مسئولان هنری اردبیل پای کار نیستند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، نشست‌های تخصصی تسنیم با هنرمندان که با رویکرد شناسایی مشکلات و معضلات پیش روی هنرمندان و معرفی آن‌ها به جامعه، در ششمین قسمت با حضور لیلا سفیدیان؛ شاعر، نقاش و خوشنویس اردبیلی که بیش از 15 سال است فعالیت حرفه‌ای داشته و هم‌اکنون در کسوت معلمی مشغول به کار است با بررسی و آسیب شناسی در باب ساختار هنر اردبیل برگزار شد.

لیلا سفیدیان که با تلاش‌های مستمر خود توانسته در چند حوزه فعالیت داشته باشد، حضور در چندین نمایشگاه داخلی و خارجی را در حوزه   نقاشی، صدها شعر و تصویرگری کتاب‌های کودکان را در کارنامه خود دارد و این روزها موفق به حضور در نمایشگاه گروهی هنرهای تسجمی در "آلبانیا" شد.

 تسنیم: نظر به اینکه در حوزه‌های مختلف هنری فعالیت دارید، به طور کلی وضعیت فرهنگی اردبیل چگونه است؟

سفیدیان: اگر بخواهیم وضعیت فرهنگی را به صورت اخص بررسی کنیم، بدون تعارف می‌توان گفت که در حوزه شعر نه تنها پیشرفتی نداشته‌ایم بلکه پسرفت محسوسی را شاهدیم، در سال‌های گذشته در اختیار انجمن شعر سالنی برای برپایی شب شعر و گردهمایی های شعرخوانی قرار گرفتهبود که نقش یه سزایی برای آموزش و تربیت شاعران برای ارتباط با مردم و نحوه شعرخوانی در مراسم داشت، ولی امروز چنین چیزی را نمی‌بینیم.

امروز با تلاش شاعران و عده قلیلی از مسئولان جلسات هفتگی انجمن شعر سازمان ارشاد برگزار می‌شود که اگر پافشاری و زحمات شاعران نبود مثل قبل با تعطیلی‌های مداوم مواجه بودیم، احساس من این است که اگر جوانی بخواهد خود را در جامعه هنری معرفی کند هیچ فضا و بستری را پیش‌رو ندارد و سرخورده می‌شود.

در مورد وضعیت فرهنگی عمومی هم باتوجه به اینکه یک معلم هستم به جرات می‌توانم بگوییم که وضعیت فرهنگی جامعه بسیار نابسامان است، آموزش و پرورش کارهایی  برای فرهنگ‌سازی در کتاب‌ها انجام داده و در تولید محتوا تلاش می‌کنند ولی متاسفانه کودک در برزخ مطالب آموزش داده شده و آنچه که در جامعه می‌بیند قرار دارد و این دوگانگی در ذهن کودک اثرات مخربی می‌گذارد و قطعا به سمت فرهنگ و وضعیت غالب، سوق پیدا می‌کند.

تسنیم: در حوزه نقاشی، فضا برای فعالیت و شناخته شدن را چطور می‌بینید؟

سفیدیان: فضا به قدری بسته است که به واقع نمیتوان فعالیت کرد، البته قشر خاصی را در سالهای اخیر می‌بینیم که همه جا هستند و با نگاه جزیرهای مسئولان این امر به قدری تشدید شد که بقیه هنرمندان آنقدر از هم دور شدند که حتی همدیگر را نمی‌شناسند که برسد به اینکه بتوانند در کنار هم فعالیت کنند و از تجربه‌ها و آموخته‌های هم استفاده کنند.

مسئولان به قدری کوتاهی کردهاند که نه تنها هیچ فضا و بستر مناسبی برای فعالیت نیست، حتی نتوانسته‌اند هنرمندان را به هم معرفی کنند، این ضعف و کاستی مهم‌ترین عامل دور شدن هنرمندان از هم و دوری مردم از جامعه هنری شده است که باید جبران شود.

فعالیت هنری به قدری در اردبیل کم شده است که می‌توان گفت: اردبیل از چرخه هنری کشور خارج شده و هنرمندان موفق و تاثیرگذار در رشته‌های مختلف اکثرا از اردبیل مهاجرت کرده و یا توسط شهرهای دیگر شناسایی و استعدادشان شکوفا شده است.

تسنیم: خود شما در حوزه نقاشی با استاد خاصی کار کرده‌اید و یا به‌صورت خودآموز نقاشی می‌کنید؟

سفیدیان: در 15 سال فعالیتی که در حوزه نقاشی داشته‌ام، با اساتید متعددی کار کردم ولی می‌توانم مهم‌ترین آن‌ها را استاد چایچی و استاد موذن را نام ببرم که تاثیرات بسیاری در روند فعالیت و پیشرفت من داشته‌اند.

در اوایل شروع به فعالیت نقاشی دورههایی را هم در تهران گذراندم چرا که در اردبیل، واقعا هیچکس را نمی‌شناختیم و نمی‌دانستیم چه کسانی در چه محل‌هایی آموزش نقاشی می‌دهند.

تسنیم: شاهدیم که هنرمندان مطرح ما از این شهر می‌روند و این مهاجرت‌ها خلا جبران ناپذیری را ایجاد می‌کند، مسئول رفتن هنرمندان را کدام نهاد می‌دانید؟

سفیدیان: قطعا می‌توان گفت که فعالیتهای حوزه هنری نسبت به ارشاد اسلامی، بسیار بهتر و تاثیرگذارتر است، ولی ارشاد هم در این چند ماه اخیر فعالیت‌هایی داشته که باعث امیدواریست اما در 3 سال اخیر واقعا هیچ کار قابل توجهی انجام نشد، دیدار ما با مسئولان امر فقط در صورت آمدن مسئول رده بالا در یک مراسم خاص و یا در تودیع و معارفه‌هاست که این خود یکی از مهمترین و اساسی‌ترین معضل و مشکل هنرمندان است.

اگر اردبیل و هنر اردبیل به جایی رسیده به جرات می‌توان گفت که مدیون انسانهایی هستیم که از جان و مال خود گذشته‌اند و برای فرهنگ این شهر کوشیده‌اند، اگر مناسبت‌ها و مراسمات خاص آیینی همچون محرم که سبب برگزاری کنگره شعر عاشورایی، هفته دفاع مقدس که در آن شب شعری دارد نبود چه اتفاقی برای شعر اردبیل می‌افتاد؟ بعد از این‌ها چه چیزی را در این حوزه می‌بینیم؟ اگر این 2-3 مناسبت هم نبود با این وجود عملا چیزی به نام محفل شعر در اردبیل دیده نمی‌شد.

این صحیح نیست که هنرمندان منتظر رویداد سالیانه و تکراری باشند، ارگان‌های ذی‌ربط باید حداقل هر ماه یکبار محافل شعری را برای رشد شاعران و استعدادیابی و ارتقای کیفی ادبیات استان برگزار کنند، تعداد مراسمات انقدر کم است که نوبت برای شعرخوانی شاعر سالی یک‌بار است و حتی شاعرانی هستند در طول چند سال حتی یک‌بار نتوانسته‌اند در مراسمی شعر بخوانند و دیده شوند.

با وجود تمام مشکلات اقتصادی و فشارهای اجتماعی که بر دوش مردم است، وقتی هنرمندی ظاهر می‌شود باید از او حمایت کرد، مخصوصا برای بانوان این شرایط با در نظر گرفتن مسئولیت‌های خانوادگی بسیار سخت‌تر است، حال مسئولان و ارگان‌های مرتبط با هنرمندان و یا با امور بانوان بدور از شعارهای تبلیغاتی چه حرکتی را در راستای حمایت از هنرمندان کرده‌اند؟ در جامعه کنونی وقتی می‌بینید که زنی در عرصه‌ای مطرح شده مطمئنا بدانید که با خیل عظیمی در حال جنگ است.

در سال‌های گذشته 3 بار متوالی برگزیده جشنواره شعر آیینی شدم، دریغ از یک تشکر خشک و خالی از طرف مسئولان، حتی اتفاق افتاد که لوح تقدیر جشنواره را به مسئول نشان دادم و تنها حرفی که زد این بود: "انشالله موفقیت های بعدی"، ما هنرمندان کشته مرده تقدیر و تشکر کسی نیستیم چون با این شرایط خود را وفق داده‌ایم و فعالیت می‌کنیم ولی عدم توجه به هنرمندان آن ها را دلسرد می‌کند.

تسنیم: چه راهکاری را برای این معضلات در نظر دارید؟

سفیدیان: راهکاری که در زمینه شعر میتوان پیشنهاد داد نشست‌ها و محافل ادبیست، به اندازه‌ای که این مراسمات اشباع شود و ادبا به شکل عمیقی به چالش کشیده شوند، این مسئله سبب خلق آثار فاخر و رشد استعدادهای جدید می‌شود، ما به دنبال این نیستیم که یک‌باره مدینه فاضله ایجاد شود، ولی مسئولان در کنار این‌همه هزینه جنبی خود می‌توانند با خرید آثار هنرمندان، نیروی محرکه‌ای برای تلاش‌های آن ها باشند، امروز به خانه هر کدام از هنرمندان اگر برویم، انبار آثارشان شده است، چه در حوزه ادبیات و نشر، چه در حوزه هنرهای تجسمی، قطعا این هزینه‌ها جای دوری نمی‌رود و از ثمر رشد فرهنگی و هنری، تک تک اعضای جامعه بهره‌مند می‌شوند.

نمایشگاه فصلی؛ یکی از مهمترین عوامل محرکه و مشوق ایجاد گالری های خصوصی برای فروش آثار و برگزاری نمایشگاههای فصلی است که متاسفانه چنین چیزی را در اردبیل نمی‌بینیم و نبود این بستر صدمه‌های جبران ناپذیری را در حال و آینده رقم می‌زند، این عوامل باعث می‌شود که تاریخ هنری برای آیندگان نداشته باشیم.

چرا ورکشاپ‌های نقاشی در اردبیل برگزار نمی‌شود؟ چقدر لذت بخش و آموزنده است که هنرمندان در تاریخ‌های معین در کنار هم کار کنند و به طور قطع می‌توان گفت که آثار بسیار مهم و قابل دفاعی خروجی این ورکشاپ‌ها می‌شود.

در کنار این انتقادها باید تشکر کرد از حوزه هنری به ویژه آقای رحمان مجرد که مسئولیت واحد هنرهای تسجمی را دارد؛ از زمانی که وی در این مسئولیت فعالیت می‌کنند کمک‌های بسیار موثر و راهنمایی‌های سازنده‌ای را به هنرمندان ارائه می‌کند که ابلاغ جشنواره‌ها و تشویق هنرمندان برای حضور در چنین فستیوال‌ها بسیار ارزشمند و قابل احترام است.

گفت‌وگو از بهرام آدشیرین پور

انتهای پیام/