کشتی؛ آینده‌ای مبهم و سرشار از بلاتکلیفی در «پسارسول»!/ تشکیل دوباره مجمع انتخاباتی یا کوتاه‌آمدن خادم؟
در روزهای پایانی سال معمولاً پرونده‌های مالی و کارنامه فنی فدراسیون‌ها بسته می‌شود، در انتظارِ آغازی جدید با پیگیری اهداف گذشته، اما کشتی این روزها بیش از هر زمان دیگری اسیر حاشیه است.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم طوفانی آمد و سیلی از استعفا در ورزش اول کشور به‌راه افتاد، حتی برگزاری مجمع فوق‌العاده هم نتوانست گرهی از گرهِ ریاست فدراسیون و بحران‌های پیشِرو باز کند، گره کورتر از قبل در آستانه سال 97، وضعیت کشتی را مبهم و سرشار از بلاتکلیفی نشان می‌دهد.
* استارت ماجرا از امیدهای جهان
همه چیز از استارت دوباره مسابقات کشتی امیدهای جهان آغاز شد. «باید ببازیِ» دردسرساز، که این‌بار صدایش به گوش اتحادیه جهانی و IOC رسید. خیلی‌ها خرده گرفتند که مربی کم‌تجربگی کرد و می‌توانست درست مثل دفعات قبل، این موضوع را مدیریت کند، اما پرونده‌ای در مراجع بین‌المللی تشکیل شد و چیزی که مسلم بود شکست عمدی، محرومیت‌هایی را برای کشتی ایران به‌همراه داشت.
گفته شد رسول خادم چندین بار عازم سوئیس شده تا از بلیت عضویت خود در هیئت رئیسه فدراسیون جهانی خرج کند و مانع از محرومیت و تعلیق کشتی شود.
حتی حرف از محرومیت مادام‌العمر کشتی‌گیر هم به‌میان آمد، چیزی که نشر آن، خیلی عجیب به‌نظر می‌رسید، به‌هرشکل حکم باید با میزان خطا مطابقت داشته باشد و محرومیت مادام‌العمر یا تعلیق کشتی ایران در اولین «باید ببازیِ» علنی، نمی‌توانست عادلانه باشد و همین‌طور هم شد، علیرضا کریمی نماینده وزن 86 کیلوی کشتی آزاد امیدهای ایران 6 ماه و حمیدرضا جمشیدی مربی‌ای که صدایش از گوشه تشک شنیده شد و فرمان باخت را صادر کرد، 2 سال از حضور در میدان‌های بین‌المللی محروم شدند.
* بیانیه‌های اعتراضی و استعفاهای سریالی
به‌نظر می‌رسید بعد از این جریمه ــ که البته جریمه سنگینی هم محسوب نمی‌شد چراکه به کریمی و مربی‌اش اجازه حضور در مسابقات داخلی داده شده بود و اولین مسابقه رسمی و معتبرِ پیشِرو نیز جهانی و بازی‌های آسیایی به‌شمار می‌رفت و تا آن وقت محرومیت کریمی به‌اتمام رسیده بود ــ کشتی مسیرش را ادامه دهد، اما این اتفاق نیفتاد. رئیس فدراسیون کشتی که بعد از نتایج بسیار ضعیف و دور از انتظار جهانی پاریس، حکم سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد را نیز از سوی شورای فنی دریافت کرده بود و بار دیگر ریاست فدراسیون را همراه با کار فنی به‌عهده داشت، بیانیه‌هایی در خصوص اتفاقاتی که در لهستان رخ داد صادر کرد.
او سعی کرد در بیانیه‌ها شرایط جدید و پیشِ‌روی کشتی و البته ورزش ایران را برای مسئولان ورزشی کشور شرح دهد. وقتی صدور این بیانیه‌ها واکنشی از سوی مسئولان امر نداشت، خادم از سمت خود استعفا کرد، به‌دنبالش استعفاهای سریالی هم شکل گرفت از اعضای شورای فنی کشتی آزاد و فرنگی گرفته تا نایب‌رئیس بانوان و همچنین مشاور عالی فدراسیون.
* یا همه چیز، یا هیچ!
با استعفای خادم، وضعیت بغرنج‌تر از قبل شد. پیش از استعفای او هم، شرایط پیشِِ‌روی کشتی به‌نظر چندان مساعد نمی‌آمد. بازگشت دوباره رسول به تشک، انتقادات بسیاری را به‌همراه داشت. خیلی‌ها که از قبل می‌گفتند او رئیسی است که صفر تا صدِ کار را خودش به‌عهده می‌گیرد، معتقد بودند پیش از این نیز کادر فنی انتخابی او، استقلال فکری و عملی نداشت و آن زمان هم که به‌ظاهر رسول خادم در جایگاه هیئت رئیسه اتحادیه جهانی می‌نشست، باز هم او نسخه فنی برای کشتی‌گیر می‌پیچید، با این حال هیچ‌کس منکر ارزش‌های فنی خادم در قامت مربیگری نبود و نیست. او قهرمان المپیک است و در دوره قهرمانی‌اش، کشتی‌گیری فوق‌العاده بود و ارائه‌گر کشتی ایرانی به‌زیبایی هرچه تمام‌تر. او در جایگاه کوچینگ هم فوق‌العاده بود اما بحث بر سر وضعیتی بود که از آن به‌عنوان «قحط‌الرجال» یاد می‌شد.
در فوق‌العاده بودن خادم در امور فنی و مدیریتی و پول و سرمایه‌ای که به کشتی می‌آورد شکی نبود، اما همه اذعان داشتند که به‌دلیل حجم کار فنی و مدیریت فدراسیون، رسول یا باید تمام وقتش را صرف مربیگری می‌کرد تا محصول کارش را در المپیک 2020 ببیند یا اینکه فدراسیون را مدیریت کند و کار سرمربیگری را به دیگر مردانِ اهل فن که البته تعدادشان هم کم نیست، بسپارد، اما رسول هر دو را می‌خواست. فدراسیونِ او این‌طور تعریف می‌شود که یا همه چیز یا هیچ!
فدراسیون رسول خادم در این مدت با مشکلات مالی عدیده‌ای هم دست به گریبان بود. بودجه‌ای که از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک می‌آمد، همان ارقام همیشگی و متداول بود که همیشه و برای همه رشته‌ها می‌آمد و هرگز هم کفافِ هزینه‌های سنگین مدیریتی و اعزام‌ها را نمی‌داد، اما رسول خادم منابع مالی و اسپانسرهایی را جذب کشتی کرده بود تا بتواند برنامه‌هایش را اجرا کند.
لیگی که او برگزار می‌کرد لیگی بود که خیلی‌ها منتقدش بودند. او شیوه سابق برگزاری لیگ را نمی‌پسندید و به همین دلیل تغییرات عمده‌ای را در آن ایجاد کرد. انتخابی تیم‌های ملی، فرایندی را به خود گرفت که پایبندی به آن بحث اصلی بود. فدراسیونِ او، کشتی را به‌سبک دیگری اداره کرد و تغییرات زیادی در امور مختلف ایجاد شد، تغییراتی که اگر رسول بازنگردد ادامه آن یا بازگشت به شرایط گذشته، هر کدام زمان زیادی را به خود اختصاص خواهد داد.
* پازلِ گیج‌کننده و بدون نقشه کشتی
فدراسیونِ کشتی امروز، مانند پازلِ دشواری است که طرحش در سرِ طراح و خالق آن است اما نقشه‌ای از آن وجود ندارد که نفرِ بعدی همان مسیر را ادامه دهد، یا شاید به‌تعبیری بسیاری از آنهایی که گزینه‌های بعدی ریاست فدراسیون به‌شمار می‌روند اساساً علاقه‌ای به اتمامِ این پازلِ سخت ندارند و ترجیح می‌دهند با طرح و نقشه خود کار را پیش ببرند، به همین دلیل پرونده‌ای باز می‌ماند و شاید کشتی‌ای که اگر رسول برنگردد در میانه راه، دوباره با طوفان مواجه خواهد شد.
کشتی چه با رسول و چه پس از رسول وضعیت مساعدی ندارد، کسی هم نمی‌تواند این را کتمان کند. بعد از نهمی کشتی آزاد و با سرمایه‌گذاری عظیم و البته اصولی آمریکایی‌ها در کشتی و داشتن حریفی سنتی و همیشه قدرتمند چون روسیه؛ وقتی نیم‌نگاهی به داشته‌های خود در اوزان دهگانه و با وضعیت و قوانین جدید می‌اندازیم، کار به‌نظر خیلی سخت می‌آید، چه رسول بیاید و چه نیاید در برخی اوزان در این سال‌ها چیزی نکاشته‌ایم که بخواهیم برداشت کنیم. بضاعت فعلی کشتی، دورنمای خوبی را در جهانی پیشِرو و المپیک 2020 نشان نمی‌دهد.
* مجمعی که این کلاف را سردرگم‌تر کرد
حالا مشکلاتِ فنی و بضاعت اندکِ کشتی در سال‌های پیشِرو را کنار بگذاریم، با استعفایی مواجه هستیم که هر روز کلافش سردرگم‌تر از قبل می‌شود. رسول خادم بعد از استعفا دیگر حاضر به نشست و جلسه با مسئولان وزارت ورزش نشد و داورزنی معاون وزیر هم تأکید کرد که یا تلفن همراهش خاموش و خارج از دسترس است و یا پاسخی به تماس‌ها و پیام‌ها نمی‌دهد. در این شرایط اعضای مجمع فدراسیون کشتی که بیشتر آنها را رؤسای هیات‌های استانی تشکیل می‌دهند، خواستار تشکیل مجمع فوق‌العاده کشتی شدند. رسول خادم به‌احترام استان‌ها به مجمع آمد اما بیانیه جدیدش را در اختیار اعضا قرار داد و مجمع را ترک کرد.
حالا کشتی مانده و وزارت ورزشی که همچنان تأکید می‌کند مخالف استعفای رسول است اما تاکنون هیچ‌اقدام عملی در خصوص بازگشت او و حل مشکلات انجام نشده است، کشتی مانده و فدراسیونی که می‌گوید امیدوار به بازگشت خادم است.
در عین حال منطق می‌گوید اگر قرار به بازگشت بود رئیس فدراسیون مشکلات را در راهروهای وزارتخانه حل می‌کند و کار به صدور بیانیه و بعد هم استعفا نمی‌کشید، ضمن اینکه با شناختی که از خادم داریم بعید است او از مواضعش کوتاه بیاید.
بعد از تأکید دوباره خادم بر نماندنش، بنی‌تمیم نایب‌رئیس فدراسیون سرپرستی موقت فدراسیون را به‌عهده گرفت. به‌نظر می‌رسد او کنار اینکه کشتی را در غیاب رئیس مستعفی اداره می‌کند، رابط بین وزارت ورزش و خادم نیز خواهد بود برای بازگشت خادم، شاید هم او در این مدت زمینه برگزاری مجمع انتخاباتی را فراهم کند، چراکه با انتخاب رئیس از سوی وزارت ورزش، کشتی اسیر حاشیه‌ای بزرگ خواهد شد اتحادیه جهانی کشتی ایران را تعلیق خواهد کرد چراکه این امر دخالت در ورزش به‌شمار می‌رود و نیاز است که در صورت عدم بازگشت رسول، مجمع فدراسیون رئیس جدید را انتخاب کند.
* ابهام، ابهام و ابهام، هیچ‌چیز مشخص نیست
کشتی این روزها پسارسول را تجربه می‌کند، همه چیز بلاتکلیف است. خادم علاوه بر ریاست فدراسیون، سرمربیگری تیم ملی را نیز به‌عهده داشت، حالا گفته شده که مسئولیت فنی تیم به مربی ارشد یا همان سرمربی سال گذشته، محمد طلایی سپرده شود. کشتی‌گیران سال جدید را در خانه خود تحویل می‌کنند و شاید استارت اردوها از ششم فروردین زده شود.
پیش از این تصمیمی قطعی در مورد زمان برگزاری مسابقات انتخابی گرفته نشده بود، با توجه به ضربه‌ای که کشتی از برگزاری دیرهنگام انتخابی سال گذشته خورد، قرار بود این‌بار مسابقات در دو مرحله و خیلی زودتر از سال گذشته برگزار شود که حالا با وضعیتِ مبهم فدراسیون معلوم نیست در این خصوص نیز چه تصمیمی گرفته خواهد شد و مسابقات به‌چه‌شکلی برگزار می‌شود.
چیزی که مسلم است اگر رسول خادم برگردد، کارش را به‌شکل سابق ادامه خواهد داد، اما اگر او بازنگردد به‌هرشکل بعد از مدتی رئیس جدیدی مسئولیت را به‌عهده خواهد گرفت و کار کشتی نمی‌خوابد، اما مهم این است که با چه کیفیتی قرار است کار دنبال شود؟ تکلیف کشتی‌گیران چه می‌شود؟
باز هم عده‌ای می‌آیند و عده‌ای دیگر می‌روند و این وسط عمر قهرمانی کشتی‌گیران است که دستخوش بی‌برنامگی و بلاتکلیفی شده و اثراتش را در مسابقات بین‌المللی خواهند دید. هر کسی که ریاست فدراسیون را قبول کند، این کشتی‌گیر است که از میان شعله‌های این حواشی و وضعیت مبهم، باید روی تشک برود و کار خودش را انجام بدهد، اما با کدام آرامش و کدام خیالِ آسوده و بی‌دغدغه؟
تغییر جدید یعنی اینکه یک‌سری افراد با فکرهای جدید وارد کشتی شده و میزهای مدیریتی را خواهند گرفت و این تفکر جدید باز هم شاید مسیری عجیب را پیشِ‌روی آنها قرار دهد.
به‌هرشکل انتظار می‌رود وزارت ورزش دلسوزانه‌تر وضعیت ورزش اول کشور را پیگیری کند و هرچه زودتر تکلیف ریاست فدراسیون مشخص شود. اگر قرار به بازگشت خادم نیست و وزارتخانه نیز تمایلی به این کار ندارد، بهتر است زمان را در بلاتکلیفی از دست ندهیم و هرچه زودتر وضعیت مشخص شود.
اگر هم رسول خادم قصد بازگشت دارد، خوب است که این اتفاق سریع‌تر رخ دهد تا کشتی بیش از این لطمه نخورد. آسیبِ همین روزهایی را که کشتی‌گیران با استرس سپری کردند حتماً در جهانی آینده خواهیم خورد، امید که حواشی المپیک‌مان را خراب نکند.
انتهای پیام/*
