طعم انتخابات در تعامل با سینماگران
اخیراً کمیته بازبینی توسط سازمان سینمایی تشکیل شده تا فیلم‌های توقیفی را بررسی و درصورت مهیا بودن شرایط، به آنها مجوز اکران اعطا کند. فیلم سینمایی «خانه پدری» ساخته آقای کیانوش عیاری یکی از فیلم‌هایی است که اخباری مبنی بر رفع توقیف آن منتشر شده است.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، اخیراً کمیته بازبینی توسط سازمان سینمایی تشکیل شده تا فیلم‌های توقیفی را بررسی و درصورت مهیا بودن شرایط، به آنها مجوز اکران اعطا کند. فیلم سینمایی «خانه پدری» ساخته آقای کیانوش عیاری یکی از فیلم‌هایی است که اخباری مبنی بر رفع توقیف آن منتشر شده است.
«خانه پدری» تولید سال1389 به سفارش نیروی انتظامی است که به‌دلیل برخی حواشی مربوط به داستان فیلم، تا به امروز مجوز اکران دریافت نکرده است.
در خلاصه داستان فیلم آمده است: ملوک دختر جوانی است که به دلایل ناموسی، پدرش (مهران رجبی) خواهان مرگ اوست و برای این کار به پسر کوچکش به‌نام محتشم گفته تا قبری در زیرزمین حفر کند تا ملوک را کشته و در آنجا دفن کنند.
مخالفت‌ها
بنا بود که خانه پدری در سال 93 در گروه هنرو تجربه اکران شود. حتی تاریخ آن نیز مشخص شده بود و بنا به اعلام وزارت ارشاد قرار بود این فیلم بدون هیچ ممیزی اکران شود. اما مرتضی آقا تهرانی، نایب رییس اول کمیسیون فرهنگی مجلس در آن زمان اعلام کرد که مجلس محتوای فیلم خانه پدری را مناسب نمی‌داند و معتقد است این فیلم نباید از امتیاز اکران استفاده کند.
به گزارش فرارو، آقا تهرانی گفت: «غیر از مجلس این فیلم مورد نقد بسیاری از کارشناسان از جمله برخی مسوولان ارشاد است ولی اینکه چطور می‌شود فیلمی که هم سرمایه‌گذار اول آن یعنی نیروی انتظامی و هم خود مسوولان ارشاد با آن مساله دارند، باید اکران شود؟»
آقا تهرانی گفته بود که کمیسیون فرهنگی مجلس نگرانی‌های خود را با مسوولان وزارت ارشاد در میان گذاشته است که نتیجه این صحبت‌ها تصمیم برای عدم نمایش فیلم بوده است.
به این ترتیب با نظرنمایندگان مجلس خانه پدری چهار سال پس از ساخت یعنی در سال 93 نیز اکران نشد.
در آن زمان زمزمه‌هایی مبنی بر اصلاح فیلم توسط کیانوش عیاری مطرح و تکذیب شد. آقای شاهرخ دستورنیا، مجری طرح فیلم در آن زمان اظهار کرد: «بعید است که کیانوش عیاری فیلم را اصلاح کند، اگر قرار بود که عیاری موارد مورد بحث مجلس را از فیلم بیرون بیاورد، چهار سال پیش این کار را انجام می‌داد.»
سفارش‌دهنده شاکی شد
خانه پدری در سال 89 و با سرمایه‌گذاری مشترک بازوی هنری نیروی انتظامی، موسسه ناجی هنر و بخش خصوصی ساخته شد اما با تکمیل فیلم، نیروی انتظامی نخستین نهادی بود که با آن مخالفت کرد و خواستار بایگانی فیلم شد. آقای سعید منتظر المهدی، مدیر وقت موسسه ناجی هنر اعلام کرد این فیلم و به طور خاص 10دقیقه اول آن با ارزش‌های انقلاب همسویی ندارد و با احساسات مردم بازی می‌کند، در نتیجه به هیچ‌وجه مناسب پخش تلویزیونی یا اکران سینمایی نیست. 10دقیقه‌ای که منتظرالمهدی به آن اشاره می‌کند سکانس آغازین فیلم و مبنای تمام اتفاقاتی است که پس از آن در فیلم رخ می‌دهد: در این سکانس دختری جوان به‌دلیل «ریختن آبروی خانواده» توسط پدر و برادرش نوجوانش با خونسردی تمام به قتل می‌رسد و در زیرزمین خانه دفن می‌شود و در ادامه فیلم تأثیر این قتل که چون رازی پنهان شده در زندگی نسل‌های بعدی افراد خانواده به تصویر کشیده می‌شود. نمایش فیلم در جشنواره ونیز در سال 91 باعث شد رییس اداره سینمایی ناجا کارگردان آن را بابت ارسال بی مجوز فیلم به جشنواره به شکایت تهدید کند.
مشکل کجاست؟
منتقدان به تصویر کشیدن فرزند کشی به شنیع‌ترین شکل ممکن را از جمله دلایل لزوم عدم اکران آن می‌دانند. اینکه کارگردانی پیدا شود و بخواهد با کنار گذاشتن آموزه‌های اخلاقی نماهایی را از فرزندکشی در فیلمش تصویرگری کند، بی سابقه است. به همین یک دلیل هم که شده خانه پدری باید توقیف می‌شد. «خانه پدری» در اپیزود ابتدایی خود ماجرای قتل یک دختر جوان توسط پدر متشرعش را به تصویر می‌کشد. در این نما پدر نادان که در فیلم بی‌دلیل بر ایمانش تاکید می‌شود چنان با سنگ بر سر فرزندش می‌کوبد که انگاری در حال شکستن قند است! به دنبال این نما نیز تصویر زنده به گور کردن فرزند در زیرزمین خانه محل اقامت خانواده را می‌بینیم. تلخ‌ترین نما هم جایی است که پدر برای برطرف کردن شبهه یکی از اقوام درباره قتل فرزند، شمشیری را تا میانه در قبر فروبرده و سپس شمشیر خون‌آلود را به طرف خویشاوند خود می‌گیرد تا درستی عمل قبیحش را هویدا کند. آنچه در این بخش ابتدایی فیلم می‌گذرد آن‌قدر وحشیانه و درنده‌خویانه است که حتی کارگردان فیلم نیز چنان که خود ادعا کرده به هنگام فیلمبرداری این نماها در کنار فیلمبردار حضور نداشته و صرفاً دکوپاژ را برای او روایت کرده و خود بیرون از لوکیشن منتظر فیلمبرداری نماها مانده است.
گفته شده است که در نمایش این فیلم در جشنواره، برخی افراد به‌دلیل شدت خشونت دچار مشکلات عصبی شده‌اند.
نقد تحجر یا سیاه‌نمایی؟
به گزارش فارس، این یک اصل بدیهی است. سینما مدیومی تعمیم‌پذیر است. چطور ممکن است در فیلمی تمام مردان ماجرا، بلا استثنا از قتل دختر خبردار باشند و حتی از کشته شدن دختر خوشحال شوند و از هم تشکر هم بکنند و در جمع در مورد آن صحبت کنند و بعد بگوییم این یک فیلم منتقد است. در نقد تعصب کورکورانه و تحجر. پس کجاست شخصیتی در فیلم که متحجر نباشد؟ چرا تمام شخصیت‌های این خانه فلاکت‌زده و نحس ظاهر تیپیکال مذهبی دارند؟ چرا یک مخاطب خارجی با دیدن چنین فیلمی نباید به ایرانیان بگوید تاتار؟ نگوید وحشی؟ وقتی حتی یک شخصیت نرمال و آدم حسابی در فیلم نیست. جناب عیاری داستان خانواده خودشان را به کل تاریخ ایران تعمیم داده‌اند یا واقعاً نسبت به ایرانیان چنین ذهنیت سیاهی دارند؟
رفع توقیف
به گزارش شرق، فیلم «خانه پدری» به کارگردانی کیانوش عیاری به‌زودی اکران می‌شود. ظاهراً نسیم بهاری سینمای ایران وزیدن گرفته و لبخند سازمان سینمایی به مشارکت سینماگران در برگزاری انتخابات فراگیر به این صورت تجلی پیدا کرد که با دستور مستقیم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونش، آقای محمدمهدی حیدریان، قرار است فیلم‌های توقیف‌شده را مجدداً بررسی و با نگاهی منصفانه و پرهیز از اعمال سلیقه، تکلیف فیلم‌های مورد بحث را مشخص کنند. بنابر اخبار واصله از منبعی آگاه، فیلم «خانه پدری» نخستین فیلمی است که در این کمیته مورد بررسی قرار گرفت و خوشبختانه سدِ توقیف را شکست تا با نمایش عمومی، مخاطبانش را شگفت‌زده کند.
باید صبر کرد
به هرحال هیچ یک از اهالی فرهنگ از توقیف فیلم‌هایی که با پول بیت‌المال و همچنین صرف وقت و انرژی سینماگران ساخته شده‌اند خوشحال نمی‌شوند ولی شرایط فرهنگی و ارزش‌های اخلاقی جامعه ما به گونه‌ای است که نمی‌توان چارچوب‌ها را فراموش کرد. آنچه مشخص است تا زمانی که خبر رسمی درباره رفع توقیف منتشر نشده نمی‌توان نظر خاصی در این زمینه ارائه کرد ولی هرچه هست همانطور که از روزنامه شرق نقل شد، ظاهراً مسائل مربوط به تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری و همچنین حمایت‌های برخی از سینماگران از دولت مستقر دراین موضوع خاص بی‌تأثیر نیست و تعاملاتی در کار است.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/
