برنامه بلندپروازانه وزارت راه و عقب‌ماندگی ۲۰ ساله حوزه ریلی

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم، به تازگی یزدانی معاون فنی و زیر بنایی راه‌آهن راه‌اندازی قطارهای سریع‌السیر در کشور را به‌عنوان اقدامی کاملاً اقتصادی ضروری دانسته و گفته است: این امر نه‌تنها موجب تسهیل توسعه اقتصادی و اجتماعی در مناطق شهری و نواحی پیرامونی آن می‌شود بلکه موجب صرفه‌جویی در مصرف سوخت، کاهش تصادفات و حفاظت از محیط‌زیست می‌شود. 6300 کیلومتر راه‌آهن سریع‌السیر در دست مطالعه است. با توجه به برنامه‌ریزی های صورت گرفته خطوط این طرح برای افق 2020 تا 2042 ترسیم‌شده که به امید خدا 20 خط سریع‌السیر طی 4 فاز تا پایان سال 2041 ساخته و مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت. 

این اظهارات در حالی صورت می پذیرد که مطابق قانون بودجه 97 بیش از 30 پروژه ریلی در دست ساخت وجود دارد و در این بین پروژه هایی با عمر اجرای  بیش از 15 سال کم نیست.

به عنوان مثال یکی از همین محور های سریع السیر با مزایای عنوان شده احداث راه آهن سریع السیر تهران ـ قم ـ اصفهان است که از سال 79 آغاز شده در حالی که همچنان بحث تامین مالی این پروژه بعد از گذشت 17 سال همچنان در حال بررسی مسئولان است.

نمونه دیگر احداث راه آهن اصفهان ـ شیراز است که پس از گذشت 16 سال از آغاز آن همچنان در دست ساخت قرار دارد. محور 200 کیلومتری میانه-تبریز که به عنوان یکی از مهمترین مسیر های کریدور ترانزیتی شمال ـ جنوب شناخته می شود از سال 79 آغاز شده و همچنان بعد از گذشت 17 سال به اتمام نرسیده است.

با بررسی محورهای در دست ساخت از این قبیل  پروژه ها بسیار دیده می شود. قابل توجه آنکه احداث این محور ها نیاز به دانش و فناوری پیچیده ای همانند قطارهای سریع السیر نداشته و با همان تکنولوژی وارداتی 100 سال گذشته قابل اتمام بوده است با این حال سوال اینجاست که چرا ساخت خط آهن 180 کیلومتری مانند مراغه ـ ارومیه باید 16 سال به طول بیانجامد؟

برنامه ریزیی جهت بهره­مندی از فناوریهای روز دنیا در احداث خطوط پر سرعت و استفاده از فواید بی شمار آن اقدامی پسندیده و در خور توجه است و امید آن می رود تا راه آهن جمهوری اسلامی ایران به این واسطه وارد فضای جدیدی شود. اما نکته قابل توجه این است که باید نسبتی میان وضع موجود و اهداف ترسیمی برای آینده شبکه ریلی برقرار باشد.

مهم‌ترین نشانه برای سنجش هدفگذاری‌ها و میزان قابل تحقق بودن آن ها ، عملکرد حال حاضر یک دستگاه است. مجموعه وزارت راه، شرکت راه آهن و شرکت ساخت لازم است همزمان با ارائه طرح پروژه‌های بلند پروازانه اینچنینی، باید اقدامات موثری برای خروج از وضعیت اسف بار فعلی در نظام تعریف پروژه های جدید، اولویت بندی تکمیل پروژه های در دست ساخت، شیوه های تامین مالی پروژه ها و سرعت اجرای پروژه ها نمایند تا کارآمدی در این شیوه از حمل و نقل به حد نصاب خود رسیده و بتواند رسیدن به اهداف چشم انداز، که 7 سال دیگر تا سررسید آن زمان باقی نمانده است را ممکن سازد و جذب 30 درصد از بار کشور و 18 مسافر را توسط حمل و نقل ریلی را محقق کند.

انتهای پیام/