آوای "خنیاگر پیر بجستان" هم خاموش شد؛ موسیقی مقامی خراسان در آستانه زوال

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، استاد حسن سلمانی بجستانی در سال 1309 هجری شمسی در خانواده‌ای مذهبی، هنر دوست و موسیقی‌دان دیده به جهان گشود. مرحوم سلمانیان بجستانی از 70 سال گذشته در زمینه‌های موسیقی مقامی، دو تار، شش تار و سورنا و همچنین سرودن اشعار دو بیتی با مضامین عرفانی تبحر خاصی داشت و فعالیت می‌کرد.

وی از چهره‌های شاخص موسیقی مقامی استان‌های سه گانه خراسان محسوب می‌شد که تعدادی از استادان مطرح موسیقی سنتی از تجارب وی در این زمینه‌ها بهره‌مند می‌شدند. وی در سالیان گذشته به دفعات با اجرای موسیقی‌های مقامی پیام‌آور و انتقال‌دهنده موسیقی سنتی به مردم و نسل جوان محسوب می‌شد.

عارف موسیقی‌دان

رئیس اداره ارشاد بجستان اظهار داشت: استاد سلمانی بجستانی مردی بود که عشقش در قلبش، حجب و حیا در چشمانش و پاکی صداقت در دستانش موج می‌زد. وی عارفی به تمام معنا بود با آن که فقط سواد مکتب‌خانه‌ای داشت، تمام آثار شهید مطهری و شهید دستغیب و دیگر بزرگان را چندین بار مطالعه کرده بود.

مهدی حسینی بجستانی گفت: وی همواره رایحه خوش قرآن، قلب و روحش معطر می‌کرد. استاد سلمانی بجستانی با تمام وجود قداست و حرمت هنر اصیل اسلامی و موسیقی سنتی و مقامی را در منشور فرهنگ این مرز و بوم پاس می‌داشت.

وی افزود: وی در طول عمر پر برکت خویش هزاران زوج جوان را با نوای جانبخش موسیقی سنتی یعنی سرنا و دهل و اجرای مراسم زیبا، همراه با طنزی دلنشین که فقط مختص خود او بود، به خانه بخت فرستاد.

رئیس اداره ارشاد بجستان عنوان کرد: در واپسین لحظات عمر خویش هم با اجرای ساز موسیقی محلی در همایش خیرین مدرسه‌ساز کشور در تهران برای آخرین‌بار برگ زرین دیگری بر دیباچه هنر نگاشت تا برای همیشه به نیکی از او و هنر او یاد شود.

موسیقی تمام زندگی‌اش بود

در ادامه مهدی سلمانی بجستانی پسر استاد سلمانی بجستانی به خبرنگار تسنیم گفت: پدرم در روزهای آخر خیلی سرحال و سلامت بودند و دو روز بود که از مراسم خیرین مدرسه‌ساز در تهران بازگشته بودند که صبح روز دوشنبه 6 آذر ماه در سن 86 سالگی دعوت حق را لبیک گفت.

وی افزود: پدرم در روزهای آخر به‌دلیل علاقه‌ زیادی که به موسیقی داشتند، با وجود شرایط جسمانی و کهولت سن دست از ساز نکشید و همیشه به من می‌گفت که موسیقی زندگی من است و تا زمانی که زنده باشم، دست از آن نخواهم کشید.

پسر خواهر استاد سلمانی بجستانی که با ایشان ارتباط نزدیکی داشت نیز گفت: استاد در روزهای آخر با وجود اینکه خیلی حال و احوال خوبی نداشتند، ولی هر جلسه یا مراسمی بود با لب خندان قبول می‌کردند و همیشه عقیده داشتند که انسان باید شاد باشد تا از سلامت برخوردار باشد و همواره با کلام خود گل لبخند را بر لب‌ها می‌نشاند تا در قلب و جان مردم خاطراتی خوش به یادگار بگذارد.

وی افزود: پیکر استاد سلمانی بجستانی عصر دوشنبه 6 آذر بر دستان مردم هنر دوست شهرستان بجستان به طرز باشکوه و بی‌نظیری تشییع و برای همیشه در بهشت جواد‌الائمه(ع) بجستان آرام گرفت.

گزارش از علی رحیمیان

انتهای پیام/