اختصاصی تسنیم/روایت یک شاهد از قصاص «محمد ثلاث» / پای چوبه دار هم گفت «پشیمان نیستم»

پدر شهید محمد علی بایرامی از شهدای نیروی انتظامی در غائله پاسداران که در حمله وحشیانه اتوبوس مرگ به مأموران پلیس به شهادت رسید در گفت‌وگو با خبرنگار قضایی تسنیم با اشاره به اظهارات محمد ثلاث در جلسات دادگاه اظهار کرد: محمد ثلاث 2 بار در دادگاه صراحتاً عنوان کرد که راننده اتوبوس بوده و دست به این اقدام زده است؛ او حتی تأکید داشت که از روی عصبانیت دست به این اقدام زده و حتی اگر 50 نفر هم کشته می‌شدند، در راه خدا جان داده بودند.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا ثلاث در هیچ‌یک از جلسات دادگاه، ادعایی مبنی بر اینکه راننده اتوبوس نبوده یا در آن حادثه پشت فرمان اتوبوس ننشسته بوده داشته است یا خیر گفت: او در هیچ‌یک از جلسات دادگاه چنین ادعایی نداشت و حتی گفته شد که اتوبوسی که با آن پسرم و دو همکارش به شهادت رسیدند، از 15 روز قبل در آنجا بوده و حتی صندلی‌ها را برداشته بودند و فضای آن را برای پذیرایی از کسانی که به‌گفته خودشان برای زیارت از تمام ایران آمده بودند، مهیا کرده بودند.

پدر شهید بایرامی ادامه داد: جالب اینجا بود که از همان اتوبوس، مواد مخدر، قمه و چاقو کشف شد.

وی در پاسخ به این سؤال که "آیا طی این مدت و در جلسات دادگاه، محمد ثلاث تقاضای بخشش یا عفو را از شما داشته یا خیر؟" گفت: او نه‌تنها هیچ وقت تقاضای بخشش نکرد بلکه 2 بار در پاسخ به دادگاه که از وی در خصوص پشیمانی‌اش از این اقدام سؤال کرد اعلام کرد «پشیمان نیستم».

پدر شهید محمد علی بایرامی ادامه داد: لحظه اجرای حکم قصاص محمد ثلاث و قصاص او، من در محل اجرای حکم حاضر بودم؛ وقتی آقای شهریاری (سرپرست دادسرای جنایی) پای چوبه دار از وی سؤال کرد که آیا از این اقدامش پشیمان است یا نه، صراحتاً گفت «نه! اصلاً پشیمان نیستم».

وی با ابراز اینکه "اعدام قاتل پسرم و همکاران شهیدش گرچه جای خالی آن‌ها را پر نمی‌کند ولی دل خانواده این شهدا را شاد خواهد کرد" گفت: من بارها به مسئولانی که بعد از شهادت پسرم به منزل ما آمدند گفتم که نباید دولتمردان و نیروی انتظامی اجازه دهند که کسی در کشور به خود اجازه تصور حمله و تصرف کلانتری و پاسگاه را به خود بدهد و با حرکات و اقداماتش امنیت مردم را به‌خطر بیندازد.

پدر شهید بایرامی گفت: مردم باید بدانند کشور ما یک کشور اسلامی است که امنیت آن مثال‌زدنی است و همه ما مرهون تلاش کسانی هستیم که این امنیت را برای ما به‌ارمغان آورده‌اند. من به‌خاطر دارم اوایل جنگ، وقتی به خرمشهر رفتم تعداد معدودی آنجا هلهله می‌کردند و از ورود ارتش عراق به خاک ایران به‌خاطر عرب و همزبان بودنشان خوشحال بودند ولی همان‌ها هم دیدند که وقتی ارتش عراق وارد خاک ایران شد، چه فجایعی را رقم زد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: من تنها پسرم را در حالی از دست دادم که او 21 سال سن داشت و 40 روز بود ازدواج کرده بود؛ پسری آن‌قدر خوب که مثل یک فرشته در زندگی ما آمد و رفت؛ من امروز تصور می‌کنم باغبانی بودم که درختی را به‌ثمر نشاند که ثمره و میوه آن را که امنیت بود همه مردم ایران چشیدند؛ من افتخار می‌کنم که خداوند چنین فرزندی را به من داد.

انتهای پیام/*