نرمش برجام یا اقتدار اوپک؟
ماه‌ها پس از توافقات بزرگ هسته‌ای، آمریکایی‌ها همچنان در مسیر دستیابی ایران به بندهای توافق شده سنگ‌اندازی می‌کنند و مستقیم و غیرمستقیم کشورهای دیگر را برای همکاری با ایران تحت فشار قرار می‌دهند.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، چهارشنبه هفته گذشته توافقات مهمی در نشست کشورهای تولیدکننده نفت (اوپک) صورت گرفت که نتیجه آن افزایش تولید نفت ایران و کاهش میزان تولید نفت عربستان و حتی روسیه است، توافقاتی که به معنای افزایش سطح تولید و فروش نفت ایران در سال آینده میلادی و همچنین رشد درآمدهای نفتی برای کشورمان خواهد بود.
آقای بیژن زنگنه، وزیر نفت کشورمان درباره تصمیم اوپک به کاهش سقف تولید نفت اعضا در مقابل افزایش سهم تولید نقت ایران، همچنین نحوه برخورد با عربستان، جلب رضایت روسیه به‌عنوان تولیدکننده بزرگ نفتی و... نکات مهم و آموزنده‌ای را مطرح کرده که می‌توان آن را تاکتیکی مؤثر و قابل استفاده در اجرای برجام دانست.
وزیر نفت می‌گوید ما توانستیم با وجود اختلافات سیاسی با عربستان، اما توافق این کشور با کاهش تولید نفت پس از چند سال انفعال، نظر اوپک را جلب کنیم. زنگنه معتقد است قیمت نفت با تصمیم جدید اوپک به 50 تا 55 دلار در هر بشکه افزایش خواهد یافت.
نکته دیگر حائز اهمیت در رفتار ایران پیش از تصمیمات اوپک، می‌توان به تماس تلفنی رییس‌جمهور با پوتین در این زمینه اشاره کرد که در نوع خود تماسی مهم و با نتایج مثبت برای ایران تلقی می‌شود؛ بنابراین می‌توان گفت ایران این‌بار با استفاده از 2 ابزار مذاکره و اقتدار توانست اهداف مدنظر خود را در اجلاس تولیدکنندگان بزرگ نفتی جهان محقق کند.
برخی می‌گویند با وجود تلاش‌های کم‌نظیر تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای دولت در مساله توافقات برجام، اما ضعف‌های بزرگی در مقام اجرا باعث شده تا امروز شاهد خروج توافقات از مسیر پیش‌بینی شده باشیم و کشورهای غربی و در رأس آنها آمریکا با تفاسیر گوناگون و دخالت‌های سنا، تاکنون بخش‌های مهمی از اجرای این توافق را مسکوت گذاشته تا جایی که مقامات ارشد ایران مجبور شده‌اند در چند مرحله از اقدام متقابل سخن بگویند.
ماه‌ها پس از توافقات بزرگ هسته‌ای، آمریکایی‌ها همچنان در مسیر دستیابی ایران به بندهای توافق شده سنگ‌اندازی می‌کنند و مستقیم و غیرمستقیم کشورهای دیگر را برای همکاری با ایران تحت فشار قرار می‌دهند. با وجود تلاش‌ها و مذاکرات فراوانی که در زمینه مراودات بانکی با سایر کشورها صورت گرفته، اما مقامات بانک مرکزی و وزارت اقتصاد اعلام کرده‌اند از رفتار آمریکایی‌ها در ترساندن سایر کشورها به منظور همکاری‌های بانکی با ایران دلخورند و اینگونه اقدامات را برخلاف برجام می‌دانند.
به نظر می‌رسد آن چیزی که باعث شد تا ایران نتواند امروز از توافقات هسته‌ای نتیجه دلخواه را بگیرد این است که مقامات مذاکره‌کننده ایرانی با اعتماد کردن به غربی‌ها و دلخوش کردن به اینکه توافق دارای بندهای روشنی است و غربی‌ها نمی‌توانند اجرای آن را منحرف کنند، تلاش کردند فقط از طریق گفتگو برجام را به فرجام برسانند؛ در حالی که جای خالی تاکتیک اقتدار در کنار گفت‌وگو و رایزنی خالی بوده و امروز در پسابرجام نبود آن احساس می‌شود.
سؤال این است که با وجود سابقه بد غربی‌ها در قبال ایران و بدعهدی‌های مکرر آنها در طول تاریخ کشور، دولت چگونه به این نتیجه رسید که می‌تواند این‌بار فقط با ابزار مذاکره و گفت‌وگو به نتایج دلخواه رسیده و اختلافات را حل کند؟
همچنین اینکه اگر ایران در زمان مذاکرات علاوه‌بر گفت‌وگو و لبخند، اقتدار بیشتری از خود نشان می‌داد و مانند غربی‌ها که در کنار گفت‌وگو از گزینه‌های روی میز هم سخن می‌گفتند رونمایی می‌کرد، باز هم غربی‌ها به فکر دور زدن برجام و تحریم‌های جدید علیه ایران می‌افتادند؟
منبع: صبح نو
انتهای پیام/
