مرثیه‌سرایی ام‌البنین(س) در سوگ حضرت عباس(ع)
حضرتام‌البنین که از فصاحت کلام نیز برخودار بود، اشعاری در سوگ حضرت عباس(ع) و فرزندانش سرود که در کتب تاریخی و ادعیه مثل مفاتیح الجنان ثبت شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا فاطمه بنت حِزام مشهور به اُمّ البَنین و از همسران عظیم‌الشأن امیر مؤمنان(ع) پس از شهادت حضرت زهرا(س) است. ایشان مادر حضرت عباس(ع) و مادر سه فرند دیگر نام‌های عبدالله، جعفر و عثمان است که هر چهار بزرگوار در کربلا و در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. افتخار مادریِ حضرت ابوالفضل العباس(ع) نام ایشان را تا قیامت نزد ائمه و شیعیان ماندگار کرد.
محبت ام‌البنین به امام حسین(ع) تا حدی بود که وقتی خبر شهادت فرزندانش را به ایشان رساندند، از حال امام حسین(ع) جویا می‌شدند و زمانی که خبر شهادت حضرت را شنید، فرمود: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.»(ریاحین الشریعه، ج3، ص293)
نقل است پس از ماجرای کربلا به قبرستان بقیع می‌رفت و در آنجا به نوحه‌سرایی می‌پرداخت به گونه‌ای که اهل مدینه از حالت وی محزون می‌شدند و ایشان را همراهی می‌کردند. حضرتام‌البنین که از فصاحت کلام نیز برخودار بود، اشعاری در سوگ حضرت عباس(ع) و فرزندانش سرود که در کتب تاریخی و ادعیه مثل مفاتیح الجنان ثبت شد که در ادامه می‌خوانید:
یَا مَنْ رَأَى الْعَبَّاسَ کَرَّ عَلَى جَمَاهِیرِ النَّقَدِ وَ وَرَاهُ مِنْ أَبْنَاءِ حَیْدَرَ کُلُّ لَیْثٍ ذِی لَبَدٍ
اى که عباس را دیدى حمله می‌کرد بر توده هاى فرومایه و از فرزندان حیدر هر شیر یال دارى دنبال او بود
أُنْبِئْتُ أَنَّ ابْنِی أُصِیبَ بِرَأْسِهِ مَقْطُوعَ یَدٍ وَیْلِی عَلَى شِبْلِی أَمَالَ بِرَأْسِهِ ضَرْبُ الْعَمَدِ
خبردار شده‌ام به سر فرزندم ضربت وارد شده درحالى که بریده دست بود واى بر من بر شیر بچه‌ام که ضربت عمود سرش را خمیده کرد
لَوْ کَانَ سَیْفُکَ فِی یَدِیْکَ لَمَا دَنَا مِنْهُ أَحَدٌ
اگر شمشیرت در دستت بود کسى نمى‌توانست به تو نزدیک شود
و نیز از اوست:
لا تَدْعُوِنِّی وَیْکِ أُمَّ الْبَنِینَ تُذَکِّرِینِی بِلِیُوثِ الْعَرِینِ
واى بر تو مرا دیگر مادر پسران مخوان که مرا به یاد شیران بیشه‌ام می‌اندازى
کَانَتْ بَنُونَ لِی أُدْعَى بِهِمْ وَ الْیَوْمَ أَصْبَحْتُ وَ لا مِنْ بَنِینَ
مرا پسرانى بود، که به آنان خوانده مى‌شوم اما امروز براى من پسرانى نیست
أَرْبَعَةٌ مِثْلُ نُسُورِ الرُّبَى قَدْ وَاصَلُوا الْمَوْتَ بِقَطْعِ الْوَتِینِ
چهار پسر مانند کرکسان بلندی‌ها که با بریده شدن رگ حیات یکى پس از دیگرى به مرگ پیوستند
تَنَازَعَ الْخِرْصَانُ أَشْلاءَهُمْ فَکُلُّهُمْ أَمْسَى صَرِیعاً طَعِینَ
نیزه‌ها بر پیکرهایشان ستیزه داشتند همه آنان با تن مجروح به خاک افتادند
یَا لَیْتَ شِعْرِی أَ کَمَا أَخْبَرُوا بِأَنَّ عَبَّاسا قَطِیعُ الْیَمِینِ
اى کاش می‌دانستم آنچنان است که خبر دادند این که دست عباسم بریده شده بود
منابع:
* پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حجت‌الاسلام انصاریان
* سایر منابع
انتهای‌پیام/
