نساجی سنتی از بین رفته است / خلاقیت شرط احیاء بافت‌های سنتی
یک طراح پارچه معتقد است: تعداد بافنده های بافت سنتی آنقدر کم است که به جرأت می‌توان گفت نساجی از بین رفته است.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، افسانه مدیرامانی از هنرمندانی که با بافت‌ها و پارچه‌های سنتی چون شعربافی و دارابافی در نمایشگاه صنایع دستی، ویژه سفرا حضور داشت در گفتگو با مهر با اشاره به پیشینه صنعت نساجی در کشور گفت: نساجی در کشور ما از پیشینه‌ای کهن برخوردار بوده و ما باید در حفظ این هنر- صنعت بکوشیم و بی‌گمان، آموزش، یکی از راه‌هایی است که موجب بقای نساجی و طراحی و بافت پارچه می‌شود بنابراین، پیش از هر چیز لازم است جوانان را به صنعت نساجی علاقه‌مند و آنها را به یادگیری این هنر- صنعت تشویق کنیم.
به گفته این استاد دانشگاه، در سال‌های اخیر، کارگروه مد و لباس ارشاد، جشنواره‌های متعددی در زمینه مد و لباس برپا کرده؛ از سوی دیگر معاونت صنایع‌دستی هم گوشه چشمی به بافت‌های سنتی چون شعربافی و دارایی بافی داشته اما لازم است اقدامات جدی تری در این زمینه انجام گیرد. به این معنی که زنده کردن هنر نساجی سنتی، از یک سو در گرو معرفی و تبلیغ خوب این نوع بافت‌ها و از سوی دیگر، به روز کردن بافت های سنتی است.
مدیرامانی، نوآوری را یکی از ملاک‌های موفقیت می‌داند و می‌گوید: حتی زنده کردن بافت‌های سنتی هم نیازمند خلاقیت است و برای انجام هر کار خلاقه باید برخوردار از دانش مربوط به آن رشته و فن بود. این در حالی است که امروز بسیاری از دانشجویان ما در رشته طراحی و بافت پارچه، فارغ‌التحصیل می‌شوند بدون این که دانشی در این زمینه داشته باشند و این مساله به آن دلیل است که برنامه ریزان این رشته بی‌توجه هستند و دغدغه آموزش ندارند.
به گفته این طراح پارچه و بافت، تحقیق، لازمه شکل دادن به هر رشته دانشگاهی است و ما باید قبل از راه‌اندازی هر رشته به پژوهش درباره پیشینه آن رشته از یک سو و تحقیق درباره فعالیت‌هایی که در کشورهای دیگر انجام شده بپردازیم. برای مثال قبل از این‌که رشته طراحی و بافت پارچه را دانشگاهی کنیم به جست و جو درباره سابقه نساجی در ایران؛ همچنین کارهایی که تاکنون در زمینه طراحی در کشورهایی چون هند صورت گرفته بپردازیم.
مدیرامانی به این‌که نساجی ما نابود شده، اشاره و بیان می‌کند: تعداد بافندهای بافت سنتی آنقدر کم است که به جرات می‌توان گفت نساجی از بین رفته و یکی از راه‌های زنده کردن نساجی سنتی این است که دانشجویان را به بافت‌های سنتی علاقه‌مند کنیم. اصلا چه پارچه‌ای بهتر از بافت‌های سنتی چون زربافت و شعر بافی که هم اصالت دارند و هم ایرانی هستند. بنابراین ما می توانیم استفاده از بافت های سنتی را تبلیغ و در این زمینه فرهنگسازی کنیم.
این استاد دانشگاه با اشاره به ضرورت ارتباط میان تولیدکنندگان و طراحان پارچه و لباس می گوید: ما طراحان پارچه بسیار خوبی داریم اما در خدمت صنعت نساجی قرار نگرفته‌اند چون ما تاکنون به جز ملحفه و پرده و گاهی پارچه برای پوشاک مردانه، پارچه دیگری تولید نکرده ایم؛ بازار ما در محاصره پارچه‌های هندی و چینی است. حال آن که در دوخت انواع لباس زنامه می توانیم از بافت های سنتی خود بهره بگیریم.
انتهای پیام/
