ویژگی‌های متفاوت کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین چه بود؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم، باشگاه خبرنگاران پویا، پس از برگزاری ششمین کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین در تهران طی میزگردی با فعالان و کارشناسان حوزه فلسطین اقدام به بررسی وجوه مختلف این کنفرانس کرد. آنچه در پی می آید یکی از این گفتگوها است که با دکتر حسین رویوران، چهره نام آشنای رسانه ای در عرصه فلسطین است. رویوران مدیر اسبق شبکه العالم و در حال حاضر استاد رشته مطالعات فلسطین اشغالی در دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است.

در کنفرانس چه گذشت؟

رویوران در آغاز بحث به تشریح روند اجرایی کنفرانس ششم حمایت از انفاضه فلسطین کرده، گفت: کنفرانس با 823 میهمان برگزار شد. 21 هیئت رسمی، با رئیس مجلس در این کنفرانس حضور یافتند. حدود 10 هیئت با نایب رئیس مجلس و حدود 9 هیئت دیگر با رئیس کمیسون امنیت ملی و سیاست خارجی کشورها حضور داشتند. حضور این تعداد هیئت بلند پایه به جهت حضورسطح هیئت های رسمی ، تقریبا در بین اجلاس های گذشته یک رکورد بود.. از مجموع 823 میهمان 5 طیف دعوت شده بودند. یک طیف هیئت های رسمی بودند که عمدتا پارلمانی بودند و از سوی مجلس شورای اسلامی دعوت شده بودند. دوم رهبران گروه های جهادی فلسطینی بودند. سوم سازمان های مردم نهاد بودند. چهارم فعالان عرصه فلسطین و گروه پنجم افراد رسانه ای حامی فلسطین بودند. اینها، 5 گروهی بودند که به این اجلاس دعوت شده بودند. اجلاس مثل همیشه با سخنان مقام رهبری آغاز شد. من تصور می کنم سخنان مقام معظم رهبری باید ارزیابی شود اما به نظر من مهمترین بخش سخنان ایشان تأکید بر مقاومت بود. برخلاف اجلاس قبلی که در سال 1390 برگزار شد و بحث رفراندوم ، رجوع به افکار عمومی ، حق تعیین سرنوشت- که مقوله های حقوقی سیاسی بود- این بار تأکید مقام رهبری بر مقاومت بود.

جلسات عمومی پس از سخنان مقام معظم رهبری شروع شد. در روز اول تا پایان روز و در هر پنل 7 نفر به ریاست آقای لاریجانی صحبت کردند. صبح روز دوم 4 کمیسیون برگزار شد. یک کمیسیون که کمیسیون سیاسی بود مربوط به گروه های جهادی بود. دیگری پارلمانی بود. یک کمیسیون، خاصِ سازمان های مردم نهاد (NGO)بود و یکی هم جوانان. به نظرم توجه به جوانان هم یک نکته مثبت در کارنامه این کنفرانس به حساب می آید. به هرحال انتفاضه سومی که در فلسطین آغاز شده میانگین سنی عمده افرادش بین 20 تا 21 سال است. این بار هم به همین دلیل تأکید بر جوانان با محوریت جوانان فلسطینی بود. 4 کمیسیون بیانیه خودشان را دادند. یک کمیسیون جدید به نام کمیسیون بیانیه، بیانیه ها را با هم تلفیق کرد و در نهایت بیانیه پایانی تکمیل شد.

بعداز ظهر روز دوم، اجلاس های عمومی دوباره از سر گرفته شد تعدادی سخنرانی انجام شد و بعد از آن، رؤسای کمیسیون ها گزارش های خود را بیان کردند. و پس از آن بیانیه پایانی خوانده شد. از امور جالبی که در آخرین جلسه عمومی در این اجلاس اتفاق افتاد، سخنرانی غسان بن جدو مدیر شبکه المیادین بود. بخشی از جنگ موجود در منطقه جنگ رسانه ای است. حضور این سرداران رسانه ای در این اجلاس به نظرم نکته مثبتی بود. جلسه با سخنرانی جناب آقای روحانی، ریاست محترم جمهور و خواندن بیانیه پایانی توسط آقای لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی به پایان رسید.

ویژگی های این کنفرانس

ویژگی خاصی که در این اجلاس وجود داشت، این بود که روز پنج شنبه را به طور مستقل به نشست سازمان های مردم نهاد اختصاص دادند. این نشان می دهد که در این اجلاس چند توجه جدید به وجود آمده است: یکی به جوانان، دوم به سازمان های مردم نهاد و سوم به رسانه. این توجهات، توجهات بجایی است که مبتنی بر یک نوع تحلیل از شرایط موجود در منطقه و در معادله فلسطین شکل گرفته است.

از سوی دیگر به عقیده من این اجلاس در یک ظرف زمانی مناسبی برگزار شد. در زمانی که آقای ترامپ به قدرت رسیده ، بحران فلسطین از نگاه معتقدان به گفتگو سازش، در بخش سیاسی با بن بست جدی مواجه شده و منطقه بعد از آزادسازی حلب و موصل دارد وارد وضعیت جدیدی می شود. لذا برگزاری این اجلاس در چنین شرایطی، یعنی در شرایط تغییرات منطقه ای و بین المللی از لحاظ زمانی بسیار بجا بود.  تعریف یک راهبرد برای بحران فلسطین در چنین شرایطی لازم و ضروری است. چنین امکانی در کل منطقه جز در ایران وجود ندارد. به هر حال بحث فلسطین یک بحث خاص است. یک دولت مستقل که وابستگی ندارد می تواند اجلاسی در مورد فلسطین برگزار کند. کشورهای وابسته در منطقه از خودشان اختیاری ندارند که در مورد فلسطین تعیین تکلیف کنند و این هم مزیت ایران را کاملا نمایان می کند.

برگزاری کنفرانس حمایت از انتفاضه شاخصی در ادامه راه امام

کارشناس ارشد حوزه فلسطین در خصوص شاخص های این کنفرانس در نظام مقدس جمهوری اسلامی گفت: مجلس تعهدی غیر رسمی دارد که مربوط به سال 1370 یعنی مجلس سوم است. که هر دوره ای از دوره های مجلس، به صورت دوره ای کنفرانسی، در ارتباط با فلسطین برگزار کند. تا کنون 5 اجلاس برگزار شده است. برگزاری اجلاس ششم شاخص بسیار مهمی است. در اینکه بحث فلسطین به عنوان یک آرمان همچنان در ایران مورد اجماع است. به هر حال مجلس محل اجماع ملی است. نمایندگان مردم هستند و اجرای این مصوبه نشان از پایبندی به این آرمان است. این ، بحث مهمی است.

بحث دوم این است که مقام معظم رهبری در سخنان خودشان، اصل و محور را بر مقاومت قرار دادند نه ایدئولوژی. جالب این است که در یک نظام ایدئولوژیک که ایران قطعا یک نظام ایدئولوژیک است چون فلسطین یک سرزمین اشغال شده است موضوع را بر محور مقاومت قرار می دهند. اسم بردن از گروه های چپ مارکسیستی از طرف مقام معظم رهبری که یک مرجع دینی و یک روحانی است نشان می دهد که الآن ضرورت، آزادی فلسطین است نه تعریف هویت آن و تا زمانی که فلسطین اشغال است تعریف هویت ارزش چندانی ندارد و این به نظرم یک نگاه بسیار دقیق است این موضوع و این رفتار فقط در موضوعات بزرگ مثل فلسطین مطرح می شود.

بحث سوم از این قرار است که صحبت های رهبری نشان می دهد که نظام ما همچنان وفادار به ایده امت است. فلسطین اولویت امت است و پایبندی به این اولویت یعنی پایبندی به اولویت وحدت امت اسلامی که با محوریت فلسطین امکان تحقق دارد. این هم به نظرم نکته بسیار مهم و شاخص مهمی در این باره به حساب می آید.

اختلافات موجود و مسئله فلسطین

رویوران در پاسخ به سؤالی در خصوص چگونگی تأثیر منفی اختلافات موجود بین کشورهای مسلمان بر مسئله فلسطین گفتند: ما باید به آرمان وحدت امت اسلامی- که یکی از مهمترین آرمان های انقلاب اسلامی ایران بازگردیم است. انتخاب فلسطین در هیچ چارچوبی مگر در چارچوب وحدت امت، قابل تعریف نیست. این که اولا ما امت را واحد می دانیم که این خود ترجمان آیه قرآن است « أن امتکم أمة واحدة و أنا ربکم فاعبدون » امروز عمده اختلاف و درگیری بین مسلمانان و غیر مسلمانان در مرز های جهان اسلام است. در غرب چین، کشمیر، قره باغ، بوسنی، جنوب نیجریه، جنوب سودان و میانمار است. تنها نقطه ای که در قلب جهان اسلام است همین فلسطین است. و اولویت یافتن فلسطین به دو عامل باز می گردد. اول موقعیت دینی و ارزشی. دوم موقعیت جغرافیایی. فلسطین در قلب جهان اسلام است. اینکه امام خمینی (ره) فلسطین را اولویت قرار داد به همین دو عامل باز می گردد. صحبت های مقام معظم رهبری نشان می دهد که ایران همچنان این خط یعنی بحث امت و اولویت فلسطین را دنبال می کند.

اینکه برخی از کشورها به دنبال تغییر این اولویت ها هستند، این موضوع به زد و بند و ارتباط این کشورها با دشمن باز می گردد. چه کسی سعی می کند بحث این اولویت را بر هم بزند یا اولویت را به سمت ایران بیاورد؟ همان کسانی که دارند مخفیانه با رژیم صهیونیستی ارتباط برقرار می کنند. کسانی که ترکی فیصل و انور عشقی را برای دیدار با مقامات صهیونیستی گسیل می کنند، همین ها هستند که به دنبال تغییر این اولویت هستند.

دین ما دین توحید است. یکی از خصوصیات توحید همگرایی است. کسانی که به دنبال واگرایی هستند کاملا با پایه ها و زیربناهای دینی یعنی توحید و وحدت در تعارض عمل می کنند. و این در تعریف بسیاری از افراد شاخص بسیار مهمی است.

مقام معظم رهبری فرمودند، ما همه را براساس فلسطین تعریف می کنیم. هر که به آرمان فلسطین نزدیک تر بود به ما نزدیک است هر که به آرمان فلسطین دور تر باشد از ما هم دورتر خواهد بود. و این نشان می دهد که مسئله فلسطین مسئله آرمان امت اسلامی است که معیار و شاخصی است که نشان می دهد چه کسی از مسئله وحدت جهان اسلام و اولویت جهان اسلام دور است.

گفتگو با صهیونیست ها؛ راه به ناکجا آباد

استاد دانشکده مطالعات جهان در اشاره به مسئله مطرود بودن مذاکره و سازش گفت: مبنای گفتگوهای فلسطینی ها و رژیم صهیونیستی قرار داد اسلو است که 1993 امضا شد. 24 سال گفتگو انجام می شود بدون آنکه اجرا شود. این نشان می دهد که این فرآیند نتیجه ای ندارد. در این گفتگوها ، ظرف 5 سال باید مسائل اصلی به نتیجه می رسید. از جمله بحث شهرک ها، آوارگان، قدس و ... . ولی رژیم صهیونیستی به شهرک سازی ادامه می دهد و حاضر به عقب نشینی از سرزمین های اشغالی 1967 که 22% از فلسطین است نیست. این نشان می دهد که این فرآیند نمی تواند نتیجه داشته باشد. هر چند که ما اصل آن را قبول نداریم زیرا 21% فلسطین است. اما طرف مقابل همین را هم قبول ندارد.
دوم اینکه زمانی مذاکره ارزش و مشروعیت دارد که رأی مردم این باشد. در انتخابات سال 2006 فلسطین، 61% مردم فلسطین به مقاومت رأی دادند نه به جریان سازش. و این آخرین انتخابات بود که در فلسطین برگزارشد. این نشان می دهد که جناح سازش از مشروعیت اجتماعی و سیاسی برخوردار نیست. هم ناکارآمد است و هم مشروعیت ندارد. از دو رکن اساسی برخوردار نیست.

ثالثا این فرآیند هیچ نتیجه ای نداشت. در مقابل مقاومت نتیجه داشت. دشمن را وادار کرد از جنوب لبنان  و غزه عقب نشینی کند. لذا دو راهکار گفتگو و مقاومت، یکی ناکارآمد و دیگری کارآمد بودند. مقامت نتیجه داشته است. به طور طبیعی انسان عاقل، به سمت گزینه ای می رود که امکان نتیجه گرفتن داشته باشد.

تکفیری ها؛ پروژه ای در خدمت صهیونیست ها

مدیر اسبق شبکه العالم در توضیح اینکه با وجود گروه های تکفیری در فضای کنونی منطقه آیا انتفاضه سوم فلسطین می تواند پیشرفت داشته باشد یا نه گفت: گروه های تکفیری دارند اولویتی را جدا از فلسطین مطرح می کنند. یعنی بحث دولت خلافت و مسائلی از این قبیل را . در ابعاد تاکتیکی بحث دشمن نزدیک و دشمن دور یعنی تضاد با دشمن نزدیک یعنی دیگر مسلمانان و سازش با دشمن دور با اسرائیل و غرب. رفتاری که این گروه ها نشان می دهند اینکه هم در ابعاد اولویت بندی و هم در ابعاد اتحاد و ائتلاف و اتحاد دچار انحرافات جدی هستند. یعنی رفتارشان در جهان اسلام واگرایی و فرصت سازی برای دشمن ایجاد کرده است. چرا رژیم صهیونیستی از اینها حمایت می کند؟ چرا رژیم صهیونیستی اینها را برای خود تهدید نمی داند؟ چرا زخمی های آنها را درمان می کند؟ اینها باز می گردد به فرصت سازی هایی که اینها انجام داده اند. فلسطین امروزه محور یا شاخص شناخت پایبندی به اسلام یا عدم پایبندی به اسلام است. فلسطین یک اولویت است این اولویت از قرآن گرفته شده است. خداوند متعال در خصوص بحث پیروزی می گوید: « وکان وعداً مفعولا» امری است که تصمیم در مورد آن گرفته شده است. نمی گوید گرفته می شود. اما خداوند چون براساس علت و معلول این دنیا را ساخته است. می گوید فإذا جاء وعد اولیهما بعثنا عبادا لنا » این عباداً لنا می آیند و پیروزی را محقق می کنند. آنچه جمهوری اسلامی ایران انجام می دهد، ثبت نام از عباداً لنا است. ثبت نام از کسانی که می خواهند بنده خدا باشند و اراده خداوند را محقق کنند. کل کنفرانس در این جهت تنظیم شده بود. و الا تصمیم خدا که گرفته شده، روشن است. اما ایران دنبال این است که این اراده الهی را در میدان ترجمه واقعی کند. 

اشاره دوباره مقام معظم رهبری به نابودی رژیم صهیونیستی

ایشان در خصوص سخنان مقام معظم رهبری در افتتاحیه کنفرانس در خصوص از بین رفتن رژیم صهیونیستی گفتند: رژیم صهیونیستی در حال حاضر درگیر یک بحران استراتژیک است. ساختار رژیم صهیونیستی برپایه برتری نظامی بر مجموع کشورهای عربی و ائتلاف و اتحاد با غرب ساخته شده است و همواره این رژیم با این برتری نظامی در جنگ های پیروز شده است. اما در مقابل الگوی جدید مقاومتی در لبنان و غزه شکست خورد. گزارش وینوگراد شاخص بسیار مهمی در خصوص بحران استراتژیک رژیم صهیونیستی است. نقش وظیفه ای رژیم صهیونیستی که مکمل غرب در منطقه است زیر سؤال رفته است. ما در جنگ 33 روزه شاهد این بودیم که خانم کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه وقت آمریکا گفت این درد زایمان خاورمیانه جدید است و تولد یک نظام جدیدی است که با این جنگ به وجود خواهد آمد. اما به وجود نیامد. این نشان می دهد که رژیم صهیونیستی که غرب برایش سرمایه گذاری می کند و سالانه آمریکا3.8 میلیارد دلار کمک نظامی به این رژیم می کند تا این وظایف را انجام دهد، دیگر قادر به انجام این وظایف نیست. به همین دلیل این رژیم در بحران است. هیچ گاه رژیم صهیونیستی به اندازه الآن درگیر بحران استراتژیک نبوده است. و خود این رژیم اعلام می کند که در کوتاه مدت قادر به خروج از این وضعیت نیست. در همین ارزیابی های استراتژیک که چند ماه پیش اجلاس انستیتو امنیت ملی رژیم صهیونیستی مطرح کرد این بود که حزب الله بزرگ ترین تهدید وجودی برای رژیم صهیونیستی است.

دومین تهدید ایران است و سوم آنهایی که با ایران همپیمان هستند. برای از بین بردن این هدف این رژیم هر روز یک مانور برگزار می کند. و سید حسن گاهی با یک سخنرانی این معادله را تا حد زیادی تغییر می دهد. بحث حیفا و کارخانه آمونیاک یکی از این موضوعات است. بحث دیمونا بحث جدیدی است. رژیم صهیونیستی در خصوص خطر دریایی ، چندین مانور اخیرا برگزار کرده و اعلام کرده که هیچ گونه توانی برای جلوگیری از امکان حمله به سکوهای گاز و ناوهایش از سوی نیروهای دریایی حزب الله که جدیدا تشکیل شده، وجود ندارد. این اظهارات شاخص های مهمی در این بحرانی هستند که رژیم صهیونیستی با آنها درگیر است.

ناتوانی ترامپ در کمک به صهیونیست ها

وی در خصوص سفر اخیر نتانیاهو به آمریکا و ادعای صهیونیست ها مبنی بر اینکه قول هایی از ترامپ گرفته است گفت: دولت جدید آقای ترامپ هم راهبرد تعریف شده ندارد هم یک تیم منسجم نیست. صهیونیست ها دنبال استفاده از این نقاط ضعف برای ودار کردن دولت ترامپ به دادن امتیازات بیشتر به این رژیم هستند. آقای ترامپ به دلیل عدم تجربه، قول هایی در ارتباط با انتقال سفارت و مسائلی دیگر داده بود. اما یادمان نرود که آمریکا یک قدرت جهانی است. همانطور که منافعی در سرزمین های اشغالی دارد همانطور هم منافعی در کشورهای عرب دارد. عقب نشینی هایی که این دولت در ارتباط با انتقال سفارت داشته، می گوید باید بررسی شود و بحث اینکه گفته طرح دو دولت تنها راه حل نیست و اظهاراتی از این قبیل که اعلام کرده است، اینها ممکن است به دلیل عدم تجربه و عدم پختگی اشتباهاتی اتفاق بیفتد اما دولت آمریکا ناگزیر است منافعش را در سطح جهان اسلام حفظ کند. به همین دلیل ممکن است به رژیم صهیونیستی نزدیک شود اما قطعا نمی تواند کاملا منطبق با این رژیم عمل کند. نمی تواند بسیاری از منافع خود را نادیده بگیرد و سفارت آمریکا را از تل آویو به قدس آورد. آن هم به قدس شرقی که از لحاظ سازمان ملل و نهادهای بین المللی یک منطقه اشغالی محسوب می شود. آمریکا همیشه از زمان تأسیس  رژیم صهیونیستی حامی این رژیم بوده است. حمایتش از این رژیم یک امر طبیعی است. اما انتظارات رژیم صهیونیستی خیلی بیش از اینها است و من تصور نمی کنم دست آمریکا آنقدر باز باشد که آنچه این رژیم از آمریکا می خواهد بتواند انجام دهد.

اجلاس پاریس نشان داد که در غرب روی طرح دو دولت اجماع دارد. نه اینکه دل آنها برای فلسطین سوخته باشد بلکه احساس می کنند با این طرح منافعشان بهتر در منطقه حفظ می شود. به همین دلیل از چنین طرحی حمایت می کنند. لذا در غرب اختلاف جدی وجود دارد. این را نباید هیچ گاه فراموش کرد که غرب خودش رژیم صهیونیستی را به وجود آورده و همیشه از آن حمایت خواهد کرد اما یک حد و مرزی هم برای این حمایت وجود دارد. اینگونه نیست که بعضی فکر می کنند از رژیم صهیونیستی می توانند کاملا حمایت بکنند. الآن جوامع غربی بیدار شده اند. در جنگ 33 روزه و جنگ های غزه بیشترین تظاهرات، در کشورهای غربی حامی رژیم صهیونیست علیه این رژیم اتفاق افتاد. استعفای وزیر، استعفای نماینده، تظاهرات گسترده، تحریم و بایکوت کالاهای صهیونیستی و ... وجود داشت این نشان می دهد که در غرب در سطح مردم تحولی در حال شکل گیری است که نظام سیاسی نمی تواند این واقعیت را نادیده بگیرد.

انتهای پیام/