چرخه اقتصادی صنایع دستی در بیم و امید حمایت مسئولان میراث فرهنگی
هجدهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی اصفهان در حالی به کار خود پایان می‌دهد که همچنان دغدغه‌های چرخش اقتصادی حوزه صنایع دستی اصلی‌ترین مشکل این روزهای هنرهای کهن ایرانی است که نیازمند حمایت بیش از پیش مسئولان میراث فرهنگی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، در واپسین روزهای پایانی گرم تابستان در مهد تمدن ایران، اصفهان در میان حجم قشنگی از گنبدهای فیروزه‌ای بنرها و پوسترهایی با عنوان هجدهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی در سطح شهر به چشم می‌خورد که هر فرد گذرایی از خیابان استانداری میل و رغبت به بازدید از این نمایشگاه را پیدا می‌کند.
همچنان که هوا رو به گرمی می‌رود بازار مسافران تابستانی نیز این روزها داغ‌تر و داغ‌تر می‌شود و شرایطی را برای مسئولان و هنرمندان دیار اصفهان فراهم می‌سازد تا هنر چشم‌نواز خود را در معرض دید مسافران قرار دهند تا بتوانند خود را به عنوان قطب صنایع‌دستی ایران معرفی کنند.
اما یکی از عوامل اثرگذار در برپایی نمایشگاه موفق برقراری ارتباط میان محتوای نمایشگاه و محل برگزاری آن است که با برپایی هجدهمین نمایشگاه صنایع‌دستی ملی اصفهان در شرف کاخ چهلستون که از میراث‌دار فرهنگ و هنر اصفهان یعنی شاه عباس صفوی رسیده است می‌توان موفقیت نسبی این نمایشگاه را مشاهده کرد.
در کناره حوض کاخ چهلستون که قدم می‌زنیم شاهد غرفه‌های زیادی هستیم که هنرهایشان را یکی پس از دیگری به رخ یکدیگر می‌کشند؛ یکی از آنها صدای قلم‌زنی در کوچه پس کوچه‌های میدان امام(ره) را برای‌مان تداعی می‌کند، دیگری با هنر تذهیبش طرح‌های گنبدهای فیروزه‌ای را و هزاران هنر دیگری که به روح و جانم برای لحظه‌ای کوتاه حس زندگی و خوشبختی می‌بخشد.
در میان این افکار رنگینم با خود می‌گویم به راستی بی‌دلیل نیست که در دنیا اصفهان را به شهر جهانی صنایع‌دستی شناخته‌اند!!
شهری مملو از صنایع دستی که همچنان بسیاری از هنرمندان آن درگمنامی به‌سر می‌برند و یا هنر آنها در حال انقراض است که در این راستا فریدون اللهیاری مدیرکل سازمان میراث فرهنگی در گفت‌وگو به خبرنگار تسنیم می‌گوید: "در ابتدا باید رشته‌های در حال انقراض را فعال و حمایت کنیم که این رشته‌ها به چند بخش تقسیم شده‌اند؛ بخش اول رشته‌هایی را شامل می‌شود که به علت هزینه‌های سنگین مواد مورد نیاز آن نمی‌تواند بازار متناسب با خود را پیدا کند که سازمان میراث در نظر دارد این آثار را در حد حفاظتی در مراکز صنایع دستی در شهرستان اصفهان و کاشان حمایت و نگهداری کند که با تأمین مواد اولیه و خرید تولیداتشان به حمایت از آنها می‌پردازیم."
اللهیاری تصریح کرد: "بخش دیگر رشته‌هایی هستند که قابلیت بازاریابی دارند اما به علت آنکه نوع تولیداتشان کاربردی نیست بایستی سعی کنیم که با حمایت از طراحی‌های جدید و کاربردی کردن این نوع از رشته‌ها متناسب با نیاز بازار آنها را نیز فعال کنیم."
اما این روزها مردمان اصیل شهر گنبدهای فیروزه ای هنرشان همچون آب راکدی شده که تنها در کنار جویباری درحال گذر است و تنها از این آثار هنرمندانه درد و رنج و عشقش به جان هنرمندان مانده که تمام انگیزه های درآمدزایی خود را در راه عشق به هنر ازدست داده‌اند.
در این راستا مسئولان شهری نیز به تکاپو افتاده‌اند و شب و روزشان را با فکر اشتغال‌زایی برای هنرمندان و فروش محصولات مردمان مناطق محروم سپری می‌کنند که رسول زرگرپور استاندار استان اصفهان اظهار می‌دارد: "باید از رشته‌های صنایع دستی که به سمت انقراض می‌روند حمایت و آنها را احیا کنیم همچنین درباره بازاریابی این محصولات و فروش آنها به‌ویژه در سطح بین‌الملل باید اقدامات مثبتی را انجام دهیم."
همه مردمان اصفهان حرف از هنر و هنرمندی خودشان می‌زنند اما دیگر وقت آن رسیده که در مورد اشباع اصفهان از هنر و فروش هنر به خود آئیم. این روزها در خانه هر خانواده اصفهانی که وارد شوی در آن یک هنرمند خلاق خواهی دید و یا هنگامی که قدم در خیابان سپه و یا بازارهای میدان‌امام (ره) می‌گذاری مغازه‌ها را خالی از مشتری می‌بینی که تنها این هنر و این بازارها برای توریست‌ها خارجی جذاب است که دائم برای خرید این آثار در حال چانه‌زنی هستند.
که در این راستا یکی از هنرمندان ورنی بافی آذربایجان شرقی در گفت‌وگو با تسنیم می‌گوید: " جایگاه اصفهان از نظر هنر با هیچ یک از شهرهای ایران برابر نیست و هنرمندان شهرهای دیگر در خیالات خود تصور می‌کنند که فروش محصولات‌شان دراین شهر بی‌نهایت است اما راستش را بخواهید اوضاع فروش من نسبت به همدان و تهران بسیار بدتر بود."
سام حسن‌پور غرفه‌دار ورنی بافی اهل آذربایجان شرقی که در هجدهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی شرکت کرده است می‌گوید: "چینی‌ها موفق نشدند که در همه سطوح هنر اصیل ایرانی نفوذ داشته باشند که حتی در این راستا معاون میراث فرهنگی کشور چین 1 سال به طور مداوم با من برای خرید آثارم تماس می‌گرفت و با وجود آنکه من می‌دانستم آنها نمی‌توانند این هنر را تولید کنند اما به آنها آثارم را نفروختم چرا که این کشور برای اقتصاد من فاجعه‌ای بزرگ به بار آورد."
فراموش نکنیم که شهرهایی همچون اصفهان، تبریز، یزد و دیگر شهرهای اصیل ایرانی میراث‌دار فرهنگ و تمدن اصیل ایرانیمان هستند که باید همگی اعم از مسئولان و هنرمندان و حتی شهروندان آستین‌های خود را برای نجات و اشتغال‌زایی در این راستا بالا بزنیم.
انتهای پیام/
