شیراز؛ شهری معلول برای ارائه خدمات به معلولان/ قانون حمایت از حقوق معلولان روی زمین ماند+تصاویر

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، جمله «معلولیت محدودیت نیست» زمانی معنی می‌دهد که شهری را تصور کنیم که با انبوهی ویلچر سوار مواجه شویم که مثل بقیه مردم در همه جا حضور دارند، از مراکز خرید و فروشگاه‌‌ها گرفته تا مراکز تفریحی و رستوران‌ها، مناطق گردشگری و غیره و آنها نیز مانند بقیه مردم از زندگی لذت می‌برند.

زمانی که معلول‌ها دیگر در خانه محبوس نماندند و مثل مردم عادی خودشان از سوپری‌ها خرید کردند، مایحتاج خود را تامین کردند و حسرت روزهای بارانی به دلشان نماند آن روز شعار «معلولیت محدودیت نیست» معنی می‌دهد. آرمان‌شهر معلولان سرزمین من جایی است که شرایط فرهنگی و اجتماعی به آن حد برسد که جامعه آنها ایزوله و منزوی نکند.

مناسب‌سازی محیط شهری برای معلولان و سالمندان از سال‌ها قبل در دستور کار شهرداری‌ها قرار گرفته است اما در بیشتر موارد اثری از مناسب‌سازی محیط برای این افراد دیده نمی‌شود. در موارد اندکی که به طور مثال سطح‌های شیب‌دار در معابر شهری ساخته شده است به دلیل کم عرض بودن، نداشتن میله در دو طرف سطح شیب‌دار و یا شیب نامناسب این سطوح، استفاده از آن برای افراد معلول غیرممکن است.

حاصل مشاهدات میدانی ما از «چهار راه ادبیات» تا «میدان قائم» شهر شیراز، نشان از معلول بودن این شهر برای ارائه خدمات به معلولان جسمی و حرکتی است. معلولان و جانبازان به دلیل شرایط خاص جسمانی و محدودیت حرکتی بیش از بقیه مردم به تلفن احتیاج دارند اما متاسفانه به دلیل کمبود تسهیلات و امکانات این وسیله ارتباطی در این منطقه از شیراز برای معلولان قابل استفاده نیست.

مهم‌ترین مشکل معلولان و جانبازان در زمینه استفاده از تلفن‌های عمومی مکان‌یابی و جانمایی نامناسب باجه و نصب تلفن در ارتفاع زیاد نسبت به کف باجه است. بلند بودن ارتفاع باجه برای استفاده معلولان از جمله مشکلات دیگر این قشر به شمار می رود.

در واقع در محلی که تعدادی اتاقک تلفن عمومی نصب شده است باید حداقل یک تلفن قابل دسترسی برای اشخاص استفاده کننده از صندلی چرخدار اختصاص داده شود در صورتی که در این منطقه از شهر تلفنی با این مشخصات دیده نشد.

تعداد بسیار اندک صندوق های پستی و جانمایی نامناسب آنها یکی دیگر از مشکلات معلولان در این منطقه است.

توزیع صندوق‌های صدقات که هیچ اصول و برنامه خاصی ندارد و در بیشتر موارد به فاصله کمتر از 20 متر چند صندوق صدقات نصب شده است که بیشتر آنها دارای جانمایی نامناسب و در بیشتر موارد در کنار جوی آب نصب شده است که عملا یک طرف آن قابل استفاده نیست همچنین بلند بودن ارتفاع آن از سطح پیاده رو برای استفاده اشخاص معلول دارای صندلی چرخدار نامناسب است.

در هیچ کدام از ایستگاه‌های اتوبوس موجود در حد فاصل چهار راه ادبیات و میدان قائم امکاناتی برای استفاده معلول جسمی بر روی صندلی چرخدار از اتوبوس دیده نشد. وجود اختلاف سطح بین پیاده‌رو و اتوبوس و عدم پیش‌بینی محل ویژه معلولان در وسایل نقلیه عمومی عمده‌ترین مشکل آنها در استفاده از حمل و نقل عمومی است.

ورودی اماکن و ساختمان‌های عمومی این منطقه با پله تعبیه شده و روشن است که معلولان و جانبازان با صندلی‌چرخدار نمی‌توانند از این اماکن استفاده کنند و باید از سطوح شیب‌دار کنار پله تردد کنند اما نبود سطوح شیب‌دار (رمپ) جلوی ادارات، بانک‌ها و مراکز تجاری برای آنها مشکل‌ساز است.

مهم‌ترین مشکل معلولان حرکتی برای استفاده از عابربانک‌ها در مرحله اول ارتفاع زیاد دستگاه عابر بانک از سطح زمین و در مرحله بعد نبود سطح شیب‌دار برای دسترسی معلولان به این خودپردازها است.

اجرای سنگفرش ویژه عبور نابینایان در معابر شهری که با رنگ زرد از دیگر قسمت‌های سنگفرش پیاده‌رو متمایز شده است از جمله اقدامات موثر در راستای مناسب‌سازی معابر و اماکن عمومی برای معلولان است اما متاسفانه در بیشتر موارد خودروها و موتورسیکلت‌های پارک شده در وسط پیاده‌روها، تجاوز مغازه‌دارها به این قسمت پیاده‌روها، ناهمواری‌های مسیر پیاده‌رو و غیره تردد پرخطر را برای نابینایان در این مسیر ایجاد کرده است.

ماده 2 قانون جامع حمایت از حقوق معلولین صراحتا بیان می‌کند که کلیه وزارتخانه ها، سازمان‌ها، موسسات و شرکت‌های دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظفند در طراحی، تولید و ساخت ساختمان‌ها، اماکن عمومی، معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل کنند که امکان دسترسی و بهره‌مندی از آنها برای معلولان هم‌چون افراد عادی فراهم شود. مشاهدات میدانی ما در تنها یک منطقه از شیراز نشان می‌دهد که این قانون تاکنون روی زمین مانده است و جا دارد که مسئولان به آن توجه جدی داشته باشند.

انتهای پیام/