تأکید روحانی بر همبستگی در مقابل جنایات افراطیون علیه مسلمانان میانمار

به گزارش خبرنگار حوزه دولت خبرگزاری تسنیم، اولین اجلاس سران سازمان همکاری اسلامی در حوزه علم و فناوری با حضور رئیس‌جمهور اسلامی ایران و سران و مقامات کشورهای عضو این سازمان در آستانه پایتخت قزاقستان گشایش یافت.

حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور اسلامی ایران در این اجلاس، گفت: در واقع دو عامل، این حرکت رشد و پیشرفت تمدن نوین اسلامی را کُند و گاه متوقف کرد؛ یکی قرین شدن رشد علمی و فناوری در غرب با اقدامات سیطره‌جویانه سیاسی و فرهنگی حاکمان غربی و دیگر ضعف حاکمان در کشورهای مسلمان و خودباختگی برخی از نخبگان در سرزمین‌های اسلامی.

متن کامل سخنان روحانی به‌شرح زیر است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

جناب آقای نورسلطان نظربایف

رئیس‌جمهور محترم‌کشور برادر قزاقستان

رؤسای محترم کشورهای اسلامی           

دبیرکل محترم

خانم‌ها، آقایان

در آغاز مایلم از میهمان‌نوازی گرم دولت و ملّت قزاقستان قدردانی و از جناب آقای نظربایف رئیس‌جمهور محترم قزاقستان به‌خاطر طرح این ایده و سازماندهی این اجلاس، تشکر نمایم.

امیدوارم این اجلاس که با شعار "علم، فناوری و نوسازی در جهان اسلام" در شهر زیبای آستانه برگزار می‌شود، در کنار تلاش‌های ارزشمند دیگر، باعث ارتقاء همکاری‌های سازنده، میان کشورهای اسلامی در حوزه‌های مختلف گردد.

آقای رئیس

همه ما بر این مسئله اتفّاق نظر داریم که «جهان اسلام» بخشی مهم و مؤثر در منظومه جهانی است و توانمندی، پیشرفت و ثبات آن، مایه توانمندی، پیشرفت و ثبات جهان خواهد بود.

روشن است که در ضعف، عقب‌ماندگی و ازهم‌گسیختگی جهان اسلام نیز صلح پایدار، توسعه همه‌جانبه و همگرایی مؤثر جهانی ناممکن می‌شود، پس هم‌‌رأیی و همراهی و همکاری ما اعضای جهان بزرگ اسلام برای ورود به جهان توسعه‌یافته در واقع تلاشی مشترک، برای ساختن جهانی به‌دور از جهل، فقر، جنگ و خشونت است.

همکاری در حوزه علم و فناوری هم از آن حیث که نقش پیشران در توسعه بخش‌های مختلف اقتصادی را دارد، برای رشد و همگرایی کشورهای اسلامی تعیین‌کننده است و هم از آن جهت که با جوانان و دانشگاه‌ها سروکار دارد و با ایجاد فضای امید و سازندگی و اشتغال‌زایی، ریشه‌های گرایش به افراط و تروریسم را می‌خشکاند، از اهمیت سیاسی و اجتماعی راهبردی برخوردار است.

هم‌اندیشی سران کشورهای اسلامی در این موضوع و در این مقطع زمانی به دو جهت اهمیت ویژه دارد: نخست آنکه به‌سبب تحول عظیمی که عصر ارتباطات، در دسترسی‌های علمی و همکاری‌های فناورانه بدون محدودیت‌های مرزی فراهم آورده است و در کنار آن  نوآوری‌های دانشمندان و مخترعانی که از کشورهای آسیایی و آفریقایی برخاسته‌اند که سهم و رشد روزافزونی در ثبت اختراعات و تحقیقات علمی را به خود اختصاص داده‌اند.

دوم آنکه هدایت و مدیریت «انقلاب چهارم صنعتی» که انقلاب فناوری و دگرگونی بنیادین در رابطه نوین انسان و هوش مصنوعی و مناسبات انسان‌ها در ساختارهای جدید اجتماعی است، نیازمند فرهنگی است که از قدرت جذب عناصر متغیر فناوری و محیط برخوردار باشد و همچون تمدن اسلامی با کسب علم و تجربه از تمدن‌های دیگر بشری، همگرایی و هم‌افزایی را در میان خانواده بزرگ بشری سامان دهد.

دیروزِ جهان اسلام، دوران شکوفایی علمی، فرهنگی و تمدنی بود، آیا نمی‌شود که امروز آن نیز به‌سوی نوآوری، خلاقیت و رشد برود و در کنار عقلانیت و اخلاق، جهانی عاری از خشونت و افراطی‌گری را خلق کند؟

خانم‌ها، آقایان

من افتخار نمایندگی ملّتی را دارم که در دو دوره تمدنی پیش از اسلام و پس از اسلام از پرچمداران علم و فرهنگ در تاریخ بشری بوده است.

ایران در دوره هخامنشی و ساسانی، مهد پرورش علم و فرهنگ و پایگاه گسترش دانش و ادب و مدیریت در جهان بود. روح ایرانی با ایجاد محیط سیاسی و اجتماعی مبتنی بر اخلاق و حقوق انسانی، زمینه جذب دانشوران و تاجران و معماران از سراسر جهان را فراهم آورد و بستر آفرینش جلوه‌های درخشان تمدن بشری در تخت‌جمشید و گنجینه علوم و فنون در کتابخانه‌های آسیا را بنا نهاد.

با درخشش خورشید اسلام نیز جامعه ایرانی که به استقبال پیام آسمانی آزادی و عدالت شتافته بود، جهشی نو آغاز کرد. در این دوره پرشکوه، ایرانیان در کنار دیگر مسلمانان، نه‌فقط از سرچشمه معرفتی وحی بهره گرفتند، بلکه به‌تشویق آموزه‌های دینی، هم به تدبّر و تعقّل پرداختند و هم از تجارب گوناگون بشری آموختند.

مسلمانان با درس‌آموزی از قرآن کریم و آموزه‌های پیامبر اسلام از آغاز شکل‌گیری تمدن اسلامی به فراگیری علوم مختلف از سراسر جهان روی آوردند. آنچه در این دوره پیشرفت‌های مادی را برای آنان فراهم کرد در واقع همان روحیۀ تساهل و رواداری منبعث از تعلیم صریح دین بود که جایگزین تعصبات گذشته شده بود.

 یکی از مظاهر این تسامح و رواداری در جهان اسلام، آزادی و آسایش پیروان دیگر ادیان در جامعۀ اسلامی بود که این سعۀ صدر و تسامح نه‌تنها مناظرات دینی و اعتقادی را در قلمرو اسلام ممکن ساخت بلکه موجبات تعامل و مشارکت پیروان سایر ادیان با مسلمانان در تـوسعه و بسط تمدن انسانی و تـرجمه و انتقال دانشهای تمدنهای دیگر به‌زبان عربی که زبان رسمی علم در آن روزگار بود گردید و به‌تدریج تمدن اسلامی وارث و معمار فرهنگ قدیم شرق و غرب شد نه تقلیدکنندۀ صرف از فرهنگهای سابق، که تکمیل‌کننده آنها شد.

تمدن اسلامی با این رویکرد و روحیه بود که به چنان شکوفایی و بالندگی رسید که در علوم مختلف مانند پزشکی، داروسازی، نجوم، ریاضیات، فیزیک، شیمی، جغرافیا، فلسفه و کلام، عرفان، ادبیات و هنر سرآمد روزگار خویش شد و در برخی از این علوم، اروپا را از قرون وسطی تا قرن شانزدهم میلادی وامدار خویش ساخت.

اما واقعیت تلخ آن است که این دوره شکوفایی و پیشرفت، تداوم نیافت و جامعه اسلامی در چند قرن اخیر از حرکت و زایندگی باز ایستاد و در مواجهه با فرهنگ غربی در مسابقه علم و فناوری عقب ماند. تمدن اسلامی از وقتی به رکود و انحطاط دچار شد که در دل آن، تعصبات قومی و محلی پدید آمد و وحدت و تسامحی که در آن بود از بین رفت. تقسیم علم به مذموم و محمود در آغاز قرن ششم از موجبات آغاز افول تمدن اسلامی شد و حملۀ مغول به این افول سرعت بیشتری بخشید. رخوت و سستی مسلمانان در سَده‌های اخیر، نه‌تنها آنان را از ادامه پیشرفت بازداشت، بلکه از حفظ آنچه خود داشتند نیز بازماندند. درواقع دو عامل، این حرکت رشد و پیشرفت تمدن نوین اسلامی را کُند و گاه متوقف کرد؛ یکی قرین شدن رشد علمی و فناوری در غرب با اقدامات سیطره‌جویانه سیاسی و فرهنگی حاکمان غربی، و دیگر ضعف حاکمان در کشورهای مسلمان و خودباختگی برخی از نخبگان در سرزمین‌های اسلامی.

امروز،  بار دیگر امّت اسلامی در مواجهه با مرحله نوینی از جهش در تمدّن بشری و در آستانه تحولات عظیم اقتصاد دانش‌بنیان، با یک انتخاب تاریخی روبه‌رو است. انتخاب میان "رویکرد فعّال و اصیل و مشارکت‌جویانه"، که با حفظ اصالتهای فرهنگی در تعاملی سازنده از تجارب و دستاوردهای دیگران نیز بهره می‌گیرد، و یا "رویکرد منفعلانه"‌ای که در طرف افراط به انزوا، و در طرف تفریط، به خودباختگی منتهی می‌شود.

باید به‌جای هراس از رشد روز‌افزون علم و فناوری و گریز از آن، قدرت انتخاب و انطباق جوامع مسلمان را بالا برد. مهم‌ترین ضرورت‌های توسعه علوم و فنون جدید برای ما ایجاد شرایط مطمئن سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصاد برای جذب و هضم آنهاست. به علم و فناوری اکتفا نکنیم، راهبردها و راهکارهای دستیابی به آنها را بیابیم.

آقای رئیس، خانم‌ها، آقایان

ما کشورهای اسلامی، برای اینکه صاحب علم و فن شویم باید هم جوامع خود را در درون برای این کار توانمند کنیم و هم در منظومه کشورهای اسلامی تحرکی نو در این زمینه به وجود آوریم.

هریک از ما در کشورهای خود با دغدغه و دلسوزی، به سؤال بزرگ رابطه علم و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی اندیشیده‌ایم و اینک که عزم آن داریم که با ایجاد فضای همکاری، گامهای یکدیگر را قوت بخشیم نخستین قدم، اطلاع از تجارب یکدیگر و بهره‌مندی از دستاوردهای این خانواده بزرگ اسلامی است. جمهوری اسلامی در ده سال اخیر، شاهد دستاوردهای مهمی در حوزه علم، فناوری و نوآوری بوده است. در 5 سال اخیر، رتبه ایران در تولید مقالات علمی از 34 به 16 ارتقا یافته است. 1100 دانشگاه در ایران تعداد افراد دارای تحصیلات دانشگاهی را از 2 میلیون و 400 هزار نفر به 4 میلیون و 800 هزار نفر رسانده است، و ایران را درمیان 5 کشور دارای بیشترین دانش‌آموخته مهندسی قرار داده است.

مشارکت ایران در توسعه فناوری‌های جدید مانند بیو، نانو، علوم شناختی، انرژی‌های تجدیدپذیر، هوافضا، میکروالکترونیک و سلول‌های بنیادی به‌طور شایان توجهی افزایش یافته است. سیاست فعال دولت در حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان به تکوین و رشد هزاران شرکت در حوزه فناوری‌های جدید انجامیده است و صادرات محصولات با فناوری متوسط و بالا در ایران از 1.5 میلیارد دلار به 12.1 میلیارد دلار جهش پیدا کرده که تأثیر مهمی در مثبت شدن تراز تجاری کشور، ایفا نموده است. سیاست ما بر آن است که علی‌رغم وجود وسیعترین منابع غنی نفت و گاز در کشور، از اقتصاد مبتنی بر منابع طبیعی، به‌سمت اقتصاد مبتنی بر بهره‌وری و نوآوری حرکت نماییم.

با چنین ظرفیت‌هایی است که به نام جمهوری اسلامی می‌گویم ما برای صلح، برای همزیستی، برای همکاری هرچه بیشتر با شما دولت‌های دوست و برادر به این اجلاس آمده‌ایم.

ما آمده‌ایم که بگوییم می‌توانیم و باید به نام علم و فناوری و به‌اتکای دیپلماسی علمی، زمینه‌های مشترک برای توانمندی هرچه بیشتر و ایجاد ظرفیت‌های مکمّل در جهان اسلام را دنبال کنیم.

آقای رئیس

ورود قدرتمندانه کشورهای اسلامی به فضای رقابت و مشارکت در عرصه دانش و فناوری‌های نوین، و نقش‌آفرینی سازنده در شکل‌گیری آینده مناسبات ثروت و قدرت جامعه جهانی، نیازمند سیاستگذاری و اولویت‌بندی در سطح ملّی و فراملّی است. اولویت‌های دوازده‌گانه‌ای که در سند برنامه 2026 در این اجلاس فراهم شده است، نکات مهمی را مورد توجه قرار داده است. در این میان توجه به "عامل انسانی و سرمایه اجتماعی" نقش محوری دارد. مردم، مهمترین سرمایه‌های ما هستند. آنها باید ببینند که دستاورد سرمایه‌گذاری ما در علم و فناوری، به بهره‌مندی آنها و ریشه‌کنی فقر و بهبود وضع سلامت و رفاه آنان می‌انجامد.

آقای رئیس، سران محترم کشورها، خانم‌ها، آقایان

این اجلاس ظرفیت آن را دارد که به نقطه عطفی در تاریخ همکاری‌های علمی جهان اسلام بدل شود.

بیاییم به‌دور از تفرقه‌افکنی‌های دشمنان اسلام و قدرت‌های جنگ‌طلب که نفع خود را در دوری ما از همدیگر می‌بینند، عرصه‌هایی نو برای همکاری‌های علمی و فناورانه و برای نوسازی هرچه بیشتر کشورها باز کنیم. فضا‌های مشترک سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را در جهان اسلام تا آنجا که می‌توانیم توسعه دهیم.

در پایان، به نام ملت بزرگ ایران، آمادگی جمهوری اسلامی ایران با همه کشورها و ملّتهای اسلامی را برای همکاری همه‌جانبه در عرصه علم و فناوری و نوآوری اعلام می‌کنم، اما متأسفانه امروز بحران‌های متعددی جهان اسلام را به چالش کشیده است.

جنایات صهیونیست‌ها علیه مردم فلسطین، جنایات افراطیون در میانمار علیه مسلمانان روهینگیا، فجایع انسانی گروه‌های افراطی در سوریه و عراق، تداوم اقدامات نظامی علیه مردم یمن، نیاز به همبستگی و اتحاد امت اسلامی را، هر زمان دیگر بیشتر کرده است.

یقین داشته باشیم که هر گام ما برای همگرایی و همسویی، بی‌شک یاری خداوند را هم در پی خواهد داشت که نویدمان داده است:

إن تنصروالله ینصرکم و یثبّت اقدامکم

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

انتهای پیام/*