ثبت یک اتفاق تلخ با دهن‌کجی شجاعی و حاج‌صفی
در هفته گذشته بار دیگر یک اتفاق تلخ فوتبال ما را آزار داد و ابعاد این تلخی آن‌قدر وسیع بود که کل ورزش را در بر گرفت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، حضور دو بازیکن فوتبال ایران در دیدار با تیمی از رژیم اشغالگر قدس واکنش‌های فراوانی را در پی داشت و در برخی موارد باعث تفرقه هم شد. مسعود شجاعی و احسان حاج‌صفی دو ملی‌پوش فوتبال ایران که در یک تیم نه‌چندان مطرح یونانی بازی می‌کنند اگرچه در بازی رفت از حضور در سرزمین‌های اشغالی سر باز زدند اما به‌بهانه‌های مختلف در دیدار برگشت در ترکیب تیم خود حاضر شدند و برابر تیمی از رژیم اشغالگر قدس بازی کردند.
این اتفاق تلخ از جنبه‌های مختلف قابل بررسی است. ابتدا باید از خطای آشکار این دو ملی‌پوش یاد کرد، بازیکنانی که به‌خلاف روش تثبیت‌شده عدم‌حضور مقابل تیم‌های اسراییلی برای حمایت و همراهی با مردم مظلوم فلسطین به‌نوعی دهن‌کجی پیشه کردند. اینان به‌بهانه‌های مختلف از جمله تعهد داشتن به قرارداد، جریمه مالی و انضباطی، تعلیق و... خود را ملزم به حضور در این دیدار می‌دیدند!
این در حالی است که سالهاست بسیاری از ورزشکاران ایرانی با وجود برتری بدون تردید مقابل نمایندگان رژیم اشغالگر قدس به میدان نرفتند و از جام و مدال برای هدفی بزرگتر سر باز زدند.
بی‌درنگ پس از این حادثه سوء استفاده معاندان از این ماجرا آغاز شد. عده‌ای که شعار جدایی ورزش از سیاست را می‌دهند برخورد با متخلفان این قانون نانوشته را غیرقانونی و دخالت دولت در امور شخصی افراد می‌دانند و تهدید به تعلیق می‌کنند. برای آنها نه ورزشکاران ما و نه ارزش‌های مورد تأیید جامعه ورزش مهم هستند (فراموش نکنیم که مخالفت با صهیونیست‌ها و رژیم اشغالگر قدس مربوط به امروز و پس از انقلاب نیست. در میان اتفاقات ورزشی فوتبالی‌ها به یاد دارند که پس از پیروزی تیم ملی فوتبال مقابل اسراییل در دهه چهل چه واکنش‌هایی از سوی مردم رخ داد).
جدای از تخلف بازیکنان و لزوم برخورد با آنان ابعاد این اتفاق تلخ را باید بالاتر فرض کرد. وقتی سیاست‌گذاران ورزش و به‌ویژه فوتبال همه چیز را در گروی نتیجه و مدال و جام و صعود فرض می‌کنند و در قبال ارزش‌های مورد نظر و اصول کار بی‌توجه هستند باید منتظر چنین اتفاقاتی باشیم.
وقتی در فوتبال حضور در هر تیم درجه چندم خارجی پلی برای حضور در تیم ملی ساخته شد و بی‌ارزش کردن لیگ برتر یک اصل شد پس از آن باید منتظر هر اتفاقی باشیم. دو بازیکن یادشده تحت چنین شرایطی حضور در تیم درجه چندم یونانی را آن‌قدر مهم و ارزشمند ارزیابی می‌کنند که یا در زمان عقد قرارداد به زوایای ارزشی کار توجه ندارند یا درهنگام توجه قدرت تغییر در آن را ندارند، از آن بدتر این‌که فدراسیون فوتبال برای این رفت‌وآمدها نه آیین‌نامه‌ای دارد و نه بازیکنان را به رعایت برخی اصول دعوت جدی می‌کند.
یادمان نرود برای ما که در ورزش به ابعاد اخلاقی و ارزشی آن توجه و تأکید فراوان داریم نباید فقط نتیجه و بردوباخت آن هم به هر قیمت قابل قبول باشد. وقتی ورزشکاران برجسته جهان برای حمایت از کسانی که به هر صورت مورد تهاجم و حق‌کشی قرار گرفته‌اند خود را موظف به موضع‌گیری می‌دانند و در این مسیر گام برمی‌دارند، وقتی سالهاست ما در ورزش با چنین حرکتی توجه جهانیان را به‌سوی خود جلب کرده‌ایم ای‌کاش تدبیری وجود داشت تا جلوی این اتفاق تلخ گرفته می‌شد. اکنون نیز فارغ از هیاهو و جنجال باید عاقلانه تصمیم گرفت، باید با تصمیم درست از ضریب تلخی این اتفاق و جلوگیری از تکرار آن گام‌های اساسی برداشت.
یادمان نرود برخورد با بازیکنان خاطی به‌عنوان دم‌دستی‌ترین افراد ساده‌ترین و غیرمنصفانه‌ترین کار است.
نویسنده: بهمن اسدی روزنامه‌نگار پیشکسوت ورزشی
انتهای پیام/*
