مرگ صدها نخل در چند قدمی سازمان پارک‌ها و فضای سبز اهواز
انگار قرار نیست درخت خرما جایگاه خود را در اهواز بیابد. یا مدت‌ها هیچ خرمایی در اهواز نمی‌کارند یا در نهایت بی‌سلیقگی و در اوج بی‌آبی و گرما صدها نهال خرما کشت می‌کنند تا از شدت عطش و خشکی تلف شوند.
به گزارش تسنیم از اهواز، چند سالی است که کاشت درختان غیربومی در پارک‌ها و فضای سبز اهواز مورد انتقاد کارشناسان و مردم قرار گرفته است و مسئولان شهرداری را به کاشت درختان مقاوم، مثمر و بومی همچون درخت «خرما» یا «رطب» علاقمند کرده‌اند؛ درختی که جزو تیره نخل‌ها به شمار می‌آید و از کهن‌ترین و پرشمارترین درختان خوزستان است.
در فرهنگ دینی نیز فضایل بسیاری برای کاشت این درخت برشمرد شده تا جایی که نام این درخت 20 بار و بیش از هر گیاه دیگری در قرآن کریم ذکر شده است.
اما انگار مقدر است در این وادی عطش نام نخل با نام مظلومیت قرین باشد. مظلومیتی که اکنون در کنار رودخانه کارون رقم می‌خورد؛ آیا صدها نفر نهال خرما که اوایل سال جاری در امتداد ساحلی شرقی کاشت شده‌اند در کنار شط کارون و در دو قدمی سازمان پارک‌ها و فضای سبز تلف شده‌اند؟!
زنده است یا مرده!
یکی از کارگران شهرداری که مشغول آبیاری فضای سبز ساحلی بود درباره وضعیت این نهال‌ها اظهار داشت: به نظرم همه این نخل‌ها مرده‌اند. حداقل 2 هفته به این نهال‌ها آب نرسیده و بعید است هیچ‌کدامشان زنده باقی مانده باشند.
اما معاون بهره‌برداری و فضای سبز سازمان پارک‌ها و فضای سبز اهواز نظر دیگری داشت. کاظم بنی تمیم در پاسخ به پرسش ما درباره وضعیت این نهال‌ها بیان کرد: از ظاهر نهال نمی‌توان قضاوت کرد که زنده است یا مرده! چرا که اگر درصد کمی هم از قلب این نهال سبز باقی مانده باشد کافی است تا رشد کند.
وی افزود: تصور ما این است که نصف بیشتر این نهال‌ها زنده باقی خواهند ماند که این موضوع در اواخر شهریورماه مشخص خواهد شد.
معاون بهره‌برداری و فضای سبز درباره علت خشک شدن این نهال‌ها گفت: در میزان بالای تلفات نهال نخل عوامل متعددی وجود دارد. برای مثال گرما ارتباط مستقیمی با این موضوع دارد؛ مسئله دیگر نیز توقف آبیاری فضای سبز در مدتی کوتاه است.
بنی‌تمیم در توضیح علت توقف آبیاری فضای سبز اظهار داشت: گرمای بی‌سابقه امسال و کاهش شدید دبی آب کارون باعث شد دو مرتبه ایستگاه‌های پمپاژ آب به گِل بنشینند. در این سال‌ها نخستین بار است که فضای سبز اهواز با این‌چنین تنش بی‌آبی مواجه می‌شوند و تاکنون به گل نشستن پمپاژ آب سابقه نداشته است.
وی گفت: موج شدید گرما بعلاوه توقف آبیاری به مدت حدود ده روز سبب تنش در فضای سبز شد که زرد شدن چمن‌های ساحلی نیز به همین خاطر است.
بنی‌تمیم درباره وضعیت نهال‌های خشک شده گفت: ما با پیمانکار توافق کرده بودیم که به شرط سبز بودن نهال ها کار را تحویل بگیریم و لذا تا به امروز ریالی به پیمانکار پرداخت نکردیم و تا آخر شهریور نهال‌ها را احصا می‌کنیم و پیمانکار موظف است تمام نهال‌های خشک شده را واکاری کند.
بی‌هنری در کاشت نخل
در حالی این نهال‌های بسیار کوچک در اواخر فصل بهار کاشت شدند که براساس تجارب موجود مناسب‌ترین زمان جهت انتقال و کاشت پاجوش در اغلب مناطق خرماخیز به ترتیب فصل‌های بهار (15 اسفند تا 15 اردیبهشت) و پاییز (15 شهریور تا 15 آبان) است. تا نهال‌ها با موج گرما و یا سرما مواجه نشوند.
جبار عبیات شهروندی که در پارک ساحلی قدم می‌زد و شغل پدری‌اش را کشاورزی عنوان کرد نکات جالبی را درباره کاشت درخت خرما در فضای سبز مطرح کرد. او گفت: ما با نخل بزرگ شدیم! نخل در فرهنگ ما از قداست و جایگاه والایی برخوردار است. مگر می‌شود بدون نقشه کاشت، بدون راه‌اندازی جوی‌های آب اصلی و فرعی و بدون درست کردن گودی‌های مناسب دور این نخل‌ها این همه نخل بکاریم؟ برای زنده ماندن یک نخل پاجوش باید تا چند ماه زمین اطرافش کاملاً مرطوب باشد نه اینکه چند روز بی‌آبی بکشند.
وی همچنین به محل و شکل کشت خرما انتقاد کرد و افزود: نخل درخت زیبایی است اما به شرط اینکه در جای مناسب و با یک پوشش گیاهی مناسب دیگر همراه باشد. ایجاد یک نخلزار در ساحل کارون، با این حجم بی‌نظمی و هول‌هولکی در جایی که خانواده‌ها برای تفریح و استراحت حضور می‌یابند منطقی نیست. در ساحل کارون باید بیشتر درختانی بکارند که سایه انبوه و قدرت خنک‌کنندگی هوا داشته باشد.
این شهروند ادامه داد: بهترین مکان برای درخت خرما حاشیه جاده‌ها و میادین است، چون نخل تا وقتی که کوچک است به خاطر برگ‌های تیز آن نمی‌توان به آن دست زد و زمان زیادی می‌برد تا رشد کند و ارتفاع بگیرد.
تنوع بخشی به گونه‌های گیاهی اهواز و توجه به گونه‌های بومی نیز آرزوی دیرینه این مردم بوده است؛ و مردم انتظارات زیادی نسبت به فضاهای سبز شهر دارند که حق طبیعی‌شان است.
رویکرد سازمان پارک‌ها و فضای سبز اهواز در توجه به درختان بومی و مثمر اگر چه با استقبال عمومی مواجه می‌شود اما اگر این نخلی که نماد سرزمین مقاومت است را نتوانیم هنرمندانه بکاریم و نتوانیم در روش کاشت درخت سلیقه به خرج دهیم، لااقل نگذاریم مظلوم‌تر از اینکه هستند، واقع شوند و در کنار رودخانه کارون از عطش تلف شوند.
گزارش از علی سواری
انتهای پیام/م/ش
