دولت حتی برای روزنامه‌هایش از کاغذ ایرانی استفاده نمی‌کند

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا،‌ هشتمین قسمت از فصل دوم برنامه «به اضافه مستند» با پخش مستند «کاغذ یک درنگ مچاله» همراه بود و پس از آن نشست نقد و بررسی با حضور دو مهمان ویژه، ابوالفضل روغنی گلپایگانی رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوا و رئیس کمیسیون صنایع اتاق ایران و غلامرضا شجاع نماینده مصرف‌کنندگان کاغذ در کشور برگزار شد.

با توجه به کمبود تولید کاغذ در کشور، نیازمند واردات هستیم

غلامرضا شجاع در ابتدای صحبت‌های خود گفت: مسلما واردات کاغذ نیاز ما است. اعتقاد ما این است که به عنوان یک وظیفه شرعی و میهنی طرفدار تولید داخلی و عدم وابستگی به واردات هستیم اما در زمان فعلی با تولید کم کاغذ در کشور و با تعطیلی یکی از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان کاغذ و توجه به این‌که اکنون تنها به اندازه 10 درصد نیاز کشور، تولید داریم، مابقی را باید از خارج وارد کنیم. این موضوع بحثی است که نمی‌توان از آن چشم پوشید. ما از تولید داخلی حمایت خواهیم کرد اما فعلا تولید داخلی نمی‌تواند تامین کننده کاغذ مورد نیاز کشور باشد.

میزان مصرف کاغذ جزو شاخصه‌های توسعه یافتگی تلقی می‌شود

ابوالفضل روغنی درباره‌ی این که آیا تولید‌کنندگان ما توانایی تولید کاغذ مورد نیاز کشور را دارند یا خیر، گفت: باید از 2-3 منظر کاغذ را تعریف کنیم. کاغذ محصول فرهنگ است و ایران دومین کشور پس از چین است که توانست به تولید کاغذ دست پیدا کند. در حقیقت ایران صاحب تکنولوژی و نوآوری در کاغذ است. علاوه بر این کاغذ یک محصول اقتصادی است که در GDP ما تاثیرگذار است. بدین معنی که جز شاخصه‌های توسعه یافتگی تلقی می‌شود. اگر کشوری میزان مصرف بالایی از کاغذ داشته باشد، جز شاخصه‌های توسعه یافتگی آن منظور می‌شود. باید در مورد آمار و ارقام صحبت کنیم. این که بگوییم واردات کاغذ خوب است یا بد است، باید به زنجیره ارزش توجه کنیم. این زنجیره بدین معنی است که یک کشور نمی‌تواند تامین‌کننده همه‌ی کالاهای خود باشد و باید بخش‌هایی را وارد کند. این که بخواهیم خود را به صورت یک کدخدا و دهکده کوچک تصور کنیم که همه‌چیز برای خودمان باشد، شدنی نیست. در منابع هم این‌چنین آمده است که همه‌ی کشورها باید مثل زنجیره با هم در ارتباط باشند. من مخالف واردات نیستم. این موضوع باید اتفاق بیفتد اما دقت کنید که همه‌ی کشور‌ها از صنایع داخلی‌شان دفاع می‌کنند. علاوه‌بر این ما یک کشور آرمان‌گرا، انقلابی و اسلامی نیز هستیم که رهبری داریم و ایشان نیز تاکیدات فراوانی مبنی بر تولید و اشتغال ملی دارند. کشور ما در حدود 13-14 درصد بیکار دارد، این یک معضل اجتماعی بزرگ است که می‌تواند ناهنجاری‌های بزرگی را در کشور به وجود بیاورد. اگر مسئولان نتوانند زمینه ایجاد شغل و رفاه اجتماعی را فراهم کنند، حتما یک سری عوارض اجتماعی به وجود می‌آید که به هیچ وجه قابل پسند نیست.

عمر مفید کتاب درسی، بیش‌تر از 9 ماه نیست/ دلیل ندارد که با کیفیت‌ترین کاغذ‌های موجود در دنیا را تبدیل به کتابی کنیم که عمر آن نهایتا 9 ماه است

وی ادامه داد: بنابراین تنها جایی در کشور که می‌تواند موتور توسعه‌یافتگی باشد و ایجاد شغل پایدار نماید، بخش تولید و خدمات است. کشور ایران قبل از انقلاب، به عنوان یک کشور صنعتی در منطقه تلقی می‌شد و بخش‌های خصوصی بسیار قوی داشتیم. بعد از انقلاب اتفاق‌هایی افتاد و همزمان با انقلاب اسلامی، جنگ 8 ساله بر ما تحمیل شد. این اتفاقات ادامه داشت تا اکنون که هنوز درگیر تحریم‌ها ناجوانمردانه بین‌المللی هستیم. این موضوعات صنعت ما را کوچک و ضعیف کرد. در زمینه کاغذ تحریر، حدود 380 هزار تن مصرف داریم که خرج انواع مختلف کتب می‌شود. علاوه بر این بخش روزنامه را داریم. در وزارت ارشاد این ادعا وجود دارد که در این بخش حدود 120 هزارتن مصرف کاغذ داریم اما ما اعتقاد داریم که چنین مصرفی وجود ندارد. دلیل آن هم یک آمار بین‌المللی است که در ادامه برنامه بازگو خواهم کرد. ما اعتقاد داریم که حدود 70 هزار تن مصرف داریم ودلیل این کاهش نیز صنایع دیجیتال است، روزنامه‌هایی که به صورت دیجیتال در همه دنیا استفاده می‌شود. در کشور ما در بهترین شرایط حدود 150 هزار تن کاغذ تحریر می توانیم تولید کنیم و بنابراین تا 380 هزار تن کمبود داریم و باید واردات کاغذ انجام بدهیم. در این قسمت کمبود داریم و باید منطقی برخورد کنیم. باید حتما به دنبال واردات در این بخش برویم و کاغذ مورد نیاز را وارد نماییم. هم‌چنین در بخش کاغذ روزنامه نیز، چیزی در حدود 30 هزار تن کاغذ روزنامه می‌توانیم تولید کنیم. پس حدود 40 هزار تن کاغذ روزنامه باید وارد کنیم. در همه‌جای دنیا از صنایع‌ داخلی دفاع می‌کنند. حتی آمریکا و چین و... این اتفاق از این جهت است که بتوانند صنایع خود را برای اشتغال، ایجاد رشد و تعالی در جامعه، افزایش درآمد مردم و... حفظ کنند. حال اگر بخواهید وارد بحث تعرفه بشوید باید گفت که ما به عنوان سندیکای کاغذ و مقدا دنبال افزایش تعرفه بودیم. حال باید دقت داشت که 75-80 درصد اقتصاد کشور ما دولتی است. این یک اقتصاد بیمار است. بدین معنی که در این اقتصاد هزینه بر فایده معنی ندارد. در موضوع کاغذ روزنامه، تعدادی از روزنامه‌های ما دولتی هستند و تعدادی خصوصی هستند. هم‌چنین آموزش و پرورش به تنهایی سالانه 45 هزار تن کاغذ مصرفی تحریر دارد. ما همیشه این بحث را با آموزش و پرورش داریم که عمر مفید کتاب درسی، بیش‌تر از 9 ماه نیست و هیچ دلیلی ندارد که برویم و با کیفیت‌ترین کاغذ‌های موجود در دنیا را بیاوریم و تبدیل به کتابی کنیم که عمر آن نهایتا 9 ماه است.

تولید 150 هزار تنی کاغذ در داخل کشور اتفاق نمی‌افتد

غلامرضا شجاع در بخش دوم صحبت‌های خود گفت: در مورد آمار‌هایی که آقای روغنی دادند، ما نیز با اختلافی حدود 10 درصدی نسبت به اعداد ایشان، موافق هستیم و به نظرم چیزی حدود 80 هزار تن مصرف کاغذ روزنامه داریم. بعضی‌ها انگار چشمشان را می‌بندند. بنده اطلاع دقیق دارم که روزنامه‌هایی که اکنون بر روی دکه‌ها می‌رود، تیراژی کمتر از 5 هزار عدد دارد و این خیلی بد است. در حقیقت فقر مطالعه همه ما و فرهنگی‌ها را آزار می‌دهد. اکنون روزنامه‌های اسم و رسم دار با کاهش تیراژ زیادی مواجه هستند. البته این را نیز باید بگویم که تولید 150 هزار تنی داخل کشور، رسما اتفاق نمی‌افتد و این حجم از تولید کاغذ نداریم. اکنون شاهد این موضوع هستیم که حدود یک سال است که یک خط تولید مهم چوب و کاغذ مازندران تعطیل است و در حوزه کاغذ تحریر هیچ تولیدی نداشته است. رقمی که من اعلام کردم مبنی بر 10 درصد نیاز کشور، آمار اکنون است و شاید آماری که آقای روغنی اعلام کردند برای سال گذشته باشد.

کاغذی که از تولید‌کننده داخلی خریداری شد با 10 ماه تاخیر تحویل داده شد

وی ادامه داد: در ارتباط با کتاب‌های درسی، من نیز هم‌رای با‌ آقای دکتر روغنی هستم. کاغذ داخلی ما می‌تواند برای کتاب‌های درسی مورد استفاده قرار بگیرد، البته مصرف‌کنندگان بزرگ مثل افست و چاپ و نشر کتاب درسی اعتقاد دارند که بین 20 تا 30 درصد، کاهش بهره‌برداری دارند. بدین معنی که ماشین‌های چاپ آن‌ها به دلیل داشتن پرز و خاک و اشکالات دیگر که در کاغذ داخلی وجود دارد با کاهش بهره‌برداری مواجه می‌شوند. این موضوع مشکلی است که در فیلم مستند نیز به آن اشاره شده بود. اما در ارتباط با کتاب‌های درسی باید گفت خریدی که انجام شده است با 10 ماه تاخیر داده شده است. حال فرض کنید که این کاغذ 10 ماه نمی‌‌رسید و اینان نیز واردات کاغذ نداشتند، چگونه می‌توانستند کتاب درسی این تعداد دانش‌آموز را آماده کنند. اشکالاتی که به کاغذ داخلی داریم، علاوه بر کیفیت و کمیت،‌ در بخش‌های دیگر نیز حرف داریم. این را باید بگویم که کاغذ‌های خوب هم تولید می‌شود اما مقدار آن بسیار کم است. بدین معنی که کاغذ خوبی که برای چاپ کتاب‌های غیر درسی هم لازم است، خیلی کم است و شاید کمتر از 5 درصد مصرف واقعی ما باشد.

افزایش تعرفه، دست در جیب مردم کردن است/ بدترین نوع حمایت افزایش تعرفه است

ما به عنوان مصرف‌کننده‌ها و چاپخانه‌داران و بقیه اصناف اعتقاد داریم که هر زمان توانستیم 50 درصد نیازمان در کشور را به صورت واقعی تامین نماییم، آمادگی این را داریم که 100 درصد پشت تولید‌کننده‌مان باشیم. اکنون نیز پشتیبان تولید‌کننده هستیم و اعتقاد داریم که دولت باید تولید‌کننده داخلی را حمایت کند و بسته حمایتی در نظر بگیرد و دولت باید مالیات بر ارزش افزوده را که به تولید‌کننده داخلی ما تحمیل می‌شود را مدیریت کند. اگر دولت می‌خواهد حمایت کند در بخش خمیر کاغذ، سفید‌کننده آن، چسب آن و ... وارد بشود و کمک کند. ما بدترین نوع حمایت را افزایش تعرفه می‌دانیم چرا که افزایش تعرفه، دست در جیب مردم کردن است. دغدغه اصلی ما موضوع اشتغال است. ما بیش از چند 100 هزار نفر آدم در حوزه نشر، چاپ، مطبوعات و ... را داریم. علاوه بر این از کاغذ در بخش بهداشتی، غذایی و ... استفاده می‌شود که با چنین رویکردی این حوزه‌ها دچار کم‌کاری شده و اشتغال به خطر می‌افتد.

دولت از وارد‌کننده مالیات بر ارزش افزوده نمی‌گیرد اما از تولید کننده داخلی می‌گیرد

ابوالفضل روغنی در پاسخ به این سوال که آیا نسبت بندی مناسبی برای تولید و مصرف کاغذ در کشور انجام شده است یا خیر گفت: خیر. ما اصلا بلد نیستیم که چه‌طور باید حمایت کنیم. من هم خیلی موافق تعرفه نیستم. اگر ما اعتقاد داریم که باید یک نظام اقتصادی شفاف داشته باشیم، تعرفه خوب نیست. یکی از مهم‌ترین عواملی که در wto به ما تکلیف می‌شود، برداشتن دیوار تعرفه است. دولت برای حمایت باید کارهای دیگری بکند اشکالی که به کار دولت در حوزه تولید کاغذ وارد است که البته ظلم مضاعفی به تولید‌کنندگان است این است که برای یک وارد‌کننده 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده نمی‌گیریم اما وقتی سراغ تولید‌کننده می‌رویم، از خمیر و تمام مواد اولیه‌اش مالیات بر ارزش افزوده می‌گیریم. بنابراین در کورس رقابت در هم‌اکنون 9 درصد تولید داخل را عقب انداختیم. قیمت تمام شده در کشور ما بالا است. در کجای دنیا، بهره‌های بانک برای تولید، 24 درصد است. می‌گویند این بهره‌ها 18 درصد است اما اگر کسی وام 18 درصد سراغ دارد به ما هم بگوید. حال چنین وامی با تاخیر و ... به 38 درصد تا 42 درصد بهره می‌رسد. اکنون کشورهای اطراف ما را ببینید. برای مثال درصد بهره در امارات4 درصد است، در ژاپن صفر است و در اکثر کشورهای اروپایی 3 درصد است. حمایت این است.

روغنی به ارائه‌ی آماری از واردات کاغذ در کشور پرداخت و گفت: در سال گذشته حدود 70-80 درصد واردات داشتیم. کشور نیاز دارد و من هم گفتم که مخالفتی با واردات ندارم. چرا که کمبود داریم. من به دولت توصیه‌ای دارم و آن این است که دولت در سرمایه‌گذاری در این بخش کمک کند. ما در اقتصاد نقطه سفارش را داریم. به معنی جایی که تولیدمان اقتصادی است. وقتی یک کارخانه‌ای میخواهد 5 هزار تن یا 10 هزار تن کاغذ تولید کند، اصلا اقتصادی نیست. در حالی که شرکت‌های چینی و سوئدی ارقامی نزدیک به 400 هزار تن یا یک میلیون تن تولید کاغذ دارند. اکنون جمع تولید کارخانه‌های کاغذ تحریر، 150 هزار تن است. اصلا اقتصادی نیست. باید کمک کنیم. منابع را داریم، میتوانیم زیرساخت‌ها را فراهم کنیم تا برای رسیدن به 400 هزار تن ظرفیت ایجاد کنیم.

عده‌ای وارد بازار واردات کاغذ شدند که اصلا ربطی به آن نداشتند

شجاع درباره‌ی آمار واردات کاغذ به کشور گفت: در سال 1391، حدود 305 هزار تن واردات داشتیم که طبق دو تعرفه 5500 و 5700 است و در سال 1395، 315 هزار تن واردات کاغذ چاپ و تحریر داشتیم. در بعضی جاها می‌شنویم که این واردات بی‌رویه بوده است در حالی که اصلا این گونه نیست. وقتی به آمار 1391 نگاه می‌کنید و با آمار 1395 مقایسه می‌کنید و تفاوت 3-4 درصدی را می‌بینید، خب خوب است. ما در مقطعی که ارز دولتی وجود داشت، عده ای وارد این بازار شدند که اصلا ربطی به آن نداشتند. هم من و هم آقای دکتر روغنی طرفدار واردات شناسنامه دار معتبر هستیم. وقتی بازار کاغذ برهم بخورد، حتی بانک‌های ما هم وارد واردات کاغذ می‌شوند، ارگان‌های نظامی ما وارد واردات کاغذ می‌شوند و متاسفانه هر کسی که پول دارد فکر می‌کند که باید وارد این بازار بشود و نتیجه‌ی آن بازار آشفته‌ای است که در سال 1392 و 1393 شاهد آن بودیم.

سود تسهیلات 18 درصد فقط یک شعار است

در مورد موضوعی که آقای روغنی مبنی بر عدم دریافت 9 درصد مالیات ارزش افزوده از وارد‌کنندگان داشتند باید بگویم که من دفاعی از وارد‌کنندگان نمی کنم اما بالاخره نیاز کشور است. دقت کنید که تمام دولت‌های بعد از انقلاب و حتی قبل از انقلاب، همیشه کاغذ را حمایت کردند. این موضوع در کشورهای دیگر هم وجود دارد. اگر واردکننده 9 درصد مالیات ارزش افزوده را نمی‌دهد، به این دلیل است که دولت تلاش می‌کند تا ساعات مطالعه، تیراژ کتاب و از آموزش حمایت کند نه این که از وارد‌کننده حمایت کند. در این‌جا است که به دولت می‌گوییم که بیاید و موانع را از سر راه تولید بردارد. رقم وحشتناک بهره کاملا درست است. 18 درصد که می‌گویند کاملا شعار است. اصلا از بسته حمایتی که در سال گذشته مطرح شد، هیچ مقداری شامل تولید‌کنندگان داخلی نشد.

ابوالفضل روغنی در پاسخ به سوال مجری برنامه مبنی بر وضعیت تولید کاغذ در کشور گفت: ظرفیت ایجاد شده در کشور برای تولید کاغذ 150 هزار تن است. این بدین معنی نیست که همه‌ی آن قابل دسترسی باشد. ممکن است که ما 70 هزار تن از این مقدار را تولید کرده باشیم. در تولید یک ظرفیت اسمی داریم و دیگری ظرفیت عملیاتی داریم.

آموزش و پرورش به دنبال بهانه‌های متعدد بود که کاغذ داخلی نخرد

وی ادامه داد: در مورد تاخیر در تحویل کاغذ که آقای شجاع نیز فرمودند باید بگویم متاسفانه بی اخلاقی بسیار گسترش پیدا کرده است. امروز برای این که کالایی را بخرم و قیمت آن را پایین بیاورم، می‌گویم که کالا کیفیت نداشت. من این 10 ماه را خیلی نمی‌توانم تایید کنم. ممکن است که این اتفاق رخ داده باشد اما دوستان ما در وزارت آموزش و پرورش به دنبال بهانه‌های متعدد بودند تا کاغذ داخلی نخرند. دلایلی نظیر پرز، پاره شدگی، پایین اوردن راندمان کاری و ... از جمله موضوعاتی بود که استفاده می‌شد. کیفیت معنا و مفهومی دارد که دارای استاندارد است. شما می‌توانید بروید بنز بخرید و در خیابان‌های تهران مسافرکشی کنید. آیا این کار منطقی و اقتصادی است؟ در کشور ما اقتصاد ایجاب می‌کند که افراد با پراید بیایند و مسافرکشی کنند و این ماشین کیفیت لازم برای مسافرکشی را دارد.

در دنیا ارزان‌ترین کاغذ را تبدیل به روزنامه می‌کنند

کاغذ‌هایی که در ایران تولید می‌شوند، به درد کتب ارزشمند گنجینه ایرانی نمی‌خورند. باید بروند و کاغذ‌های LWC خارجی بخرند که بسیار خوب‌تر است چرا که کتابی که دارد تولید می‌شود ممکن است 10-15 سال در گنجینه باشد و مورد استفاده قرار بگیرد. در ایران نمی توانیم چنین استانداردی را تامین کنیم اما برای کتاب درسی که عمر 9 ماهه دارد می‌توانیم. فرهنگ ما در ایران با همه‌جای دنیا متفاوت است. در دنیا روزنامه را به صورت رایگان و البته با کاغذ کاهی می‌دهند. در حقیقت ارزان‌ترین کاغذ موجود در بازار را تبدیل به روزنامه می‌کنند و دست مردم می دهند. ما چون پول نفت داریم، دولت دست در جیبش می‌کند و می‌گوید بروید و بهترین کاغذ را بخرید و آن را تبدیل به کتاب درسی 9 ماهه بکنید. اصلا این‌گونه نیست و در دنیا چنین چیزی رخ نمی‌دهد.

چرا روزنامه‌های دولتی حاضر نیستند از کاغذ داخلی استفاده کنند

شجاع در پاسخ به این سوال که آیا کیفیت کاغذ تولید داخل به قدری پایین است که فقط به درد نیازمندی‌های روزنامه می‌خورد، گفت: این کاغذ برای مصرف کتب درسی ما کاملا مناسب است اما برای کتاب‌هایی که نیازمند نگهداری است، به هیچ عنوان مناسب نیست. من این حرف را خطاب به دولت می‌زنم. آقای دولت، اگر شما دلتان برای موضوع تولید داخلی می‌سوزد، مثل تمام کشورهای پیشرفته و توسعه یافته بیاید و به تمام اداره‌جات، ارگان‌های حکومتی و... دستور بدهد که فقط باید کاغذ داخلی را بخرید. چرا روزنامه‌های دولتی و بقیه حاضر نیستند که از کاغذ داخلی استفاده کنند؟ چرا فقط روزنامه همشهری باید برای قسمت آگهی‌هایش از کاغذ داخل استفاده کند؟ دولت در این موضوع به تولید‌کننده ظلم می‌کند. اگر دولت وارد این موضوع بشود، یا نمایندگان مجلس که گاها مصاحبه می‌کنند وارد شوند، چه ایرادی دارد؟ آقای نماینده چرا برای تبلیغ خودتان حاضر نشدید که از کاغذ ایرانی مصرف کنید؟ من با قاطعیت می‌گویم که 99 درصد از کاغذ‌های خارجی استفاده کردند. خب چرا این کار را می‌کنید؟

انگار دولت نمی خواهد موضوع کاغذ را حل کند

وقتی دولت و مجلس ما همراه با تولید ما نیستند چه می‌توان کرد؟ شاید یکی از بزرگ‌ترین حمایت‌هایی که در این قصه بتوان کرد همین باشد. برای مثال گفتند که استفاده مسئولین از خودروهای خارجی ممنوع است. اگر من موضوع 10 ماه را گفتم به این دلیل است که از مدیران آن شرکت‌هایی که نام بردم، استعلام گرفتم و صراحتا این را تایید کردند که نزدیک به 10 ماه کاغذ با تاخیر به آن‌ها تحویل داده شده است. این که روزنامه‌ها از کاغذ داخل برای جاهای غیر مهم استفاده می‌کنند، ناشی از عدم مدیریت است وگرنه یک روزنامه 3-4 ساعت در دست مخاطب می‌ماند و در تمام دنیا می‌بینید که نازک‌ترین و ارزان‌ترین کاغذ برای چاپ است و کاغذ داخلی کاملا صلاحیت استفاده برای روزنامه‌های ما را دارد. قبلا در موضوع تست لاینر، واردکننده بودیم اما اکنون 90 درصد تولید ما در حال صادر شدن است. بدین معنی که واردات ما در این بخش به 10 درصد رسیده است. دولت می‌تواند این کارها را انجام بدهد. اقتصادی که 85 درصد آن دولتی است، در این‌جاها خیلی راحت می‌تواند وارد شود اما انگار دولت نمی‌خواهد وارد شود. چرایی آن را به دلیل عدم مدیریت می‌دانم.

تسهیلاتی که به وارد‌کننده می‌دهید به تولید‌کننده هم اختصاص بدهید

ابوالفضل روغنی بسته پیشنهادی حمایتی دولت از تولید‌کنندگان داخلی کاغذ را این‌چنین تشریح کرد: یکی از مهم‌ترین دلایلی که رغبت به واردات وجود دارد، ارزان بودن ارز ما است. ارز کشور ارزان است و قیمت دلار آن‌چیزی نیست که ما اکنون در بازار می‌بینیم. مصرف‌کننده وقتی با ارز ارزان قیمت و ارز مبادله‌ای میرود و کاغذی را وارد می‌کند، از قیمت کاغذ داخلی ارزان‌تر برایش درمی‌آید. اما اگر ارز جایگاه خود را پیدا کند، مطمئن باشید که کسی گرایش به وارد کردن کاغذ پیدا نمی‌کند. در ارتباط با بسته پیشنهادی دولت باید بگویم که بارها در حضور رئیس جمهور، معاونان و وزرا صحبت های متعددی داشتم. اولین مساله این است که استراتژی توسعه صنعت کشور را روشن بکنیم که کاغذ‌ هم بخشی از آن است. در کشور ما 900 هزار تن کاغذ کارتن و بسته‌بندی می‌خواهیم اما می‌آییم و 2 میلیون و 800 هزار ظرفیت ایجاد می‌کنیم. خب این به معنای از بین رفتن منابع کشور است. این به معنای نداشتن برنامه و مدیریت است. بنابراین اولین پیشنهادی که دادیم، ایجاد بستر‌های استراتژی توسعه صنعت در کشور است که شامل همه صنایع می‌شود. مهم‌ترین مطلب که بیان کردیم این بود که همان امتیاز و شرایطی که برای یک وارد‌کننده خارجی ایجاد میکنید برای تولید‌کننده داخل هم ایجاد کنید. هم‌چنین ما باید دستگاه دولتی را موظف به این بکنیم که از تولیدکننده داخلی بخری. البته تولید‌کننده هم موظف است که رعایت کیفیت و استاندارد را بکند و تاخیر نداشته باشد. صرفا نباید یک حمایت بی‌جا باشد. به همان نسبت که مورد حمایت قرار می‌گیریم باید تعهدسپاری کنم. علاوه بر این، مشوق‌هایی که دولت در قالب‌های مختلف آماده میکند و درنهایت هم نمی‌دهد، باید بستر سازی شده و در اختیار تولید کننده قرار گیرد. برای مثال سال گذشته 16هزار میلیارد تومان تخصیص داده شد اما با جرات می‌گویم که کمتر از 40 درصد آن وارد صنعت ما شد. در مسیری رفت که خلاف تولید ما بود. دولت باید سازوکار قوی بگذارد. وقتی رهبری ایجاد قرارگاه اقتصاد مقاومتی را تکلیف می‌کنند، موضوع مشخص می‌شود. در پیام های سالانه ایشان می‌بینید که بالای 85 درصد، پیام‌های اقتصادی است چرا که اقتصاد مشکل کشور است و باید حل بشود.

زیر بار افزایش تعرفه نمی‌رویم/ حاضریم سهام کارخانه‌های تولید داخلی را بخریم

شجاع در بخش پایانی صحبت‌های خود گفت: دولت اکنون از چای، روغن، خودروسازی و ... حمایت‌های خوبی می‌کند. کاغذ هم یک کار کاملا استراتژیک است. ما می‌گوییم که دولت بیاید و یک بسته حمایتی هم برای کاغذ ببیند. ضمن این که اشتغال‌زایی که در زیر مجموعه این بخش قرار می‌گیرد، خیلی زیاد است. عدم وجود هدایت سرمایه‌گذاری موجب شده است که ما تولید موتورسیکلت و فرش ماشینی و ... را از بین بردیم. ما از دولت هدایت می‌خواهیم و همان کار را هم نمی‌کند. ما به عنوان نماینده تشکل های مصرف‌کننده کاغذ حامی تولید داخلی هستیم اما به هیچ عنوان زیر بار افزایش تعرفه یا محروم شدن از ارز مبادله‌ای و ... را نمی‌پذیریم. از این دید نگاه نشود که یک وارد‌کننده حمایت می‌شود. از این دید نگاه کند که چرخ یک چاپخانه می‌گردد و یک واحد تولیدی کار می‌کند. اگر حمایت انجام شود، ما به عنوان بخش خصوصی حاضر هستیم تا سهام کارخانه‌های تولید داخلی را بخریم و مواد اولیه‌شان را نیز پیش خرید نماییم.

انتهای پیام/