"راهپیمایی بازگشت" ضربه مهلکی به روند عادی‌سازی رژیم صهیونیستی بود
بیشترین ترس رژیم اسرائیل از این است که راهپیمایی بازگشت در نوار غزه باعث اصلاح مسیر ملی فلسطین و کاهش شدت تناقض‌ها و تنش‌های داخلی شود.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پایگاه خبری العربی الجدید در مقاله‌ای به‌قلم "عادل شدید" نویسنده و تحلیلگر بارز عرب به برگزاری راهپیمایی بزرگ "بازگشت" فلسطینی‌ها و نحوه برخورد رژیم صهیونیستی با آن پرداخت و نوشت: ناظران معتقدند که رژیم اسرائیل به ترس و نگرانی از "راهپیمایی بازگشت و شکستن محاصره" نوار غزه ــ حتی هفته‌ها قبل از آغاز آن ــ زیاد پرداخته است و علت آن هم به‌خاطر درک نکردن معنای این راهپیمایی تاکتیکی و تبعات راهبردی آن از دیدگاه این رژیم بازمی‌گردد.
رژیم اسرائیل از هفته‌ها پیش برنامه تبلیغاتی وسیعی را با شرکت همه دستگاههای امنیتی و سیاسی و رسانه‌ای خود به‌راه انداخت و درباره شرکت در راهپیمایی هشدار داد و گفت که در صورت برگزاری راهپیمایی و رسیدن آن به مرز نوار غزه با سرزمین‌های اشغالی سال 1948 میلادی، اقدامات سختی انجام خواهد داد. این اقدامات عملاً انجام شد و تانک‌ها و جنگنده‌های رژیم اسرائیل و هزاران نظامی و تک‌تیرانداز صهیونیست با دهها هزار فلسطینی بی‌پناه که در پنج منطقه مرزی نوار غزه تجمع کرده بودند، برخورد کردند. این برخورد به شهادت 16 فلسطینی و زخمی شدن حدود 1500 نفر منجر شد.
این امر عمق بحرانی را که راهپیمایی بازگشت برای رژیم اسرائیل ایجاد کرده است، برملا می‌کند؛ به‌ویژه که همه تلاش این رژیم برای جلوگیری از برگزاری راهپیمایی یا کاستن از شرکت فلسطینی‌ها در آن با شکست سنگینی مواجه شد. این شکست سنگین با وجود آن صورت گرفت که رژیم اسرائیل از استفاده از هیچ اهرمی برای تهدید و مرعوب کردن غزه و جنبش حماس دریغ نکرد. در همین راستا، یواف گالانت وزیر مسکن رژیم اسرائیل تهدید کرد که یحیی السنوار رهبر جنبش حماس در نوار غزه را ترور خواهد کرد.
پاسخ سنوار به این تهدید هم روشن بود؛ وی به‌همراه خانواده‌اش پیشاپیش راهپیمایی بازگشت حرکت می‌کرد. این رژیم همچنین شرکت‌های حمل‌ونقل را تهدید کرد که اگر مردم غزه را برای شرکت در راهپیمایی روز بازگشت جابه‌جا کنند؛ آنها را مجازات و مجوزهای آنها را لغو خواهد کرد. مسئولان اسرائیلی در راستای سلسله‌تهدیدهای خود به جنگ الکترونیک نیز روی آوردند و واحد سایبریِ امنیتی این رژیم به حساب هزاران فلسطینی در فیس‌بوک و توییتر حمله کرد و اطلاعیه‌ها و مطالبی جعلی درخصوص تغییر محل‌های برگزاری راهپیمایی بازگشت منتشر کرد تا شرکت کنندگان در راهپیمایی را دچار مشکل کند. اقدامات و تهدیدهای رژیم صهیونیستی به همین جا ختم نشد و این رژیم صدها هزار پیامک نیز به تلفن همراه اهالی غزه فرستاده آنها را تهدید کرد که در صورت شرکت در راهپیمایی بازگشت، با مرگ روبه‌رو خواهند شد.
بیشترین ترس رژیم اسرائیل از این است که راهپیمایی بازگشت در نوار غزه باعث اصلاح مسیر ملی فلسطین و کاهش شدت تناقض‌ها و تنش‌های داخلی شود.
وزارت خارجه رژیم اسرائیل ــ با ادعای اینکه راهپیمایی بازگشت به جنگی بزرگ منجر خواهد شد و حماس درصدد استفاده از این راهپیمایی برای وارد کردن هسته‌های مسلح خود برای کشتن و ربودن اسرائیلی‌ها است ــ برنامه‌ای تبلیغاتی را از طریق سفارتخانه‌های خود در جهان برای ضربه زدن به وجهه راهپیمایی بازگشت و تحریف آن با هدف تضعیف همبستگی جهانی با این راهپیمایی و ایجاد چتر حمایت بین المللی برای سرکوبگری خود به‌راه انداخت.
آنچه باعث تشدید و تعمیق نگرانی رژیم اسرائیل و ترس این رژیم از راهپیمایی بازگشت شد، همزمانی آن با چهل و دومین سالروز حوادث یوم الارض در سال 1976 میلادی در مناطق المثلث و الجلیل در اراضی اشغالی سال 1948 میلادی بود. نیروهای رژیم اسرائیل در آن زمان به‌سمت تظاهرکنندگان فلسطینی آتش گشودند. این فلسطینی‌ها به‌خاطر مصادره اراضی روستاهای خود تظاهرات اعتراض‌آمیز برگزار کرده بودند که به شهادت شش نفر از آنها و زخمی شدن 10 نفر دیگر در آن زمان منجر شد.
باید به این نکته توجه داشت که رژیم اسرائیل نمی‌خواهد که تظاهرات و راهپیمایی‌ها همزمان با هم در مناطق مختلف جغرافیایی برگزار شود زیرا سیاست این رژیم بر مبنای تقسیم ملت فلسطین و جداسازی آنها از یکدیگر و ایجاد تغییراتی در راستای جلوگیری از شکل‌گیری یک رویکرد ملی فراگیر نزد همه فلسطینی‌ها در همه مناطق سکونت آنها است، اما آنچه روی داد، به‌خلاف این سیاست و خواست رژیم اسرائیل بود زیرا همزمان با آغاز راهپیمایی بزرگ بازگشت و شکستن محاصره، مناطق مختلف سرزمین تاریخی فلسطین شاهد برگزاری تظاهرات و راهپیمایی‌ها بود؛ از صحرای نقب گرفته تا المثلث و الجلیل و کرانه باختری. راهپیمایی بازگشت در لبنان نیز برگزار شد تا این روند، یک جهش ویژه و جدید را در مبارزه ملی فلسطین و نبرد نسل‌های فلسطینیان پایه‌ریزی کند. این امر بیانگر عمق وابستگی این نسل‌ها به سرزمین آبا و اجدادی و میهن خویش است؛ حتی اگر در سرزمین فلسطین متولد نشده باشند و آنجا را از نزدیک ندیده باشند.
بیشترین نگرانی رژیم اسرائیل این است که راهپیمایی بازگشت به اصلاح مسیر ملی فلسطین و کاهش تضادها و تنش‌های داخلی بین جنبش‌های فتح و حماس و تمرکز منسجم برای مقابله با این رژیم و تبدیل ایده حق بازگشت به یک فرهنگ و بینش گروهی بین فلسطینی‌ها ــ بعد از گذشت هفت دهه از "روز نکبت" (سالروز اشغال فلسطین توسط غاصبان صهیونیست)، آوارگی و پناهندگی ــ منجر شود؛ به‌ویژه که اکثر شرکت کنندگان در راهپیمایی بازگشت نوه‌های نسل اول "روز نکبت" هستند و هم‌اکنون آمریکا و رژیم اسرائیل نیز در تلاش برای تحمیل طرح موسوم به "معامله بزرگ" دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا است. محتوای این طرح، از بین بردن مسئله پناهندگان فلسطینی با اسکان دائمی آنها در کشورهایی است که هم‌اکنون در آنجا به‌سر می‌برند یا انتقال برخی از آنها به منطقه نوار غزه بعد از الحاق بخشی از صحرای سینای مصر به این منطقه است. حال در سایه این شرایط، شهروندان فلسطین در قالب راهپیمایی بزرگ بازگشت رهسپار اراضی اشغال‌شده در سال 1948 میلادی شدند تا این پیام را به صهیونیست‌ها بدهند: حتی اگر مشروعیت آمریکا و برخی اعراب را به‌دست آورید؛ باید بدانید که این سرزمین ما است و نه سرزمین شما. ما صاحبان مسئله عادلانه فلسطین هستیم و شما هیچ مشروعیتی در میهن ما ندارید و ما به میهن خود بازخواهیم گشت؛ حال هرچقدر که می‌خواهد این امر طول بکشد و هراندازه که می‌خواهد شرایط دشوار شود و هراندازه که بخواهد در این راه جانفشانی کنیم.
راهپیمایی بازگشت ضربه‌ای قوی به طرح عادی‌سازی و نزدیکی روابط رژیم اسرائیل با برخی کشورهای عربی بود.
درحالی که "گادی ایزنکوت" رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم اسرائیل به نیروهایش دستور داد که به شرکت کنندگان در راهپیمایی بازگشت تیراندازی کنند؛ فاش شد که دیداری بین محمد بن سلمان ولیعهد سعودی با مئیر بن شبات رئیس شورای امنیت رژیم اسرائیل برگزار شده است. این دیدار صرف‌نظر از اینکه کجا برگزار شده است، بیانگر سطح پیشرفت روابط بین عربستان و رژیم اسرائیل است و این رژیم نگران است که در پی موفقیت راهپیمایی بازگشت و سرآغاز بازسازی جنبش ملی فلسطینیان، تداوم تلاش‌ها برای عادی‌سازی روابط بین تل‌آویو و ریاض با مانع مواجه شود، از این رو، رژیم اسرائیل با همه ابزارها تلاش کرد که مسئله فلسطین دوباره به کانون توجه بین المللی بازنگردد زیرا این امر پیامدها و آثار منفی بر منافع سیاسی، امنیتی و اقتصادی این رژیم به‌جای می‌گذارد.
کشتار رژیم اسرائیل علیه شرکت کنندگان در راهپیمایی بازگشت، نگرانی و ترس گسترده این رژیم از هرگونه تظاهرات و مبارزه مسالمت‌آمیز و مردمی فلسطینی‌ها را برملا کرد زیرا این وضعیت، سیاست کابینه راستگرای رژیم اسرائیل علیه فلسطینی‌ها را به شکست خواهند کشاند.
این درحالی است که رژیم اسرائیل نگران است که همبستگی بین المللی با ملت فلسطین در صورت افزایش مقاومت مردمی مسالمت‌آمیز آنها، افزایش یافته و روند تحریم این رژیم در سطح جهان رو به افزایش گذارد.
با وجود به شهادت رسیدن 18 شهروند فلسطینی و زخمی شدن بیش از 1500 نفر دیگر در راهپیمایی بازگشت در جمعه گذشته و زخمی نشدن هیچ‌یک از صهیونیست‌ها، اما رژیم اسرائیل در نگرانی و دلهره شدیدی به‌سر می‌برد و رادیوهای این رژیم یک‌سره پیام پخش می‌کردند؛ به‌گونه‌ای که جنگی سخت در جریان است. همین امر باعث شد تا بسیاری از صهیونیست‌ها، شهرک‌های اطراف نوار غزه را ترک کرده و برای گذراندن تعطیلات عید فصح از مرز غزه دور شوند. راهپیمایی بازگشت همچنین هزاران نظامی صهیونیست را مجبور کرد که در روز عید، در یگان‌های نظامی خود در اطراف نوار غزه بمانند و همین امر باعث شد تا مسئله فلسطین بار دیگر در محافل صهیونیست‌ها مورد بحث قرار گیرد، این درحالی است که فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی بلندپایه رژیم اسرائیل نیز نگرانی و ترس واقعی خود را ابزار می‌دارند که ممکن است راهپیمایی بازگشت، سرآغاز مرحله دیگری برای بازگشت مبارزه ملی فلسطین باشد.
با وجود انواع تهدیدهای رژیم اسرائیل، مشارکت دهها هزار نفری فلسطینی‌ها در راهپیمایی بازگشت بیانگر شکست سیاست این رژیم است. این مشارکت همچنین بیانگر آن است که مرحله نبود "کارگروهی منظم" در سال‌های گذشته به پایان خود نزدیک می‌شود و مرحله جدیدی از مبارزه ملی آغاز می‌شود که اشغالگران را وادار می‌کند تا هزینه اشغالگری و شهرک‌سازی خود را بپردازند. این وضعیت همچنین اشغالگران را وارد چرخه فرسایش نظامی و اقتصادی می‌کند.
در همین حال، این وضعیت نقشه‌های اشغالگران برای تشدید تنش نظامی در جبهه‌های مختلف به‌ویژه جبهه شمال فلسطین اشغالی را با چالش روبه‌رو خواهد کرد؛ به‌ویژه که راهپیمایی بازگشت میزان سراسیمگی و سردرگمی دستگاه نظامی و امنیتی رژیم اسرائیل را برملا ساخت و نشان داد که این دستگاه قادر نیست با چند جبهه به‌طور همزمان مقابله کند.
انتهای پیام/*
