همت خانه تئاتر در مجیز و تقبیح
رفتار خانه تئاتر نسبت به رویدادهای صنفی همواره با سکوت و عقب‌نشینی همراه بوده است. در عوض آنان در قبال مسائلی که چندان بدانها ارتباطی ندارد اظهارات متناقض ارائه می‌دهند.
باشگاه خبرنگاران پویا - احسان زیورعالم
در روزگاری که هنوز پردیس تئاتر تهران به شکل کامل در شرق تهران گشایش نیافته بود، همواره اعضای شاخص خانه تئاتر در مقام نسل کهنسال تئاتر ایران از ساخته شدن این پردیس بزرگ گلایه می‌کردند و آن را پای عملکرد ضعیف شهرداری تهران می‌گذاشتند. فارغ از اینکه در رفتار سیاسی برخی هنرمندان که عموماً درست یا غلط علیه جریان حامی قالیباف بودند، هیچگاه در گفتارشان خبری از آن نبود که سخن تأسیس پردیس در دوران پرتلاطم کرباسچی گفته شد و کلنگش در آن دوران زده شد.
با این حال، این تیم اجرای قالیباف بود که تصمیم می‌گیرد در یک بازه دوازده سال پردیس تئاتر تهران را در منطقه‌ای ویژه برپا کند. در این مدت اعضای خانه تئاتر و در صدر آنان اصغر همت به تأسیس پردیس تئاتر تهران اعتراض می‌کند. برای مثال در کنفرانس بخش پژوهشی جشنواره 35 فجر که عنوان «شهر ، شهروندی و تئاتر» را به دوش می‌کشید، اصغر همت لب به اعتراض گشود.
در میزگردی که با حضور مهدی شفیعی و رییس مرکز توسعه و سیاست‌های راهبردی وزارت راه و شهرسازی حضور داشتند، اصغر همت وارد بحث می‌شود و خطاب به احسان پشت‌مشهدی می‌گوید: «متاسفأنه شما به سوالات آقای شفیعی پاسخ ندادید و تنها به خواندن یادداشت‌های خودتان بسنده کردید. ظاهراً تا به حال به این مباحث فکر نکرده‌اید و پاسخ این سوالات را به آخر جلسه موکول می‌کنید که مطمئنم در پایان هم هیچ پاسخی از سوی شما شنیده نخواهد شد.»
این اعتراض با موضوع پردیس تئاتر تهران دنبال می‌شود؛ اما تنها یک ماه پس از این مباحث و رفتارهای اعتراضی اصغر همت به همراه دیگر دوستان کهنه‌کارش در خانه تئاتر در مراسم گشایش پردیس تهران حاضر می‌شود و قالیبافی که هنوز شهردار تهران بود عکس می‌گیرد. در ردیف اول مدعوان می‌نشیند و با لبخندهایش گویا از این رویداد بزرگ استقبال می‌کند. پردیس گشایش می‌یابد، عده‌ای از اعضای خانه تئاتر توسط قالیباف تقدیر می‌شوند و این سازه عظیم ناگهان در یک بحران مخاطب فرو می‌رود.
اصغر همت 9 ماه بعد، با رفتن قالیباف و آمدن نجفی بار دیگر زبان اعتراض می‌گشاید و در جلسه‌ای که می‌تواند فرصتی برای حل مشکلات صنفی تئاتر فراهم کند، خطاب به نجفی می‌گوید «اگر شهرداری درست عمل می‌کرد 290 میلیارد را برای احداث سالنی در جنوبی‌ترین نقطه شهر دور نمی‌ریخت و با آن پول کارهای زیادی می‌توانستیم انجام دهیم.»
گفتار آقای همت از چند منظر قابل تأمل است. اگر شهرداری تهران درست عمل نکرده است؛ چرا شما در گناه گشایش آن فاجعه حضور داشتید؟ اگر پردیس یک فاجعه بود چرا در مراسم گشایش چنان لبخند می‌زدید و در زمان گرفتن هدایا، دوستان شما گوی سبقت از یکدیگر می‌ربودید؟ آقای همت آیا شما در جلسات همفکری پردیس شرکت نکرده‌اید؟
نکته دوم آنکه چرا احداث سالن در جنوب شهر را دور ریختن پول می‌دانید؟ آیا مردمان جنوب شهر باید از دیدن تئاتر محروم باشند؟ آیا بهروز غریب‌پور یا حمید پورآذری در فرهنگسرای بهمن و در یکی از جنوبی‌ترین نقاط تهران ناموفق بودند؟ آیا آن زمان شهرداری با ساخت فرهنگسرای بهمن پولش را دور ریخت؟ آیا سقوط فرهنگسرای بهمن را به یاد دارید؟ آیا می‌دانید سقوط آنجا به دست چه کسانی رقم خورد؟
نکته سوم اینکه او ساختن پردیس تهران را دور ریختن پول می‌داند؛ اما آیا نمایش ضعیف که صدمیلیون بودجه تئاتر را قورت می‌دهد، دور ریختن پول نیست؟ آیا با آن صد میلیون نمی‌شد نمایش‌هایی به مراتب برتر از آثار آزاردهنده دوستان شما تولید کرد؟
رفتار متناقض اصغر همت و دوستانش در خانه تئاتر زمانی دردناک می‌شود که در وانفسای مشکلات صنفی اعضای خانه، آقای رئیس سکوت می‌کند. او درباره شکایات گروه‌های تئاتری درباره وضعیت سالن‌های خصوصی سکوت می‌کند. او درباره دستمزدهایی که داده نمی‌شود سکوت می‌کند. او درباره توهین‌ها و تبعیض‌ها سکوت می‌کند. او درباره ورود شخصیت‌های نامربوط به تئاتر سکوت می‌کند. او درباره عنصری به نام تهیه‌کننده سکوت می‌کند.
اما او درباره پردیس تئاتر تهران شلوغ می‌کند. خانه تئاتر کمکی به راه‌اندازی آن نمی‌کند. خانه تئاتر هیچ ایده‌ای برای گسترش تئاتر در ایران که خوب است، در تهران ندارد.هنوز نشست اعتراضی علیرضا نادری، اصغر دشتی و حمید پورآذری در تئاتر شهر فراموش نشده است که چگونه فقدان مدیریت و یا شاید مدیریت فرسوده در خانه تئاتر مانع از شکل‌گیری گونه تازه‌ای در حوزه تئاتر و رفتار صنفی شود.
حلقه بسته خانه تئاتر ایران روزی در برابر قالیباف و در مراسم اهدای نشان خانه تئاتر گفته است «این نشان [نشان ویژه خانه تئاتر ایران] برای مجموعه خانه تئاتر ایران اهمیت ویژه‌ای دارد و آن را به شخص آقای قالیباف به پاس زحمات وی در حوزه فرهنگی اهدا می‌کنیم.»
بی‌گمان خانه تئاتر ایران یکی از منفعل‌ترین نهادهای صنفی در کشور است. اگرچه می‌دانیم این نهاد به هیچ عنوان صنف نیست و صرفاً یک مؤسسه است.
انتهای پیام/
