مجاهدی که ساواک را درمانده کرد
انتظار ساواک این بود که رنج غربت باعث تجدیدنظر وی در افکار و رفتار انقلابی‌اش شده و دست از مبارزه بردارد. غافل از آنکه این مکر شیطانی نه تنها حاصلی برای آنها نخواهد داشت، بلکه بیش از پیش بر رنج و عذاب ساواک خواهد افزود.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم،به نقل از دفاع‌پرس، «نامبرده (آیت الله مهدی شاه آبادی) از وعاظ ناراحت و طرفدار روحانیون افراطی می باشد که برابر سوابق موجود از سال 48 همواره در بالای منابر مبادرت به ایراد مطالب خلاف و تحریک آمیز کرده که به همین مناسبت چندین بار احضار و تذکراتی مبنی بر خودداری از ایراد اینگونه مطالب به وی داده شده است.
لیکن یاد شده پس از آزادی نیز کماکان به رویه قبلی خود در زمینه جانبداری از خمینی و اهانت به مقامات مملکتی ادامه داد، که به همین مناسبت در تاریخ 20 آذرماه 1355 با تشکیل کمیسیون حفظ امنیت اجتماعی، یاد شده به سال اقامت اجباری در شهرستان بانه محکوم شده است. علیهذا خواهشمند است دستور فرمایید با توجه به دستور العمل 6398/312 – 31/6/52، اعمال و رفتار فرد مورد بحث را دقیقاً تحت مراقبت قرارداده و نتایج حاصله را مرتباً به این اداره کل اعلام دارند.»
این بخشی از نامه‌ای است که در تاریخ 8 دی ماه 55 با امضای «پرویز ثابتی» مدیرکل امنیت داخلی ساواک برای رئیس ساواک کردستان ارسال شده و عمق استیصال و درماندگی آن سازمان مخوف را در مقابل مجاهدی خستگی ناپذیر به نام «مهدی شاه آبادی» نشان می‌دهد. وقتی زندان‌ها و شکنجه‌های مکرر تأثیری بر عزم و اراده پولادین شهید شاه آبادی نداشت، حربه‌ای جدید در دستور کار ساواک قرار گرفت. تصمیم گرفته شد وی به یکی از مناطق سنی‌نشین کشور تبعید شود تا ضمن جلوگیری از فعالیتهای مبارزاتی وی، غربتی دو جانبه هم دوری از خانواده، دوستان و هم دوری از هم مذهبان خود را به وی تحمیل کنند.
انتظار ساواک این بود که رنج غربت باعث تجدیدنظر وی در افکار و رفتار انقلابی اش شده و دست از مبارزه بردارد. غافل از آنکه این مکر شیطانی نه تنها حاصلی برای آنها نخواهد داشت، بلکه بیش از پیش بر رنج و عذاب ساواک افزود. شهید شاه آبادی در زمان تبعید نه تنها از فعالیتهای مبارزاتی‌اش دست برنداشت بلکه ابعاد جدیدی از مبارزه و تبلیغ را نیز در دستور کار خود قرار داد.
موضوع: اظهارات مهدی شاه آبادی فرزند محمدعلی
نامبرده بالا ضمن صحبت اظهار داشته که رئیس شهربانی با اینکه به وی گفته که حق تفسیر قرآن را ندارد لکن وی از سربازان حسین بن علی (ع) است و اعتنایی به اظهارات رئیس شهربانی ندارد و اگر بند از بندش جدا کنند در راه اسلام و حسین فعالیت و جهاد خواهد کرد.
شهید شاه آبادی در بانه نیز با تکیه بر محوریت قرآن به عنوان فصل مشترک همه مسلمانان، به تبلیغ توحید و مبارزه با ظلم و شرک و طاغوت پرداخت و این ندای توحیدی خیلی زود مورد توجه قرار گرفته و نگاه‌ها را به سوی خود جلب کرد.
صداقت و صمیمیت وی چنان انس و الفتی به وجود آورده بود که عوام و خواص بانه وی را از خود دانسته و هیچگاه تفاوت مذهب را احساس نکردند. حضور وی در همه مساجد شهر و اقامه نماز جماعت به امامت روحانیون اهل سنت منطقه، محبوبیت و تأثیرگذاری ایشان را دوچندان کرد و ساواک دچار وحشت و سردرگمی شد.
روشنگری و آگاهی بخشی شهید شاه آبادی در زمان تبعید نیز با همان ادبیات انقلابی ادامه یافت و ایشان با وجود همه محدودیتها و کنترل‌های صورت گرفته از سوی ساواک با شجاعتی مثال زدنی مبارزه با رژیم را ادامه می داد. این واقعیت را در یکی از گزارشات ساواک اینگونه می خوانیم:
«نامبرده بالا (مهدی شاه آبادی) با شخص اول مملکت و همچنین سایر مقامات دولت مخالف بوده و آنان را ظالم و ستمگر قلمداد می‌کنند و اظهار می کند که امام جمعه بانه کار بدی کرده که در هر جمعه برای شخص اول مملکت (شاه) دعا می‌خواند. وی اظهار می‌دارد که سازمان امنیت از عمل تفسیر قرآن توسط وی جلوگیری کرده است.
خشم ساواک از تبلیغات کتبی
تهیه کتب مورد نیاز و بهره گیری از کتب و جزوات در راستای فعالیتهای تبلیغی و مبارزاتی نیز خشم ساواک را برانگیخته بود. به همین دلیل انواع و اقسام اقدامات کنترلی صورت می گرفت تا از رسیدن کتابها و جزوات به دست شهید شاه آبادی جلوگیری شود.
جالب اینجاست که با این همه کنترل باز هم ایشان با ذکاوت و هوشمندی کتب مورد نیاز را تهیه می نمود و اینجا بود که ساواک چاره کار را حمله به منزل ایشان و ضبط کتب می دید.
در یکی از مکاتبات ساواک کردستان با اداره کل امنیت داخلی ساواک آمده است:
«مورخه 26 دی ماه بسته‌هایی در بانه به دست آمده که پس از بررسی مشخص گردیده کتب و جزوات مزبور به وسیله مؤسسات تبلیغات دینی در قم به آدرس فرزندان شاه آبادی ارسال که آنان نیز برای مشارالیه پست کرده‌اند.»
دوران تبعید حتی باعث نگردیده بود که جلسات و ملاقات‌های وی در راستای مبارزات ضد رژیم برگزار نشود و علیرغم همه محدودیتها ونظارت‌ها، خود به ملاقات دیگران می‌رفت یا جلسات و دیدارها را در منزل خود برگزار می‌کرد. این موضوع بارها در گزارشات ساواک مورد اشاره قرار گرفته است.
انتهای پیام/
