ماجرای شهادت "عبدالله بن الحسن(ع)" در دفاع از ولی خدا+فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، بی‌شک انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و درخشش جوانان مسلمان این مرز و بوم در عرصه نبرد و شهادت، یکی از برجسته‌ترین پیامدهای نهضت خون رنگ عاشورا است.

امام خمینی(ره) با آگاهی از نقش سرنوشت‌ساز فرهنگ عاشورا در بافت اجتماعی مردم ایران، شور حسینی را در دل‌ها به تلاطم درآورد و معظم‌له توانستند انقلاب اسلامی را با تکیه بر همین زلال معرفت، به پیروزی برساند و از این رو خود می‌فرمودند "انقلاب اسلامی ایران پرتویی از عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن بود".

از این رو مقام معظم رهبری با نگرشی جامعه شناختی به مسئله عاشورا فداکاری و شهادت‌طلبی را در این واقعه، علت تامّه این جنبش می‌داند و آن را در مقایسه با سایر نهضت‌های اسلامی پیش و پس از آن، قیامی منحصر به فرد معرفی می‌کند و به نظر رهبرمعظم انقلاب اسلامی، فداکاری یاران اباعبدالله(ع) سبب شد، عاشورا نه تنها در تاریخ اسلام، بلکه در تاریخ بشریت، به الگویی جاودانه تبدیل شود.

در آستانه ماه محرم الحرام خبرگزاری تسنیم استان مرکزی با برپایی حسینیه رسانه‌ای با حضور خطبا و مادحین اهل بیت(ع) ضمن بررسی ابعاد حادثه عاشورا، اهمیت و بایدها و نبایدهای عزاداری حسینی و مقتل خوانی را به وهله اجرا درآورد.

در ششمین گفت‌و‌گو و برنامه رسانه‌ای با دعوت از "محمد فراهانی" از مداحان شناخته شده استان مرکزی  مسائل مرتبط با عزاداری حسینی به بحث و بررسی گذاشته شد.

مشروح گفت‌و‌گو و مدیحه‌سرایی "محمد فراهانی" از مداحان شناخته شده استان مرکزی در خبرگزاری تسنیم در زیر می‌آید:

تسنیم: با توجه به نقش و جایگاه مداحان و تاثیر آنان در برانگیختن احساسات و عواطف دینی پیروان اهل بیت، رسالت مداحی چگونه تعریف می‌شود؟

فراهانی: رسالت مداحان که به هدف گسترش پیروان اهل بیت و علاقه قلبی در وجودشان نسبت به رسل پیامبر قدم در مدحیه سرایی و ذکر مصیبت گذاشتند در چند ویژگی مهم تعریف می‌شود، فردی که توانایی صوت و آوای خوش دارد و می‌خواهد از توانایی خود در راه زنده نگهداشتن یاد ائمه چه در ولادت‌ها و چه در عزاداری‌ها حرکت کند باید از نظر اخلاق و علم هم به توانایی والای شان و شعون برای خدمت به ائمه معصومین دست پیدا کند.

همیشه می‌گویند حرفی که از دل برآید بر دل نشیند، پس مخاطبان که دل و گوش خود را به ذکر ذاکران می‌سپارند بر گردن مداح مسئولیت صداقت در روایت و مدح و کلام را می‌گذارند، اگر ما در ذاتمان کجی و شبهه داشته باشیم در کلام و نوحه هایمان هویدا می‌شود باید چنان در باورمان به یقین و ایمان تعهد و سوگ اهل بیت رسیده باشیم که آن را صاف و صادق به مخاطبان انتقال دهیم.

مقام اخلاص اولین قدم در مداحی است مداح باید با خلوص قلب عمل کند، امام صادق(ع) در مسجدی به عبادبن کثیر بصری فرمودند: هر کس برای متاع دنیا عمل کند از زیانکارترین مردمی باشد که در دنیا به گمراهی تلاش کنند و گمان برند که کار خوبی کرده‌اند، پس مداحان به طمع مالی و کسب درآمد از این راه عمل نکنند و هدف تنها رضایت خدا و اهل بیت باشد.

برای جذب مخاطبان از دروغ و نقل قول‌های بی سند و اشتباه بپرهیزیم، بزرگی و عظمت ائمه اطهار با روایت ساده و واقعی زندگی آنان آنقدر با شکوه و بزرگ است که لازم نیست ما در حرف‌هایمان گاهی بیش از واقعیت موجود غلو کنیم که در نتیجه مخاطب در ایمانی که نسبت به اهل بیت دارد دچار شک و شبهه شود.

مداح نباید در مدح و ذکر مصیبت از مطالب یا اشعاری استفاده کند که اباعبدالله و خاندان و یاران ایشان به ذلالت نزد مخاطب تصویر شوند، اباعبدالله آقای سرفرازان است که جان دادن زیر شمشیر را بر خواری و پستی برگزید و به آواز بلند روز عاشورا فریاد کشید: با شمشیر برهنه تن به شهادت می‌دهیم ولی دست خواری به دشمن نمی‌دهیم، خواری از ما و خاندان ما بدور است که خدا و رسول او و مومنان آن را بر ما نپسندند.

تسنیم: ازنظر شما اهمیت عزای حسینی درچیست؟

فراهانی: شهادت اباعبدالله‌الحسین(ع) سرچشمه تاریخ و حوادث بزرگ اسلام و جهان است واقعه کربلا یک نهضت عمومی و همه جانبه در جهان بشری پدید آورد که در هر عصری نمودی تازه دارد و با هر وضعی در جهان پدید آید تعلیمات مناسبی با آن ارائه می‌دهد، شهادت امام حسین(ع) درس‌هایی عمیق و پرمعنا دارد که در هر قرن به شرحی روح جامعه بشری را پرورش داده و محیط را به جنبش ‌آورده است.

با اینکه صدها سال است دراینباره گفتند و نوشتند هنوز در صف اول آن مانده‌ایم نه کهنه شده و نه رموز و اسرار آن به پایان رسیده، امام مظلوم برای برقراری نظم قرآن و زنده کردن روش پیغمبران نهضت به پا کرد تا از عدالت و دادگستری عمومی حمایت  و با خون پاک خود تخت و تاج یزید را غرق کند.

نهضت حسینی به امت خود درس عدالت و انسانیت داد و ثابت کرد در تنگ‌ترین حلقه‌های زنجیروار ظلم و ستم مبارزه ممکن و لازم است و اگر نتوانیم خون دشمن حق و عدالت را بریزیم باید خون پاک عدالت‌خواه خود را در سر راه او بریزیم تا لغزشگاهی بسازیم که دشمن با آن پیاپی به زانو درآید.

با تکیه بر نهضت حسینی و بر پایی عزاداری حسینی است که ما سالهای دفاع مقدس را با توان و تلاش جوانان وطن پشت سر گذاشتیم و به دشمن اجازه غلبه بر خاک و ناموس کشورمان ندادیم، جوانانی که در پای بیرق عزای حسینی سینه زدند در جبهه‌های جنگ، حسین وار سینه ستبر کردند و خون دادند، اگر در زمانی عزداری ها متوقف می‌شد و ما هر سال شور حسینی را زنده نگه نمی‌داشتیم در این سال‌های اخیر هم جوانان مدافع حرم نداشتیم، به برکت برپایی هر ساله عزای حسینی و تکرار مصیبت عاشورا نهضت حسینی تا به امروز در دلها روشن است که شهیدان مدافع حرم سند آن هستند.

تسنیم: نقش مداحان و ذاکران اهل بیت در برپایی شور و شعور حسینی که ذکر کردید چه اندازه بوده و چگونه باید باشد؟

فراهانی: ذکر مصائب و تاریخ نهضت حسینی و وقایع کربلا قرن‌ها است که با راویان مختلف نقل می‌شود گروهی از آنان مداحان و ذاکران اهل بیت هستند، از گذشته تا بحال با روش‌های گوناگون ذکر مصیبت کردند و مردم روز بروز مشتاق‌تر از قبل به آنان گوش فرا دادند آنان حلقه اتصال جذب پیروان اهل بیت به محافل و مجالس عزاداری حسینی بودند، که این امر از کرامات حضرت اباعبدالله‌الحسین است که جهان را شیفته و دلباخته خود کرده است.

بنابراین مسئولیت و نقش مداحان و ذاکران در این وادی بسیار سنگین و مهم است، وقتی مجالس عزاداری محل پرورش روحی جامعه شیعه می‌شود باید مداح در خور و شان این مجلس عمل کند، اسرار و رموز نهضت حسینی که اساس مردانگی و شهامت است باید در محتوای اشعار مداحان شنیده شود، باید از انتقال وقایع دروغین و غلو مراقبت کنند و در نهاد حسین‌خواهان حقایقی را القا کند که درست و واقعی باشد.

مجالس نباید سلیقه‌ای و نمایشی باشد،سوگواری به مفهوم به ماتم نشستن است و مسئولیت گرفتن،  اشک مومن با مداح است که نباید از هر وسیله و ابزاری برای رسیدن به این هدف استفاده کند، پیشکسوتان این حوزه سال‌های سال با خلوص و بی چشم داشت مالی در این راه زیر پرچم حسینی نفس زدند، مداحان باید با پیروی از رفتار و کردار آنان عمل کنند.

ستایش نیکان و آموزش مستعدان و نکوهش بدکاران محتوای مدح مداحان باشد، باید رادمردان را ستود و نیکان را شناساند تا مردم  نیک‌رفتاری را پیشه کنند و روش پیشوایان را بیاموزند، یاد اوصاف  پیشوایان در شمار سنت و از دستورات شریعت است و ذکر امام شهید درس جوانمردی و شهامت را هم در خود دارد.

حال اگر مداح علم و بصیرت به شریعت و جایگاه ائمه مطهر نداشته باشد صلاحیت این منصب را ندارد و به جای نزدیکتر کردن مخاطبان به اهداف اصلی آنان را از هدف دور می‌کند.

در روایات آمده است که امام رضا(ع) می‌فرمایند: هر که مصیبت ما را یاد کند و برای آنچه به ما گذشته است بگرید، روز قیامت در درجه ما و با ما است و هرکه یاد مصیبت ما کند  و بگریاند روزی که دیده‌ها گریان است چشمش نگرید و هرکه در مجلسی نشیند که ترویج ما باشد روزی که دل‌ها بمیرند دل زنده باشد.

پس تمامی روایات به ما تاکید دارد که نباید مسئولیت ذاکری اهل بیت سطحی و سهوی دیده شود فردی که بتواند اشک مومن را در مجلس عزاداری حسینی بگیرد بار مسئولیت سنگینی بر دوش دارد که باید همیشه با اخلاق و رفتار و منش حسینی در حفظ و نگهداری آن بکوشد.

به گزارش تسنیم، "عبدالله بن الحسن" کودک چند ساله امام مجتبی(ع) است که طبق سند مقتل پس از آن که "مالک بن نسر کندی" با شمشیرش به سر مبارک امام حسین(ع) زد، امام پارچه‌ای درخواست فرمود و با آن سر مبارکش را محکم بست و عمامه‌ای بر کلاه خود بست، شمر و دیگران هم به جایگاه خود بازگشتند و زمانی گذشت تا امام بار دیگر به میدان بازگشت و آنها هم بازگشتند و آن حضرت را محاصره کردند.

عبدالله پسر امام مجتبی(ع) هنوز به حد بلوغ نرسیده بود و در خیمه‌گاه با زنان به سر می‌برد، هنگامی که متوجه حمله دشمن به جانب امام شد، از خیمه‌گاه بیرون دوید، او سراسیمه و شتابان رو به جانب امام حسین(ع) رفت و در کنار عمویش ایستاد.

حضرت زینب (ع) او را دنبال کرد و به او رسیده بود، او تلاش کرد که آن کودک را نگه دارد، امام حسین(ع) به خواهرش فرمود "ای خواهرم! او را نگهدارید". آن کودک از این که بازداشته شود، سخت امتناع می‌ورزید، او به عمه‌اش گفت "سوگند به خدا، از عمویم جدا نمی‌شوم."

ناگاه یکی از لشگر یزدیان شمشیر خود را به سوی امام پایین آورد، عبدالله فریاد زد "وای بر تو! آیا می‌خواهی عمویم را بکشی؟" و او قصد ضربه زدن به امام را داشت، ناگاه عبدالله دستش را پیش آورد تا ضربه را از امام دور سازد ولی دست مبارکش تا پوست قطع شد و دست آویزان گشت.

کودک فریادش بلند شد"یا امتاه؛ ای مادرم!" حسین(ع) او را در بر گرفت و به سینه چسبایند و فرمود "ای فرزند برادرم! بر آنچه به تو رسیده صبر کن و آن را به حساب خیر بگذار چرا که خداوندا تو را به پدران صالحت ملحق خواهد کرد."

امام دست خود را به آسمان بلند کرد و فرمود "پروردگارا! قطرات باران را از اینها دریغ بدار و برکات زمینت را از اینها باز دار، پروردگارا! پس اگر تا هنگام مرگ آنها را مهلت داده و بهره‌مند می‌سازی، بین آنها تفرقه بینداز و هر کدام را به راهی جداگانه بدار و سردمداران را هرگز از اینها راضی مدار چرا که اینها ما را دعوت کردند تا که یاریمان کنند، سپس بر ما دشمنی کردند و ما را کشتند."

در نهایت عبدالله به دست "حرملة بن الکاهل الاسدی" به شهادت رسید و در زیارت ناحیه مقدسه آمده "السلام علی عبدالله بن الحسن بن علی الزکی" و سپس بر قاتل او به نام "حرملة بن کاهل الاسدی" نفرین شده است.

انتهای پیام/