افغانستان آزمایشگاه سلاحهای آمریکایی یا میدان نبرد با تروریسم؟
آمریکا تا ماه نوامبر نزدیک به هزار نیروی نظامی خود را به خاک افغانستان اعزام کرد که این تعداد تا پایان سال ۲۰۰۲ به بیش ۱۰ هزار نفر رسید.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، کشور افغانستان بار دیگر با موج دیگری از حوادث تروریستی در هفته‌های و ماه‌های اخیر مواجه شده که در پی آن‌ها صد‌ها نفر کشته و هزاران نفر نیز زخمی شده‌اند.
اگرچه در حال حاضر گوش‌های ما با واژه‌های انفجار، انهدام، انتحار و کشتار در قلب شهر‌های بسیاری از کشور‌های منطقه به‌ویژه افغانستان چنان عادت کرده که گویی شرایطی کنونی آن‌ها وضعیتی طبیعی است، اما از آنجایی که هیچ وضعیت اجتماعی و سیاسی ازلی و ابدی یا طبیعی نیست و هر پدیده اجتماعی تاریخی دارد، با نگاهی به گذشته می‌توان تا حدی به نقطه آغاز و بیشتر به عوامل دخیل در ایجاد شرایط کنونی افغانستان پی برد.
2001: جنگ علیه تروریسم
در 7 اکتبر 2011 کمتر از یک ماه پس از حمله‌های 11 سپتامبر به آمریکا، پس از اینکه گروه طالبان حاضر نشد «اسامه بن لادن» فرمانده گروه تروریستی القاعده را تحویل دهد، جرج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، به بهانه مبارزه با تروریسم فرمان آغاز عملیاتی موسم به «آزادی پایدار» علیه افغانستان صادر کرد؛ در آن زمان آمریکا، گروه القاعده را متهم اصلی حوادث 11 سپتامبر سال 2001 معرفی کرد.
در عرض چند هفته، نیرو‌های ائتلاف به فرماندهی آمریکا، حکومت گروه طالبان برخاک افغانستان را سرنگون کردند، طالبان از سال 1996 تا سال 2001کنترل قدرت مرکزی در افغانستان را به دست داشت.
آمریکا تا ماه نوامبر نزدیک به هزار نیروی نظامی خود را به خاک افغانستان اعزام کرد که این تعداد تا پایان سال 2002 به بیش 10 هزار نفر رسید.
تنها استدلال رسمی آن زمان مقامات آمریکایی برای افزایش نیرو‌های نظامی خود در افغانستان یک چیز بود، مبارز با گروه‌های تروریستی در خاک افغانستان و بازگشت آرامش و امنیت به این کشور.
2008-2003: قدرت‌گیری طالبان و افزایش نیرو‌های آمریکایی
آمریکا پس از به‌هم‌ریزی سازمان اجتماعی سیاسی افغانستان در سال 2003 در چارچوب شعار «مبارزه با تروریسم»، این‌بار اعلام کرد که مهمترین پایگاه تروریسم در منطقه است، بنابراین لوله‌های تانک و تفنگ را به سمت بغداد و صدام، دیکتاتور عراق، گرفتند.
در فاصله لشکرکشی دبلیو بوش به عراق، طالبان و دیگر گروه‌های مسلح درافغانستان بار دیگر نیرو‌های خود را در پایگاه‌هایشان در جنوب و شرق افغانستان سازمان دادند.
در سال 2008 فرماندهی نیرو‌های زمینی آمریکا در افغانستان خواستار طرح راهبردی برای مقابله مؤثر با گروه طالبان شد و جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت، دستور اعزام نیرو‌های نظامی بیشتری به افغانستان را صادر کرد و تا نیمه سال 2008 شمار نیرو‌های آمریکا در خاک افغانستان به 48500 نفر افزایش یافت.
2009: اوباما و باز هم افزایش نیرو
در سال 2009 اوباما در دوران تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا وعده داده بود تا دو جنگ عراق و افغانستان را پایان دهد، در همان ماه‌های نخستین ریاست‌جمهوری خود، شمار سربازان آمریکایی در افغانستان به 68 هزار نفر افزایش داد و در ماه سپتامبر این تعداد نیرو به ناگهان به 100 هزار نفر رسید.
استدلال دولت آمریکا برای افزایش روزافزون شمار نیرو‌های نظامی خود در خاک افغانستان باز طی همه این سال‌ها تنها یک توجیه تکراری و کسل‌کننده بود: نابودی سریعتر طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی و همچنین تقویت نهاد‌های اجتماعی و سیاسی افغانستان.
2014: پایان عملیات نظامی
در سپتامبر 2014 دولت افغانستان توافق امنیتی دوجانبه‌ای با آمریکا و سازمان ناتو امضا کرد؛ براساس این توافق شمار سربازان خارجی در افغانستان می‌بایست تا 12500 نفرکاهش یابد که 9800 هزار نفر از آن‌ها آمریکایی بود و حتی اوباما وعده داد تا سال 2017 این تعداد را به کمتر از 8 هزار نفر کاهش دهد.
از ابتدای سال 2015 نیرو‌های آمریکایی دو وظیفه عمده را برای خود قائل بودند: عملیات «ضدتروریستی» علیه گروه القاعده و همچنین آموزش نیرو‌های افغانستانی.
2015: آمریکا بیمارستان‌ها را بمباران می‌کند
در روز سوم اکتبر سال 2015، همزمان با درگیری شدیدی بین ارتش افغانستان و گروه‌های مسلح، جنگنده‌های آمریکایی در حمله‌ای بیمارستانی در استان قندوز در شمال افغانستان بمباران کردند که در پی آن 42 بیمار این بیمارستان کشته شدند. سازمان پزشکان بدون مرز این بیمارستان را اداره می‌کردند.
آوریل 2017: پرتاب مادر بمب‌ها
ارتش آمریکا در 13 آوریل 2017، بزرگترین بمب هسته‌ای که تاکنون در میدان‌های جنگ به کار رفته را در افغانستان آزمایش کرد؛ آمریکا مدعی شد که این بمب را این بمب را در تونل‌های زیرزمینی گروه داعش در شرق افغانستان منفجر کرده است.
فوریه-آگوست 2017: راهبرد جدید
در یکم فوریه 2017، دولت آمریکا در گزارشی مدعی شد، تلفات نیرو‌های افغانی در مبارزه با گروه‌های مسلح و تروریستی در مقایسه با سال پیش، 35 درصد افزایش یافته است.
چند روز پس از این گزارش، در روز 9 فوریه، ژنرال جان نیکولسون، فرمانده نیرو‌های آمریکایی و سازمان ناتو در افغانستان با حضور در کنگره هشدار داد که آمریکا در افغانستان به بن‌بست رسیده و باید هزاران نیروی نظامی جدید به این کشور اعزام کنیم؛ و سرانجام، دونالد ترامپ در یکم آگوست 2017 طی سخنانی در تشریح راهبرد جدید آمریکا در افغانستان اعلام کرد که این کشور نیرو‌های نظامی خود در افغانستان را افزایش می‌دهد؛ پس از سخنرانی ترامپ، جیمز متیس، وزیر دفاع گفت که آمریکا و چند کشور متحدش نیرو‌های خود در افغانستان را تقویت می‌کنند.
چند روز پس از اعلام راهبرد جدید آمریکا در افغانستان، مقامات کاخ سفید اعلام کردند که دولت ترامپ تصمیم گرفته 3900 نیروی نظامی دیگر به نیرو‌های خود اضافه کند.
بیش از 16 سال است که نیرو‌های نظامی آمریکا در افغانستان حضور دارند و همیشه هم «مبارزه با تروریسم» را مهمترین بهانه حضور خود در این کشور را اعلام کرده‌اند؛ صرف‌نظر از هدف اصلی آمریکا از افزایش و کاهش حضور نظامی خود در افغانستان و حتی انفجار بزرگترین بمب غیر هسته‌ای جهان در این کشور موسوم به «مادر بمب‌ها»، با بررسی کوتاه کارنامه آمریکا در 16 سال گذشته و وضعیت کنونی افغانستان، به‌سادگی دروغ مبارزه با تروریسم و نابودی گروهک‌های تروریستی در افغانستان آشکار می‌شود، چرا که امنیت و ثبات کشور افغانستان نسبت به 16 سال گذشته نه تنها افزایش نیافته بلکه حتی این کشور، به گواه خبرهای هرروزه انفجار و کشتار در افغانستان، به یکی از مهمترین پناه گا‌های گروهک تروریستی تبدیل شده است.
منبع:میزان
انتهای پیام/
