نمایش نیکی هیلی؛ نماد اختلاف عمیق در دولت ترامپ
نیکی هیلی به عرصه‌ای وارد شد که نه جزو مأموریت‌هایش بود و نه وظیفه‌ای در قبال آن داشت. هیلی مأمور شد چون بانیان اصلی مسئله حاضر به بیان نشدند.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روز پنج‌شنبه 23 آذر 1396 رسانه‌های آمریکایی شاهد نمایشی مضحک از سوی نماینده ایالات متحده در سازمان ملل بودند، که حتی خبرنگاران آمریکایی را هم نتوانست قانع کند. این نمایش که با سناریوی متهم ساختن ایران به‌دلیل دخالت در یمن طراحی شده بود نه‌تنها آن‌گونه که هدف‌گذاری شده بود به‌بار ننشست بلکه در پس خود حکایت از اختلافاتی ریشه‌دار در دولت آمریکا داشت که می‌تواند سیاست خارجی ترامپ را با مشکلات جدی مواجه کند.
ادعای هیلی در حالی از سوی نماینده ایالات متحده در سازمان ملل مطرح شد که وی ایران را به پرتاب موشک، محکوم کرد. هیلی مدعی شد، موشکی که از سوی جنبش انصارالله یمن به فرودگاه ملک خالد ریاض اصابت کرد از سوی ایران در اختیار این جنبش قرار گرفته است.
تفاوت ماهوی ادعای هیلی و مأموریتش
ماهیت نماینده ایالات متحده و مأموریتش در خصوص بیان دیدگاه‌های یک دولت در سازمان ملل است. اما آنچه از سوی هیلی بیان شد از جمله اقداماتی نیست که در راستای مأموریت‌های وی باشد. اقدامی از این دست را جایگاه‌های حاکمیتی دیگری باید بیان کنند. پنتاگون و وزارت امور خارجه دو مرجع اولیه این مأموریت هستند اما چرا به‌راستی این دو نهاد حاکمیتی آمریکا از این اقدام سر، باز زدند.
وزیر دفاع و پنتاگون
وزارت دفاع مسئول مستقیم هرگونه امور مرتبط با جنگ است. وقتی قطعه‌ای از یک موشک از غرب آسیا به واشنگتن می‌رسد معنایش این است که وزارت دفاع قطعاً در انتقال این موشک نقش اساسی داشته و اگر خود وزارت دفاع این قطعه موشک را به واشنگتن نبرده باشد، در جریان انتقال قرار داشته است. اما چرا خود وزارت دفاع اقدامی را که هیلی انجام داد عملی نکرد؟
عدم اقدام پنتاگون در نمایش دادن بدنه موشک آمریکا ریشه در دیدگاه متفاوت و متعارض این نهاد حاکمیتی ایالات متحده با دولت و کاخ سفید دارد. در ایالات متحده هرگونه حمله و عملیات خارج از آمریکا به‌عهده پنتاگون است. اقدام خارجی بسیار هزینه‌بر و شامل یک فرآیند زمان‌بر است که معمولاً با مخالفت‌های فراوانی نیز همراه می‌شود، لذا همواره مقامات این نهاد دولتی آمریکا همواره از ورود به درگیری‌ها و جنگ‌ها فراری بوده‌اند و معمولاً جنگ‌ها به‌صورت دستوری از سوی دولت، کنگره و سنا به آنها تحمیل شده است. این اختلاف در دولت کنونی هم مشاهده شد. جیمز متیس، وزیر دفاع ایالات متحده یک روز پس از اقدام نیکی هیلی، اعلام کرد: "با وجود اطلاعات جدید درباره حمایت نظامی جمهوری اسلامی ایران از حوثی‌های یمن، نیازی به بالا بردن اقدامات امنیتی علیه ایران مشاهده نمی‌شود". این مسئله حکایت از این دارد که متیس به هیچ وجه نمی‌خواهد وارد بحران جدیدی در منطقه علیه ایران شود و اینکه متیس تلاش کرده است با این جملات اقدام هیلی را خنثی کرده، خود را از آن برهاند. پنتاگون قصد ورود به اقدامی را ندارد که ممکن است به هزینه‌کرد خودش تمام شود.
تیلرسون و وزارت امور خارجه
دومین نهادی که می‌توانست به‌جای نیکی هیلی، نمایش او را انجام دهد، وزارت امور خارجه بود. از آنجا که هرگونه اظهار نظر در خصوص اقدامات ایران و هرگونه اتهام‌زنی به آن، در راستای سیاست خارجه تعریف می‌شود، لذا اقدامی که هیلی انجام داد، از وظایف ذاتی وزارت امور خارجه محسوب می‌شود، اما چرا این وزارتخانه نیز همچون پنتاگون اقدام هیلی را پوشش نداد؟
دولت ترامپ به‌معنای واقعی ملغمه‌ای از تعارض مأموریت‌ها است. در دولت ترامپ با وجود آنکه تیلرسون، وزیر امور خارجه همواره تلاش کرده حضور پررنگی در منطقه غرب آسیا داشته باشد اما بدون آنکه حتی تقسیم کار مشخصی ایجاد شود، برخی مأموریت‌های ذاتی وزارتخانه متبوع تیلرسون به کسان دیگری واگذار شده است و از سوی آنها پیگیری می‌شود. مهمترین مسئله در این بخش، حضور جارد کوشنر، داماد ترامپ در منطقه است. به‌طور مشخص، اموری که تحت عنوان «روند صلح خاورمیانه» از سوی دولت آمریکا در فلسطین در حال پیگیری است توسط کوشنر مدیریت می‌شود و خود او نیز در این روند حضور مستقیم دارد.
این در حالی است که غیر از وزیر امور خارجه، جیسون گرینبلات، فرستاده آمریکا در منطقه غرب آسیا نیز در مسائل این منطقه به پررنگی حضور کوشنر نیست. این مسائل همگی به این منجر شده که اختلافات عمیقی بین کاخ سفید و وزارت امور خارجه وجود داشته باشد.
در دولت ترامپ در مقطعی، نظر متفاوت تیلرسون با ترامپ تا کناره‌گیری وزیر امور خارجه نیز پیش رفت. این اختلاف در ماندن یا نماندن آمریکا در برجام و دخالت یا عدم دخالت روسیه در انتخابات ریاست جمهوری 2016 آمریکا نیز خود را نشان داده بود و وزیر خارجه، نگاهی کاملاً متضاد با ترامپ اتخاذ کرده بود، لذا باید گفت اینکه چرا وزارت دفاع اقدامی را که نیکی هیلی انجام داد و در راستای مأموریت‌هایش بود پوشش نداد در این اختلاف ریشه دارد.
خوش‌خدمتی‌های هیلیِ هندی‌تبار، که در آمریکا زبانزد است این بار نیز به‌کمک ترامپ آمده و نمایشی متفاوت را بروز داده است، نمایشی که از سوی کسی اجرا شد که از علم سیاسی اطلاع چندانی ندارد و پیش از ورود به جهان سیاست کسب‌وکار خیاطی داشته است. شاید هم هیلی تلاش می‌کند تا خشمی را که در ترامپ به‌دلیل حمایت هیلی از زنانی که مفاسد جنسی وی را آشکار کرده بودند، علیه خودش به‌وجود آورده بود، فرو نشاند.
انتهای پیام/*
