کاش با «فرهاد»ها و «شجریان»ها مقایسه شوم
کاوه آفاق درباره صحبت‌های حاشیه‌سازش در اجرای سی و دومین جشنواره موسیقی فجر توضیحاتی ارائه کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جمعه 24 دی 1395 بود که در سالن برج آزادی کاوه آفاق به همراه گروهش به اجرای برنامه پرداخت. این اجرا در قالب سی‌ودومین جشنواره موسیقی فجر برگزار می‌شد. آفاق در این اجرا سخنانی بر زبان جاری کرد که به راستی نشان از خودباوری و باور به ایران و ایرانی داشت. خبرنگار تسنیم هم که در این اجرا حضور داشت، گزارش کاملی از سخنان کاوه آفاق ارائه و منتشر کرد.
اما حرف‌های کاوه آفای برای او حاشیه‌ساز شد و برخی از کاربران فضای مجازی به گونه‌ای به او تاختند که نشان می‌داد آنان واقعیت ماجرا را نمی‌دانند.
اکنون کاوه آفاق برخی سوء برداشت‌ها را دلیل اصلی این اتفاقات عنوان کرده و در توضیح حواشی به وجودآمده یادداشتی را تدوین و در اختیار رسانه‌ها قرار داده است که در ادامه متن کامل این یادداشت را می‌خوانید:
نکاتی کوتاه برای رفع سوء تفاهم که می‌دانم شما اهل دغدغه های فرهنگی هستید و امیدوارم وقت کنید این چند خط را بخوانید.
آیا تاکنون آن فیلم کامل و بریده نشده حرف‌هایم درباره‌ی مرحوم «لنون» را دیده‌اید؟ که از ایشان به عنوان مردی بزرگ یاد میکنم؟ این حقیر نه نژاد پرست است و نه متنفر از انگلوساکسون‌ها و هر نژاد دیگری. اما مُنزجر از کسانیست که ناآگاهانه چنان در طول تاریخ ذوب و بازیچه‌ی دست برخی واقع شدند، که منافع سایر کشورها را بر منافع مردم عزیز میهنمان ترجیح دادند و اوضاع ما را در طول تاریخ به این‌جایی کشاندند که نه تنها دیگر خود را باور نداریم بلکه به کل اعتماد به نفس ملی‌مان را نیز از دست داده‌ایم.
در آن شب صحبت‌هایم را با طنزی بیان کردم که زبان بدن نیز تکمیل کننده آن بود. در فیلم کامل هم اگر دیده باشید همه‌ی حضار پس از آن دست به تشویق و خنده از طنز تلخ می‌زنند. به شیوه‌ی نویسنده‌ی بزرگمان ایرج پزشکزاد از انگلیس‌ها یاد کردم به منظور نقدِ شرایط فرهنگی امروز داخل کشور. نکته‌ای که حاضران در اجرا ظرافتش را درک کردند و بعضی ناظران بیرونی به قضاوت‌های ناعادلانه نشستند. وگرنه کیست که به احترام ادب و هنرمندی بسیاری از مردمان انگلستان و یا هر کشور پیشرفته‌ی دیگری کلاه از سر برندارد؟
در زبان محاوره و کوچه و بازار ما نزدیک به نیم قرن است اصولا «انگلیسی» یا «کار کار ِانگلیسهاست» کنایه به برخی ایرانی‌های داخلی و یا سیاستمداران اهل انگلستان و شیدای دولت انگلستان است، که حتما شنیده اید. پیش از قضاوت ناعادلانه آیا صحبت‌های این حقیر در آن فیلم درباره‌ی شرایط اقتصادی، اجتماعی دهه 1960 جهان را دیده‌اید که در آن رنج‌های هنرمندان دنیای امروز را با آن زمان مقایسه کردم و گفتم ما هم اگر در یکی از مهدهای اقتصاد و موسیقی با قوی‌ترین رسانه‌ها و زبان مادریِ بین‌المللی و انواع امکانات مالی، فنی و... هنرمندان انگلستان در پنجاه سال قبل زاییده میشدیم چیزی از آنان کم نداشتیم؟ آیا این حرف غلط است؟ آیا خود شما هموطن گرامی، تا به امروز حتی یکبار هم برایتان پیش نیامده که با خود گفته باشید که حَقِتان بیش از چیزی که تا امروز به‌دست آورده‌اید بوده و عدم امکانات گوناگون خیلی مواقع سد راهتان شده و نگذاشته که بتوانید از حداکثر استعداد و توان و تخصصتان استفاده کنید؟
صحبت آن بود و هست که کاش روزی برسد، افتخار این را پیدا کنم که در صبر و شکیبایی و عشق به مردم و مملکت با کسانی همچون فرهادها، شجریان‌ها، علی حاتمی‌ها، مرتضی حنانه‌ها،کورش یغمایی‌ها، فریدون فروغی‌ها و... مقایسه شوم. بزرگانی که با همه‌ی سختی روزگار ساختند، اما برای مردم ماندند و ماندند و ماندند و تن به فرار از دردهایشان ندادند تا سهمی در فرهنگ سازی داشته باشند. آن روز افتخار آمیز اگر برسد من خاک پای این بزرگواران را خاضعانه بوسه باران خواهم کرد.
در پایان سپاسگزارم از آنانکه چون همیشه بی دریغ از میهن عزیزمان و مردمانش حمایت و در این حمایت ایستادگی کردند و در بحث میان هموطن و غیر هموطن آن کس که گفت: «زنده باد ایران» را انتخاب کردند.
فراموش نکنیم خورشید همواره از شرق طلوع کرده و خواهد کرد...
کوچک‌ترینِ شما ملت بزرگِ ایرانِ کبیر و قدرتمندمان...
کاوه آفاق
انتهای پیام/
