روایت پیشگام انقلاب از استقبال اصفهانی‌ها از امام/امیدواریم نسل جدید قدردان انقلاب باشند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مرتضی آرسته عضو جمعیت پیشگامان انقلاب اسلامی اصفهان که در دوران پرفراز و نشیب انقلاب به عنوان عضو هیئت اجرایی جامعه معلمان فعالیت می کرد، در گفت وگویی با خبرنگار تسنیم از حال و هوای آن دوران و برخی خاطرات ماندگارش گفت.

دیو چو بیرون رود...

مرتضی آرسته از پیشگامان انقلاب اسلامی در اصفهان گفت: یادش به خیر در بهمن 57 چه حال و هوایی داشتیم، از پسِ هزاران سال استبداد شاهنشاهی نخستین بهمنی بود که مزه شاه نداشتن را می چشیدیم؛ یک نفر که سلطنت شاهنشاهی را به ارث برده بود و مردم در انتخاب او هیچ اختیاری نداشتند، یک نوجوان 16 ساله عیاش و بی اطلاع از مسائل مختلف صاحب اختیار همه می شد.

وی افزود: شاه پس از فرار به کشور مغرب منتظر دستور ارباب خود بود، بختیار هم که آخرین مهره ای بود که از آستین استعمار بیرون آمد خود را نخست وزیر قانونی می دانست، در این میان مجلس سنا چشم بسته به دستور شاه لایحه کاپیتولاسیون را امضا کرده بود، لایحه ای که عزت و شرافت ایران را به بیگانه می فروخت.

آرسته با اشاره به اینکه منتظر نتیجه بودیم که حضرت امام از نوفل لوشاتو مرتب پیام می دادند که می خواهم به ایران بیایم و در بین مردم باشم، خاطر نشان کرد: ملت خشمگین هم در خیابان ها شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی را فریاد می زدند؛ تا اینکه امام آمد و دنیا را برای ما دگرگون کرد.

جرقه انقلاب اسلامی زده شد

آرسته که به گفته خود در آن دوران در سن نوجوانی به سر می برد، گفت: یک روحانی داشتیم به نام حاج آقا  فلسفی که شب عاشورای سال 1342 استیضاحی از رژیم شاه کرد که در تهران ولوله‌ای  به پا شد، فردای آن روز هم در 15 خرداد حضرت امام آن سخنرانی عجیب را در مدرسه فیضیه ارائه کردند که بعد از آن به ترکیه و سپس به عراق تبعید شدند اما در مدت 15 سال دوری از وطن هرگز بیکار ننشستند و از دور اوضاع را رهبری می کردند.

وی افزود: جرقه انقلاب از همان 15 خرداد سال 42 زده شد و در مدت تبعید حضرت امام وقایع مختلفی در کشور اتفاق افتاد، یکی از آنها این بود که اول آبان سال 56 حاج آقا مصطفی خمینی به رحمت خدا رفت و امام که دیگر از وجود فرزند ارشد خود در امور انقلاب ناامید شده بودند خودشان وارد عمل شدند.

به گفته آرسته جرقه انقلاب پس از انتشار مقاله توهین آمیز روزنامه اطلاعات در 17 دی سال 56 هم شعله ور شد و به دنبال آن مردم قم و پس از آن مردم تبریز قیام کردند و انقلاب شدت گرفت؛ در اصفهانِ خودمان روز 25 خرداد 57 بود که در زندان توطئه‌ای به پا شد و عده‌ای به قصد کتک زدن و آزار و اذیت زندانیان، به زندان ها حمله کردند.

تحصن در منزل آیت الله خادمی، پایگاهی کشوری در اصفهان

آرسته از پیشگامان انقلاب اسلامی گفت: با حمله نوچه‌های رژیم به زندانیان، مردم اصفهان در منزل آیت الله خادمی تحصن کردند که پنج روز قبل از ماه رمضان آغاز شد و تا پنج روز بعد از ماه مبارک در حدود 10 روز ادامه داشت، خدا می داند در منزل آیت الله خادمی چه خبر بود، پایگاهی شده بود برای کل کشور، همه می آمدند و اعلامیه‌ها و پوسترهای اعتراضی را می دیدند و می رفتند در شهرهای خود آن را به بحث و تفسیر می گذاشتند؛ این یکی از نشانه‌های پیشگامی اصفهان در انقلاب 57 بود.

وی افزود: حکومت وقتی متوجه شد این خانه در اصفهان به پایگاهی کشوری تبدیل شده است تصمیم گرفت روز پنجم رمضان حمله شدیدی به محل تحصن مردم ترتیب دهد، این حمله شبانه انجام و سبب شهادت چند نفر از انقلابی ها از جمله شهید دوازده امامی در کوچه آقای خادمی شد.

صدور قطعنامه جامعه معلمان اصفهان

عضو جامعه معلمان در دوران انقلاب گفت: بعد از اعمال نخستین حکومت نظامی در اصفهان، ما در سوم آبان ماه 57 قطعنامه‌ای را صادر کردیم که براساس آن همه مدارس شهر تعطیل شد و همه فرهنگیان هم اعتصاب کردند، آبان ماه آغاز حرکت انقلابی اصفهانی ها بود، بازاریان هم دست از کار کشیدند و این تعطیلی تا 22 بهمن 57 ادامه پیدا کرد.

آرسته ادامه داد: در آذر ماه همان سال در اصفهان به همت اعضای ستادی به نام ستاد مراسم که مخفیانه کار می کردند، به مدت 10 روز مراسم روضه خوانی برپا شد که از ساعت 8:30 دقیقه صبح، هر روز در یک مسجد آغاز می شد و تا ساعت 12 ظهر ادامه داشت، در واقع در این مراسم جلسات سخنرانی و آگاهی بخشی به مردم و برنامه ریزی برای اقدامات ضد رژیم برگزار می شد؛ همزمانی ایام محرم با دوران انقلاب باعث می شد فرصت برگزاری خیلی از جلسات و سخنرانی ها به خوبی فراهم شود و مردم هم بسیار استقبال می کردند.

شهدای پیشگام انقلاب در اصفهان

آرسته تصریح کرد: شهادت مردم ما از همان تحصن در خانه آیت الله خادمی در اصفهان آغاز شد و سپس در پیاده روی هفتم محرم در چهارراه وفایی ادامه یافت، در این راهپیمایی ابتدا حاج آقا افضل بهشتی در "مسجد سید" سخنرانی کردند، و در چهار راه وفایی حکومت نظامی جلوی مردم را گرفت و به انقلابی ها حمله ور شد، آیت الله خادمی هم که جلوی جمعیت ایستاده بود مردم را به مقاومت تشویق کردند، در همانجا ما شهدایی را تقدیم انقلاب کردیم که عباس نبوی منش، احمد خوانساری، احمد مطیعی، محمود ولیدمغربی، صادق باباشاهی، رضا زلالی و خانمی هم بود به نام صغری محمدحسینی از جمله شهدای آن روز بودند.

آرسته گفت: عاشورای 57 هم در خیابان کمال اسماعیل اصفهان چند شهید پیشگام داشتیم که از جمله آنان می توانم به علیرضا حاج باقری، عبدالعلی طالبی و سید کمال طباطبایی اشاره کنم؛ شهید عابدرون، میرمحمد صادقی، محمدی و فرهادی هم از شهدای 12 محرم 57 در اصفهان بودند که خون آنان برای تحقق این انقلاب ریخته شد.

شاه رفت، امام آمد

آرسته با اشاره به اینکه دی ماه 57 پیامی از طرف امام رسید که می خواهند به کشور بازگردند، گفت: بعد از فرار شاه در 26 دی ماه حضرت امام برای اربعین پیام دادند که مردم در کل کشور با برگزاری همه پرسی به جمهوری اسلامی رأی دهند؛ اربعین 57 روزی بود که مردم ایران از منازل خود بیرون آمدند و رأی آری خود را درون صندوق های رأی گیری انداختند و به دعوت امام راحل لبیک گفتند.

وی افزود: آن روز میدان امام اصفهان پرجمعیت ترین روز را به خود دید، من هم که بالای بنای عالی قاپو ایستاده بودم به خوبی شاهد فوج عظیم جمعیت مردم در میدان بودم؛ خدا رحمت کند حاج آقا پرورش هم آن روز یک سخنرانی پرشور و حرارت و مهمی کردند، نماز ظهر اربعین هم به امامت آیت الله خادمی در مسجد امام اقامه شد و جمعیت تا آخرین نقطه بازار به صف ایستاده بود، نکته جالب این بود که برای رساندن صدای مؤذن و مکبر به کل جمعیت از دو تلفن استفاده می شد چون آن زمان بلندگوهای امروزی نبود، یک نفر تلفن به دست کنار امام جماعت رکوع و سجود و نفر بعدی پشت خط در آن سرِ جمعیت آن را تکرار می کرد.

این انقلابیِ سال 57 در اصفهان اظهار کرد: 30 دی 57 بعد از رأی آری مردم ایران به جمهوری اسلامی حضرت امام پیام آمدن خود را اعلام کردند و گفتند من به زودی در بین شما مردم خواهم بود، مردم هم پس از شنیدن این پیام از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدند و برای استقبال از آقا لحظه شماری می کردند.

اعزام فرهنگیان اصفهان به تهران برای استقبال از امام

آرسته گفت: سوم بهمن 57 بود که در تهران ستاد روحانیت برای استقبال از امام در خاک وطن تشکیل شد که شهید بهشتی، شهید باهنر و شهید دکتر مفتح از جمله اعضای آن بودند و برای انجام امور با اصفهان هماهنگ می شدند؛ چهارم بهمن بود که بختیار فرود هواپیما در فرودگاه مهرآباد را ممنوع اعلام کرد، همین ممنوعیت مردم را از قم و دیگر شهرها به تهران کشاند و روز جمعه روحانیت در دانشگاه تهران علیه تصمیم بختیار تحصن کردند، بختیار هم در پاسخ به این اعتراض ها گفته بود من خودم خدمت امام می روم اما امام پیام دادند من به هیچ وجه وی را نمی پذیرم و به کشورم باز می گردم.

وی اضافه کرد: ما فرهنگیان و جمعی از اصناف هم با 100 دستگاه اتوبوس از اصفهان عازم تهران شدیم تا در مراسم استقبال شرکت کنیم، چند روز قبل از آمدن امام در مهدیه تهران راهپیمایی می کردیم و شعار می دادیم «وای به حال بختیار، اگر خمینی دیر بیاد» تا اینکه روز موعود فرا رسید، امام آمد و 12 بهمن که شور و حال عجیبی در تهران به پا شده بود.

مسئولیت اصفهانی ها در برگزاری مراسم استقبال از امام

آرسته با اشاره به اینکه اصفهانی های انقلابی در انجام بیشتر امور آن دوران از جمله برنامه‌های استقبال از حضرت امام پیشگام و تأثیرگذار بودند، گفت: وقتی مشخص شد حضرت امام ساعت 8 صبح 12 بهمن وارد کشور می شوند، اصفهانی ها مسئولیت انتظامات بهشت زهرای تهران را برای سخنرانی امام راحل برعهده گرفتند، پس از ورود امام به مهرآباد و استقرار در بهشت زهرا هم فردی به نام آقای شاه نوش که اصفهانی بود پیام خیر مقدم به حضرت آقا را در بین جمعیت عظیم مردم کشور خواند.

وی همچنین افزود: روز 19 بهمن من در تهران بودم که همافران (افسران نیروی هوایی) مقابل امام رژه رفتند تا به محضر حضرت امام ادای احترام و اعلام بیعت کنند؛ یادم هست پس از اینکه روزنامه کیهان عکس این راهپیمایی را منتشر کرد بختیار گفته بود این واقعی نیست و مونتاژ است! اما روزهای بعد از آن نظامیان همه پادگان ها مقابل آقا رژه رفتند و با ایشان بیعت کردند.

بصیرت، عامل اصلی روحیه انقلابی اصفهانی ها

آرسته گفت: مردم اصفهان همواره انسان های با بصیرت و آگاهی بوده و هستند، حضرت امام هم پیش از انقلاب با اصفهانی ها مأنوس بودند و می دانستند که این شهر مردمی با بصیرت و متدین دارد، اعتقاد اصفهانی ها به انقلاب و ولایت فقیه عاملی مهم برای همراهی این مردم در مسیر تحقق انقلاب و حمایت از نظام مقدس جمهوری اسلامی است؛ بصیرت مردم اصفهان در همه جا حرف اول را می زد، پس از انقلاب هم این ویژگی به قوه خود باقی ماند که تشییع 370 شهید در 25 آبان سال 61 و اعزام مردم به جبهه ها در همان روز  نمونه بارز روحیه انقلابی مردم اصفهان است. امیدواریم نسل جدید قدردان این جان‌فشانی‌ها باشند.

وی خاطرنشان کرد: این که به ما می گویند پیشگام انقلاب، باید بگویم به قول مرحوم آقای پرورش ما قطره‌ای از این اقیانوس بودیم، و در واقع رهبری امام بود که توانست این انقلاب را به پیروزی برساند؛ مردم هم بسیار قدردان امام بودند آنچنان که ما در دنیا رهبری ندیدیم که جمعیت مردم برای استقبال از ورودش بی‌نظیر و هنگام تشییع پیکر و وداع با وی هم جمعیتی وصف نشدنی باشد. ما پیروزی انقلاب را مدیون امام راحل و حفظ و ادامه آن را مدیون رهبر معظم انقلاب هستیم.

 گفت وگو از سیده سارا اطهری

انتهای پیام/