مرکل فرمول پیروزی در انتخابات آلمان را در اختیار دارد

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، مناظره تلویزیونی دو کاندیدای اصلی احزاب میانی آلمان یعنی مارتین شولتس از حزب سوسیال دموکرات و آنگلا مرکل از حزب اتحاد دموکرات مسیحی، تمام امید ها را برای داغ شدن تنور انتخاباتی 24 سپتامبر در آلمان به ناامیدی تبدیل کرد. در عین حالیکه آلمان در آستانه این انتخابات دچار چالش های جدی در حوزه ی سیاست داخلی یعنی بحران مهاجرت و در حوزه سیاست خارجی یعنی مسئله ی به قدرت رسیدن ترامپ، تحریم های روسیه و اختلافات با دولت ترکیه است؛ از همان ابتدا، کارزار انتخاباتی سرد و بدون تنش پیش رفت. در واقع با تمام انتقاد های جدی به سیاست های دوره کنونی صدر اعظمی مرکل و حکومت حزب اتحاد دموکرات مسیحی، تقریبا روشن است که مرکل مجددا برای بار چهارم صدر اعظم آلمان خواهد شد. در مناظره ی شب سوم سپتامبر هیچ تنش جدی میان مرکل و شولتس شکل نگرفت. جز این که شولتس تلاش کرد سیاست سخت گیرانه تری نسبت به ترکیه و حکومت اردوغان و بدبینی بیشتری نسبت به ترامپ را در مناظره به مخاطبان آلمانی نشان دهد. در باب مهاجرت های میلیونی سال 2015 به آلمان، تقریبا هیچ اختلاف محتوایی میان دو کاندیدا وجود نداشت.  به نظر تحلیلگران مطبوعات آلمان، این مناظره در واقع نه نگاه به آینده، بلکه حل اختلافات قدیمی میان دو حزب بزرگ میانی آلمان بود که نوید ائتلاف مجدد میان آنها را برای پارلمان جدید آلمان را می داد. در واقع از سال 2013 آلمان با ائتلاف سیاسی بزرگ میان حزب اتحاد دموکرات مسیحی و حزب سوسیال دموکرات اداره می شود که اساسا از همان ابتدای شکل گیری ائتلاف، مسئله تکثر آرا و نقش احزاب مخالف را زیر سوال برد، چراکه بنا بر سنت پارلمانی در تمام غرب، همواره حکومت یک حزب میانی چپ با اپوزسیون حزب میانی راست و یا بالعکس خنثی می شود. البته به علت ترس از بحران های سیاسی و کند شدن تصمیم گیری سیاسی، مسئله ی ائتلاف بزرگ از همان زمان جمهوری وایمار در آلمان امری عادی بوده که البته نشانه ی ترس از بحران های سیاسی در بطن جامعه ی آلمان است. حال با بحران های عمیق جدید در جامعه ی سیاسی آلمان که به آن در ادامه اشاره می شود، ضرورت ائتلاف جدید احزاب اصلی میانی برای بار دوم تقریبا اجتناب ناپذیر است.

اما قبل از مطرح کردن چالش های اساسی داخلی و خارجی آلمان می بایست به احزاب دست راستی و چپی آلمان هم اشاره داشت که اتفاقا موقعیت رقابتی میان آنها برای کسب رتبه ی سوم در مجلس فدرال آلمان  داغ است. حزب آلترناتیو برای آلمان، حزب دست راستی تازه تاسیسی که به علت بحران مهاجرت در چند سال اخیر موفق به ورود به مجالس ایالتی شده است؛ اینبار برای اولین بار وارد مجلس فدرال آلمان خواهد شد. فارغ از این که در درون این حزب، شاخه های متفاوتی وجود دارد، اما در چالش کشاندن ارزش های به اصلاح لیبرال دموکرات آلمان فدرال همه ی جریان های داخلی این حزب اشتراک نظر دارد. پیام اصلی ورود این حزب به مجلس آلمان در واقع  تریبون دادن به یک حزب با نگرش های ضد اسلام است که آشکارا بر علیه اسلام و مهاجران مواضع بسیار تندی را دارد. در برنامه ی این حزب مطرح شده است که اسلام به آلمان تعلق ندارد. حال با بحران میلیونی مهاجرت از آسیای غربی و افریقا، حضور این حزب در مجلس آلمان نتیجه ای جز دامن زدن به اختلافات داخلی در کشور آلمان در سطح بالای سیاسی این کشور یعنی در مجلس فدرال ندارد. نکته دوم اینکه اگر چه شاخه طرفدار روسیه ی این حزب نتوانست نامزدهای  زیادی را برای انتخابات معرفی کند و وزنه به سمت شاخه ی ترنس آتلانتیک این حزب می باشد، اما با این حال حزب آلترناتیو برای آلمان، قطعا سیاست های ضد روسی و تحریم های ائتلاف چپ و راست میانی حاکم را به چالش و نقد جدی خواهد گرفت. زب چپ هم در تلاش برای مقابله با قدرت گیری حزب دست راستی آلترناتیو برای آلمان در این انتخابات بسیار فعال عمل کرده است. اگرچه چپ ها  در برنامه ی انتخاباتی شان خواهان خروج از ناتو و رفع تحریم ها بر علیه روسیه هستند، اما سیاست داخلی فاجعه بار آنها با همکاری حزب سبز در حوزه ی فرهنگ که فروپاشی خانواده و خشونت های اجتماعی را در قالب فعالیت های پارتیزانی دامن زده است؛ یکی از عوامل رشد مجدد فاشیسم در آلمان می باشد.  نبرد ها و خشونت های خیابانی بین چپ ها و دست راستی ها در آلمان یک سنت تاریخی  است. خشونت چپ های رادیکال در حاشیه ی اجلاس گروه بیست در هامبورگ  در تابستان امسال شاهدی بر آغاز خشونت ها بین دست راستی ها و چپ های افراطی است. خصوصا در اواخر ماه آگوست امسال وزارت کشور آلمان یک  سایت چپ افراطی با عنوان «indymedia.linksunten» که تشویق به خشونت و اغتشاش بر علیه دولت می کرد را فیلتر کرد. پلیس آلمان در دفتر این شبکه ی اینترنتی چپ افراطی، تعداد زیادی سلاح سرد و مواد انفجاری را کشف و ضبط کرد. حزب چپ آلمان، فیلترینگ این سایت را تلویحا مورد نقد قرار دارد و از فشار دست راستی ها به دستگاه سیاسی حاکم در برلین سخن گفت. از همین رو، درگیری های لفظی بین حزب چپ و حزب آلترناتیو برای آلمان در مجلس آینده ی آلمان، یاد آور شکاف های ملی در سال های پایانی جمهوری وایمار خواهد بود.

نهایتا مسئله ی مهاجرت در آلمان امروز و خصوصا بحران جدید مهاجرت از افریقا و شکاف های داخلی در جامعه ی آلمان، نیازمند یک سیاست اصلاحی در باب مسایل داخلی و خارجی است که ظاهر هیچ یک از احزاب اتحاد دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات در باب آن نمی اندیشند. چراکه آنها با تمسک به ایدئولوژی لیبرالیسم و حقوق بشر، باوری به اختلافات فرهنگی جوامع ندارند و از همین رو همچنان برای ایجاد یک آرمان خیالی یعنی جهان لیبرال می کوشند. خصوصا تفاوت های میان این دو حزب با تصویب قانون ازدواج برای همه یعنی قانونی کردن ازدواج همجنس باز ها «Ehe für Alle» در ماه ژوئن امسال و سکوت حزب به اصطلاح مسیحی مرکل و عدم مخالفتش با تصویب این قانون، عملا هویت مستقل یک حزب محافظه کار از یک حزب چپ، با عدم مخالفت در تصویب این قانون، قربانی منافع حزبی و کسب اعتبار در افکار عمومی شد. مسئله ی تحریم ها علیه روسیه با توجه به مناظره ی شب سوم سپتامبر و مواضع مشترک مرکل و شولتس بیشتر خواهد شد و همچنان آلمان فدرال، آلت دست منافع امریکایی بر علیه روسیه باقی خواهد ماند. در کنار این مسئله،  اختلافات آلمان با ترکیه بالا گرفته است، چراکه اردوغان اتهاماتی را به آلمان بابت دست داشتن در کودتای پارسال این کشور، حمایت از تروریست های کرد و جریان فتح الله  گولن وارد کرده است که منجر به بازداشت چند تبعه ی آلمانی در ترکیه شده است. این اتفاقات باعث شده که آلمان موضع ضد ترکی را افزایش دهد که همین اتفاقا توافق مهاجرتی ترکیه و آلمان را در باب جلوگیری از فرار و عبور مهاجران ازآناتولی به اروپا را در خطر بازبینی قرار داده است.

نکته مهم برای دولت جمهوری اسلامی ایران مواضع ضد ترامپ هر دو حزب میانی آلمان، خصوصا حزب سوسیال دموکرات است که خوشبختانه ائتلاف میان اروپایی ها و آمریکایی ها را بر علیه توافق هسته ی ایران سخت می کند. شولتس در مناظره ی تلویزیونی از قرار داد اتمی با ایران حمایت و سیاست های جنگ طلبی ترامپ بر علیه کره ی شمالی را نقد کرد که با سکوت و تایید مرکل همراه بود. جمهوری اسلامی در کوتاه مدت می بایست با دیپلماسی هوشمندانه از این اختلافات استفاده  کند و در دراز مدت از میان احزاب دست راستی و چپی یار گیری کند که بی شک آینده ی اروپای بحران زده را بعد از این ائتلاف های تصنعی و اضطراری احزاب میانی رقم خواهند زد. به معنای روشن تر، دستگاه دیپلماسی ایران، دموکراسی طلبی و قانون مداری غربی ها را نمی بایست هیچ گاه باور کند، اما در عین حال بر اختلافات داخلی آنها سوار و در کسب اعتماد دیپلماتیک آنها برای تامین منافع ملی ایران کوشا باشد.

یادداشت از سیدعلیرضا موسوی

انتهای پیام/