فقدان طرح و برنامه، مشکل اصلی ادبیات معاصر/ فسادی که در فرهنگ ریشه دوانده نگران‌کننده است
سیدمهدی شجاعی می‌گوید: اما آنچه که موجب نگرانی است، سنت‌های سیئه و فسادی است که در این منطقه ریشه دوانده و عمق و گسترش پیدا کرده است. خط مشی وزرای قبلی این بود که روزگار بگذرانند و خودشان را به نوعی درگیر نکنند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سیدمهدی شجاعی را اگرچه برخی پدر داستان‌نویسی در ایران و پدر داستان انقلاب نخوانند، اما او بود که با راه‌اندازی نیستان و پروژه متون فاخر تولید بسیاری از کتاب‌های شاخص ادبیات انقلاب در دهه 80 و 90 را با حمایت از نویسندگان برتر موجب شد. امروز دیگر سیدمهدی شجاعی نامی آشنا و یک برند در ادبیات امروز ایران است. او هم نویسنده است و هم جریان‌ساز. با نگارش آثارش سبکی جدید در ادبیات به ویژه ادبیات دینی باز کرد و از سوی دیگر، با راه‌اندازی انتشارات کتاب نیستان و جمع کردن یک حلقه از نویسندگان، توانست در ادبیات امروز جریان‌ساز باشد. از این منظر، نمی‌توان او را در یک دایره، محدود و تعریف کرد.او به همان اندازه که در نثر دینی و داستان‌نویسی با تم دینی و آئینی شهره است، در داستان‌های اجتماعی نیز شناخته شده است.
هفته گذشته، تازه‌ترین اثر این نویسنده با عنوان «آن است شیوه حکومت» که ترجمه‌ای از خطبه امام علی (علیه السلام) به مالک اشتر است، در فرهنگ‌سرای رسانه رونمایی شد. خبرگزاری تسنیم به همین مناسبت گفت‌وگویی با او انجام داد که مشروح آن در ادامه می‌آید:
* تسنیم: شما در زمره نویسندگانی هستید که سوژه‌هایتان را از اجتماع گرفته و به نیاز مخاطب توجه دارید، در شرایط امروز اجتماعی ایران چه شد که حس کردید ضرورت دارد به سراغ ترجمه خطبه امیرالمومنین(ع) به مالک بروید؟
زمانی بزرگ‌ترین مشکل کشور ما جنگ بود و باید به جنگ می‌پرداختیم، یک زمانی دشمن خارجی بود، یک زمانی رنگ باختن ارزش‌های اخلاقی و انسانی و الهی بود و یک زمانی ...، امروز مشکلات جدی ما فقر، فساد، ظلم و بی‌عدالتی، تبعیض و سو استفاده از قدرت است و مشکل جدی‌تر این که همه این‌ها به نام دین، اسلام، خدا، پیامبر، مقدسات رقم می‌خورد و حاصل طبیعی چنین پدیده‌ای گریز و نفرت از دین و مقدسات می‌شود.
باید به داد اعتقادات و باورهای مردم رسید/ «آن است شیوه حکومت» نوشته شد تا به داد اعتقادات مردم برسد
محور اصلی بسیاری از آثار من در سال‌های پشت سر گذاشته شده، افشا و مقابله و انذار و تنبه در مواجهه با بانیان و عاملان و مسببان این فجایع بود. اما در پی قطع امید از کسانی که خود را به خواب زده‌اند و قصد بیدار شدن ندارند به این نتیجه رسیدم که باید به داد اعتقادات و باورهای مردم رسید؛ چرا که اگر باورها و اعتقادات ملتی فرو بریزد، هیچ چیز نمی تواند آن ملت را از جا بلند کند.
بازخوانی فرمان امام علی (علیه السلام) به مالک اشتر و رجوع به مبانی ارزشی و اعتقادی که از دستخوش تغییرات به دور مانده است، انگیزه اصلی من برای ترجمه این اثر به زبان امروزی است.
سنت‌های فسادی که در فرهنگ ریشه دوانده نگران‌کننده است/ خط مشی وزرای قبلی این بود که روزگار بگذرانند
* تسنیم: در ابتدای فعالیت دولت جدیدی هستیم که وزیر فرهنگش چهره‌ای موجه در میان اهالی قلم و هنر دارد، برخی بر این باورند که با حضور صالحی در وزارت ارشاد، افق‌های جدیدی پیش روی فرهنگ گشوده خواهد شد، چرا که او اقدامات ریشه‌ای در فرهنگ را ترجیح می‌دهد، شما نیز در سال‌های گذشته بر خلاف بسیاری که ریشه بحران در فرهنگ را در مصادیق می‌بینند، به ریشه‌ها پرداخته‌اید، نگاهتان به آینده حوزه فرهنگ در دولت دوازدهم چیست و چه انتظارات و تاکیداتی دارید؟
قبلاً هم عرض کرده‌ام که در سلامت و وارستگی وزیر جدید ارشاد، آقای صالحی تردیدی نیست و همین طور آشنایی ایشان با مقوله فرهنگ بسیار خوب و ستودنی است. اما آنچه موجب نگرانی است، سنت‌های سیئه و فسادی است که در این منطقه ریشه دوانده و عمق و گسترش پیدا کرده است. خط مشی وزرای قبلی این بود که روزگار بگذرانند و خودشان را به نوعی درگیر نکنند و در نهایت سیستم را دست نخورده تحویل نفر بعدی بدهند.
شخم‌زدن مزرعه آفت زده فرهنگ همتی طاقت‌فرسا می‌خواهد
شخم زدن این مزرعه آفت زده و ایجاد بستر سالم برای رشد و باروری نهال‌های مفید و ثمر بخش، اراده و همتی جدی و تلاشی طاقت فرسا و تحملی در مقابل انواع فشارها را می‌طلبد که امیدوارم آقای صالحی عزیز به همه این قوا مجهز بگردند.
* تسنیم: مهمترین ضرورت حال حاضر ادبیات معاصر را در چه می‌دانید؟ به عبارت دیگر گمشده این روزهای ادبیات چیست؟
مشکل اصلی، فقدان طرح و برنامه کلان در این عرصه است. فقدن طرح و برنامه به نوعی فقدان دغدغه و انگیزه در سطح کلان است. ادبیات معاصر برای کدام فرد یا نهاد یا مرکزی دغدغه محسوب می شود که در پی آن به دنبال طرح و برنامه باشد؟
آن چه که تا به حال اتفاق افتاده است، محصول دغدغه و تلاش های فردی و پراکنده و متفرقه بوده است که اتفاقاً از ابتدایی‌ترین امکانات هم محروم بوده‌اند.امکانات عمومی در اختیار کسانی بوده است که یا شناخت نداشته‌اند و یا دغدغه و اراده و صلاحیت انجام کار را نداشته‌اند و اغلب در اختیار کسانی که همه این‌ها را با هم نداشته‌اند.
انتهای پیام/
