حجی‌زواره: قصد داشتم پس از رخصت از بی‌باک خبر خداحافظی‌ام را اعلام کنم/ ثابت کردم «داداشی» کسی نیستم
قهرمان سابق تکواندوی جهان گفت: از قبل تصمیم به خداحافظی گرفته بودم اما به رسم ادب، احترام و رخصت از کادرفنی تیم ملی قصد داشتم پس از صحبت با بی‌باک واجازه از او این موضوع را اعلام کنم.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، روز گذشته و در مسابقات انتخابی گرنداسلم چین، مسعود حجی‌زواره بعد از انجام یک راند مقابل عرفان ناظمی چهار گوشه شیاپ‌چانگ را بوسید و از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. در حالی که در ابتدا خود حجی‌زواره این خبر را تایید کرده بود اما پس از تلاش بی‌باک برای منصرف کردن او ،قهرمان سابق جهان در گفت‌و‌گو با تسنیم خبر خداحافظی‌اش را تکذیب کرد اما امروز(یکشنبه) رسما این موضوع را تایید کرد.
مسعود حجی‌زواره در گفت‌و‌گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در خصوص اظهارات متفاوت خود اظهار داشت: بالاخره تصمیم کبری را گرفتم(باخنده) و از دنیای قهرمانی خداحافظی کردم. من از قبل تصمیم به خداحافظی گرفته بودم اما به رسم ادب، احترام و رخصت از کادرفنی تیم ملی قصد داشتم پس از صحبت با بی‌باک واجازه از او این موضوع را اعلام کنم. در نهایت نیز توانستم بی‌باک را قانع کنم و امروز خبر خداحافظی‌ام را رسما اعلام کنم.
وی با تایید اینکه زود از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده است، گفت: قبول دارم که زود از دنیای قهرمانی خداحافظی کردم و هنوز از لحاظ بدنی شرایط ادامه دادن را داشتم اما در ماه‌های اخیر حواشی زیادی ایجاد شده بود و انتقادات بی‌خودی نسبت به حضور من در تیم ملی شد که بار روانی زیادی روی من ایجاد کرد. قبل از مسابقات قهرمانی جهان عده‌ای مصاحبه‌های زیادی انجام دادند و من را داداشی سرمربی تیم ملی اعلام کردند که با خداحافظی این موضوع را نشان دادم که داداشی کسی نیستم.
قهرمان مسابقات جهانی روسیه تصریح کرد: قصد داشتم با خداحافظی از تیم ملی ثابت کنم جای کسی را تنگ نکردم. در سالیان اخیر نیز به هر مسابقه‌ای اعزام شده بودم با دست پر و مدال طلا بازگشته بودم اما راه را برای جوانان باز کردم. فدراسیون تکواندو و کادرفنی تیم‌های ملی حق زیادی گردن من دارند و امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشم.
حجی‌زواره در پاسخ به این سوال که چه برنامه‌ای برای آینده زندگی خود دارد، گفت: قرار است وارد سخت‌ترین مرحله زندگی یعنی حضور در دنیای مربیگری شوم. در سالیان حضور در تیم ملی از استادانی چون ذوالقدری، مقانلو، بی‌باک و نصرآزادانی چیزهای زیادی یاد گرفتم و امیدوارم بتوانم در این راه نیز موفق باشم.
وی در خصوص اینکه قصد دارد از رده‌های پایه مربیگری را شروع کند یا به حضور در تیم‌های ملی فکر می‌کند،عنوان کرد: آدم بلندپروازی نیستم و هدف خود را معین و قصد دارم پله به پله به اهداف خود برسم.
قهرمان بازی‌های آسیایی اینچئون در خصوص اینکه بزرگترین حسرت زندگی قهرمانی‌اش چه چیزی است، خاطر نشان کرد: در مسابقات المپیک ریو 2016 با حضور در رنکینگ چهارم دنیا کسب سهمیه کردم اما کادرفنی تیم ملی صلاح دانست در وزن من مسابقه انتخابی نگذارد ومن نیز به این تصمیم احترام گذاشتم. خوشحالم با وجود پیشنهاداتی که خارج از کشور داشتم به کشورم پشت نکردم و پرچمم را مقدس دانستم که این موضوع از ارزش زیادی برای من برخوردار است. عدم حضور در المپیک بزرگترین حسرت زندگی من است اما در خودم می‌بینم این حسرت را در دنیای مربیگری جبران کنم.
انتهای پیام/