عبور آلودگی صوتی در مشهدمقدس از حد اضطرار؛ "لطفاً کمتر بوق بزنید"

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد‌مقدس، آلودگی هوا و آب دو مشکل اساسی زیست‌محیطی هستند؛ در حالی که امروزه با پر سر و صدا و شلوغ‌تر شدن محیط پیرامون ما آلودگی صوتی نیز به این موارد اضافه شده است. اکثر مردم از وجود سر و صداها در اطراف محل زندگی خود از قبیل رفت و آمد وسایل نقلیه موتوری، هلی کوپترها و هواپیماهایی که در بالای سر آنها به پرواز در می‌آیند، دریل و مته‌های فشاری که برای کندن کوچه و خیابان استفاده می‌شود و همسایگانی که صدای رادیو، تلویزیون و یا ضبط خود را بیش از اندازه زیاد می‌کنند، ناراضی بوده و همه و همه از نمونه‌های سر و صداهای مزاحم و ناخواسته پیرامون ما هستند. این سر و صداها نه تنها ناخواسته بلکه غیر قابل پیش‌بینی و غیرقابل کنترل هستند.

امروزه معضل آلودگی صوتی در کنار آلودگی هوا یکی از معضلات زیست محیطی در شهرهای صنعتی و در حال توسعه و نیز کلان‌شهرهایی از قبیل مشهد با تردد روزانه بیش از یک میلیون خودرو که عدم جلوگیری از گسترش آن می‌تواند عوارض و آسیب‌های ناشی در طولانی مدت بر سلامت شهروندان داشته باشد.

در قانون بند 6 منشور حقوق شهروندی آمده است: شهروندان حق دارند ضمن مشارکت در انجام مسئولیت‌های قانونی و تأمین منابع مالی مورد نیاز، از هوای پاک، فضای سبز عمومی و بوستان، معابر تمیز و عاری از پسماند و شهری بدون آلودگی‌های صوتی و زیست‌محیطی برخوردار باشند.

اما متاسفانه این معضل به دلایل مختلف در اکثر شهرهای ایران به ویژه مشهد مقدس تحت‌الشعاع معضلاتی از قبیل آلودگی هوا و خاک قرار گرفته است. در این زمینه با فاطمه دوستی رئیس اداره آزمایشگاه‌های سازمان حفاظت ‌محیط‌زیست خراسان‌رضوی به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه آن را می‌خوانید.

تسنیم: وضعیت آلودگی صوتی در مشهد چگونه است؟

دوستی: در اکثر شهرهای بزرگ ایران به ویژه مراکز استان‌ها آلودگی صوتی در حد مجاز یا بالاتر از حد مجاز است که با توجه به نظام شهری امری دور از انتظار نیست. با توجه به اینکه درباره شهرهایی از قبیل تهران سنجش‌ نشان می‌دهد میزان آلودگی صوتی از حد اضطرار گذشته، به نحوی که مراکز آموزشی و درمانی در معرض آلودگی هستند.

در مشهد هم که در آخرین سرشماری هم به عنوان دومین شهر پرجمعیت ایران معرفی شد باید همین وضعیت وجود داشته باشد. هرچند در حال حاضر اطلاعات مورد تائیدی حاصل سنجش‌های مدون از شهرستان مشهد حداقل در اداره کل محاظت از محیط زیست استان وجود ندارد. در واقع اظهار نظر درباره میزان آلودگی کل شهر منوط به استقرار ایستگاه‌های سنجش در نقاط مختلف و نمونه‌گیری‌های متعدد دوره‌ای و سپس تحلیل و اظهار نظر کلی است.

تسنیم: مگر سنجش، نظارت و پیشگیری از آلودگی صوتی مانند دیگر آلودگی‌های محیط زیست بر عهده سازمان حفاظت از محیط زیست نیست؟

دوستی: بله سنجش و نظارت آزمایشگاهی از وظایف ماست. در حال حاضر اگر در زمینه آلودگی صوتی شکایتی وجود داشته باشد در محله یا مکان مورد نظر حضور پیدا کرده و شدت صوت را سنجش می‌کنیم.

اما در حالت کلی به دلیل فقدان زیرساخت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری همچنین گستردگی مشکلات و معضلات آلودگی‌های دیگر مانند آب و هوا و خاک فرصت رسیدگی به آلودگی‌هایی مانند آلودگی صوتی فراهم نشده است.

تسنیم: به هر حال به عنوان یک کارشناسی و متخصص آزمایشگاهی محیط زیست تخمینی از شرایط دارید؟

دوستی: از دید بنده به عنوان یک کارشناس محیط زیست با توجه به شرایط اضطراری بودن آلودگی صوتی در شهر مشهد و دور از حد مطلوب بودن آن قابل پیش بینی و محتمل است.

تسنیم: پس به عنوان کارشناس محیط زیست غفلتی که از نپرداختن به این معضل شده است را تائید می‌کنید؟

دوستی: بله متاسفانه اهمیت رسیدگی به این آلودگی بسار کم‌رنگ‌تر است. آلودگی صوتی تحت الشعاع آلودگی‌هایی نظیر آلودگی آب و هوا قرار گرفته است. شاید خیلی‌ها مطلع نباشند آلودگی صوتی هم می‌تواند منجر به اختلالاتی نظیر ناشنوایی موقت یا دائم، بروز بیماری های عصبی و افسردگی، سوء هاضمه و... شود.

تسنیم: با توجه به بحث نظارتی و کمبودهایی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری که فرمودید در سازمان محیط‌زیست استان وجود دارد، حداقل می‌توان درباره پیشگیری اقداماتی انجام داد؟ چون به‌‌نظر آلودگی صوتی نوعی از آلودگی است که عوارض بعدی ندارد و با آموزش حتی می‌تواند کاملاً متوقف شود؟ اگر سنجشی صورت نگرفته دلیل بر پیشگیری هم نیست؟

دوستی: دقیقاً. توسعه فرهنگ محیط‌زیستی باید در اولویت اول باشد. در بحث آلودگی صوتی خیلی مجموعه‌های دیگر مانند سازمان ترافیک  هم می‌توانند مشارکت کنند و موثر باشند و بوق‌نزدن حداقل به‌عنوان اساسی‌ترین مظهر آلودگی صوتی شهری به یک مطالبه عمومی تبدیل شود. باید بدانید مهار آلودگی صوتی بسیار آسان‌تر است.

اگر درصد کمی از بوق زدن بی‌رویه، سر و صدای ساخت و سازها، صدای بلندگوها و ضبط‌ها کم شود می‌تواند به میزان بسیار زیاد شرایط را به مطلوب نزدیک کرد. به نظرم بحث مهار آلودگی صوتی همچنین نیازمند اطلاع‌رسانی بیشتر رسانه‌هاست. البته نباید در اولویت بعدی از تجهیز و اقدامات سخت‌افزاری شهری نیز فراموش شود.

فراموش نکنید در سازمان محیط‌زیست و به‌ویژه محیط آزمایشگاهی کمبود امکانات مختلف و نبود منابع انسانی متخصص سبب شده تمام وقت و کار ما با توجه به گستردگی آلودگی‌های آب و آلودگی‌های هوا به این دو مهم اختصاص یابد و عملا نیرو و امکانات ما برای رسیدگی به آلودگی‌هایی نظیر آلودگی صوتی نیابیم و اینکه در بحث سنجش‌های اینچنینی اهمیت تجربه و تخصص کاربر و سنجشگر گاهی از کیفیت دستگاه‌ها مهمتر است.

در نهایت امیدوارم پیگیری‌های این چنینی رسانه‌هایی مانند شما اثرات خودش را گذاشته و دستگا‌ه‌های مختلف دیگر نیز به کمک سازمان محیط زیست بشتابند. چون مشکل آلودگی از هر نوعی مختص به یک سازمان و اداره نبوده و مشکلی کلی و موثر بر سلامت تک تک افراد جامعه است.

گفت‌وگو از صادق عسکری

انتهای پیام/