هیجان نوجوانان را با کلاس تستزنی کنترل نمیکنیم
شبکه امید سیما، در آستانه ولادت باسعادت حضرت امام رضا(ع) به صورت رسمی آغاز به کار کرد.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، شبکه امید سیما، در آستانه ولادت باسعادت حضرت امام رضا(ع) به صورت رسمی آغاز به کار کرد. با راهاندازی رسمی شبکه «امید» که مختص گروه سنی نوجوان است، صداوسیما به طور تقریبی چرخه سنی بینندگانش را کامل کرد. اهمیت دوره نوجوانی در تربیت فردی و اجتماعی و تأثیرات آن در آینده افراد، جایگاه خاصی را به شبکهای که مختص نوجوانان است، بخشیده است. مهدی سالم، مدیر شبکه امید در گفتوگو با «جوان» از برنامههایش برای این شبکه گفته است. سالم میگوید میتواند برای 20سال آینده صداوسیما مجریها و برنامهسازهای برتری را تربیت کند.
برای شروع، فرق شبکه امید با شبکههایی مثل پویا و نهال را برای بینندگان شرح دهید، چون برخیها هنوز فکر میکنند همه این شبکهها برای کودکان است.
اولین تفاوت این شبکهها درباره گروه سنی مخاطبان است. میگوییم از بدو تولد تا سن 12 سال گروه سنی کودک است که در دو کانال پویا و نهال تقسیم شده است. از 12 سال تا 18 سال دوره نوجوانی است که به عنوان مخاطب شبکه امید شناخته میشوند. بعد دیگر تربیتی است، نگاه کنید وقتی کتاب برای کودک نوشته میشود، بیشتر از عکس و تصویر در آن استفاده میشود و متن کمی دارد، در عوض میبینیم که نوجوان حتی رمانهای بلند را هم میخواند. شبکه پویا و نهال بیشتر جنبه سرگرمی دارد اما نوجوان میزان آموزش و مهارت آموزیاش بیشتر است و جنبه سرگرمی آن کمتر.
ولی میبینیم که نوجوانها، تقریباً همه برنامههای دیگر شبکهها را میبینند از پویا و نهال گرفته تا برنامههای گروه سنی بزرگسال!
شاید شما برای نوجوان فیلم کودکانه بگذارید، خوشش نیاید چون میخواهد بگوید من بزرگ شدهام و همین طور چندان تمایلی به دیدن فیلمی با موضوع سنی گروه بزرگسال نداشته باشد. اتفاقی که تا الان افتاده این است که ما چون غذای مورد علاقهمان را درست نکردهایم مجبور شدهایم با هرچه دم دست است گرسنگیمان را رفع کنیم. ما پیش از این تولیدات خاص گروه سنی نوجوان نداشته یا کم داشتهایم برای همین نوجوان در تلویزیون سرگردان بوده و مجبور است هر چیزی را تماشا کند. از این خلأ سوءاستفاده هم شده و شبکههای ماهوارهای شروع به ساخت برنامههای مناسب گروه سنی نوجوان کردهاند.
چقدر در خارج از کشور روی گروه سنی نوجوان در شبکههای تلویزیونی کار شده است؟
نه تنها شبکههای نوجوان داریم، بلکه سبک برنامهسازی نوجوانانه داریم. تین ایجری به گروه سنی 12 تا 19 سال گفته میشود و ما میبینیم که علاوه بر موسیقی تین ایجری، برنامهسازی تینایجری داریم. تعداد زیادی فیلم و سریال درباره گروه سنی نوجوان تولید میشود. روی آموزش نوجوانان کار میکنند. در عوض ما آموزش نوجوانان را به آموزش تست زنی کنکور محدود کردهایم. مگر چقدر به این کنکور نیاز داریم؟ همه هیجاناتی را که در نوجوان در حال غلیان کردن است، میخواهیم با کلاسهای تست زنی کنترل کنیم. در صورتی که نوجوان به کار و ورزش نیاز دارد. ما در برنامه «کارستان» شبکه امید به نوجوانانی که در اوقات فراغتشان کار میکنند، پرداختهایم. نوجوانی که از سر کار به خانه بازمیگردد، همه انرژیاش تخلیه شده است.
ما چقدر نوجوان در کشورمان داریم و چقدر از این تعداد را میتوانید به عنوان مخاطب شبکه امید جذب کنید؟
طبق آمار سال 95، 10 میلیون نفر نوجوان و مخاطب دوره نوجوانی داریم، انشاءالله بتوانیم در آینده پوشش سراسری داشته باشیم ولی اکنون پوشش شبکه در حد مراکز استانها و شهرهای بزرگ است که میشود حدود 65 تا 70 درصد از این رقم و حدود 30 درصد نمیتوانند شبکه امید را ببینند. امیدوارم آنها هم در آینده بتوانند امید را ببینند و ما همه 10 میلیون نفر را داشته باشیم. نکتهای هم هست که شبکه امید با بقیه شبکهها متفاوت است.
منظورتان چه تفاوتی است؟
ما در سه حوزه برودکست (صداوسیما)، برودبند (اینترنت) و میدانی فعالیت داریم. نگاه کنید در دبیرستانها بسیاری از مسائل آموزشی را در اردو و کار میدانی آموزش میدهند. ما باشگاه امید راهاندازی کردهایم، باشگاهی که برای برنامهسازان نوجوان است. ما الان خبرنگاران نوجوان داریم که میآیند و تجهیزاتی مانند دوربین را در اختیارشان قرار میدهیم و میروند خودشان برنامه را میسازند، تدوین میکنند و ما روی آنتن میفرستیم. از طرف دیگر از 10 میلیون نوجوان کشور خیلیها بدون آموزش وارد فضای مجازی شدهاند و حتی متأسفانه میبینیم که مدارس هم بعضاً نوجوانان را وادار میکنند که تبلت بخرند و در فضای مجازی باشند. بدون آنکه آموزش و نظارتی روی آنها باشد. ما در شبکه امید قرار نیست متولی فضای مجازی باشیم ولی در حد خودمان تلاش میکنیم کارهای خوب دیگران را منعکس کنیم.
تفاوت دیگر ما این است که انتقادهای صریح نوجوانان نسبت به شبکه را بیپرده در برنامه «چاپارخونه» پخش میکنیم، خود نوجوانها تعجب میکنند که صحبتهایشان را پخش کردهایم یا برنامه بهتوان خدا که برنامه معارفی است، حجم بالایی از سؤالات را دریافت میکند و ما روی آنتن پاسخ میدهیم که کمتر شبکهای این کار را میکند. سؤالات شخصی بینندگان را هم به صورت شخصی پاسخ میدهیم و برایشان ارسال میکنیم.
شبکه امید یک سال آزمایشی و حدود دو هفته است که رسمی شده است. به نظر شما که مدیر شبکهاید، قرار است چه زمانی این شبکه به ایدهآلهای یک شبکه نوجوان برسد؟
مشکل جدی شبکه الان لجستیکی نیست، در صورتی که تا یک ماه پیش بود چون نه ساختمان داشتیم، نه استودیو نه یک ریال پول برای تولید برنامه، اما با دستور دکتر علیعسکری این مشکلات حل شد. الان مشکل شبکه امید این است که تهیهکننده تخصصی برای حوزه نوجوان نداریم یا تعدادشان کم است. تهیهکنندههایی هم که در سالهای گذشته در حوزه نوجوان کار میکردند به دیگر حوزهها از جمله حوزه کودک رفتهاند. مشکل اینجا است که برای تولیدکنندگان حوزه کودک جانشینسازی نشده است. بسیاری از برنامهسازان موفق امروز تلویزیون از دوره نوجوانی وارد برنامهسازی شدهاند، بروید ببینید مثلاً آقای مهران مدیری در چه سالی وارد صداوسیما شده است؟ یک دورهای این برنامهسازان وارد شدند و به آنها اعتماد شد، الان دکتر علیعسکری این نگاه و این اعتماد را به نوجوان برای برنامهسازی دارد. الان اگر ما اجازه بدهیم برنامهسازان نوجوان روی آنتن بیایند، من به شما قول میدهم 20سال آینده10 تا 15 نفر مثل رامبد جوان و عادل فردوسیپور که شاخصاند را به تلویزیون تحویل دهیم. اما اینکه شبکه کی به قوام برسد، فکر میکنم حداقل چهار تا پنج ماه فرصت داریم تا ایدههایی را که داریم به منصه ظهور برسانیم. انشاءالله بعد از آن شبکه روی غلتک میافتد و کارها پیش میرود.
انتهای پیام/