی در جمهوری اسلامی بدل کرده است. تجربه موفق دیگر یعنی رشد نمود‌های دینی مردم نیز باز از همین زاویه قابل پرداخت است؛ برگزاری پرشور مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله(ع)، حضور معنادار مردم در مراسم لیالی‌قدر، حضور غیر قابل باور مردم در راهپیمایی اربعین و امثال اینها همگی از مصادیق نتایج سپردن امر به دست مردم است، حتی در خود مساله انتخابات و مردمسالاری هم واگذاری امر به مردم در همه مراحل و پذیرش رأی مردم خود نمادی از همین تجربه است اما درام قصه اینجاست که در 2 مساله کانونی کارآمدی حوزه اقتصاد و مبارزه با فساد و عدالت به‌رغم همه تلاش‌ها کُمیت کارآمدی بشدت لنگ می‌زند. حدی از کارآمدی و ناکارآمدی در همه حوزه‌ها وجود دارد، در واقع کارآمدی یک مساله صفر و یک نیست، بلکه امری مدرج است اما واقعیت این است که در 2 حیطه چالشی کارآمدی اقتصادی و مبارزه با فساد میانگین کارآمدی دولت‌های مختلف تاکنون نمره بالایی نبوده است.
چرخه معیوبی که تاکنون در انتخابات‌ها رخ داده اینگونه بوده است؛ طرح مسائل و مشکلات کشور به شکل رادیکال در زمان تبلیغات انتخاباتی توسط کاندیداهای مختلف و عدم پاسخگویی به نیازهای اولیه و بروز ناکارآمدی گسترده در حوزه اقتصاد در زمان مسؤولیت؛ چرخه معیوبی که در همه دولت‌های مستقر پس از جنگ تحمیلی کم و بیش شاهد آن بوده‌ایم.
کسی منکر تاثیر عداوت دشمن و سختی مسیر نیست ولی برخورد صادقانه این است که بسیاری از ناکارآمدی‌ها اساسا ربطی به دشمن ندارد، وجود 11 میلیون حاشیه‌نشین که ادامه زندگی‌شان منوط به دریافت یارانه است ربطی به دشمن ندارد، وجود 250 هزار نفر در اطراف زاهدان که با امکانات 100 سال پیش زندگی می‌کنند احتمالا در کنار وجود مدیرزادگانی که با امکانات 100 سال بعد زندگی می‌کنند ربطی به دشمن ندارد، دریافت حقوق 100 برابر یک کارمند توسط یک ذخیره نظام ربطی به دشمن ندارد، به تاریخ پیوستن پروژه آزادراه تهران- شمال ربطی به دشمن ندارد، اختلاف شهرداری تهران و دولت بر سر متروی تهران ربطی به دشمن ندارد، تشدید آلودگی هوا در خوزستان ربطی به دشمن ندارد، اینکه دولت حال بودجه‌نویسی ندارد ربطی به دشمن ندارد، اینکه دولت برنامه 5 ساله را وامی‌نهد و سعی می‌کند بدون هیچ طرح انطباقی کار را جلو برد ربطی به دشمن ندارد، واردات چند میلیارد دلاری اقلام لوکس و همزمان شعار زنده‌باد اقتصاد مقاومتی ربطی به دشمن ندارد و...  و در واقع عمده مسائل مردم آشکار و روشن است، حتی راهکار‌ها هم روشن است؛ اقتصاد و فساد اساس مشکلات و نشانه‌های نارضایتی و مطالبه تغییرخواهی مردم است که در رکود و نابسامانی در تولید، اشتغال، گرانی و ضعف قدرت خرید و مشکل مسکن از یک سو و فساد فزاینده و تجمیع‌شده اقتصادی و اداری، تبعیض و نابرابری از دیگر سو، ظهور و بروز یافته است، در واقع رنجی که مردم می‌برند و ان‌شاءالله مسؤولان هم می‌برند، این است و بحث‌ها و گفت‌وگوهای انتخاباتی هم باید حول و حوش همین موضوع باشد. حضرات باید بدانند عموم مردم و البته جریان انقلابی ماشین رأی نیستند که منتظر باشند تا شما از اتاق‌های دربسته برای‌شان لیست صادر کنید و به آن رای بدهند، مساله عمومی مردم چند به علاوه چند شورای هماهنگی فلان و بهمان نیست، مسائل روشن است، راهکار هم روشن است اما مرد عمل یا مردان عمل می‌خواهد؛ مردانی که از جنس «اقتصاد» و «ضدفساد» باشند و برای طی این مسیر هم کارنامه روشن داشته باشند.

انتهای پیام/