همدان|دلنوشته "حمید حسام" به مناسبت پرواز غریبانه خادم الشهدا "امیر چلویی"

به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، غروب روز سوم ماه رمضان  در ثانیه های تقرب و دعا و لحظه هایی که نغمه ربنای روزه داران، به محل اجابت می رسید، امیر چلویی روزه دلتنگی را شکست و بر سر سفره پر برکت « رجال صدقوا ما عاهد الله » نشست و مخاطب ندای «ارجعی الی ربک» شد.

صبح پنجم ماه رمضان سپاه همدان ،میقات همه سبز پوشان بود. همه آمده بودند از نسل امروز پرشور و بصیر و انقلابی سپاه تا نسل شاگردان حضرت روح الله (ره)  و قدیمی های جنگ تا پیکر پرنده تر ز مرغان هوایی حاج امیر را تا آستانه ورود به بهشت، بدرقه کنند و به گواهی دل از « ملکوت خدا »هم ، خیل عظیمی از شهدا به « عالم خاک»، نظاره می کردند تا دست او را بگیرند و بالا ببرند تا مرتبه « عند ملیک مقتدر»

در هنگامه ی بدرقه و تشییع ، هر که از امیر چلویی حرفی به میان می آورد ، به شهید حاج حسین همدانی می رسید و این حرف ها و خاطره ها از زبان روزه داران، روضه می شد  و اشک می شد و خیس می کرد  مثل باران خدا دل هایی را که دلتنگ شهدا بودند.چرا که امیر چلویی خادم الشهدا بود و در آبی نگاهش یک اسمان خاطره از شهدا موج می زد.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی استان همدان اولین سپاه در میان استان ها بود که در اردیبهشت سال 1358 تاسیس و راه اندازی شد و امیر چلویی یار همیشه همراه شهید آیت الله مدنی یکی از بنیان گذاری این مولود خجسته بود که با حکم حضرت روح الله (ره) نشان غیرت «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه»  را بر سینه زدند تا در سال های جنگ،  جوانان تشنه عاشورا را به خیمه «انصار الحسین »دعوت کنند.

 ای کاش امروز، فرمانده آن سپاه، خانم مرضیه دباغ و همراهانش، شهیدان شاه حسینی، نیکو منظری، محمد سماواتی، حسین همدانی و محمد مختاران بودند تا بگویند، این عاشق سبکبال  و زخم خورده و خفته در این تابوت سرد، کیست؟

 و من از میان همه نام هایی که او داشت -که کوله پشتی خدماتش را پر از حسنات کرد-از برادر پاسدار تا جناب سردار و از مدیرکل تا آقای شهردار، منصب «خادم الشهدا» را بر جسم نحیف و روح بزرگ او، زیبنده تر می بینم. و همین نوکری پدران و مادران و یتیمان شهدا، او را بس است که همرزمان شهیدش در «قرارگاه محضر» حق به صف شفاعت او بایستند.

انتهای پیام/ش