چگونگی تأمین مالی «طرحهای دانش‌بنیان» از طریق بیمه
شورای عالی بیمه مصوبه‌ای در سال ۱۳۸۲ با عنوان «قرارداد گروهی بیمه اعتبار داخلی» دارد که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری از آن به عنوان راهکاری برای تأمین مالی و سرمایه‌گذاری طرحهای دانش‌بنیان یاد کرده است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ براساس تعاریف قانونی ارائه شده برای شرکتهای دانش‌بنیان آمده است شرکتها یا مؤسسات خصوصی یا تعاونی که به منظور هم‌افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانش‌محور، تحقق اهداف علمی و اقتصادی (شامل گسترش و کاربرد اختراع و نوآوری) و تجاری‌سازی نتایج تحقیق و توسعه (شامل طراحی و تولید کالا و خدمات) در حوزه فناوریهای برتر و با ارزش افزوده فراوان به ویژه در تولید نرم‌افزارهای مربوط تشکیل می‌شوند و بر اساس معیارهای مورد نظر آئین‌نامه اجرایی قانون حمایت از شرکتها و مؤسسات دانش‌بنیان، به تأیید کارگروه در نظر گرفته شده برسند، دانش‌بنیان تلقی می‌شوند.
در راستای اجرای قانون حمایت از این شرکتها، سامانه تأمین مالی و سرمایه‌گذاری در طرحهای دانش‌بنیان و فناورانه توسط معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در نظر گرفته شده و متقاضیان می‌توانند با مراجعه به سایت آن اقدام به ثبت‌نام کنند.
خدمات تأمین مالی و سرمایه‌گذاری طرحهای دانش‌بنیان و فناوری شامل چند دسته تسهیلات، سرمایه‌گذاری، بیمه، خیرین و ضمانتنامه است.
تأمین خدمات مالی و سرمایه‌گذاری از طریق بیمه به دو روش بیمه محصول و بیمه اعتباری صورت می‌گیرد.
بیمه محصول معمولا توسط تولیدکنندگان محصولات خریداری می‌شود تا از آنان در برابر کاهش تولیدات به دلیل بلایای طبیعی مانند تگرگ، خشکسالی، سیل یا کاهش درآمد آنان به دنبال کاهش قیمت جهانی محصولات و سایر ریسکها حمایت کند.
به گزارش تسنیم، براساس ماده یک آئین‌نامه شماره 51 شورای عالی بیمه منظور از «اعتبار» ظرفیت بدهی یک مشتری است که از طرف بنگاههای اقتصادی در قبال ارائه کالا و خدمات یا بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری که مجوز بانک مرکزی را دارند به صورت تسهیلات مالی در اختیار مشتریان قرار گرفته و مطالبات ناشی از این فعالیتها در معرض ریسک عدم بازپرداخت قرار میگیرند.
همچنین ماده 2 این آئین‌نامه می‌گوید که شرکتهای بیمه مؤظفند قراردادهای بیمه اعتبار را در چارچوب ضوابط این آئین‌نامه به صورت گروهی و فقط با اشخاص حقوقی مذکور در ماده یک مشروط به اینکه فعالیتهای اقتصادی آنها متضمن ریسک عدم بازپرداخت مطالبات ناشی از اعتبارات اعطایی آنها باشد، منعقد کنند.
بر این اساس اگر می‌خواهید مطالباتی را که احتمال می‌دهید مواجه با ریسک عدم پرداخت شود، بیمه کنید، می‌توانید این خدمت را انتخاب کنید.
اگر نگاهی به بندهای دیگر این آئین‌نامه بیندازیم، متوجه می‌شویم به موارد دیگری نظیر اینکه «شرکتهای بیمه باید در قراردادهای بیمه اعتبار بیمهگذار را مکلف به انجام موارد زیر کنند» مواجه می‌شویم:
• قبل از اعطای اعتبار، سابقه و وضعیت مالی اعتبار گیرنده را ارزیابی و از توانایی مالی و حسن سابقه وی در بازپرداخت اعتبار اعطایی اطمینان حاصل کنید.
• از هر اعتبارگیرنده حداقل معادل 120 درصد مجموع اعتبار اعطایی و کارمزد متعلقه تضمین معتبر یا وثیقه اخذ کرده یا حسب مورد، موضوع مورد معامله را در رهن یا مالکیت خود نگه دارند.
• برای مجموع اعتبار اعطایی در بخش خاصی از فعالیت و تمام اعتبار گیرندگان آن بخش، تقاضای بیمه کند. تقاضای بیمهگذار در صورتی پذیرفته می‌شود که تعداد اعتبارات اعطایی در طول یک سال بیش از 25 مورد باشد.
• در مورد فروش اقساطی یا اجاره به شرط تملیک، حداقل 20 درصد ارزش موضوع مورد معامله را به صورت نقدی از اعتبار گیرنده دریافت کند.
• در قراردادهای گروهی فروش اقساطی تعداد دفعات فروش در هر سال نباید کمتر از 25 مورد باشد.
نکته دیگر آن است که حداکثر تعهد شرکت بیمه معادل 75 درصد مجموع اعتبار اعطایی و کارمزد متعلقه خواهد بود و 25 درصد سهم بیمهگذار قابل بیمه نخواهد بود.
انتهای پیام/
