از کمپ زنان داعشی تا پاسخ قاطع اهل سنت به یک امان‌نامه
مستند «زنانی با گوشواره‌های باروتی» روایتی از کمپ خانواده‌های داعشی است که تصاویری دیده نشده از پشت صحنه جنگ را نشان میدهد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، با اعلام دبیرخانه جشنواره سینما حقیقت، 37 مستند کوتاه و 41 مستند بلند به بخش ملی این جشنواره راه یافتند و هم‌چنین 30 فیلم منتخب نیز به بخش شهید آوینی راه یافتند که 13 اثر آن همزمان در بخش «مسابقه ملی» جشنواره سینماحقیقت نیز حضور دارند. در این میان، 3 اثر از مرکز مستندسازی حقیقت، در این جشنواره حضور دارند. در این گزارش ضمن معرفی مستند‌های به کارگردانی رضا فرهمند، «تک روز دهم» به کارگردانی مصطفی سیفی و «کویرس، وطن کوچک من» به کارگردانی سعید صادقی، گفتگویی با تهیه‌کننده آنها، مرتضی شعبانی، انجام دادیم.
مستند «زنانی با گوشواره‌های باروتی» با عنوان قبلی «خوشبخت بودم که نمی‌توانستم متنفر باشم»، روایتی بدیع از زندگی زنانی است که در جنگ عراق با داعش نقش دارند و یا به نحوی از این موضوع دچار آسیب شده‌اند. راوی داستان یک ژورنالیست به نام «نور» است. او علاوه بر مبارزه با دشمن و تهیه گزارش‌های تصویری فراوان، مسیرش را تغییر داده و به سراغ زن‌ها جبهه دشمن می‌رود؛ به همین دلیل به کمپ پناهجویی بیوه‌ها و کودکان داعشی می‌رود تا روایت های پوشیده و احساسات کشته شده آنها را به تصویر بکشد.
در این فیلم با زنان متفاوتی پیرامون پدیده داعش مواجه می‌شویم، از زنانی که به اجبار همسران‌شان با جریان داعش همراه شده‌اند و همه هستی‌شان به تارارج رفته است تا زنانی که فعالانه حامی حضور خانواده‌شان در داعش بوده‌اند و البته زنانی که قربانی داعش بوده‌اند. در مسیر فیلم، یک فرمانده زن به تصویر کشیده می‌شود که گروهانی برای خودش تشکیل داده و با داعش می جنگد. این مستند در دو بخش شهید آوینی و بلند ملی جشنواره سینما حقیقت حضور دارد. این مستند با همکاری مرکز مستندسازی حقیقت و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید شده است.
مرتضی شعبانی، تهیه‌کننده این مستند بلند، درباره آن گفت: سوژه‌ی این فیلم بسیار نو و بکر است. در هیچ جایی چنین اتفاقی برای ما رخ نداده بود که حدود 750 نفر از خانواده‌های داعش در یک جا جمع شده باشند. عمده‌ی این افراد کسانی هستند که سرنوشت مشخصی ندارند؛ یا مردانشان در جنگ کشته شده و یا هنوز در حال جنگیدن است. به نظرم این فیلم و سوژه، اتفاق بزرگی بود که با کمک پروردگار به بار نشست. علاوه براین، در منطقه کجور، با خانواده‌ی ایزدی ها برخورد کردیم. راجع به ایزدی‌ها تاکنون فیلم ساخته شده است اما این نوع از پرداخت به آنان، جدید است و تاکنون چنین شکلی را ندیده‌ام. یک خانم راوی این کار است و ما با یک زن اهل سنت برخورد می‌کنیم که خود یک گروهان دارد و با دشمن مبارزه می‌کند. شوهر او توسط داعش شهید شده و آسیب دیده از این جنگ است و بنابراین تلاش او برای نابودی داعش است. امیدوارم این فیلم مورد پسند واقع شود.
مستند «تک روز دهم»، با موضوع اهل سنت در عراق و حضور مستشاری نیروهای ایران در عراق است. در نزدیکی شهر بلد و آن طرف رودخانه‌ی دجله، شهری وجود دارد که اسم آن «ضلوعیه» است. مردم این شهر که عمدتا هم اهل سنت هستند برای مقابله به نیروهای داعش با تمام امکانات خود ایستادگی می‌کنند و البته تعداد زیادی هم شهید می‌دهند. راوی فیلم پدر و پسری هستند که به عنوان فیلم‌بردار وارد این منطقه می‌شوند. در حین جنگ و تصویربرداری، پسر در برابر چشم پدر تیر می‌خورد. با این حال پدر دوربین را رها نمی‌کند و سفر را ادامه میدهد. علاوه‌بر این، در این مستند، ماجرای شهادت حاج حمید تقوی به تصویر کشیده می‌شود. شهید تقوی از جمله کسانی است که در این منطقه حضور داشتند و وظیفه کمک به نیروهای اهل تسنن و مردم شهر ضلوعیه را برعهده داشتند.
داعش به مردم ضلوعیه که اکثرا اهل سنت بودند پیشنهاد میدهد که به صورت مسالمت آمیز راه ورودشان را به بلد باز کنند تا آنها برای تخریب مقبره امامزاده سید محمد اقدام کنند و سپس با مردم شیعه بلد درگیر شوند اما آنها این موضوع را قبول نمی‌کنند چون سالیان سال با مردم بلد در ارتباط بودند، نان و نمک یکدیگر را خوردند و به نوعی در غم و شادی هم شریک بودند. نتیجه‌ی این عدم پذیرش، حمله‌ی داعش به ضلوعیه است که بسیاری از اهل تسنن در جریان مقاومت شهید می‌شوند. این مستند به کارگردانی مصطفی سیفی تولید شده است.
مرتضی شعبانی درباره‌ی این فیلم گفت: این مستند به حاج حمید تقوی می‌پردازد و برداشتی از همکاری اهل تسنن و شیعه برای نابودی داعش است. می‌بینید که گفته می‌شود این جنگ، بین شیعه و سنی است در حالی که اکنون اثبات می‌شود که شیعه و سنی هوای همدیگر را دارند و همراه با هم علیه داعش می‌جنگند.
مستند «کویرس، وطن کوچک من»، روایتی از انسان‌هایی است که گرفتار شرایط جنگی شدند. شاید به نظر برسد که جنگ پایان کار است و اتفاقات آن به گونه‌ای رقم خواهد خورد که مرگ و نابودی پایان کار است اما امید داشتن به آینده و تلاش برای به ثمر رساندن آن، موضوع این فیلم است. روایتی از زندگی و سرگذشت انسان‌هایی که طی سه سال و نیم محاصره کامل و همسایگی با مرگ، با ناامیدی مبارزه می‌کنند.
سعید صادقی، کارگردان این مستند می‌گوید: این مستند با نگاهی انسانی به قضایای حلب نگاه می‌کند نه نگاه سیاسی و معتقدم تا پیش از «کویرس، وطن کوچک من» هیچ گاه روایت نزدیک از دل اتفاقات حلب به زبان کاملا ساده و انسانی در مستندها دیده نشده است.بنابراین سعی کردیم روایتی کاملا انسانی از ماجرا ارائه دهیم. در این مستند مواجهه با داعش را از نزدیک می‌بینیم که مطمئنا برای مخاطب ایرانی و جهانی می‌تواند جذاب و دیدنی باشد.
این مستند در مرکز مستندسازی حقیقت تولید شده است و در جشنواره حقیقت یازدهم به صورت همزمان در هر دو بخش ملی و شهید آوینی حضور دارد.
انتهای پیام/
