یادداشت| روز قدس؛ بیت‌المقدس در وضعیتی خطرناک‌تر از ۷۰ سال قبل

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، از آغاز انقلاب اسلامی جمعه آخر ماه مبارک رمضان از سوی بنیانگذار انقلاب اسلامی با عنوان روز جهانی قدس معرفی شده است. از آن روز تاکنون روز جهانی قدس در فراز و نشیبهای مختلف شاهد حضور تودههای ملتها بوده است. اما هرچه زمان به جلو رفته است به دلیل نقشههای جدیدتر استکبار و آمریکا در خصوص قدس، شاهد خطیر شدن و حساستر شدن موقعیت و جایگاه قدس شدهایم.

در این همین راستا، روز قدس سال 1397 (2018 میلادی) در حساسیتی فراتر از سالهای گذشته قرار گرفته است. مسائلی که از سال گذشته تا امسال برای قدس به وجود آمده است به حدی خطیر و نگران کننده است که با قطعیت میتوان گفت از سال 1967 تاکنون قدس در چنین موقعیت خطرناکی قرار نگرفته است.

دلایل تفاوت روز قدس امسال باسالهای قبل

انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس

دولت آمریکا، 3 هفته قبل، در سالروز تأسیس رژیم صهیونیستی سفارتخانه خود در فلسطین اشغالی را از تل آویو به شهر قدس منتقل کرد. این انتقال در حالی توسط دونالد ترامپ، اجرایی شد که از 23 سال قبل، رؤسای جمهور آمریکا جرأت این انتقال را به خود نداده بودند. انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس به این معنی است که آمریکا، شهر قدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت می شناسد.

یکسال قبل و چندی پس از روز قدس سال 1396 (2017) بود که دونالد ترامپ کنار دیوار براق در مسجدالاقصی است رفت. این اقدام ترامپ نیز که نخستین بار توسط یک رئیس جمهور آمریکا صورت گرفته بود این پیام را داشت که او روایت یهودیان از دیوار ندبه را به رسمیت میشناسد. (دیوار براق به بخش جنوبی دیوار غربی مسجدالاقصی اطلاق می شود. براساس روایت اسلامی این دیوار جایگاهی است که حضرت رسول از ناحیه آن در شب معراج وارد مسجدالاقصی شده است و به معراج رفته اند. اما یهودیان این دیوار را تنها باقیمانده معبد دوم سلیمان میدانند.)

اینها به معنای این است که آمریکاییها برای بلعیدن قدس به کمک صهیونیستها آمدهاند. در تأیید این مسئله کافی است به سخنان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در مراسم افتتاح سفارت آمریکا در شهر قدس نگاهی کنیم او در سخنانی که در این مراسم ارائه کرد گفت: تمام قدس پایتخت دولت یهودی است. در حالی که قدس از سوی سازمان ملل یک شهر اشغال شده معرفی شده است که به تنهایی پایتخت فلسطین است.

معامله قرن و تلاش برای حذف فلسطین از تاریخ

براساس طرح دولت دونالد ترامپ برای فلسطین- که با عنوان معامله قرن در رسانهها معرفی شده است- دیگر چیزی به نام دولت فلسطین وجود نخواهد داشت و یک دولت یهودی در تمامی فلسطین تاریخی به وجود خواهد آمد. آمریکاییها در حالی این طرح را مطرح میکنند که از سال 1990 تاکنون براساس فرآیندی که با عنوان «روند صلح خاورمیانه» ارائه کردهاند راه حل دو دولتی را برای حل مسئله فلسطین در دستور خود قرار دادهاند. راه حل دو دولتی یعنی اینکه یک دولت فلسطینی و یک دولت با عنوان «اسرائیل» در فلسطین تاریخی به وجود آید. ملت فلسطین هیچ گاه این راه حل را به رسمیت نشناخته است و با حمایت خود از مقاومت بر فلسطین تاریخی از نهر تا بحر تأکید کرده است. اما عده ای سازشکار فلسطینی که به سمت مذاکره رفتند با طرح جدید ترامپ، می بینند سالها بر قبری زاری کردهاند که هیچ مرده ای در آن نبوده است.

 حال دولت ترامپ با زد و بندهایی که از زمان تبلیغات انتخاباتی اش با صهیونیستها داشته تمامی 28 سال تلاش دولتهای گذشته آمریکا برای تشکیل دو دولت را نیز کنار گذاشته و می خواهد با تندروهای راستگرایی رژیم صهیونیستی یک دولت یهودی را در فلسطین اشغالی به وجود آورد. این مسئله، طی 70 سال اشغال فلسطین سابقه نداشته است لذا مسئله فلسطین را حساستر از قبل کرده است.

مظلومیت ملت فلسطین در تظاهرات به حق شان

نوار غزه از سال 2007 تاکنون از 3 جهت در محاصره رژیم صهیونیستی قرار گرفته است و از بخش جنوب و جنوب غربی نیز توسط مصر در مضیقه قرار دارد. دولت السیسی با بستن تمامی روزنههای موجود در منطقه رفح و شبه جزیره سینا با نوار غزه، هرگونه رفت و آمد به این منطقه را غیر ممکن کرده است. صهیونیستها نیز با فنس کشی در شمال و شرق غزه و گشتهای دریایی در نزدیکی سواحل غربی غزه محاصره این منطقه را کامل کردهاند. در این شرایط سخت تشکیلات خودگردان نیز با هماهنگی امنیتی با رژیم صهیونیستی علاوه بر اختلال در رساندن برخی امکانات اولیه مثل برق به غزه، حقوق بسیاری از کارمندان چون معلمان و کادر بهداشتی و امور خدماتی در نوار غزه را نیز قطع کرده است.

امروز شرایط انسانی در غزه به حدی رسیده که امکانات اولیه زندگی مثل آب و برق نیز در آنجا وجود ندارد. امکانات بهداشتی از حد اولیه هم کمتر است. بیمارستانهای بدون برق حتی برخی داروهای اولیه مثل مسکن های ساده را نیز ندارند.

در این شرایط، جوانان فلسطینی نوار غزه با شنیدن خبر انتقال سفارت آمریکا و جهت شکستن محاصره نوار غزه، با راه انداختن سلسله راهپیمایی های مسالمت آمیز که جمعهها نزدیک فنسهای مرزی نوار غزه در شرق این منطقه به راه انداختند تلاش کردند صدای خود را به گوش آزادگان جهان برسانند. اما این راهپیمایی مسالمت آمیز به قتلگاه جوانان فلسطینی تبدیل شده است و تا امروز قریب 130 نفر، شهید و بیش از 7 هزار نفر زخمی شده اند.

تک تیراندازان رژیم صهیونیستی تظاهرکنندگان فلسطینی را هدف تیر مستقیم جنگی قرار می دهند. آنها حتی به خبرنگاران و امدادگران نیز رحم نمیکنند.

سکوت بین المللی در قبال انتقال سفارت آمریکا

براساس قطعنامههای بین المللی سازمان ملل، از جمله قطعنامههای 242 و 338، قدس یک شهر اشغال شده محسوب میشود. اقدام آمریکا در انتقال سفارتش به این شهر نقض آشکار قطعنامههای سازمان ملل بود. اما نکته مهم اینجاست که مجامع بین المللی علیه این اقدام آمریکا کمترین واکنشی نشان ندادند و این انتقال بدون موضع گیری این مجامع به وقوع پیوست.

در عین حال کشورهای اسلامی و عربی هم در سکوتی مرگبار به تماشای این نقض آشکار قوانین بینالمللی و خط قرمزهای اسلامی- عربی نشستند.

وتوی قطعنامه شورای امنیت توسط آمریکا

در روزهایی که غزه شاهد به خاک و خون کشیده شدن مردان و زنان فلسطینی در مرزهای شرقی این محدوده محاصره شده است، به پیشنهاد کشور کویت قطعنامه ای علیه اقدامات مجرمانه رژیم صهیونیستی و هدف قرار دادن مستقیم فلسطینیان به شورای امنیت رفت اما این بار هم آمریکا این قطعنامه را در حالی وتو کرد که هیچ یک از 14 عضو دیگر شورای امنیت با آن مخالفتی نداشتند.

جمع بندی

روز قدس امسال در شرایطی فرا می رسد که موقعیت قدس نسبت به 70 سال گذشته اشغال فلسطین بسیار خطرناکتر است. از سوی صهیونیستها بلعیدن تمام قدس را آغاز کرده اند و از سوی دیگر تمام جهان استکبار با آنها همراه شده و تمام جهان اسلام و عرب در سکوت نشستهاند. تنها مقاومت است که حنجرسرخ و سلاح گرم خود را علیه صهیونیست‌ها به کار گرفته است. حال در این روز از هر که هرچه بر می آید باید به منصه عمل آورد تا مانعی مقابل صهیونیست‌های جنایتکار جهانخوار باشد. چرا که اگر امروز آنها را در فلسطین متوقف نکنیم فردا و فرداها باید در عراق و ایران و شاید آن طرف ترها در کوچه و پس کوچه هامان به جنگ جوخههای مرگ آنها برویم.

امروز به داد فلسطین برسیم تا فردا در محضر پروردگار شاید کمترین عملی برای حق خواهی و ظلم ستیزی داشته باشیم.

یادداشت: جعفر رضوی کارشناس مسائل فلسطین

انتهای پیام/