هشدار شدید خداوند به حفظ خانواده از آتش دوزخ / راهکار پیامبر(ص)

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا غیرت و حساسیت نسبت به حفظ حریم خانواده از ناجوری‎ها و دعوت آنها به ارزش‎های دینی و اخلاقی از اولویت‎های یک فرد مسلمان است. از سوی دیگر بی‎تفاوتی و کوتاهی نسبت به این امر به هیچ وجه جایز نبوده و عواقب بدی را برای افراد خانواده و جامعه در پی خواهد داشت؛ زیرا رشد و پیشرفت یک جامعه بسته به فرهنگ و تربیت‎هایی است که در محیط خانواده شکل می‎گیرد، بنابراین لازم است هم مسئولان امر و هم سرپرستان خانواده برنامه‎های مناسبی جهت رشد و ارتقای خانواده‎ها داشته باشند.

از این منظر ملاحظه می‎‌کنیم خداوند در آیات متعددی از قرآن به صورت مستقیم و غیر مستقیم و اهل‎بیت عصمت و طهارت(ع) در سیره کلامی و رفتاری خود به رشد ابعاد معرفتی و اخلاقی خانواده‎ها توجه ویژه‎ای دارند.

به عنوان نمونه خداوند در بخشی از آیه 6 سوره تحریم می‎فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید، خودتان و کسانتان را از آتشى که سوخت آن، مردم و سنگ‎هاست حفظ کنید.» بر اساس ظاهر این آیه لزوم حفظ خانواده از مسائل منفی قابل برداشت است. اما درباره کیفیت و عملکرد آن، اهل‎بیت(ع) احادیثی ذیل این آیه بیان فرمودند.

 امام صادق(ع) درباره این آیه فرمودند: «هنگامی که این آیه نازل شد، مردم گفتند ای رسول خدا، چگونه خود و خانواده‎مان را حفظ کنیم؟ فرمود: به خیر و خوبی عمل کنید و آن را به خانواده خود تذکر دهید و آنها را بر اطاعت خداوند تربیت کنید؛ اعْمَلُوا الْخَیْرَ وَ ذَکِّرُوا بِهِ أَهْلِیکُمْ فَأَدِّبُوهُمْ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ.»حضرت در ادامه فرمود:آیا نمی‎بینی خداوند متعال به پیامبرش فرمود: «و کسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شکیبا باش؛‏وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها.» و در آیه‎ای دیگر فرمود: «و در این کتاب از اسماعیل یاد کن، زیرا که او درست ‏وعده و فرستاده‎‏اى پیامبر بود. و خاندان خود را به نماز و زکات فرمان مى‏‎داد و همواره نزد پروردگارش پسندیده‏[رفتار] بود. وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ إِسْماعِیلَ إِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ کانَ رَسُولًا نَبِیًّا وَ کانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ وَ کانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا.» (مستدرک وسایل الشیعة، ج12، ص201)

انتهای پیام/