جشنواره ادینبورو در قاب تصویر
جشنواره ادینبورو ۲۰۱۷ از تئاتر غوطه‌ور در سیاست تا بازگشت استندآپ‌ها در جریان است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، پایتخت اسکاتلند این روزها میزبان یکی از مهمترین جشنواره‌های تئاتری جهان است و در این گزارش قصد است نگاهی به آثار شرکت کننده از قاب موردو مک‌لئود به این عرصه فرهنگی داشته باشیم.
ارین دورتی در نقش سوین، زنی در انگلستان سرکوبگر آینده، در آخرین اثر آلن آیکبورن، «تقسیم»، اجرا در Old Vic
Binge Culture ایجاد و شکست رابطه را با اجرای پنج اجراگر در طول پنج ساعت در «زنگ استراحت (نیاز به حرف زدن داریم) در Summerhall بدهه‌پردازی می‌کنند.
برنده سابق بهترین تازه‌وارد و بهترین نمایش در بخش کمدی ادینبورو، جان کیرنس - با شوخی دندانی - برای «نگران نباش، اونا اینجان»، اجرا در Monkey Barrel بازمی‌گردد.
قطعه نمایشی «پارتی بازی» مؤسسه Bluemouth، در Wee Red Bar، مخاطبان را به یک مهمانی غافلگیرانه و یک «جستجوی غم‌انگیز از فقدان» دعوت می‌کند.
در «رادیکال خارجی» درKing’s Hallمحصول Theatre Conspiracy با 30 مشارکت‌کننده، مخاطبان به جستجوی سطور میان امنیت و استبداد دعوت شدند.
الکسی سایل، درUnderbelly Med Quad ، بازگشته و تنها یک جرقه‌ای ملایم‌تر است. «تمایز روشن‌تری نسبت به روزهای جوانی او میان یک اجرای سایلی و توهین عمومی وجود دارد.»
اجرا تحت محاصره مخفیانه در سامرهال، ساتیر «گزینه آخر» خلیج گوانتانامو به عنوان یک اسپای لوکس در آینده معرفی می‌کند.
جواد علی‌پور، نویسنده و اجراگر - با جلوه‌های بصری جک افورد و آدان رایدولینسکی - در نمایش تک‌نفره خود، «مومنان اما برادر هستند، در Northern Stage در Summerhall، به شکل آنلاین با افراط‌گرایی مقابله می‌کند.
رجزخوانی با «ویتسک» گئورگ بوخنر، یاری یوتینن، برنده جایزه ادینبورو در سامرهال با اثر کافکایی خود به درون حوادث مدرن هبوط می‌کند، «من فرانسیس دبلیو هستم»
انتهای پیام/
