نهم ربیع‌الاول سالروز آغاز امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، یوم الله نهم ربیع الاول، سالروز آغاز امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و روز تجدید میثاق با آن امام همام و آخرین ذخیره الهی می باشد، شایسته است عاشقان و منتظران در هر کجا هستند در این روز بصورت ویژه توجه به امام زمان علیه السلام نمایند، چرا که نهم ربیع الاول، در امتداد غدیر و بلکه خود، غدیری دیگر است. باید در این روز با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خود، تجدید پیمان کرده و بر مفاد عهد و میثاق خود مروری دوباره داشته باشیم.

جشن آغاز امامت

روز نهم ربیع الاول،سالروز شروع امامت منجی عالم بشریت، موعود انبیاء، پایان بخش طومار حاکمیت طاغوت و برقرار کننده حکومت عدل الهی در سرتاسر زمین است. زیرا هشتم ربیع الاول سال 260 ه.ق، امام حسن عسکری علیه السلام پس از این که نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری که هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسیدند و هر گاه امامی به شهادت می رسد تمام معارف و علوم امام قبل به امام بعد منتقل و امامت و هدایت انسان ها به ایشان می رسد، از این رو مناسب است که شیعیان و منتظران امام زمان(عج) روز نهم ربیع الاول را جشن گرفته و با حضرتش پیمانی مجدد ببندند. اما وقتی که سخن از برگزاری جشن یا شادمانی به مناسبت آغاز امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و بیعت با ایشان می شود. برخی می پرسند: معنای این کار چیست؟ مگر در عصر امامان شیعه چنین رسمی بوده است که امامی شهید شده و روز بعد، برای امامت فرزندش شادمان باشند؟

به پاس داشت روز نهم ربیع الاول منتظران و دلدادگان حضرت می توانند با برپایی جشن امامت رسیدن حضرت، توزیع هدایا بین مردم بخصوص جوان ها، برگزاری جلسات معرفتی پیرامون امام زمان، سفر به اماکن زیارتی و به خصوص مسجد مقدس جمکران، برگزاری مراسم دعای ندبه در صبح روز نهم ربیع الاول و یا برگزاری مراسم دعای عهد و زیارت آل یس در عصر روز نهم ربیع الاول، ارسال پیامک تبریک روز نهم ربیع الاول، نصب پرچم های مهدوی، صدقه دادن جهت سلامتی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه، قربانی کردن به نیت سلامتی حضرت و توزیع بین فقراء، هدیه دادن به کودکان به خصوص نام های مهدی و دیگر القاب امام زمان و باز کردن گره از کار شیعیان در ترویج اهمیت این روز سهیم باشند

دو نوع شادمانی

در پاسخ این پرسش باید بگوییم: در تاریخ دو نوع شادمانی برای به امامت رسیدن امام معصوم علیه السلام داریم. یک نوع وقتی است که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم حضرت علی علیه السلام را به عنوان امام معرفی می کند. برای روز عید غدیر، مراسم های خاصی داشتیم و امامان هم بر آن و بزرگداشت آن تأکید کرده اند؛ البته جشنی متناسب با عرف زمانه خودش؛ یعنی وقتی پیامبر، حضرت علی علیهما السلام را به عنوان امام در غدیر مطرح می کنند که یک حالت عمومی دارد، این همراه خودش، جشن دارد؛ تا چند روز افراد به امیرالمومنین علیه السلام تبریک می گفتند؛ حتی بعد از این واقعه هم، وقتی کسی خبردار می شد به آن حضرت تبریک می گفت؛ چون پیامبر فرموده بودند که حاضران به غایبان بگویند. حاجیانی که به مناطق خودشان برمی گشتند و این خبر مهم را به منطقه خودشان می رساندند، عده ای که تازه خبردار می شدند باز هم به امیرالمومنین علیه السلام تبریک می گفتند. جشن گرفتن در این روز در سیره علما هم بود است. با اینکه عید قربان و عید فطر از عیدهای اسلامی است؛ اما علاوه بر این دو عید، عید غدیر را بسیار گرامی می داشتند.
اما نوع دوم، آغاز امامت، بعد از شهادت امام قبلی است. سیره اهل بیت علیهم السلام در این مورد چگونه بوده است؟ اول اینکه طبیعی است که ایشان به مناسبت شهادت امام قبلی، محزون بوده اند. شیعیان نزد امام جدید می آمدند و ابتدا شهادت امام قبلی را تسلیت می گفتند و سپس با امام جدید بیعت می کردند. امام با تعابیر مختلف به اینها می گفتند خوشحال باشید که با ما هستید و شیعیان هم خوشحال بودند که گمراه نشده اند و امام بعدی را شناخته اند.

بنابراین با نزدیک شدن به ایام نهم ربیع الاول، آغاز امامت یگانه منجی عالم بشریت و سخن از بیعت با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف؛ برای کسی احساس غریبی پیش نیاید؛ زیرا تجدید عهد و بیعت برای جریان امامت امام علیه السلام چیز جدیدی نیست و با توجه به این که امام این عصر امام مهدی علیه السلام هستند و شیعیان هر لحظه منتظر ظهور ایشان هستند باید در مناسبت های مختلف علاوه بر تجدید پیمان قلبی به دنبال فراگیری وظایف خود در زمان غیبت باشند.

با توجه به این که امام این عصر امام مهدی علیه السلام هستند و شیعیان هر لحظه منتظر ظهور ایشان هستند باید در مناسبت های مختلف علاوه بر تجدید پیمان قلبی به دنبال فراگیری وظایف خود در زمان غیبت باشندقدمی برای حضرت برداریم

به پاس داشت روز نهم ربیع الاول منتظران و دلدادگان حضرت می توانند با برپایی جشن امامت رسیدن حضرت، توزیع هدایا بین مردم بخصوص جوان ها، برگزاری جلسات معرفتی پیرامون امام زمان، سفر به اماکن زیارتی و به خصوص مسجد مقدس جمکران، برگزاری مراسم دعای ندبه در صبح روز نهم ربیع الاول و یا برگزاری مراسم دعای عهد و زیارت آل یس در عصر روز نهم ربیع الاول، ارسال پیامک تبریک روز نهم ربیع الاول، نصب پرچم های مهدوی، صدقه دادن جهت سلامتی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه، قربانی کردن به نیت سلامتی حضرت و توزیع بین فقراء، هدیه دادن به کودکان به خصوص نام های مهدی و دیگر القاب امام زمان و باز کردن گره از کار شیعیان در ترویج اهمیت این روز سهیم باشند.

خلاصه سخن:

وقتی سخن از برگزاری جشن به مناسبت آغاز امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می شود، برخی می پرسند: معنای این کار چیست؟ مگر در عصر امامان شیعه چنین رسمی بوده است که امامی شهید شده و روز بعد، برای امامت فرزندش شادمان باشند؟ در پاسخ این پرسش به دو نوع شادمانی مرسوم که برای به امامت رسیدن امام معصوم علیه السلام صورت می گرفته را از تاریخ می پردازیم.

منبع:تبیان

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه‌ها