پاک‌کن‌ها همیشه پاک نمی‌کنند
هفته گذشته در حالی ارمغان بهداروند با وجود قول تسویه حساب بدهی‌های جشنواره تئاتر فجر استعفا داد که به نظر می‌رسد مسائل مالی این جشنواره چندان هم در اختیارات او نبوده است.
باشگاه خبرنگاران پویا - احسان زیورعالم
سال 97 برای جامعه تئاتری با اما و اگرهای بسیار آغاز شد. از جایی که یک حرکت عمومی برای حفظ یک مدیر منجر به تغییر او شد. در شرایطی که 3000 هنرمند تئاتری - رقمی بالاتر از اعضای خانه تئاتر - از وزیر فرهنگ خواستند تا اقبال جامعه تئاتری نسبت به یک مدیر را ملاک انتخاب قرار دهد؛ اما وزیر بدون پاسخ به خواسته تئاتری‌ها، اقدام به تغییر در بدنه مدیریتی تئاتر کرد و نتیجه کار معرفی شهرام کرمی بود. اگرچه این نقد بر وزیر و معاون هنری او بابت عدم‌پاسخگویی به یک مطالبه عمومی وجود داشت؛ اما به نظر می‌رسید انتخاب شهرام کرمی، انتخابی برآمده از همان حرکت جمعی بود. شنیده‌ها و یافته‌ها حاکی از آن بود شهرام کرمی انتخاب نخست مجموعه وزارتخانه نبوده است. برای بسیاری از تئاتری‌ها اما کرمی نماد مدیری شنوا و کوشا بود. کسی که در میان جامعه تئاتری محبوب است و به هر بهانه‌ای از او بابت حمایت‌هایش تقدیر می‌کنند.
در گام بعدی نیاز به پاکسازی شخصیت‌های نزدیک به مدیر قبلی بود، امری که چندان در برنامه شهرام کرمی نبود. طبقه گفته‌های بهداروند، کرمی از او خواسته بود کماکان در انجمن هنرهای نمایشی باقی بماند و امور مالی انجمن را پیگیری کند؛ اما به دلایلی که بهداروند از بیانش ممانعت کرده است، استعفا می‌دهد. این در حالی بود که مدیر انجمن هنرهای نمایشی قول مساعد پرداخت بدهی‌های فجر 36 را می‌دهد. امری که طبق گفته‌ها تا حدودی عملی شده است و گویا گروه‌های نمایشی دیگر طلبی از اداره کل هنرهای نمایشی و دبیرخانه جشنواره فجر ندارند.
اما این گفتار کمی دچار حذف و تحریف است. در داستان روایت شده به نظر می‌رسد مسائل مالی جشنواره تئاتر فجر بر عهده انجمن هنرهای نمایشی و شخص ارمغان بهداروند است. این نگرش ناشی از تجربه همیشگی جامعه تئاتری در قبال جشنواره فجر است. یک سیکل ثابت که در آن دولت با تزریق بودجه به انجمن هنرهای نمایشی، مطالبات مالی هنرمندان را پرداخت می‌کند. قصه در دوره 36 متفاوت است و کلید حل معما در دفتر مدیر موسسه توسعه هنرهای معاصر است.
با تغییرات در بدنه دولت و توأمان وزارت فرهنگ، کمی از ساختارهای مالی وزارت دچار تغییر می‌شود. با آمدن حسینی و نشستن بر کرسی معاونت هنری مسیر پرداخت‌ها دچار تحول می‌شود، تحولی که همانند بسیاری از فعالیت‌های حسینی در خیابان شهریار بدون اطلاع‌رسانی دنبال شده است. پیش از برگزاری جشنواره تئاتر فجر مسیر پرداخت مطالبات از انجمن هنرهای نمایشی به عهده موسسه توسعه هنرهای معاصر سپرده می‌شود، موسسه‌ای که درباره مسائل مالیش دستخوش عدم‌شفافیت است و وزیر فرهنگ، در روز جهانی تئاتر 97 از تلاشش برای شفاف کردن فعالیت‌های این موسسه سخن گفته بود. به عبارت دیگر، وزیر نیز همانند جامعه درگیر با این موسسه از بر فقدان شفافیت آن تأکید می‌کند.
مهدی افضلی، مدیرعامل موسسه توسعه هنرهای معاصر در 28 آذر 91 در گفتگو با خبرنگار فارس از مسائلی سخن می‌گوید که احتمالاً بخشی از عدم‌شفافیت مطرح شده است. همه چیز را می‌توان در این عبارت جستجو کرد «بودجه که به موسسه می‌رسد را در بانک نگه‌داری می‌کنیم و سود بانکی آن را صرف هنر می‌کنیم.» این روشی است که به احتمال قوی کماکان در ساختار این موسسه حاکم است. روشی که منجر می‌شود مطالبات هنرمندان به سبب نیاز به معلق بودن سرمایه در بانک به تعویق می‌افتد. امری که به احتمال قوی در دوره 36 جشنواره فجر نیز رخ داده است و با وجود مشکلات ناشی از تغییر تقویمی سال شمسی، مستلزم حفظ پول در بانک بوده است.
در چنین شرایط مرد بد بدقولی ارمغان بهداروند می‌شود. او مجبور به استعفا می‌شود و این استعفا به واسطه ساختار حاکم کنونی نه از جانب مدیرکل هنرهای نمایشی - خواهان ماندن بهداروند -؛ بلکه از جانب معاونت هنری رخ داده است. وضعیت زمانی جذاب می‌شود که شنیده‌ها از حضور یکی از مشاوران حسینی در دفتر انجمن هنرهای نمایشی حکایت می‌کند. فردی مدنظر برای این سمت مهره شهرام کرمی نیست. او از فعالان حوزه تئاتر دینی در قامت تهیه‌کننده است و چندان نسبتی با بدنه اصلی جامعه تئاتر ندارد.
حال باید آقای حسینی نسبت به این رویداد سخن بگوید. امری که گویا او چندان علاقه‌ای بدان ندارد. همان‌طور که او در گفته‌هایی از عدم علاقه‌اش به پاسخ‌دهی به رسانه‌‌ها گفته است. باید دید تحولات اداره کل هنرهای نمایشی به کدامین سو ختم خواهد شد.
انتهای پیام/
