حراجِ اعتبار جشنواره موسیقی فجر برای سالنی دورافتاده / پشت‌پرده ماجرا چیست؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سالنی دور از شهر. نزدیک ورزشگاه آزادی و در حوالیِ دهکده المپیک. سالنی که متعلق به فدارسیون وزنه برداری است. روزگاری اینجا وزنه‌برداران، وزنه‌های سنگین و پولادی را بالای سر می‌بردند. اکنون اما در اینجا قرار است که نوازندگان و خوانندگان روی صحنه بروند.

سالنی که تا دیروز در آن وزنه می‌زدند، امروز می‌خواهد جای ساز و آواز شود.

سالن ایرانیان از چند ماه پیش در فضای موسیقی اعلام موجودیت و تلاش کرد پای خوانندگان موسیقی پاپ را به این سالن باز کند. هدف اصلیِ مسئولان این سالن هم روشن بود؛ آنها به خوبی فهمیده بودند که اگر سالن‌شان را به سالن کنسرت تبدیل کنند و اگر سالن‌شان در برگزاری کنسرت‌های موسیقی رونق بگیرد، بی شک پول خوبی به جیب خواهند زد. در واقع مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری دندان‌شان را برای پول درآوردن در عرصه موسیقی تیز کرده‌اند.

نخستین خواننده‌ای که به سالن ایرانیان رفت، فرزاد فرزین بود. فرزین اواخر تابستان امسال کنسرتی در سالن ایرانیان برگزار کرد که به نوعی افتتاح این سالن به حساب می‌آمد. فرزین اما هرگز کنسرت بعدیش را به این سالن نبرد و باز هم به سالن میلاد نمایشگاه بین المللی بازگشت.

روایت هست که سالن میلاد نمایشگاه بین المللی و مرکز همایش‌های برج میلاد، با وجود تمام ایرادها و کمبودهایشان؛ بسیار بهتر از سالن ایرانیان هستند. از علت‌های این برتری هم می‌شود به این چند مورد اشاره کرد:

این سالن‌ها از سالن ایرانیان در دسترس‌تر و مسیرشان امن‌تر است. کیفیت صدایی که مخاطبان در برج میلاد و نمایشگاه بین‌المللی می‌شنوند بسیار بهتر از صدایی است که در سالن ایرانیان به گوش مخاطبان می‌رسد. البته خودِ سالن‌های برج میلاد و نمایشگاه بین‌المللی هم از نظر صدایی ایرادهای بسیاری دارند، اما باز هم از ایرانیان فرسنگ‌های بسیاری جلوترند.

مسئولان سالن ایرانیان اما دست بردارِ موسیقی نیستند. آنها با مسئولان سی و سومین جشنواره موسیقی فجر وارد مذاکره شدند و بالاخره توانستند اجراهای پاپِ جشنواره را به این سالن بکشانند. روایت هست که سالن ایرانیان با تخفیفی ویژه در اختیار جشنواره قرار گرفته است؛ حتی روایت هست که این سالن ایرانیان به طور رایگان در اختیار جشنواره قرار گرفته است. البته در این باره هنوز اعلام رسمی از سوی مسئولان جشنواره انجام نشده است.

آنچه مُسلم است این که؛ مخاطبان بخش پاپ در سی و سومین جشنواره موسیقی فجر مجبور شدند برای دیدن کنسرت‌های محبوبشان به سالن ایرانیان بروند. سالنی که دور از شهر قرار دارد و رفت و آمد به آنجا دشوار است.

به گواهِ مخاطبانی که کنسرت‌های بخش پاپ در جشنواره موسیقی فجر را دیده‌اند، سالن ایرانیان کیفیت صدایی مطلوبی ندارد. یکی از تماشاگرانِ کنسرت سیروان خسروی می‌گوید: «من تا کنون چندین بار به کنسرت‌های سیروان رفته‌ام و همیشه بهترین اجرا را از این خواننده شنیده و دیده‌ام، اما اجرایی که در سالن ایرانیان داشت بیشتر سرم را درد آورد.»

یکی دیگر از مخاطبان موسیقی که کنسرت سینا شعبانزاده را در سی و سومین جشنواره موسیقی فجر دیده، می‌گوید: «سالن ایرانیان بسیار دور است. ما وقتی اینجا آمدیم انتظار داشتیم از نظر کیفیت سالن و کیفیتِ صدا با چیزی خارق‌العاده روبه رو شویم، اما هرگز چنین نشد.»

دختر نوجوانی که به همراه خواهرش به دیدنِ کنسرت سیروان خسروی رفته، می‌گوید: «ما خودروی شخصی نداشتیم. مسیر رفت را با اسنپ رفتیم. اما برای برگشتن 45 دقیقه در سرما لرزیدیم تا بالاخره توانستیم اسنپ بگیریم.»

صحبت‌های این دختر جوان نشان می‌دهد که اسنپ هم آنگونه که باید به جشنواره خدمت رسانی نکرده است. اسنپ از اسپانسرهای جشنواره به شمار می‌رود و برای مسافران جشنواره تخفیف 30 درصدی در نظر گرفته بود.

به هر روی و با توجه به آنچه در بالا ذکر شد، پرسش اصلی این است که چرا باید اجراهای بخش پاپ جشنواره موسیقی فجر به سالن ایرانیان منتقل شود. چرا مسئولان جشنواره موسیقی فجر، برند و اعتبار این جشنواره را در اختیار سالن ایرانیان قرار داده‌اند تا بلکه این سالن در عرصه موسیقی رونق بگیرد؟ چرا جشنواره‌ای که با بودجه بیت‌المال برگزار می‌شود، باید اجراهای بخش پاپ را به سالن ایرانیان بکشاند تا مخاطبان جشنواره موسیقی فجر مجبور شوند، این مسیر طولانی تا سالن ایرانیان را بروند و در عین حال صدای سردردآوری هم در سالن بشنوند.

آیا این کار به اعتبارِ جشنواره موسیقی فجر لطمه نمی‌زند؟ آیا جشنواره‌ای ملی باید اعتبارش را خرج کند تا سالنی دورافتاده از شهر، به اعتباری برسد؟

پشت پرده‌ی این کار چیست و چه کسانی از این ماجرا سود برده‌اند.

مسئولان معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مسئولان جشنواره موسیقی فجر باید در این باره پاسخ‌گو باشند و مسئله را برای افکار عمومی روشن کنند.

اگر کسی برندِ «فجر» را فروخته، باید مورد بازخواست قرار گیرد و اگر هم اهداف دیگری در کار بوده، باید برای همه روشن شود.

انتهای پیام/