یکبام و دو هوای آمریکا در سوریه
طی روزهای اخیر در صحنه تحولات میدانی سوریه، دو مجموعه حوادث اتفاق افتاد که تامل در آن ضروری مینماید.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، طی روزهای اخیر در صحنه تحولات میدانی سوریه، دو مجموعه حوادث اتفاق افتاد که تامل در آن ضروری مینماید.
اول: ماجرای استفاده از سلاح شیمیایی در خان شیخون در استان ادلب سوریه و متعاقب آن حمله موشکی آمریکا به پایگاه هوایی شعیرات به بهانه متهم شدن دولت سوریه در بهکارگیری سلاح شیمیایی. دوم؛ اجرایی شدن توافق امنیتی چهار شهر (فوعه و کفریا در مقابل مضایا و زبدانی) و وقوع حادثه تروریستی وحشتناک در مرحله پایانی این توافق که به کشته و زخمی شدن قریب به 200 زن، مرد و کودک بیپناه از منطقه فوعه و کفریا منجر شد.
برای موضوع اول شورای امنیت سازمان ملل متحد تشکیل جلسه داد، روسیه از حق وتو استفاده کرد، تیلرسون وزیر خارجه آمریکا به روسیه سفر نمود و نشست سهجانبه رسانهای وزرای خارجه روسیه، ایران و سوریه در مسکو برگزار شد. لیکن در رابطه با حادثه منطقه الراشدین حلب و عملیات تروریستی صورت گرفته، هنوز هیچ اقدامی از سوی جامعه جهانی انجام نشده است. در این ارتباط اشاره به چند نکته از منظر سیاسی ضروری است:
اغلب ناظران سیاسی در تحلیل حمله موشکی آمریکا علیه سوریه بر این باور بودند این عملیات که برخلاف قوانین و رفتارهای بینالمللی است، تشدید فضای تنش و بیثباتی و همچنین ترغیب جریانهای مسلح و بازیگران فعال را در تحولات سوریه به اتخاذ رویکرد نظامی بیشتر در پی خواهد داشت. حادثه منطقه الراشدین حلب، اولین نشانه صحت این تحلیل و نشانگر مصمم بودن هرچه بیشتر جریانهای تروریستی بر رفتار خشونتطلبانه در سوریه است، بویژه اینکه این گروهها بههمراه کشورهای حامی خود از جمله ترکیه و عربستان بهدنبال انتخاب ترامپ به ریاستجمهوری آمریکا در پی در اولویت قرار گرفتن موضوع سوریه در دستور کار آمریکا برای دستیابی به دو هدف زیر بوده و هستند:
اول: کسب حمایت حداکثری آمریکا در ابعاد مختلف سیاسی و نظامی.
دوم: اسقاط حکومت و موسسات سوریه.
سوالی که اینجا از سوی ناظران بیطرف خطاب به آمریکا مطرح است، اینکه چه تفاوتی میان عملیات محکوم شده استفاده از سلاح شیمیایی در خان شیخون و عملیات تروریستی در منطقه الراشدین حلب است؟ بویژه اینکه در هر دو حادثه تعدادی انسان بیگناه به خاک و خون افتادند؟ چه تفاوتی میان کودک، زن و مرد فوعه و کفریا با کودک، زن و مرد خان شیخون است؟ چرا ترامپ در حادثه خانشیخون، خون گریه کرد و صدای ضجههای او در طنین انفجار موشکهای شلیک شده به سوریه شنیده شد، لیکن در حادثه وحشتناک تروریستی الراشدین سکوت مرگباری بر گفتار و رفتار رئیسجمهور آمریکا حاکم شده است؟
در حادثه خان شیخون و حمله موشکی به سوریه دو موضوع باید از سوی جامعه بینالملل، روسیه و ایران مورد توجه و اهتمام باشد. اول: روشن شدن واقعیت طرف استفادهکننده از سلاح شیمیایی؛ دوم (مهمتر از بند اول): اتخاذ تدابیر پیشگیرانه بهمنظور جلوگیری از اقدامات خودسرانه و یکجانبه آمریکا در آینده.
آنچه در حال حاضر بر فضای مذاکرات و تحرکات دیپلماتیک حاکم است، اصرار بر سر تشکیل کمیته حقیقتیاب است، لیکن تدبیری در مقابل اقدام غیرقانونی آمریکا که ناقض تمام قوانین و مقررات بینالمللی در این زمینه بوده پیشبینی نشده است. الا اینکه لاوروف گفته از آمریکا قول گرفته است دگربار به این اقدام دست نزند!!
به اعتقاد نگارنده این سطور، لازم و ضروری است که جمهوری اسلامی ایران و روسیه با اتخاذ سیاستی فعالانه در برابر یکجانبهگرایی آمریکا و رفتارهای غیرمنطقی این کشور که ناقض موازین و مقررات بینالمللی است، دست به ابتکار عمل زده و مانع رویه شدن این رفتار آمریکا و دیگران در تحولات منطقه شوند. متاسفانه سوریه و عراق، یمن، بحرین؛ صحنه تمرین اقدامات یکسویه آمریکا، اسرائیل، عربستان شده و میرود که این رفتار به رویه پذیرفته شده بینالمللی تبدیل شود.
روسیه و ایران باید با اقدام فوری در سازمان ملل متحد عملیات تروریستی را در منطقه الراشدین سوریه بشدت محکوم و کشورهای حامی جریانهای تروریستی را که عامل این جنایت وحشتناک بودهاند در مقابل جامعه جهانی مسئول بدانند.
معاون پیشین وزارت امور خارجه
انتهای پیام/