به وقت شام؛ بازتاب اولین فیلم درام داعش در سوریه

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، پروفسور تونی هال استاد دانشگاه لت بریج کانادا درباره فیلم حاتمی کیا یادداشتی نوشت که در ادامه می‌خوانید:

به وقت شام فیلم جدید و پرهیاهویی که جنگ مقابل آنچه موسوم به"دولت اسلامی" است را نشان می دهد، شایسته مخاطب جهانی است.

کارگردان به وقت شام، ابراهیم حاتمی کیا، دوربینش را به سوی رویارویی جنجالی شخصیت ها، باورها و نیروهای نظامی نشانه می گیرد.

قربانیان خشونت در سوریه، همه ابعاد اخلاقی را در یک منطقه جنگی به تصویر می کشند؛ جایی که در آن دائما قوه خیال و نمایش با واقعیت های سخت و خونین در هم می آمیزند.

باتوجه به این که فیلم به وقت شام در یک موسسه فیلمسازی پرکار در ایران (کشوری که سینمای بومی خود را به طور جدی پیگیری می کند) تولید شده است، جای تعجب ندارد که دو تن از جذاب ترین شخصیت های فیلم، یک پدر و پسر ایرانی باشند. هردوی آن ها خلبانان خبره و افسران درجه دار در میان نیروهای نظامی ایران به شمار می آیند.

بابک حمیدیان با حسی از شجاعت و آرامش در نقش علی، پسری که در نیمه راه بازگشت به خانه، پشیمان شده و به صحنه نبرد بازمی گردد، به ایفای نقش می پردازد.

در ایران، همسر علی در آستانه به دنیا آوردن فرزند خویش است اما، اتفاق دیگری رقم میخورد. شرایط و اوضاع، علی را در برابر وظیفه اش به عنوان خلبان، سرباز و یک وطن دوست ایرانی توانا، تحت فشار قرار می دهد تا از جان های بسیاری محافظت نماید...

بحران به دلیل شکست پالمیرا در سوریه شرقی مقابل دولت اسلامی به وجود آمده است. »دولت اسلامی« اغلب با عنوان ISIL  یا ISIS شناخته می شود.  داعش واژه ای فارسی و عربی برای شناساندن این سازمان بدنام است. از این رو، در نوشتار پیش رو من از واژه داعش استفاده خواهم کرد.

علی و پدرش یونس، برای فراردادن گروهی سوری تبار از پالمیرا، تیم پروازی تشکیل می دهند. این پرواز باید از مسیر تروریست ها عبور کند. ستاره این سکانس یک فرد یا یک شخصیت خاص نیست، بلکه یک پروداکشن با تکنولوژی پیشرفته است. این تکنولوژی امکانی را فراهم ساخته که در آن بخش اعظم نبرد آغاز می‌شود.

من تاکنون یک نمایش سینمایی،به قوت آن تصاویری که با یک هواپیمای غول پیکر در به وقت شام به تصویر درآمده است، ندیده‌ام.

به وقت شام اولین فیلم درام با موضوع داعش است که من دیده ام. در این فیلم، داعش که در بخشی از جهان، مبدل به نیروی مهمی در حوزه ژئوپولتیک شده، نمایش داده می شود. داعش حدود نیمی از سرزمین سوریه را به یکباره اشغال کرده است. این واقعیت که حکومت ایران و داعش دشمن یکدیگرند میتواند برای بسیاری از افراد در غرب که تحت سلطه هجمه های جنگ روانی مبتنی بر ایران هراسی و اسلام هراسی هستند، جالب باشد.

واقعیت دولت اسلامی یا همان داعش، به عنوان نیروی مزدوری که عقبه اش به امریکا، عربستان سعودی و اسراییل بازمی گردد، به خوبی شناخته نشده و یا درغرب کمتر درباره ی آن بحث شده است. در دوران به اصطلاح جنگ جهانی علیه تروریسم، شرکت های بزرگ رسانه ای مصرف کنندگان تولیدات سرگرمی و اطلاعات را دائما با خوراک تبلیغاتی تغذیه می کنند. این پروپاگاندا از دیدگاه "جنگ طبیعی فرهنگ ها"حمایت می کند.

ضمن سیاستگذاری برای انتشار ترس و بهره مندی ذی نفعان، اجیر کردن تروریست های داعشی به ایجاد و حفظ آشوب در سوریه کمک کرده است. این امر، تلاش برای براندازی حکومت بشار اسد را تقویت می کند.

فشار برای تغییر به عنوان تلاشی برای درهم شکستن سوریه و عراق می تواند مسیر حمله نظامی به جمهوری اسلامی ایران را هموار کند.

به نظر من ابراهیم حاتمی کیا به داعش به عنوان باقی مانده افراط و انحطاط غربی می نگرد. اساسا بعضی از اعضای داعش غربی هایی هستند که با هدف تبلیغاتی به ظاهر اسلامی درآمده اند. حاتمی کیا برخی از آن ها را به عنوان نماینده رفتار فاسد اسلامی نشان می دهد.

به وقت شام به مسائل خاص شرق مرکزی مربوط است و همچنین مشکلاتی که به شکل گسترده ای در زندگی بشری رایج است را مطرح می سازد.

به عنوان مثال، علی با مادرهمسرش در چالشی است تا توضیح دهد که چگونه میان کمک به دیگران در سرزمینی دور و مسئولیت در قبال خانواده خودش در فشار قرار گرفته است.

عده ای باید این شیوه زندگی که ریشه در امتداد زمان و مکان ندارد را در بخش های مهم جامعه ایرانی طنین انداز کنند. ایران، بیش از پیش به صحنه های اصلی تضاد بین المللی در اوراسیا و نیز صحنه های اصلی ستیزها و اتحادهای ایدئولوژیک در سطح جهانی کشیده شده است.

در به وقت شام جذابیت های بسیاری برای مخاطبان غیر ایرانی و علاقه مندان به ظهور دوباره ایران به عنوان محرک و اثرگذار در ژئوپولتیک جهانی وجود دارد.

ورود “به وقت شام” در صحنه جهانی بخشی از جریانی است که در آن ایران را در جایگاه حقیقی اش در بین مولدین اصلی فرهنگ در دهکده جهانی قرار می دهد.

انتهای پیام/