بدقولی مسئولان امر شایسته ورزشکاران نیست/ وطنم را به دیگر کشورها ترجیح دادم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از آمل، 9 سال سن داشت که با ورزش آشنا شد و به رشته کاراته روی آورد به طوری که تا دان کمربند قهوه‌ای رفت اما این رشته ورزشی وی را قانع نکرد.

می‌گفت با پیشنهاد همسایه‌ام و با وجود بنیه قوی جسمی به سمت رشته کشتی رفتم و تعلیمش را بر روی تشک سفت و سخت باشگاه معمولی شهرستان آمل و زیر نظر آموزش همان همسایه‌اش آغاز کرد تا تحت تعلیم دیگر مربیان قرار گرفت.

روستازاده‌ای که با آمدن به شهر منش روستایی‌اش را از یاد نبرد و اراده و پشتکارش را با تمرینات سخت و مداوم بر روی تشک‌های متفاوت کشتی قوی کرد تا اولین مدالش را استانی و در رده سنی نوجوانی از آن خود کند.

مدالی که با قرار گرفتن آن دور گردنش لبخند رضایت‌بخش پدر و مادر و دایی‌هایش به ویژه مربی زحمتکشش را بر لب آورد.

اکنون قاسم رضایی آن نوجوان کوشا و سرمست از کسب نخستین مدال نوجوانی، جهان پهلوانی شده تا در ادامه رقابت‌هایش راه جهان پهلوان غلامرضا تختی و پوریا ولی و بالاتر از همه پهلوانان و قهرمانان عالم امیرالمومنین حضرت علی(ع) را سرلوحه زندگی خود قرار دهد.

تسنیم: چه شد قاسم رضایی کشتی‌گیر فرنگی شد؟

قاسم رضایی: کلاس سوم ابتدایی بودم که به رشته کاراته روی آورده و این رشته سه الی چهار سال زیرنظر استاد علیزاده کار ‌کردم تا اینکه بعد از مهاجرت از روستا میاندرود بخش دابودشت به شهر آمل در یک تابستان همسایه‌مان بنام آقای مجید بابایی پیشنهاد رشته کشتی را بهم دادند و رشته کاراته را که تا دان کمربند قهوه‌ای پیش رفتم ترک کرده و به رشته کشتی روی آوردم با توجه به اینکه کاراته ورزشی نبود که انتظارات مرا از ورزش داشتم، برآورده کند.

تسنیم: این رشته را ادامه دادید؟

رضایی: بله، بدلیل دارا بودن استعداد و قدرت بدنی به کشتی روی آوردم و همسایه‌ ما با مشاهده فیزیک بدنی و قدرت جسمی‌ام مشوقی برایم جهت روی آوردن من به کشتی شد.

کشتی را با مربیگری سعید شیرزاد آغاز کردم، بدلیل علاقمندی به این رشته همیشه در تمرینات پررنگ بودم و در همه میادین، حتی در تعطیلات، مرخصی‌ها و مسابقات به‌عنوان نفر اول حضور داشتم و این پررنگ‌تر بودن موجبی بر موفقیتم شد. با توجه به اینکه در این مسیر پدر و مادر و دایی‌هایم کمک می‌کردند و موجبی بر تلاش بیشتر و کسب موفقیتم شدند.

این موفقیت موجب شد تا در این مسیر گام موثری بردارم و در مسابقات کشوری به موفقیت‌هایی دست یابم و در گام نخست در مسابقات نوجوانان و جوانان عناوینی دست یابم.

تسنیم: چه زمانی اولین موفقیت‌تان را کسب کردید؟

رضایی: اولین موفقیتم در دوره مسابقات نوجوانان در مسابقات دسته لیگ قائمشهر بوده و چون شهرستان آمل لیگ نداشت در آن شهرستان حضور یافتم و این مسابقات به صورت لیگ استانی برگزار شد.

توانستم به خوبی خود را در آن مسابقات کشتی فرنگی نشان دهم و برای اولین بار در مسابقات استانی اول شوم؛ بعد از آن، در مسابقات کشوری نوجوانان با وجود حریفان خوب توانستم موفق به راهیابی تیم ملی نوجوانان شوم و حضور در مسابقات آسیایی را از آن خود کنم.

در اولین سال ورودم به مسابقات جوانان توانستم شرکت کنم و بین دو نفر برتر رده سنی جوانان در وزن 84 کیلو انتخاب شوم تا همراه یک نفر برای راهیابی مسابقات جهانی انتخاب شوم منتهی با وجود این حریف و بدلیل بی‌تجرگی‌ام در این سن جوانی، آن حریف دیگرم انتخاب شد.

اما در سال بعد موفق به راهیابی تیم ملی شدم و دو سال توانستم وارد تیم ملی جوانان شوم و در مسابقات آسیایی مقام اول را در مسابقات جهانی که در رده بزرگسالان بود و می‌توانستم اول شوم، مقام دوم را کسب کنم.

باید به این نکته اشاره داشت که یک ورزشکار کشتی برای بدست آوردن قهرمانی باید از رده‌های سنی بگذرد و این گذشتن نیاز به تلاش زیادی است و این رده نوجوانان به جوانان تلاش زیادی را می‌طلبید با وجود اینکه دوره حساسی برای یک ورزشکار است و باید تمام وقت و انرژی خود را طی این دوران بگذارد؛ اینکه برای سپری کردن این پل‌های موفقیت بسیار حساس است و تلاش زیادی می‌خواهد.

شاید خیلی فاصله بین قهرمان کم باشد ولی این فاصله کم برای این قهرمان جهت رسیدن به یک موفقیت خیلی موثر است و تلاش خود را با یک برد یا باخت نبایستی قطع کند بلکه باید استمرار ببخشد تا به یک موفقیت برسد.

بسیاری از این قهرمانانی که مشاهده می‌کنیم با یک برد یا باخت در تیم ملی نوجوانان یا جوانان سرد می‌شوند و تمرینات خودشان را کم می‌کنند بجای اینکه با هر باختی باید تلاش‌شان بیشتر باشد تا موفقیت‌شان بالاتر شود که برای این موفقیت آنها باید تلاش‌شان را استمرار دهند بخاطر همین در رده نوجوانان و جوانان تلاش بیشتری نیاز است.

تسنیم: حضور یک کشتی‌گیر در چه زمانی افتخار بزرگی برایش محسوب می‌شود؟

رضایی: حضور یک کشتی‌گیر به تیم ملی بزرگسال افتخاری برای خود قهرمان است و یک قهرمان هدفش را از زمان رده نوجوانی شروع می‌کند تا برای بزرگسالان یا برای پوشیدن لباس تیم ملی برسد، در واقع برای اینکه عضو تیم ملی بزرگسالان شود و هدف اولش این است که بخواهد عضو این تیم ملی شود؛ بعد از وارد تیم ملی شدن دوباره تلاش خود را بیشتر می‌کند تا بتواند قهرمانی آسیا و جهان را بدست آورد.

یک قهرمان زمانی که تمرینات را شروع می‌کند صد در صد به المپیک فکر نمی‌کند قهرمان نگاهش به آن مسیر طولانی است و نگاهی که آن مسیر می‌خواهد ببیند نیست، هدفش این است که در ابتدا استانی یا مسابقات کشوری قهرمان شود؛ در این عرصه ابتدا مسابقات و مسیرهای نزدیک را می‌بیند تا به مسیرهای بالا برسد.

تسنیم: در چه سالی در رده سنی بزرگسالی قرار گرفتید؟

رضایی: مسیر بزرگسالی‌ام در سال 2005 و در مسابقات جهانی مجارستان بود، البته قبل از آن مسابقات جام جهانی بود که در کشور گرجستان برگزار شد. در آن زمان در سن تیم ملی جوانان بودم اما اولین مسابقات بزرگسالان را در سال 2004 تجربه کردم.

برای رفتن به تیم ملی المپیک از جوانان استفاده کردند زیرا در آن سال‌ها در تیم ملی بزرگسالان کسی نبود و آقای طالقانی از نفرات جوانان استفاده کرد و بنده از آنجا راهی تیم ملی بزرگسالان شدم که مسابقات در کشور گرجستان بود و تیم ایران توانست مقام دوم را از آن خود کند با توجه به اینکه نتیجه بسیار خوبی حاصل شد و در آن مسابقات همراه کشتی‌گیرانی چون حمید سوریان، حمید باوفا، رضا دیدور شدم. کشتی‌گیرانی که در سال با محمد بنا کار می‌کردند و توانستند نتیجه خوبی را بدست آورند.

در آن سال با یک کشتی‌گیر قهرمان جهانی 2002 گرجستانی بر روی تشک رفتم که در آنجا نتیجه بسیار خوبی برای حاصل شد و نشان دادم که توان حضور در مسابقات بزرگسالان را دارم همچنین عاملی شود تا در مسابقات 2005 مجارستان حضور یابم و این راهیابی برای حضور در مسابقات المپیک سال 2008 شد.

تسنیم: شنیدیم اولین آملی بودید که در آن سهمیه المپیک را بدست آوردید؟

رضایی: بله، در مسابقات جهانی باکو و نفر سومی به مسابقات المپیک 2008 راه یابم و اولین آملی شوم که سهیمه المپیکی کشتی فرنگی را از آن خود کردم که  در آن المپیک می‌بایست با یک حریف لیتوانیایی مواجه می‌شدم.

یادم می‌آید کسب این سهمیه حضور در مسابقات جهانی باکو در سال 2007 بود که در وزن 96 کیلوگرم کشتی گرفتم و با کسب برنز و عنوان نفر سوم سهمیه المپیک را بدست آورم.

در آن مسابقات المپیک مقابل این حریف لیتوانی که بسیار قدر بود و بارانداز نمی‌خورد، در اولین کشتی مسابقات المپیک با وی روبرو شوم که متاسفانه نتوانستم بر وی غالب شوم و دستم از کسب مدال 2008 خالی ماند.

یک ورزشکار با کسب حضور سهمیه المپیک در واقع هدفی است که همه تلاش‌های خود را بکار برده است و کسب این سهمیه به گونه‌ای وجدان یک ورزشکار را راحت می‌کند و تمام تلاشی که طی این سال‌ها بر این است که در سهمیه المپیک مدال سوم یا چهارم را بدست آورم و این تلاش‌های نیز درست بوده و به نتیجه نیز می‌رسد.

در آن سال شرایط آمادگی‌ و فیزیکی‌ام برای کسب مدال خوب بود اما چیزی که برای یک ورزشکار در مسابقات المپیک مهم است کسب تجربه و استفاده کردن از فرصت‌ها است، ورزشکار باید از فرصت‌های المپیک استفاده کند اما در المپیک 2008 پکن با وجود ذوق و شوقی، تمرینات زیاد و داشتن امیدهای زیاد از سوی مربیان در این مسابقات، نتوانستیم به نتیجه خوبی بدست آوریم.

تسنیم: قاسم رضایی چکار کرد؟

رضایی: بعد از مسابقات 2008 از کشتی یک مدت کوتاهی فاصله گرفتم، گاهی به سمت بالاتر گاهی به سمت پایین تر رفتم، مقداری نوساناتی در کشتی داشتم زیرا آن انتظاراتی که هم به لحاظ مالی و هم چیزهای دیگر پس از کسب قهرمانی سال 2008 در داخل کشور و شهرم داشتم، برآورده نشد و این عاملی بر فاصله گرفتنم از تیم ملی شد.

در آن دوران کشتی‌هایی در وزن‌های بالا یا پایین می‌گرفتم و شرایطی که آنها فراهم می‌کردند انجام می‌دادم و حتی می‌خواستم از ایران بروم به گونه‌ای شرایط لازم را فراهم می‌کردند.

تسنیم: یعنی دعوتی از دیگر کشورها داشتید؟

رضایی: یکی دو تا کشور تمایل داشتند که برای کشتی به آنجا بروم اما کشور آذربایحان اصرار بیشتری داشت تا به کشورشان روی آورم، با توجه شرایط مالی و دیگر امکانات در آن کشور مناسب بود اما اتفاقی که برای خودم افتاد و علاقمندی به شهر و وطنم تصمیم گرفتم که در داخل کشور خود کشتی بگیرم.

تسنیم: پس دوباره به کشتی برگشتید؟

رضایی: بله دوباره به کشتی ایران برگشتم و در مسابقات 2011 دعوت به تیم ملی شدم و در مسابقات ترکیه من و آقای حاجی‌پور از شهرستان آمل حضور یافتیم که اسممون به قرعه اسرائیل خورد و هر دو با کشتی‌گیران آنها کشتی نگرفتیم و دوباره به ایران برگشتیم؛ دوباره سهمیه المپیک در کشور قزاقستان بود و در آن مسابقات می‌توانستم دوباره سهمیه المپیک وزن 96 کیلوگرم را بگیرم و از تجربیات پکن برای استارت مسابقات لندن بکار بگیرم.

و زمانی می‌توانستم آن سهمیه المپیک را در قزاقستان بگیرم که آن اتفاقی که در پکن افتاد در لندن تکرار نکنم و با وجود این تلاش‌ها به یک نتیجه خوبی دست یافتم تا به المپیک راه یابم.

طی یک سال و نیم منتهی به لندن را با توجه به فاصله کشتی با تمرینات و برگزاری مسابقات پشت سر هم برای کسب یک آمادگی کامل به سر می‌بردم تا به گونه ای که در مسابقات لندن بدون آنکه به کسی باخت یا امتیاز دهم، قهرمان شوم و حریف روسی و چهار حریف بلغاری را بدون شکست ببرم.

حریفانی که طی نبودم در سال‌های قبل توانستند مدال‌های جهانی را کسب کنند و شماره یک وزن خود بودند بنابراین آن فکری که در پکن تو ذهنم بود اینکه" من قاسم رضایی هیچ کم و کسری از آنها ندارم و از همه آنها بهترم و به لحاظ فنی، توان بدنی شایستگی این را دارم تا از همه آنها بهتر باشم؛ موجبی شد تا دوباره وارد تیم ملی شوم و آن شایستگی‌های خود را مجدد نشان دهم تا در این مسابقات لندن حضور یابند".

با توجه به اینکه دو روز قبل از مسابقات برای من شرایطی پیش آمد و پزشکان گفتند که شاید اصلا نتواند کشتی بگیرد و حتی به وی اجازه کشتی هم بدهند نباید کشتی بگیرد با این وجود کشتی گرفتم تا توانستم به مدال دست یابم.

تسنیم: یاد این شعر افتادم که خواستن؛ توانستن است؟

رضایی: دقیقا همینطوره چون خواستن فرد انگیزه‌ای می‌شود تا وی به آن مدال دست یابد؛ در کشور ما ورزشکارانی که سختی را تحمل کرده کسب این مدال بسیار مهم است و درست کردن این قهرمان برای مردم و کشورش جاودان می‌شود تا با گذشت سال‌های سال در اذهان مردم بماند بنابراین این کسب مدال نیز موجبی شد تا برای مردم آمل بماند و باعث سرافرازی مردم شهرستان آمل در استان مازندران شود.

مدالی که برای اولین بار در کشتی فرنگی مازندران بدست آمده زیرا رشته کشتی فرنگی برای کشور ایران نیست بلکه برای کشور اروپاست و تمام فن، تاکتیک و تکنیکش برای اروپا است و کسب مدال در این رشته خیلی سخت‌تر از رشته کشتی آزاد است؛ از مسابقات لندن تا مسابقات برزیل ماندن در این کورس قهرمانی خیلی سخت‌تر از مدال گرفتن قهرمانی لندن بوده است و برای من دوباره اتفاق افتاد و با مدیریتی که خودم کردم توانستم دوباره این موفقیت را بدست آورم، دو مدال جهانی و یک مدال المپیک خیلی برای با ارزش بود.

بعد از مسابقات لندن اتفاقاتی برای کشتی ایران افتاد و موجبی شد تا محمد بنا از کشتی برود و در سال 2013 آقای چمن‌گلی سرمربی تیم ملی بزرگسالان شوند، طی یک سال استراحت کردم و کشتی نگرفتم تا اینکه دوباره در سال 2014 برای مسابقات ازبکستان تمرینات خود را شروع کردم و زیرا دوست داشتم مسابقات المپیک 2016 را تجربه کنم و آن طرح موفقیتی را که در لندن کسب کردم را در مسابقات برزیل برای کشورم، مردمم و خودم بدست آورم.

باید به این نکته اشاره کنم که بسیاری از قهرمانان کشور ما زمانی که یک بار قهرمان می‌شوند برای ادامه کار سرد می‌شوند و چون به موفقیت رسیدند از ادامه میادین به نوعی سرد می‌شوند، ولی من دوباره شروع کردم و آن سختی‌ها را تحمل کردم و آن کارهای لازم را انجام دادم و آنچه که برای قهرمانی لازم دانستم را انجام دادم؛ در مسابقات ازبکستان توانستم سوم شوم و برای جهانی آمریکا توانستم مدال کسب کنم تا اینکه موفق به کسب سهمیه المپیک 2016 شدم.

اگرچه درست نیست به آن فشارهایی که برای کسب تجربه از سوی فدراسیون برای یک قهرمان پیش می‌آورد و سرمربی‌هایی که خیلی راغب نیستند آن قهرمانان وارد تیم ملی شوند یا حتی از فشارهایی که استفاده می‌برند تا یک قهرمان را از میادین قهرمانی کنار بگذارند و نخواهند در آن مسابقات قهرمان شوند یا از قهرمانی بیافتند، سخنی گفت.

تسنیم: یعنی این اتفاق‌ها برای قهرمانان می‌افتد؟

رضایی: بله؛ صد در صد این اتفاقات برای قهرمانان می‌افتد و تنها مربی که به قهرمان کمک می‌کرد محمد بنا بود، وی به قهرمان کمک می‌کرد تا آن قهرمانی که به آن موفقیت دوست دارد برسد.

من قهرمان از مسیری چون المپیک تا لندن را طی کرده بودم و سختی‌های بسیاری را تجمل کردم آدم‌های می‌آمدند تا کشتی را جدا می‌کردند و شهرستانی، غرب یا شرق می‌کردند بسیار برای یک کشتی‌گیر قهرمان سخت بود و من به یک دلیل این سختی‌ها را تحمل می‌کردم و آنهم بدلیل افتخار کسب قهرمانی در مسابقات لندن بوده تا در مسابقات برزیل مجدد کسب مقام کنم تا افتخاری برای کشور شوم.

با تحمل این سختی‌ها در مسابقات آمریکا توانستم سهمیه المپیک 2016 را بگیرم و دوباره راهی باز شد تا آن تجربه پکن و لندن را در این المپیک استفاده ببرم، با توجه به اینکه بار دیگر محمد بنا به کشتی آورده شد و این بسیار خوب بود تا تمرینات را بار دیگر با برنامه انجام دهیم اگرچه فشارهایی بر روی این سرمربی بود با توجه به کسب موفقیت‌هایی در تورنتو و مسابقات آسیایی، جام جهانی و انتخاب نفراتی که بتواند تیمش قهرمان شود،  موجب شد تا آن تمرکزی که روی تیمش باید داشته باشد، کمتر شود و آن نتیجه‌ و آن تفکری که باید بر روی تیمش داشته باشد به حواشی بیشتر مورد توجه شود تا به آن نتیجه‌ای که در مسابقات برزیل کشتی فرنگی ایران رقم زده شد آن تصوری که داشتند، بدست نیاید و نتیجه خوبی حاصل نشود.

اما در این گیرودار حواشی‌ها، حواسم خیلی جمع بود و به نوع تمرینات کشتی، خود نوع کشتی و آنالیز حریفانم را در این مسابقات باید توجه داشته باشم مدنظر قرار گرفتم تا اینکه بتوانم موفقیت در برزیل را بدست آورم.

در آن مسابقات تنها کشتی‌گیری که روی خودم حساب کرده بودم حریف ارمنی بود چون یکی، دو سال خیلی خوب کشتی گرفته بود و شرایط بدنی‌اش نیز خوب بود اما مابقی کشتی‌گیران در درجه سه و چهار بودند و کمتر روی آنها حساب می‌کردم و این موجبی شد تا حریف ارمنی خود را بخوبی بشناسم و با وی مواجه شوم و بدلیل تمام تمرکزم برروی حریف آخری موجبی شد تا تمرکزم بر روی دیگر حریفان کم شود و در مقابل حریف کوبایی و سوئدی که توانسته بودم در رقابت‌های قبل ببرم یک مقدار برایم سخت شود.

موضوع دیگر آمادگی بدنی‌ام بود تا با مقابله با دیگر حریفانم بر روی بدنم تاثیر بگذارد و این شد که آن اتفاقی که دوست داشتم تا به آن مسابقه فینال برسم و مقابل ارمنی قرار گیرم برای من اتفاق نیافتد و دستم از میدان طلا کوتاه بماند ولی در نهایت اولین ایرانی بودم که دومین مدال المپیک را بدست آوردم و افتخاری را برای کشورم بدست آوردم.

تسنیم: کشتی فرنگی در ایران مورد حمایت مسئولان امر واقع می‌شود؟

رضایی: متاسفانه در کشور ما خیلی از قهرمان کشور حمایت نمی‌کند تا دوباره بخواهد آن موفقیت‌ها و قهرمانی‌ها را بدست آورد و به مانند اولین بار به آن مدال طلا دست یابد، آن سیستم، روشی نیست تا به قهرمان کمک کند، خود نیز آن مسیری که می‌خواهم دوباره بروم نمی‌توانم زیرا آن مسیر بسیار سختی است و برای یک قهرمان برای گذشت یک بار از این مسیر کافی است.

محمد بنا کسی بود که کشتی فرنگی را توانست از صفر به صد برساند و برای این رشته تلاش زیادی داشته است؛ کشوری که امکانات و سیستم و چیزهای خوبی برای موفقیت یک تیم را نداشت را این مربی به تنهایی مسئولیتش را به دوش کشید و به رشته کشتی فرنگی را به موفقیت‌هایی برساند و کشتی‌گیران قهرمانی موجبی بر این موفقیت کشتی فرنگی شدند، امیدواریم که کسانی بیایند تا بتوانند این رشته را به موفقیت برسانند.

با توجه به اینکه اکنون آقای اشکانی به عنوان سرمربی فردی با تجربه است و دوازده سال تیم ملی بود و تجربه زیاد و کافی دارد اگرچه تجربه مربی‌گری بزرگسالی را ندارد اما امیدواریم با تمام توانش بتواند این تیم را هدایت کند تا به ثمر برساند.

تیم کشتی فرنگی ایران تیم بزرگی است و با وجود کسب موفقیت‌های نمی‌توان آن را براحتی از دست داد و باید پیشکسوتان به آقای اشکانی کمک کنند زیرا بهرحال تجربه‌های آنها بسیار تاثیرگذار است بجای اینکه چوب لای چرخ‌ وی بگذارند.

تسنیم: اکنون قاسم رضایی چه کار می‌کند؟

رضایی: اکنون به بچه‌های آمل کمک می‌کنم در کنار اینکه در باشگاه کشتی این شهرستان به تمرین هم می‌پردازم؛ سعی می‌کنم از تجربیات بدست آمده‌ام در رده‌های سنی کشتی آمل کمکی باشم.

اتفاق خوشایندی برای شما با عنوان کشتی‌گیر برتر جهان پیش آمده در این مورد می‌گویید که چگونه موفق به کسب این عنوان شدید؟

این عنوان یک موفقیتی برایم بود تا در برگزاری برترین‌های کشتی‌گیران کشور بین بسیاری از قهرمانان کشور با رای‌گیری مردم انتخاب شوم و هر آنچه که مردم می‌بینند را رای دهند و این افتخاری برای خودم و شهرستانم است که بعنوان قهرمان برتر کشور انتخاب شوم.

در کنار اینکه طی چندین سال کسب موفقیت در سطح جهانی و مدال المپیک موجبی شد تا از سوی فدراسیون جهانی فیلا این افتخار نصیبم شود تا امسال نصیب من و عبدولی به عنوان برترین‌های کشتی جهان انتخاب شویم و افتخاری بسیار باارزش است؛ این نشانه آن است که توان کشتی فرنگی ایران در سطح جهانی است و افتخار کسب رتبه برتر برای کشتی فرنگی در کشور ما وجود دارد تا ورزشکاران ما افتخارات سکوهای جهانی را بدست آورند. زیرا این افتخار یک سکوی بسیار بزرگی است و تلاش زیادی را می‌خواهد.

امیدواریم مسئولان قدر این موفقیت‌ها را بدانند و به جای اذیت کردن این قهرمانان کمک حالشان باشند.

این صحبت‌های شما به یاد یکی از قهرمانان مازندرانی افتادیم که در مسیر محور مازندران با یک خودروی سطح پایین بود و دچار حادثه‌ای شد، این چقدر روی ورزشکار تاثیر می‌گذارد و این همان خواسته شخصی است یا چیز دیگر؟

تا بحال دوست نداشتم از کمی و کاستی‌هایی که واقعا وجود دارد بگویم بخاطر اینکه توجه به این امر به مانند ترمزی می‌ماند که می‌خواهی جلو بروی نگهت می‌دارد و آن سرعتی که می‌خواهی داشته باشی را کم می‌کند.

همیشه معتقد بودم که آدم نباید به دور برش توجه داشته باشد که آیا کسی به وی کمک می‌کند یا نه؟ اینکه این توجه باعث پیشرفت می‌شود یا نه؟ تنها چیزی که یک ورزشکار باید به آن توجه کند آن هدفی است که باید دنبال کند تا باعث موفقیتش شود.

در واقع ظرفیتی که در کشور ما در رشته کشتی وجود دارد برای موفقیت خیلی زیاد است و کمک‌هایی که باید بشود، صورت نمی‌گیرد و و این کاستی‌ها و مشکلات در هر رشته‌ای وجود دارد.

تسنیم: آقای رضایی در مورد تیم‌های باشگاهی کشتی ایران چرا نتوانستیم لیگ کشتی آن انسجامی که می‌خواهیم برسد؟ بهرحال یکی از منابع درآمدی کشتی‌گیران قهرمانان ملی همین منابع تیم‌های باشگاهی است؟

رضایی: لیگ کشتی باشگاهی باید اسپانسر داشته باشد و این اسپانسرها باید با یک هدف جلو بیایند و هزینه تبلیغاتی که برای این باشگاه‌ها می‌کنند در توان‌شان باید باشد در کنار اینکه دنبال سود خود نیز هستند.

اگر دولت بیاید در آن لایحه‌اش و برنامه اجرایی در مجلس سیستمی راه بیاندازد و آن اسپانسرهایی که برای ورزش هزینه می‌کنند، هزینه‌ای که به نفع جامعه و سلامتی جامعه است و معضلاتی را که در یک جامعه را کم می‌کند و به سمت ورزش سوق می‌دهند مورد حمایت قرار دهند و آن یک درصد از هزینه‌هایی که به صرف جای دیگر به این اسپانسرها دهند مناسب خواهد بود اما اکنون این کار در نظام ما انجام نمی‌شود. زیرا مطمئنا با حمایت بخش تلویزیونی و مالیاتی این اسپانسرها برای کشتی می‌آمدند.

گزارش و مصاحبه از کبریا مقدس

انتهای پیام/