گزارش اختصاصی تسنیم از«دوما»|غنایم به‌جامانده از «جیش الاسلام»؛ انبارهای تسلیحاتی و توپخانه‌هایی به‌تعداد ساکنان «دمشق»

غصون الماضی، خبرنگارخبرگزاری تسنیم، دوما، غوطه دمشق: به‌مجرد اینکه وارد شهر دوما در شرق دمشق پایتخت سوریه می‌شوی، تخریب و ویرانی از هر گوشه و کنار آن نمایان می‌شود، شهری که تروریست‌ها آن را پایتخت انقلاب نامیده بودند. ارتش سوریه وارد شدیدترین درگیری‌ها شد تا اینکه در نهایت گروه جیش الاسلام را مجبور کرد این شهر را رها کرده و به شمال سوریه بروند.

جیش الاسلام که در این درگیری شکست خورده بود، هیچ چیز سالمی در شهر باقی نگذاشت. آنها تمام انبارهای مهمات و تسلیحات و خودروهای زرهی و املاک و دارایی‌ها را آتش زدند، حتی سالن ورزشی که بزرگترین سالن در حومه دمشق به‌شمار می‌رفت، از تخریب تروریست‌ها در امان نماند و به ستون‌های معلق در هوا تبدیل شد.

یکی از فرماندهان میدانی می‌گوید: ما الآن در ورزشگاه شهر هستیم که در کنترل تروریست‌های موسوم به جیش‌الاسلام بود و آنها این ساختمان را به مقر عملیات تروریستی خود تبدیل کرده بودند تا بتوانند به مردم سوریه در دمشق حمله کنند. تروریست‌ها تجهیزات شامل تانک‌ها و خودروها و نفربرهای زرهی را قبل از خروج از شهر به‌آتش کشیدند.

فرمانده میدانی از ما دعوت می‌کند تا از مراکز استقرار عناصر جیش الاسلام و انبارهای مهمات و تسلیحاتی که میان مناطق مسکونی توزیع شده بودند، بازدید کنیم. وارد یک تونل می‌شویم که ما را به‌سمت یکی از این مقرها می‌برد.

سکوهای پرتاب موشک و موشک‌هایی در اندازه‌های مختلف که به‌سمت دمشق شلیک می‌شد. تمام آنها پرچم‌های جیش الاسلام را داشت و تروریست‌ها آنها را رها کرده بودند.

وارد یکی از کارگاه‌های تولید خمپاره شدیم. مقادیر زیادی خمپاره در این مکان دیده می‌شود و فضا را پر کرده است. یکی از فرماندهان میدانی به‌شوخی می‌گوید: گویا تروریستها در دوما به‌اندازه تمامی ساکنان دمشق خمپاره تولید کرده بودند تا هر نفر یک سهمیه داشته باشد.

اسنادی که ما به آن دست پیدا کردیم، ثابت می‌کند که کارشناسانی در این مرکز حضور داشتند که به تروریست‌ها مشاوره می‌دادند تا بتوانند انواع مختلف تسلیحات را بسازند.

فرمانده میدانی می‌گوید: در این کتاب تمام ویژگی‌های اجزای مختلف یک خمپاره دیده می‌شود. همان‌طور که مشاهده می‌کنید کتاب‌های اینجا به‌زبان انگلیسی هستند و این موضوع نشان می‌دهد که کارشناسان خارجی به عوامل تروریستی در تولید خمپاره‌ها و ترکیب مواد داخلی آن‌ها و مواد منفجره استفاده‌شده در خمپاره‌ها کمک می‌کردند.

از او می‌پرسیم: این کارگاه چه بوده است؟‌ پاسخ می‌دهد: این کارگاه (تا پیش از اشغال) زیر نظر دولت سوریه بود، اما تروریست‌ها تجهیزات خود را در آن قرار داده و اقدام به تولید گلوله‌های خمپاره و اجزای مختلف آن کردند. از بدنه گرفته تا کلاهک انفجاری و فتیله و مواد منفجره داخل آن در این کارگاه‌ها تولید می‌شده است.

تعدادی از اهالی دوما که این شهر را ترک نکرده‌اند، به ما می‌گویند که سرزمین خود را هرگز رها نخواهند کرد. آنها می‌گویند که ظلمی که به آنها روا شد بالاتر از تمام توصیف‌ها بود و کودکان آنها که در طول جنگ بزرگ شدند، جز در زمان ورود ارتش سوریه معنای خنده را درک نکردند.

از یکی از شهروندان سؤال می‌کنیم: برخی از مردم به‌سمت شمال سوریه رفتند، شما چرا با آنها نرفتید؟ پاسخ می‌دهد: اینجا شهر ما است و ما می‌خواهیم بار دیگر آن را بسازیم. وی ادامه می‌دهد: ما آن را ترک نمی‌کنیم. چرا آن را ترک کنیم؟ کسانی این شهر را ترک می‌کنند که در دلشان ترس داشته باشند یا جرمی انجام داده باشند. ما هرگز منازل خود را رها نمی‌کنیم و در اینجا باقی خواهیم ماند.

فرد دیگری می‌گوید: اوضاع در دوما برای غیرنظامیان بسیار بد بود. اگر کسی جرأت می‌کرد بگوید غذا یا آب می‌خواهیم یا قیمت کالاها گران است، تروریست‌ها او را در تاریکی شب می‌بردند و دیگر خبری از او به دست نمی‌آمد.

این مرد می‌افزاید: عناصر مسلح انبارهای بزرگی از غذا را در اختیار داشتند. من تأکید می‌کنم که بیشتر افرادی که از اهالی شهر در اینجا باقی مانده بودند، بعد از ورود ارتش سوریه به مقادیر زیادی غذا دست پیدا کردند. من این سؤال را می‌پرسم که؛ تروریستها چرا ما را از غذا منع می‌کردند؟ آنها می‌خواستند ما گرسنه بمانیم و مجبور به تسلیم در برابر آن‌ها شویم. آنها به اهداف خودشان نرسیدند. ما کشور خودمان را داریم و به‌اذن الهی آنها به جهنم بروند.

انتهای پیام/*