تقدیر از ایران و شکایت از غرب در «حلبچه» / اگر ایران نبود به افسانه تبدیل می‌شدیم+ تصاویر
در مخوف‌ترین حادثه شیمیایی بعد از جنگ جهانی دوم شمار زیادی از ساکنان حلبچه شهید و مجروح شدند و بنا به اعتراف خود عراقی‌ها، اگر حمایت‌های بی‌دریغ ایران نبود چه بسا حلبچه نیز همچون دیگر جنایات صدام به یک افسانه تبدیل می‌شد و از یادها می‌رفت.
ادریس سلیمانی، خبرنگارخبرگزاری تسنیم، اقلیم کردستان عراق: همه ساله با نزدیک شدن به فصل بهار، حادثه ضد انسانی رژیم بعث صدام در بمباران شیمیایی شهر حلبچه و کشته و زخمی شدن هزاران نفر از ساکنین این شهر در اذهان تداعی می‌شود، امری که جدای از اثبات واقعیات رژیم‌های غیر مردمی، پرده از سیاست‌های پلید غرب در تسلیح و تداوم حمایت از دیکتاتورهای منطقه برمی‌دارد، نظیر چنین حمایت‌هایی را امروز و در قالب دیگری در یمن شاهد هستیم، رژیم عربستان با حمایت‌های آمریکا و دیگر دولت‌های اروپایی صحنه‌هایی را در جنگ تحمیلی علیه مردم بی دفاع یمن رقم زده است که بدون شک وجدان‌های بیدار را در سطح جهان آزار می دهد، همان کشورهایی که صدام و رژیم ظالم وی را به انواع سلاح‌های کشتارجمعی و شیمیایی تسلیح کردند تا حادثه حلبچه روی دهد و هزاران زن و مرد و پیر و جوان کرد قربانی منافع جبهه استکبار شوند.
16 مارس سال 1988 رژیم بعث صدام در ادامه عملیات گسترده انفال کردهای عراق، بمباران شیمیایی حلبچه را رقم زد تا کارنامه ننگین خود را بیش از پیش تکمیل کند. صدام پاسخ شکست در عملیات والفجر 10 را با انتقام از ساکنین عراقی استقبال کننده از رزمندگان ایرانی تلافی کرد.
در وسیع ترین حادثه شیمیایی بعد از جنگ جهانی دوم شمار زیادی از ساکنین حلبچه شهید و مجروح شدند که تاکنون نیز آثار ناشی از استشمام گاز خردل بر سیمای آنان ظاهر است و بنا به اعتراف خود عراقی‌ها، اگر ایران و آغوش باز ایرانیان مهمان نواز و انساندوست در حمایت و همکاری قربانیان این حادثه نبود چه بسا حلبچه نیز همچون دیگر جنایات صدام علیه مردم کرد به افسانه‌ای تبدیل می‌شد. اگرچه بازماندگان حلبچه، اسناد و گواهی زنده بر جنایات دیکتاتور پیشین عراق هستند، اما فعالیت رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران و اعزام و بستری تعدادی از مصدومان این حادثه در بیمارستان‌های کشورهای مختلف اروپایی و دعوت از رسانه‌های خارجی برای به تصویر کشیدن این جنایت ضد بشری از مهمترین اقداماتی است که حلبچه را به جهانیان معرفی کرد، جدای از این، حضور خبرنگاران و عکاسان ایرانی در ساعات ابتدایی پس از این حادثه و تصویربرداری و مستندسازی بمباران شیمیایی حلبچه هرگز از دید حلبچه‌ای‌ها پنهان نمانده و بارها ضمن تقدیر از غیرت و نوع دوستی ایرانی‌ها از آن همچون اقدامی ماندگار یاد کرده‌اند، اقدامی که موجب آن شده است در یادمان شهدای حلبچه، پیکر این خبرنگاران و عکاسان ایرانی نیز نصب شود تا نسل امروز و فردای حلبچه هم این غیرت و حمایت همه جانبه ایرانیان را تحسین کنند.
در محل یادمان شهدای حلبچه به میان تعدادی از مصدومان و وارثین حادثه شیمیایی حلبچه رفتم، رسانه‌های دیداری اقلیم کردستان با نزدیک شدن به سالگرد این حادثه حضور چشمگیری در حلبچه داشتند، اما خبرگزاری تسنیم نیز همچون یک رسانه فعال ایرانی، مدافع خدماتی بود که در آن برهه ملت و دولت جمهوری اسلامی به حلبچه‌ای‌ها ارزانی داشته بودند.
«گلباغ توفیق نادر» از مصدومین حادثه بمباران شیمیایی حلبچه به خبرنگار تسنیم چنین گفت: «از شهر سیروان به حلبچه رفتیم در آنجا با بمباران شیمیایی رژیم بعثی صدام روبرو شدیم، به روستای احمدآباد رفتیم، پاسداران ایرانی به استقبال از ما شتافتند و ما را به اردوگاه شویشه منتقل کردند. با استفاده از یک آمبولانس من را به شهر سنندج اعزام کردند، همکاری‌های خوبی در زمینه درمانی صورت گرفت و بعدها نیز با بازگشت به حلبچه از بیماری تنفسی همیشه در عذاب بودم، به شهر سلیمانیه رفتم اما نبود نیروی متخصص و امکانات کافی مانع از آن بود که من و امثال من بهبود پیدا کنیم. اطلاع پیدا کردم که پزشکان متخصص ایرانی به حلبچه آمده‌اند، توسط این پزشکان ویزیت شده و هر آنچه لازم بوده برای ما صورت گرفته است. سال 2013 نیز جمعی از مصدومان شیمیایی حلبچه جهت ادامه درمان به تهران اعزام شدیم. در اینجا لازم است مراتب تقدیر و سپاس خود را از حمایت‌های همیشگی جمهوری اسلامی ایران اعلام کنم. در حال حاضر نیز با اتمام تجهیز بیمارستان تخصصی مصدومان شیمیایی حلبچه خواهان این هستیم که پزشکان متخصص ایرانی در حلبچه مستقر شوند. محکومیت دست‌های پشت پرده حادثه شیمیایی حلبچه و اقامه دعوی علیه شرکت‌های اروپایی تامین کننده سلاح‌های شیمیایی رژیم صدام از مهمترین درخواست‌های ما است».
«اکرم بهرام» از وارثین شهدای حلبچه از بی مهری‌های حکومت اقلیم کردستان گفت و درخواست می‌کرد که متناسب با قربانی دادن حلبچه‌ها، حکومت در ارائه خدمات مناسب به آنها فعالتر ظاهر شود. وی یکی از تنها بازماندگان این حادثه است که از نحوه استخدام خود نیز گله‌مند بود و آرزو می‌کرد که در نهادهایی مشغول به کار شود که بتواند به خانواده‌های شهداء خدمات رسانی کند. اکرم از تحریم مراسم امسال یادبود حلبچه هم گفت و اظهار داشت که قصد ندارد در این مراسم شرکت کند. وی می‌گوید: «سال 1988 تا 1991 به مدت سه سال در ایران بوده ام و به ایران و ایرانی‌ها افتخار می‌کنم و از خدمات و حمایت‌های آنان در آن روزهای سخت حلبچه‌ای‌ها تشکر می‌کنم».
این بازمانده شهدای حلبچه از قدرت‌های جهانی درخواست کرد که بار دیگر جان انسان‌های بی‌گناه را قربانی منافع خود در سطح منطقه نکنند.
با یکی دیگر از بازماندگان شهدای حلبچه به نام «آراس عابد اکرم» به گفتگو نشستم. وی گفت: «حادثه بمباران شیمیایی حلبچه در زمانی اتفاق افتاد که همه درها به روی ما بسته بود و اگر حمایت‌ها و الطاف ملت و دولت ایران نبود عمق این فاجعه فراتر از آن بود که از آن بحث می‌شود و لازم می‌دانم مراتب تقدیر خود را از خبرنگاران و عکاسان ایرانی اعلام کنم که خود نیز قربانی آثار این بمباران شدند، خبرنگارانی که اسناد تصویری آنان گواهی روشن بر مظلومیت حلبچه است و می‌توانم بگویم که بخش مهم و ماندگار تاریخ این شهر است، این خبرنگاران نزد ما محبوب و دارای احترام زیادی هستند زیرا معتقدیم که آنان بودند که حادثه حلبچه را به جهانیان معرفی کردند».
آراس عابد اکرم در ادامه با اشاره به تداوم حمایت‌های انساندوستانه جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با روند درمانی مصدومان شیمیایی حلبچه گفت: «ایران در دوران هشت سال جنگ تحمیلی عراق، خود یکی از قربانیان سلاح‌های شیمیایی بوده است و مدام با اعزام تیم‌های متخصص پزشکی از ما حمایت کرده‌اند و در این مقطع نیز آرزومندیم پزشکان متخصص ایرانی در بیمارستان تخصصی مصدومان شیمیایی حلبچه مستقر شوند».
«مظفر اسکندر عبدالله» نیز در گفتگوی خبرنگار تسنیم شرکت و اعلام کرد که در حادثه بمباران شیمیایی حلبچه شش عضو خانواده خود را از دست داده و تنها بازمانده آنها محسوب می‌شود.
وی در خصوص این جنایت و ابعاد پشت پرده آن گفت: «بدون شک نقش شرکت‌های اروپایی به ویژه شرکت‌های آلمانی که در زمینه سلاح‌های شیمیایی، رژیم صدام را تسلیح کرده بودند باید بررسی و در نهادهای دادرسی بین المللی مورد پیگرد قضایی قرار گیرند».
مظفر از حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران هم گفت و اعلام کرد که اگر جمهوری اسلامی ایران نبود نه تنها شهر حلبچه بلکه کردستان از بین می‌رفت.
با یکی دیگر از مصدومان شیمیایی حلبچه به نام «فریده محمدسعید محمد» به گفتگو نشستم. وضعیت درمانی وی به گونه‌ای بود که کمتر توان صحبت کردن داشت. اما درخواست کرد که اقدام شرکت‌های اروپایی در تسلیح رژیم صدام به سلاح‌های شیمیایی محکوم و علیه آنها اقامه دعوی شود.
حلبچه و کشتار هزاران نفر از مردم بی دفاع این شهر این نکته را در ذهن یادآوری می‌کند که در کشوری که رژیم بعثی صدام نفس زندگی را از ساکنین خود می‌گرفت، در این سوی مرز، جمهوری اسلامی ایران امکان زندگی مجدد را برای آنها فراهم کرد، امری که در تاریخ حرکت‌های انساندوستانه در سطح جهان جاودانه خواهد ماند.
انتهای پیام/.
