توافقنامه یا مرامنامه فروش کالا؟/خط ترمز توافقنامه پاریس برای نیروگاه‌های زغال‌سوز
در صورت امضای توافقنامه پاریس امکان استفاده از نیروگاه‌های زغال سنگ‌سوز به عنوان ارزان‌ترین شیوه تولید برق از سوخت فسیلی از بین خواهد رفت و ایران مجبور به خرید تجهیزات جدید برای نیروگاه‌های زغال سنگ‌سوز از تصویب‌کنندگان اصلی توافق پاریس خواهد شد.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، بر اساس گزارش آمار تفصیلی صنعت برق در سال 94 بیش از 95 درصد از برق نیروگاه‌های کشور با استفاده از سوخت‌های با پایه نفت و گاز تولید می‌شود. این در حالی است که امکان تنوع بخشی به منابع انرژی کشور برای تولید برق با استفاده از دیگر منابع از جمله زغال سنگ مهیا است.
در حال حاضر منابع عظیم زغال سنگ حرارتی در نقاط مختلف کشور از جمله ناحیه طبس وجود دارد. از طرفی با توجه به پایان پذیری منابع فسیلی وابستگی زیاد به نفت و گاز در تولید برق می‌تواند عاملی برای تهدید امنیت انرژی کشور باشد.
حدود یک ماه پیش مجلس لایحه ای را تصویب کرد که به موجب آن از کشورهای جهان خواسته شده برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای و محدود ماندن افزایش گرمایش زمین زیر 2 درجه سانتیگراد تلاش کنند. در متن این توافقنامه که تعهد به آن از لحاظ قانونی الزامی است، برنامه مشارکت ایران برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای شامل دو بخش 4 درصد غیر مشروط و 8 درصد مشروط به رفع تحریم‌ها است.
کشور ایران با قرار گرفتن در آستانه شکوفایی صنعتی و نفتی نیاز به استفاده بیشتر از سوخت فسیلی به عنوان سوخت اول مورد استفاده کشور دارد که با الزام تعهدات این توافقنامه در تضاد است. کارشناسان نیز عقیده دارند که محدود کردن استفاده از منابع فسیلی مغایر با مسیر پیشرفت کشور و تحقق اقتصاد مقاومتی ارزیابی می‌شود.
مهم‌ترین نگرانی توسعه نیروگاه‌های زغال سنگ سوز، مباحث آلودگی هوا، زیست محیطی و مصرف بالای آب در این نیروگاه‌ها است که امروزه با ارتقای فناوری بهره برداری، مصرف آب در این نیروگاه ها با توجه به فناوری شست وشو و بازچرخانی مایع به کمترین میزان رسیده است. همچنین با ورود روشهای جدید فیلترسازی، مباحث زیست‌محیطی نیروگاه‌های زغال سنگ‌سوز نیز تا حدود زیادی حل شده است.
اما در اختیار نداشتن فناوری‌های روز دنیا در کاهش تولید آلاینده‌های ناشی از سوختن زغال سنگ می‌تواند به عنوان دستاویزی برای ممانعت در استفاده از نیروگاه‌های زغال‌سنگ‌سوز مورد استفاده قرار گیرد. محاسبات نشان داده است که هزینه تولید برق با استفاده از منابع زغال سنگ یک سوم گاز است و این مقدار یک پنجم هزینه تولید برق با استفاده از سوخت مایع است. به عبارت دیگر با امضای توافقنامه پاریس اگر کشور بخواهد از ارزان‌ترین شیوه تولید برق از سوخت فسیلی استفاده نماید مجبور به خرید تجهیزات جدید برای نیروگاه‌های زغال سنگ‌سوز نیز خواهد بود.
بنابر این با توجه به محدودیت‌های الزام آور امضای توافقنامه پاریس ضروری است زمینه محدودسازی مزیت رقابتی صنعت نفت و گاز ایران در آینده را فراهم نسازیم.
به نظر می رسد تصویب کنندگان اصلی توافق پاریس که شرکت هایی با برندهای گوناگون ساخت تجهیزات کاهش آلایندگی صنایع با فیلترسازی هوای خروجی و استفاده از تجهیزات کاهنده مصرف سوخت را در اختیار دارند، بیشتر به جای نگرانی نسبت به آینده زمین، به دنبال گسترش بازار خود در کشورهای در حال توسعه هستند.
به گفته «سیدمجتبی امامی» عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق، "موضوع معاهده پاریس تغییرات اقلیمی است اما متأسفانه به نام تغییرات آب و هوایی ترجمه شده؛ معاهده پاریس در رابطه با تغییرات اقلیم است و ربطی به آلودگی هوایی که مردم ادراک می‌کنند ندارد."
از اینرو به نظر می رسد موافقان امضای این توافقنامه نسبت به این موضوع مهم کم توجهی کرده اند. این استاد دانشگاه همچنین معتقد است که "گاز co2 باعث گرمایش و تغییرات زمین و اقلیم شده است؛ نظریه‌های متفاوتی در مورد گرم شدن زمین وجود دارد به طوری که برخی تغییر قطب‌های مغناطیسی و بعضی دیگر فعالیت‌های خورشیدی را سبب گرمایش زمین می‌دانند."
انتهای پیام/
